ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #107 : เล่ม 4 - ตอนที่ 52 - คืนชี้ชะตา (4)

ถึงเวรของลูทกับบลูที่จะต้องเป็นยามเฝ้าระวังภัย ละแวกร้านสมุนไพรยังไม่มีความผิดปกติอันใด ทั้งสองจึงมิอาจจับความผิดปกติที่เกิดขึ้นในนครหลวงอันกว้างใหญ่ได้

                พวกเขาสองคนนั่งง่วงหงาวหาวนอนจากการศึกษาตำราของอาจารย์ดาธอยู่บนดาดฟ้าของร้านขายสมุนไพร เนื่องจากเวลาทุกนาทีมีค่าพวกเขาจึงใช้มันเพิ่มพูนฝีมือให้กับตนเอง แม้สักส่วนเสี้ยวหนึ่งก็ยังดี

ลูทมองหน้าสหายรักถามว่า “เพลงกระบองที่เจ้าฝึกเมื่อคืนไปถึงขั้นใดแล้ว?”

                บลูส่ายหน้าด้วยความละเหี่ยใจ กล่าวว่า “จะไปถึงไหนได้อย่างไร คนที่ไม่ถนัดทางการใช้อาวุธอย่างข้าเมื่อศึกษาคืนหนึ่งสามารถรำเพลงกระบองได้ถือว่ายอดเยี่ยมแล้ว”

                ลูทระบายลมหายใจออกจากอก ยังไม่ทันกล่าวอันใดพลันเห็นร่างเงาสายหนึ่งพุ่งมาดุจดาวตก เพียงชั่วลัดนิ้วมือที่เขาเริ่มชี้นิ้วบอกเพื่อนสนิท เงาสายนั้นพลันย่นระยะห่างมากว่าครึ่ง นับเป็นความเร็วที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต พลางร่ำร้องว่า “ดูนั่น!”

                พอบลูหันหน้ามองตามไป ร่างเงาสายนั้นพลันมาหยุดอยู่ตรงหน้า ลมเย็นยามค่ำคืนโบกเข้ากระทบผิวหน้าทั้งสอง จนเกิดอาการอ้าปากตาค้างเมื่อเห็นผู้มาเป็นอาจารย์ดาธที่เคารพรัก ขณะที่บลูกำลังจะกล่าวอันใดพลันเห็นสีหน้าของอาจารย์ดาธเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด นับเป็นสีหน้าอาจารย์ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต ดวงตาสีน้ำตาลหลังแว่นไม้โอ๊คทอแววจริงจังอย่างไม่เคยปรากฏมาก่อน

                “พวกเจ้าสองคนปลุกทุกคนขึ้นมาให้ด่วนที่สุด พวกเวอร์น่อนลงมือแล้ว”

                “ว่ากระไร!?” ขณะที่ลูทอุทานนั้นบลูพลันใช้ค้อนทองเหลืองเคาะไปยังระฆังอันเล็กรวมสามครั้งด้วยกัน เป็นเสียงบอกสัญญาณเตือนภัย

                หลังเสียงฆ้องสัญญาณเพียงไม่กี่วินาทีแว่วเสียงชายเสื้อปะทะลมดังตามติด ผู้ที่รุดมาถึงคนแรกเป็นมือปราบชั้นหนึ่งไกอย่างไม่ต้องสงสัย จากนั้นจึงเป็นชานอน สตีเฟ่น ลาโทน่า รินะและโรซาไลน์ ติดตามมาด้วยลูกน้องมือดีของสตีเฟ่นในระยะเวลาอันสั้น

เมื่อทุกคนมากันพร้อมหน้าเห็นดาธยืนอยู่กับบลูและลูทโดยที่ไม่มีข้าศึกจึงเกิดความประหลาดใจ

ดาธชิงกล่าวด้วยวาจาอันรวบรัดและได้ใจความว่า “บัดนี้สถานการณ์คับขัน ในเขตเมืองชั้นกลางมีการเคลื่อนไหวของกองกำลังฝ่ายเวอร์น่อนจำนวนมหาศาล คาดว่าเป็นทหารจำนวนไม่ต่ำกว่าหนึ่งหมื่นนายและขุนพลอีกนับสิบ ผู้ปกครองรัฐทั้งสองท่านกำลังอยู่ในอันตราย”

                สตีเฟ่นผู้เป็นหัวเรือใหญ่ในที่นี้ตัดสินใจในบัดดล กล่าวกับลูกน้องว่า “พวกเจ้าทั้งหลายเก็บข้าวของสัมภาระจากนั้นหนีไปทางท่าเรือทิศใต้ ให้พิราบสื่อสารที่บินเร็วที่สุดส่งข่าวนี้ไปยังเมืองเจนีสเหนือใต้ด่วนที่สุด ขึ้นเรือโดยสารลับของสำนักข่าวเราเตรียมพร้อมที่จะแล่นออกทุกขณะ ทันทีที่ข้าไปสมทบจะออกเรือในบัดดล”

                ลูกน้องของสตีเฟ่นทั้งหลายรวมทั้งเถ้าแก่ที่เป็นเจ้าของร้านสมุนไพรรับคำสั่ง กระจายกันออกไปปฏิบัติงานอย่างไม่รีรอ ทุกประการในขณะนี้ต้องใช้ความเร็วเป็นหลัก

                ดาธกล่าวต่อไปว่า “พวกเราจะต้องแบ่งกำลังไปสองส่วน ส่วนหนึ่งขึ้นเหนือไปช่วยเหลือผู้ปกครองจอห์นที่ตึกธงดาบ อีกส่วนหนึ่งไปทางตะวันออกช่วยเหลือผู้ปกครองคาร์ลที่ตึกธงมังกร”

                ตูม!พลุสัญญาณสีสันสดใสแตกกระจายออกมาจากเมืองชั้นกลางในทิศที่ดาธรุดมา

                รินะกล่าวขึ้นทันทีว่า “เป็นพี่ยูกิที่หอน้อยกลางน้ำ ข้าฝากพลุสัญญาณเตือนภัยไว้กับนางดอกนหึ่ง”

                ด้วยความตกใจลูทจึงกล่าวขึ้นว่า “แย่แล้ว! หรือว่าพวกมันลงมือกับยูกิด้วย?”

                สตีเฟ่นกล่าวขึ้นว่า “ไม่ได้การ เห็นทีพวกเราจะต้องแบ่งกำลังเก้าคนออกเป็นสามหน่วย หากข้าเป็นเวอร์น่อนคงจะไม่ทุ่มกำลังมากมายเข้าจัดการกับยอดหญิงยูกิ เป้าหมายหลักสมควรจะเป็นตึกธงดาบและตึกธงมังกรเสียมากกว่า”

ดาธครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจึงตัดสินใจกล่าวว่า “ลูท บลู รินะ”

ทั้งสามคนตอบรับเป็นเสียงเดียวกันว่า “อาจารย์”

ดาธสั่งการศิษย์ทั้งสามว่า “พวกเจ้าทั้งสามจงไปยังหอน้อยกลางน้ำช่วยเหลือยอดหญิงยูกิออกมา” เขาจงใจมอบภารกิจนี้ให้กับลูทและรินะผู้มีความสัมพันธ์กับยอดหญิงยูกิ โดยมีบลูเป็นผู้ที่มีทักษะการต่อสู้ร่วมกับลูทเป็นอย่างดีร่วมทางไป อีกทั้งทางสายนี้นับเป็นเส้นทางที่ปลอดภัยมากที่สุดเมื่อเทียบกับสองเส้นทางที่เหลือ

ดาธเว้นระยะหนึ่งจากนั้นจึงกล่าวว่า “ไก ชานอน โรซาไลน์ พวกเจ้าสามคนรุดไปยังตึกธงดาบช่วยเหลือผู้ปกครองจอห์นและบุคคลใกล้ชิด ส่วนข้า สตีเฟ่นและลาโทน่าจะไปยังตึกธงมังกรช่วยเหลือผู้ปกครองคาร์ลออกมา”

สาเหตุที่ส่งไก ชานอนและโรซาไลน์ไปยังตึกธงดาบเนื่องจากผู้ปกครองจอห์นมีรากฐานกองกำลังอยู่ที่เมืองนี้มั่นคงพอสมควร คาดว่าตึกธงดาบเองน่าจะยันการบุกจู่โจมของเวอร์น่อนได้ระยะหนึ่ง ดังนั้นจึงส่งชานอนและโรสที่มีความสามารถในการรักษาไปเพื่อช่วยรักษาคนเจ็บ โดยให้ไกที่มีประสบการณ์สูงสุดเป็นผู้นำ

ส่วนตัวเขาเองสตีเฟ่นและลาโทน่าจะรุดไปยังตึกธงมังกรเนื่องจากกองกำลังส่วนตัวของคาร์ลอยู่นอกเมือง มีเพียงมือปราบทาเรียและผู้ติดตามอีกร้อยกว่านายทำหน้าที่อารักขา อีกทั้งมือปราบทาเรียพึ่งจะหายจากอาการบาดเจ็บร่างกายไม่อยู่ในสภาพสมบูรณ์พร้อม ดังนั้นตึกธงมังกรจึงอยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมที่สุด ดาธจึงลงมือด้วยตนเอง

ไกตัดสินใจรวบรัดกล่าวว่า “จุดนัดพบของพวกเราคือเนินเขาที่ห่างจากประตูเมืองทางทิศใต้ไปหนึ่งพันวา มือปราบทาเรียโยกย้ายกองกำลังส่วนตัวของท่านคาร์ลมาไว้ที่นั่น”

ลาโทน่ายื่นพลุสัญญาณให้ไกกับลูทคนละดอก กล่าวว่า “หากสถานการณ์คับขันถึงขีดสุดให้จุดพลุนี้ขึ้น ถ้าพวกเราคนใดปลีกตัวไปได้จะตามไปช่วยเหลือทันที”

ดาธกล่าวว่า “ไม่มีเวลาแล้ว แยกย้ายออกปฏิบัติการ ก่อนที่กองทัพของเวอร์น่อนจะถล่มตึกทั้งสองราบเป็นหน้ากลอง”

จิตใจของลูทร้อนรุ่มดุจไฟสุมทรวง ชักชวนบลูและรินะวิ่งปราดออกไปเป็นกลุ่มแรก เป้าหมายคือหอน้อยกลางน้ำ