( SF EXO ) ' Something Special '

ลำดับตอนที่ #5 : [OS] :: Rain Sound (Kris x Yeol)

Rain Sound
Kris x Chanyeol
เกริ่น : ที่แห่งนี้ไม่มีคุณอีกต่อไปแล้ว มีเพียงผมที่ต้องต่อสู้กับความอ้างว้าง

새벽에 듣는 라디오 소리엔
ในทุกๆชั่วโมงของค่ำคืนนี้


익숙한 음악들
ผมได้แต่ฟังเพลงที่ผมคุ้นเคยจากวิทยุ


니 생각나기엔 딱 좋아
และมันก็ทำให้ผมคิดถึงคุณจริงๆ

ฮีทเตอร์ตัวเล็กวางอยู่ในมุมห้อง ความร้อนแผ่ซ่านออกมาช่วยเพิ่มอุณหภูมิให้แก่ห้องสี่เหลี่ยม ความอุ่นวาบสัมผัสผิวกาย แต่ไม่สามารถซึมผ่านผิวหนังเข้ามาถึงหัวใจที่เกาะกุมไปด้วยความเย็นได้

เสียงเพลงคุ้นหูที่ดังมาจากวิทยุสีสดแปลกตา อารมณ์ทุกอย่างเอ่อล้นมาจุกแน่นอยู่ที่อก หัวใจบีบคั้นทุกครั้งที่ได้ยินเพลงเดิมๆ เพลงที่เคยร่วมฟังด้วยกัน หรือแม้แต่วิทยุเครื่องสวยที่ช่วยกันปรับเปลี่ยนจนแปลกตาไปจากเดิม หนาวเหน็บและคิดถึง การหวนคิดถึงวันวานเก่าๆไม่ช่วยให้หัวใจได้อบอุ่นขึ้น

비어있는 커피잔 두 개
แก้วกาแฟสองใบที่ว่างเปล่า


니가 없는 자리
ที่แห่งนี้ไม่มีคุณอีกต่อไปแล้ว


난 외로움과 다투네
มีเพียงผมที่ต้องต่อสู้กับความอ้างว้าง

จะทำยังไงดี ปาร์ค ชานยอล ขอร้องช่วยบอกตัวเขาที ผมคิดถึงคุณจนทำตัวไม่ถูก ต้องจัดการกับหัวใจดวงนี้อย่างไร หยุดทำร้ายผม ได้โปรด

แก้วกาแฟสองใบที่ยังว่างเปล่าวางอยู่บนโต๊ะกลมตัวเล็กนอกระเบียง ทุกพื้นที่ยังเหมือนเดิมไม่ต่างจากวันที่จากกัน คราบกาแฟยังติดอยู่ที่ขอบแก้ว แก้วของ ปาร์ค ชานยอล ยังหลงเหลือคราบที่ติดเป็นรอยจากปากเล็กๆนั่น ปากที่เคยใช้ส่งรอยยิ้มสวยมาให้เขา คงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว

เหลือเพียง อู๋ อี้ฟาน คนเดียว คนเดียวที่ต้องทนทุกข์ทรมานกับความรู้สึกที่ยังมาล้อเล่นกับจิตใจไม่สร่างหาย คนขี้แกล้งของเขาจากไปแล้ว แต่ยังคงทิ้งร่องรอยให้เจ็บปวดหัวใจไว้อีกมากมาย ทุกอณูพื้นที่ที่เคยอยู่ด้วยกัน มันไม่เคยเรือนราง แต่กลับติดตราตรึงอยู่ในใจของเขา

“คนใจร้าย.. ชานยอล”

혼자 길거리를 걷다
ผมเดินอย่างลำพังไปตามถนนที่ทอดยาว


자주 가던 카페 영화관을 본다
ไปคาเฟ่และโรงหนังที่เคยไปเป็นประจำ


나조차 추억에 잠기는데
ผมยังคงขังตัวเองไว้กับความทรงจำเหล่านั้น


넌 어떨까
แล้วคุณล่ะ?

            ความหนาวเหน็บของอากาศข้างนอกเทียบไม่ได้เลยกับหัวใจที่สั่นเทาดวงนี้  สองข้างทางประดับไฟสีสวย มันเคยสว่างและสดใสมาก่อนเมื่อมีคนข้างกายเดินไปพร้อมกัน ทางถนนที่เคยคิดว่ามันสั้นแสนสั้นเมื่อเดินไปพร้อมชานยอล ในวันนี้เขากลับคิดว่ามันยาวและไร้ทางตัน

            คาเฟ่ข้างทางที่เคยเป็นพื้นที่บอกแสดงความรักของเขา สถานที่ที่ยอมเผยบอกความในใจออกไป รัก ช่างเป็นคำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์เหลือเกิน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ต้องจมเจ็บกับคำนั้นมากมายขนาดนี้

            ความทรงจำภายในอดีตพรั่งพรูออกมา ทุกท่าทางของชานยอลยังคงติดตราอยู่ในหัว มองไปตรงมุมไหนของร้านก็เห็นเพียงแต่คนสองคนที่มีแต่ความสุข รอยยิ้มสดใสกับรอยยิ้มที่อบอุ่นของตัวเองเวลาที่มองคนตัวบาง ครีมขาวนุ่มที่ติดปากถูกช่วงชิงด้วยปากของอี้ฟาน ปากเล็กนั่นที่เคยเป็นแค่ของอี้ฟาน แก้มใสที่ขึ้นริ้วแดง นั่นก็เคยเป็นของอี้ฟาน ดวงหน้าสวยที่เพียบพร้อม ทุกอย่างเคยเป็นของอี้ฟาน

“แล้วคุณล่ะ ชานยอล ยังคิดถึงผมอยู่บ้างไหม”

이 날씨 온기 스치는
บรรยากาศแบบนี้ อากาศที่หนาวเหน็บเช่นนี้



바람까지도 기억이 날까
สายลมแผ่วเบาที่พัดผ่าน คุณยังจำมันได้ไหม?



그저 지나간 흑백필름 처럼
ก็คงเหมือนกับหนังภาพขาวดำเก่าๆ

잊혀질 사람
สำหรับคนที่ถูกลืมแบบผม

            อากาศที่หนาวเหน็บ สายลมเย็นพัดผ่าน คุณยังจำมันได้รึเปล่าชานยอล มือที่เคยจับกุมกันเวลาหนาว อ้อมกอดที่เคยส่งถ่ายความอบอุ่น เวลาคุณหันมาแล้วยิ้มให้ผม ปากสีชมพูสวยที่กลายเป็นสีม่วงเพราะความหนาว ฟันสวยที่กระทบกันฟังดูตลก ทุกกริยาของคุณถูกผมจดจำไว้จนล้างออกไม่ได้

            เหมือนฟิล์มหนังเก่า ภาพขาวดำที่ลอยเคว้งอยู่ทุกย่างก้าวที่เดินผ่าน เสียงหัวเราะของความสุขเข้ามาหลอกหลอน รอยยิ้มหวานจัดที่ชอบแจกจ่ายไปทั่วยังคงอยู่ให้เห็น ทุกก้าวที่เดินเหมือนมีชานยอลอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกจุกแน่นในอก ความสุขที่มาพร้อมกับความทรมานที่ไม่สามารถลบเลือน

아직도 널 그리워하다
ผมยังคงพร่ำคิดถึงเพียงแต่คุณ


난 잠이 들어
แม้กระทั่งหลับตา


비 내리는 밤 오늘은
แต่ในคืนที่ฝนตกหนักเช่นนี้


난 잠 못 이뤄
ผมไม่สามารถข่มตาหลับได้ลงจริงๆ

          เสียงฝนจากข้างนอกยังคงดังไม่หยุด เม็ดฝนที่กระทบกับหน้าต่างบานใสหวนให้นึกถึงวันเก่าๆ ร่างของคนรักที่นั่งตัก นิ้วเรียวสวยลากตามเม็ดฝนผ่านหน้าต่าง เสียงหวานที่พร่ำบอกว่าความรักก็เหมือนหยดฝน ตกกระทบบนหน้าต่าง แล้วไหลลงไปรวมกับหยดอื่นๆ เหมือนกับความรู้สึกที่กลั่นตัวมา แล้วไหลรวมกันจนเกิดเป็นความรัก หน้าตาของคนพูดยังคงฝังลึกอยู่ในใจของอี้ฟาน

            แม้ว่าเตียงนอนนี้จะอุ่นและน่านอนขนาดไหน เสียงฝนยังคงกวนใจให้ไม่สามารถข่มตานอนได้ ทุกค่ำคืนที่ฝนตก มักจะได้อ้อมกอดที่อบอุ่นจากชานยอลเสมอ คนที่ตัวเล็กกว่าชอบที่จะซุกตัวกับอกแกร่งของเขา ความอบอุ่นที่พาให้ฝันดี ไม่มีชานยอลแล้วค่ำคืนที่ฝนตกหนักแบบนี้มีเพียงอี้ฟานคนเดียวรึเปล่าที่ต้องลืมตาตื่น นั่งหวนนึกถึงอดีตอยู่เพียงคนเดียวในห้อง

            “ผมไม่สามารถนอนได้ ถ้าคุณยังไม่ออกไปจากหัวผมชานยอล..”

이 빗소리가 니 목소린지
ผมไม่รู้ว่านี่มันคือเสียงของฝนหรือเสียงของคุณกันแน่


날 부르는 소린지 나만
เสียงนี้กำลังพร่ำเรียกหาผมอยู่ใช่ไหม?


널 생각하니
ผมคิดถึงคุณแต่เพียงฝ่ายเดียวรึเปล่า?

이 비가 나를 위로해줄까
เสียงฝนนี้จะช่วยปลอบประโลมผมได้งั้นเหรอ?


이런 내 맘을 알까 자꾸
คุณเคยรู้สึกถึงความรู้สึกในใจของผมบ้างไหม?


니가 생각나
ผมยังคงคิดถึงเพียงแต่คุณตลอดเวลา

          เช้าแล้วท้องฟ้ายังคงมืดครึ้ม ฝนที่ตกตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่หยุด อี้ฟานถอนหายใจเหมือนทุกครั้งที่ตื่น ไม่ใช่ความฝันที่ข้างกายไม่มีคนรักเหมือนวันเก่า คล้ายได้ยินเสียงเล็กกระซิบอรุณสวัสดิ์แต่คงไม่ใช่ เสียงฝนที่กระทบหน้าต่างดังเปาะแปะไม่ช่วยให้ความรู้สึกผ่อนคลายได้เลย

            ฝนยังคงตก ทุกวันที่เราเคยอยู่ด้วยกันในวันฝนตก ชานยอลมักบอกเสมอว่าชอบวันที่ฝนตก ชอบฟังเสียงฝนที่ตกกระทบกับสิ่งของ ชอบเรียกชื่อของอี้ฟานดังๆเพราะกลัวว่าเสียงฝนจะกลบความดังของเสียงทำให้เจ้าตัวไม่ได้ยิน

            คุณคิดถึงผมแบบที่ผมกำลังคิดถึงคุณไหมหรือเพียงแค่ผมคนเดียวที่ยังคิดถึงคุณเหมือนกับคนบ้า โลกทั้งโลกเหมือนมีแค่ผมกับคุณ เดินไปทางไหนก็มีแต่หน้าคุณเต็มไปหมดชานยอล ได้โปรดหยุดล้อเล่นกับจิตใจของผมแล้วเดินออกไปอย่างจริงๆสักที

비 내리던 날 너에게 반해서
ในวันที่ฝนตกหนัก ผมตกหลุมรักคุณ


우린 서로를 참 많이도 사랑했어
เราสองคนเคยรักกันมากขนาดไหน


굳이 애써 그럴 필요 없었던
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าสุดท้ายแล้วเราสองคน


것만 같아서
จะจบลงแบบนี้

            ทุกอย่างเกิดขึ้นในวันที่ฝนตก ร่างสูงของผู้ชายคนนึงเดินชนตัวเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ของในอ้อมแขนตกกระจายจนต้องก้มลงไปช่วยเก็บ สายตาหวานที่หันมาสบกันมันช่างสดใสและงดงาม ความรู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นไปห้าวิ ผมกำลังตกหลุมรักคุณทันที

            พวกเราทำความรู้จักกันจนสนิท เขารู้ได้ทันทีว่าทุกอย่างที่ทำลงไปมันต้องการมากกว่าคำว่าเพื่อน ความรักที่หยิบยื่นให้มันช่างมากมายสุขจนล้น จนพวกเราตัดสินใจคบกัน เป็นความรักที่หวานหอมละมุนจนน่าอิจฉา เราเคยรักกันมากมาย รักจนไม่คิดว่าจะจบลงยังไง

            ระยะเวลาที่แสนนานที่คบกัน จบลงเพียงเพราะเรื่องไร้สาระ เราสองคนทะเลาะกันจนถึงขนาดลงมือลงไม้ ตัวเขาตบลงไปที่แก้มขาวนั่นจนเป็นรอยนิ้ว ผิวขาวแดงขึ้นรอยชัดเจน น้ำตาสีใสไหลผ่าน ไม่มีอาการสะอึกสะอื้น ชานยอลเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ความรักของอี้ฟานจบลงเพียงแค่นี้

막 맘이 아퍼 맘이 아퍼
หัวใจของผมเจ็บปวดมากเหลือเกิน


맨 처음부터 내 왼쪽 가슴에
ในตอนแรก ผมกอดคุณไว้ด้วยหัวใจซีกซ้ายของผม


널 안고 진하게 남겨
คุณฝังลึกอยู่ในนั้น


지금은 깊숙이 박혀버린
แต่ตอนนี้คุณทำมันแตกเป็นเสี่ยงๆ

파편처럼 남아서
ฝังความรู้สึกเจ็บปวดเจียนตายไว้ในใจของผม


넌 나를 끌어당겨
ดึงผมเข้าไปอยู่ในวังวนแห่งความเจ็บปวด

          อี้ฟานเดินเข้าไปกอดชานยอลทันทีเมื่อร่างบางกลับเข้ามา หัวใจดวงน้อยที่กำลังอ่อนแรงเจ็บแน่นเพราะแรงบีบอัดของความรู้สึก พร่ำบอกขอโทษแต่คงไม่เป็นผล

            เหมือนดั่งแผลสดที่โดนแอลกอฮอล์ เจ็บเหมือนจะฉีกขาด หัวใจของเขาแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ชานยอลขัดขืนตัวออกจากอ้อมกอดแล้วเดินผ่านตัวไป ข้าวของจำเป็นทุกอย่างถูกกวาดใส่กระเป๋าเดินทางใบโต

            เหมือนดั่งคำบอกลาครั้งสุดท้าย สายตาแห่งความเจ็บปวดสื่อผ่านออกมาอย่างไม่ปิดบัง น้ำตายังคลอหน่วงอยู่ในหน่วยตาสวย สายตาตัดพ้อของความผิดหวังยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของอี้ฟาน

너 없이도 살 수 있단 거짓말
ผมรู้ว่าผมโกหกที่บอกไปว่าถึงไม่มีคุณผมก็สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้


해버린 것 같아 맘을 버리지만
ความรู้สึกเจ็บปวดคงไม่มีผลอะไรกับผม


아직도 널 그리워하다 난
แต่แท้จริงแล้วผมก็ยังคิดถึงคุณ


잠이 들어
แม้เพียงหลับตา

            “ขอให้นายเจอแต่ความสุขหลังจากที่ฉันไปแล้วนะอี้ฟาน ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”

            คำพูดที่ได้ยินจากปากเป็นครั้งสุดท้ายของชานยอล ทุกคำพูดเขายังจำได้ดีราวกับท่องจำมันไว้ในทุกค่ำคืน เจ็บปวดที่แม้แต่การอ้อนวอนขอให้ความรักอีกครั้งยังไม่สามารถทำได้ อู๋ อี้ฟาน คนขี้ขลาด

“ฉันขอโทษ... ฉันจะพยายามอยู่ได้โดยไม่มีนาย ชานยอล”

비 내리는 밤 오늘은 난
แต่ในค่ำคืนที่ฝนตกหนักเช่นนี้


잠 못 이뤄
ผมไม่สามารถข่มตาหลับได้ลงจริงๆ

하늘아 날 도와줘
ท้องฟ้ากว้าง ได้โปรดช่วยผม


이 비를 좀 멈춰줘
ช่วยหยุดสายฝนโปรยปรายนี้


그 애를 잊을 수 있게 Oh No
ผมจะได้ลืมเธอคนนั้นได้เสียที

            ได้โปรดทำให้ผมลืมความรักทั้งหมดที่ก่อตัวขึ้นมา.. ลืมว่าเคยได้รักกัน ลืมผู้ชายที่ทำให้ผมเหมือนเป็นบ้าคนนั้น ปาร์ค ชานยอล ถือเป็นการอ้อนวอน ขอแค่ไม่มีเขาในความทรงจำของ อู๋ อี้ฟาน

            “ฉันคิดถึงนายชานยอล”

            END








 

ขอขอบคุณคำแปลเพลงจาก
Korean Lyrics : melon.com
Eng Trans : pop!gasa
via : @ilovdaehyun
คำอ่าน / Thai Trans : @ZELOAddict

อยากคุย:

เห็นมีรีเควสดราม่า? มันอาจจะไม่ดราม่า 
แต่เป็นความรู้สึกหน่วงๆ ซะมากกว่า อารมณ์แบบ
เออ ออกไปสิ ออกไป.. แต่ก็คิดถึงเหลือเกิน ๕๕๕๕