ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #232 : เล่ม 8 - ตอนที่ 109 - แผนตอบโต้จักรวรรดิ (2)

/> /> />

“ก่อนที่พวกเราจะตัดสินใจกระทำการใดๆลงไปข้าอยากจะแบ่งปันมุมมองส่วนตัวกับพวกท่านเสียก่อน” แมกซิมิเลี่ยนกล่าวต่อไปว่า “สงครามครั้งนี้หรือสงครามเมื่อยี่สิบห้าปีก่อนนั้นล้วนเกิดขึ้นอย่างไม่จำเป็น ทั้งสองฝ่ายได้รับความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินเป็นจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็นนอร์ ลาเวนดิส เอนเซล มิสต์หรือเจนีสล้วนมิได้แตกต่าง ผู้คนที่ล้มตายจะเป็นทหารฝ่ายใดหรือชาวบ้านที่ใดต่างก็เป็นมนุษย์ด้วยกันทั้งสิ้น”

แมกซิมิเลี่ยนเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นจริงจังที่เต็มไปด้วยการโน้มน้าวใจ กล่าวว่า “หากพวกเราในที่นี้มองย้อนไปที่สาเหตุของสงครามว่าเกิดจากที่ใด จากนั้นตัดไฟตั้งแต่ต้นลมเสีย ยุติสงครามจากสาเหตุอย่าได้เปิดศึกที่ไม่จำเป็น ทหารคือเชื้อไฟ สนามรบคือเตาเผา ขุนพลอย่างเราท่านคือประกายเพลิง เปิดศึกครั้งหนึ่งเทียบเท่ากับเป็นการรวมสามสิ่งเข้าด้วยกัน สร้างเปลวเพลิงแผดเผาชีวิตมนุษย์นับพันนับหมื่น ข้าอยากให้พวกท่านทุกคนคิดอ่านหาวิธีที่จะดำเนินศึกน้อยครั้งที่สุด และสามารถยุติสงครามได้อย่างรวดเร็วที่สุด อย่าปล่อยให้สงครามยืดเยื้อข้ามปีเช่นเดียวกับเมื่อยี่สิบห้าปีก่อน ความหายนะทางวัตถุและความบอบช้ำทั้งทางจิตใจจะได้บรรเทาลง หากหนทางสายใดที่จะนำไปสู่ข้อยุติโดยเร็วแต่จำต้องเสี่ยงภัยอันตรายใหญ่หลวง ข้าแมกซิมิเลี่ยนขอรับอาสากระทำหน้าที่นั้นเอง”

                “นับรวมข้าเข้าไปอีกผู้หนึ่ง” กอร์ดอนที่นั่งอยู่ติดกันกล่าวโดยมิต้องเสียเวลาขบคิด ความเป็นสหายของบุคคลทั้งสองแนบแน่นกันมานานกว่าสามสิบปีและยังคงดำเนินต่อไปจนถึงปัจจุบัน หากงานใดที่แมกซิมิเลี่ยนต้องเสี่ยงภัย งานนั้นจะต้องมีกอร์ดอนอยู่ด้วย

                “ขอให้ท่านเสนาธิการอย่าได้เกรงใจในการใช้สอยพวกเราทั้งสอง” แมกซิมิเลี่ยนหันไปมองไอเวอเรียสที่นั่งอยู่ข้างขุนศึกไก กล่าวต่อไปว่า “ถึงแม้ว่าข้าและกอร์ดอนจะมีอาวุโสมากกว่าเจ้า เคยผ่านสนามรบมามากกว่าเจ้า แต่พวกเราเชื่อว่าการปฏิบัติตามแผนการของเจ้านั้นเป็นสิ่งที่ประเสริฐ ดูแรนดัลสหายของเราก็เชื่อเช่นกัน”

                “ท่านทั้งสองกล่าวเกินไปแล้ว” ไอเวอเรียสก้มศีรษะรับคำ “ในฐานะของเสนาธิการทหารข้ายอมรับว่าเคยกระทำผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง ก่อนที่จะเกิดศึกข้าทราบดีว่านครมิสต์ตกอยู่ในสถานการณ์ไม่มั่นคงและทราบว่าทานาทอสกำลังจะบุกมาในไม่ช้า จากการคำนวณเรื่องเวลาผิดพลาดเปิดช่องว่างให้ทานาทอสฉวยโอกาส กองทัพจักรวรรดิบุกเข้านครมิสต์เร็วกว่าที่ข้าคาดการณ์ไว้สองวัน ข้าเพียงส่งลูทไปเตือนภัยว่านครมิสต์อาจถูกบุกรุก แต่มิได้แจ้งว่าเหตุผลจากชัยชนะที่โอดินและเบริลจะทำให้ทานาทอสเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิม การตั้งรับที่นครมิสต์จึงไม่สมบูรณ์แบบ หากข้ารุดไปทันสถานที่ที่พวกเราประชุมกันนี้อาจเป็นเรือนสุขาวดีก็ได้”

                แมกซิมิเลี่ยนตอบว่า “เหตุการณ์ผ่านล่วงเลยไปแล้วอย่าได้จำใส่ใจ หากข้ามิได้รับพิราบสื่อสารจากเจ้าคงจะมิอาจรุดไปช่วยเหลือนครมิสต์ก่อนที่เหตุการณ์จะเสียหายเป็นอีกเท่าตัว”

                “ข้าขอวกกลับเข้าประเด็นของท่านแมกซิมิเลี่ยนสักเล็กน้อย” ผู้ตรวจการโลเปซเสนอความเห็นว่า “จริงอยู่ที่พวกเราควรจะหยุดสงครามนี้ลงด้วยวิธีที่รวดเร็วที่สุด แต่โดยส่วนตัวข้ากลับมีข้อกังวลเกี่ยวกับการดำเนินนโยบายนี้ พวกท่านทุกคนล้วนทราบว่าการสงครามกับจักรวรรดินอร์นั้นมิใช่เรื่องที่สามารถประมาทได้แม้แต่น้อย การที่พวกเราจะได้ชัยชนะมาครั้งหนึ่งต้องทุ่มเทแล้วทุ่มเทอีก ทั้งเลือดเนื้อและโลหิต การที่จะใช้แผนการที่เสี่ยงและมีโอกาสประสบความสำเร็จน้อยแต่ได้รับผลตอบแทนที่สูงนั้นเท่ากับว่าเป็นการนำกองกำลังทั้งหมดไปเสี่ยงชะตากับผลแพ้ชนะเพียงครั้งเดียว แผนการที่ยิ่งเสี่ยงมากไม่เพียงแต่ผลตอบแทนจะมาก ความหายนะจะยิ่งมากตามไปด้วย การที่จะดำเนินสงครามให้ไปสู่ชัยชนะอย่างก้าวกระโดดหากกระทำได้ก็ดีไป แต่ถ้าประสบกับความล้มเหลว พวกเราบางส่วนที่นั่งอยู่ในห้องประชุมนี้อาจต้องมีอันเป็นไป  ข้าโลเปซมิได้รักตัวกลัวตาย แต่อยากให้พวกท่านคำนึงถึงชีวิตของชาวบ้านและทหารอีกหลายพันหลายหมื่นที่ปฏิบัติตามคำสั่งของพวกเรา ทั้งหมดจะต้องล้มตายตามไปด้วย”

                แม่ทัพจูเลียสครุ่นคิดอย่างถี่ถ้วนตามแบบฉบับของเขา กล่าวว่า “ขออภัยท่านแมกซิมิเลี่ยน ข้าเองเห็นด้วยกับท่านผู้ตรวจการโลเปซ การอดทนเดินไปทีละก้าวทำสงครามถึงแม้ว่าจะเกิดผลเสียต่อแผ่นดินโดยรวมก็จริงอยู่ แต่ถ้าหากสามารถโค่นล้มตระกูลซอร์โดอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาดมิให้กลับคืนมาอีกครั้ง จะทำให้แผ่นดินของเราพบกับสันติภาพที่ยั่งยืนไปอีกหลายสิบหลายร้อยปี แผ่นดินที่พวกเราเหยียบกันอยู่ทุกวันนี้มิได้รับมรดกมาจากบรรพบุรุษ แต่เป็นสิ่งที่พวกเราหยิบยืมมาจากลูกหลานในอนาคต ดังนั้นเป้าหมายของพวกเราควรที่จะรักษาสันติภาพระยะยาวเอาไว้แทนที่จะมองผลประโยชน์ในระยะสั้น”

                มาร์ควิสลูเชียสกล่าวในฐานะของประธานในที่ประชุมว่า “ความเห็นของทั้งสองฝ่ายล้วนมีเหตุผลสำคัญสนับสนุน ดังนั้นที่ประชุมควรจะไตร่ตรองให้รอบคอบ ทั้งเรื่องของความเสี่ยงในการดำเนินงานและความบอบช้ำจากการทำศึกยืดเยื้อ ทุกอย่างควรจะไตร่ตรองในทุกแง่มุมจนกระทั่งพวกเราทั้งหมดได้ข้อตกลงร่วมกัน ก่อนที่จะตัดสินใจดำเนินการใดๆ”

                ไอเวอเรียสรับคำแล้วเสนอว่า “ข้ามีแผนการหนึ่งอยากจะนำเสนอต่อที่ประชุม จริงอยู่ที่แผนการนี้มีความเสี่ยงสูงอยู่พอสมควร แต่เป็นความเสี่ยงที่พวกเราสามารถป้องกันและลดมันลงได้ ในขณะที่จะนำไปสู่การยุติสงครามมิให้ยืดเยื้อเกินไป อันตรงกับความต้องการของทั้งท่านแมกซิมิเลี่ยนและท่านผู้ตรวจการโลเปซ”

                มาร์ควิสลูเชียสที่มีอาวุโสสูงสุดในที่ประชุมหันไปหาไอเวอเรียสกล่าวว่า “อย่าได้ยึดติดกับข้อผิดพลาดในอดีต ในที่ประชุมของสหพันธ์นี้ทุกผู้คนล้วนเคยกระทำผิดพลาดมาแล้วทั้งนั้น ผลงานที่ผ่านมาของเจ้าพิสูจน์แล้วว่าเจ้าเป็นเสนาธิการที่พวกเราในที่นี้เชื่อถือมากที่สุด สิทธิของเจ้าทัดเทียมกับแกนนำทั้งเก้า ขอให้กล่าวได้เต็มที่”

                โรซาไลน์แทบไม่เชื่อหูตนเองว่าบุคคลที่มียศมาร์ควิสจะเป็นผู้กล่าวคำพูดนี้ เป็นที่ทราบกันทั่วไปว่าขุนนางในแคว้นลาเวนดิสเกือบทั้งสิ้นล้วนยึดติดกับยศถาบรรดาศักดิ์ ให้ความสำคัญกับความเรื่องชนชั้นและมารยาทในการปฏิบัติเป็นอย่างมาก จึงเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจยิ่งเมื่อบุคคลระดับมาร์ควิสลูเชียสยินยอมละทิ้งยศฐาบรรดาศักดิ์ชั่วคราว เพื่อความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของกลุ่มสหพันธ์

                แมกซิมิเลี่ยน กอร์ดอน จูเลียสและโลเปซต่างก็พยักหน้าให้กับไอเวอเรียสครั้งหนึ่งเป็นการยินยอมให้ออกความเห็นได้อย่างเต็มที่ ในขณะที่ไก สตีเฟ่นและโรซาไลน์ทั้งสามนั้นยอมรับนับถือมันสมองของไอเวอเรียสจนหมดหัวใจโดยมิต้องแสดงออก

                เสนาธิการหนุ่มลุกขึ้นยืนชี้มือไปที่นครมิสต์ ณ ตำแหน่งใจกลางแผนที่ ยินเสียงกล่าวอย่างราบเรียบว่า “เผานครมิสต์ทิ้งเสีย”

                “ว่ากระไร!?”
โรซาไลน์โพล่งออกมาเมื่อได้ยินศิษย์พี่ใหญ่กล่าวเช่นนั้น พร้อมกับได้ยินเสียงอุทานดังอาหลายครั้งที่ดังมาจากบุคคลอื่นรอบนอก โดยเฉพาะเสียงฮือฮาที่ดังเป็นพิเศษจากบรรดาตัวแทนชาวมิสต์