ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #248 : เล่ม 8 - ตอนที่ 112 - หนทางสู่โบราณสถาน (2)

/> /> />

ณ ตึกแห่งหนึ่งบริเวณนครมิสต์ฝั่งตะวันออก

                สตรีผู้หนึ่งกำลังค้นหาสิ่งของบางอย่างอยู่ในห้องหนังสือ บนโต๊ะกองไว้ด้วยเอกสารเต็มไปหมด ทั้งเรื่องของกองทัพจักรวรรดิและจดหมายการติดต่อกับเอนเซล นางมิได้สนใจข้อมูลทางการทหารที่สำคัญเหล่านั้นแม้แต่น้อย ยังคงค้นหาเอกสารที่ต้องการต่อไปเรื่อยๆ จากโต๊ะเป็นตู้จากตู้เป็นชั้นวางหนังสือ จนกระทั่งนิ้วมือของนางไปสัมผัสกับ ‘อะไรบางอย่าง’ ที่ซ่อนอยู่ระหว่างหนังสือปกแข็งสองเล่ม

                แกร๊ก!

                ปรากฏรอยยิ้มที่มุมปากของสตรีผู้นั้น ชั้นวางหนังสืออันเป็นที่วางของหนังสือปกแข็งทั้งสองพลันหมุนได้ เมื่อผลักที่ปลายก็จะพลิกกลับด้านเปิดเป็นเส้นทางไปสู่ห้องข้างเคียง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าห้องนั้นเป็นห้องลับห้องหนึ่ง และชั้นหนังสือนั้นเป็นประตูลับประตูหนึ่ง กลไกแบบนี้ค้นพบกันมาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดกลไกที่ล้าสมัยยังคงแพร่หลายจนถึงปัจจุบัน

                แสงไฟสลัวจากโคมริมทางเดินในห้องลับส่องให้เห็นใบหน้าของสตรีวัยสี่สิบเศษ เจ้าครองแคว้นชิล่าแห่งแคว้นอิซซ์ก้าวเท้าไปเรื่อยๆ ปัจจุบันนางดำเนินการภายใต้สนธิสัญญาระหว่างจักรวรรดิและเอนเซล ทำหน้าที่เป็นพันธมิตรช่วยเหลือกองทัพของอุปราชบุกทำลายสหพันธ์

                ชิล่าเป็นยอดฝีมือรูนนิคที่มีอดีตอันลึกลับ ไม่มีผู้ใดทราบว่าสตรีผู้นี้ครอบครองสัตว์มายาธาตุลมซิรอคโค่ได้อย่างไร รวมไปถึงการไต่เต้าที่เร็วผิดปกติจนกลายเป็นเจ้าครองแคว้นที่อายุเพียงสี่สิบเศษ อาจเป็นได้ว่าผู้ที่ล่วงรู้ข้อเท็จจริงเหล่านั้นไม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้แล้ว

                สิ้นสุดทางเดินเชื่อมปรากฏเป็นห้องลับ น่าแปลกที่ห้องนี้กลับเป็นห้องหนังสืออีกแห่งหนึ่ง หากดูจากสภาพทั่วไปแล้วจะแทบไม่เห็นความแตกต่างระหว่างห้องลับกับห้องหนังสือที่เป็นต้นทางของห้องลับ ชิล่ารู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องราวกับว่าพบสิ่งที่ตนเองเคยค้นหา

                สตรีวัยกลางคนใช้เวลาอีกราวสิบห้านาทีกับการตรวจสอบเอกสารต่างๆ จนกระทั่งพบซองลับซองหนึ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้เนินเอกสารสูงเป็นภูเขาเลากา

“นึกไม่ถึงว่าจะซ่อนอยู่ที่นี่ เอกสารซองนี้เป็นหลักฐานชั้นยอด” เสียงอันทุ้มต่ำที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวดังขึ้น

แปะ แปะ แปะ เสียงปรบมือเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นโดยพร้อมเพรียง

“ผู้ใด!?” ชิล่าหันหลังกลับไปเร่งเร้าประสาทระวังภัยขึ้นเต็มเปี่ยม สองสายตาสอดส่องมองหาที่มาของเสียงนั้น จนกระทั่งอนุภาคของรูนในร่างสัมผัสได้ถึงอนุภาคของเอลฝั่งตรงข้าม จึงซัดหนังสือเล่มหนึ่งบนโต๊ะออกไปด้วยแรงเต็มเหนี่ยว กล่าวว่า “ออกมา!”

ปึง! หนังสือกระแทกเข้ากับผนังร่วงหล่นลงสู่พื้น

ร่างของสตรีอายุสิบเจ็ดสิบแปดปีนางหนึ่งนวยนาถออกมาจากผนัง เอลที่หกช่วยซ่อนร่างของนางไว้ในเงามืดได้อย่างสมบูรณ์แบบ “ฝีมือไม่เลวที่สามารถมองร่องรอยข้าออก”

“ยังเร็วเกินไปสิบปีที่เจ้าจะกล่าวเช่นนั้น” ชิล่ามองพริมด้วยสายตาอันไม่เป็นมิตร การเผชิญหน้าของสตรีทั้งสองที่อยู่ฝ่ายเดียวกันส่งสัญญาณอะไรบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง เหมือนจะเป็นศัตรูมากกว่าเป็นมิตรเสียแปดส่วน

เสียงอันสดใสของพริมกล่าวต่อไปว่า “ท่านอุปราชสงสัยเจ้าอยู่นานและก็คอยจับตามองเจ้าอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งโผล่หางออกมาในวันนี้ ถึงแม้ว่าเจ้าจะวางซองเอกสารนั่นลงแล้วกล่าวคำขออภัยต่อท่านอุปราช ก็คงจะสายเกินไปแล้วใช่หรือไม่?”

ชิล่าส่งอนุภาครูนกระจายออกไปในรัศมีร้อยก้าว ตรวจสอบพื้นที่รอบข้างโดยสมบูรณ์พบว่าศัตรูมีเพียงหนึ่งไม่มีสอง จึงยิ้มพลางกล่าวว่า “เจ้าคิดหรือว่า เจ้าเพียงผู้เดียวสามารถกล่าวคำพูดเหล่านั้น? หากเป็นซิงเควด้าหรือโรฮันก็ว่าไปอย่าง แต่สำหรับเด็กโสโครกอย่างเจ้านั้นยังเร็วเกินไป”

“ท่านอุปราชเคยกล่าวเอาไว้ว่า หากพบสายลับในกองทัพให้กระทำอะไรทราบหรือไม่?” เสียงอันหวานหยดย้อยของพริมยังคงกล่าวต่อไป ในขณะที่ดวงตาทั้งสองเปลี่ยนเป็นเย็นชาลงเรื่อยๆ จนกระทั่งมีดผีเสื้อสีครามปรากฏสู่สายตาของชิล่า “สังหารก่อนแล้วค่อยไต่ถาม”

“หากคิดว่ากระทำได้ ก็ขอให้ทดลองดู” ชิล่าเตรียมตัวเอาไว้ก่อนแล้ว จึงปลดปล่อยอนุภาคของรูนอย่างเต็มเปี่ยม หมายที่จะเรียกวิหคยักษ์ซิรอคโค่ออกมาเป็นผู้ช่วย หาทางทำลายห้องหนังสือนี้ทิ้งจากนั้นฝ่านครมิสต์ออกไป จะอย่างไรเป้าประสงค์ที่ตั้งไว้ได้บรรลุเรียบร้อยแล้ว การที่ยังคงทำงานเป็นสายลับต่อไปในกองกำลังจักรวรรดิก็ไม่จำเป็นอีก

โครม โครม โครม!

ชิล่าตวัดเท้าเตะไปยังตู้หนังสือข้างเคียง ปล่อยให้ตู้หนึ่งล้มลงชนกระแทกอีกตู้หนึ่ง หนังสือที่เก็บไว้ร่วงหล่นกระจายเต็มพื้น ปิดเส้นทางระหว่างนางและพริม ในขณะที่หันกายเอาฝ่ามือประกบที่ผนังเตรียมจะทำลายผนังห้อง ‘หากใช้ซิรอคโค่ทำลายห้องลับคงจะหลบไม่พ้นถูกลูกหลงไปด้วย เช่นนั้นก็ต้องทำลายผนังเป็นช่องเปิดจากนั้นใช้ซิรอคโค่ถล่มให้ราบ’

เสียงที่ไม่คาดคิดเสียงหนึ่งพลันดังขึ้นที่ข้างกายของชิล่า อันเป็นเสียงเดิมของสตรีสาว “โบราณกล่าวไว้ว่า ‘ความประมาทเป็นหนทางสู่ความตาย’ ใช่หรือไม่?”

“เจ้า!?” ชิล่าตกใจหลั่งเหงื่อเย็นเยียบ เบือนร่างกลับไปหาเป้าหมายในทันที

สายตาของพริมทั้งสองพลันเปลี่ยนแปลงวูบหนึ่ง ส่องประกายสีแดงราวกับโลหิตขึ้น จนชิล่ารู้สึกได้ถึงปริมาณเอลมหาศาลจากสตรีตรงหน้า

“สังหารก่อนแล้วค่อยไต่ถาม” รอยยิ้มที่สดใสบนใบหน้าอันน่ารักปรากฏขึ้น

กรี๊ด!