ศาสตราคู่กู้แผ่นดิน

ลำดับตอนที่ #51 : เล่ม 2 - ตอนที่ 17 - การทดสอบของชานอน (3)

ชานอนเปิดโอกาสให้พวกเขาพักเหนื่อยกันประมาณสิบนาทีถึงจะเริ่มทำการทดสอบชนิดของเอลในตัวลูท

ชานอนเดินเข้ามาคุยกับไกขณะที่คนอื่นยังพักผ่อนกันอยู่ กล่าวว่า “เจ้าเป็นคนอบรมบุรุษหนุ่มทั้งสองนี้อย่างนั้นหรือ ฝีมือของพวกเขากล่าวได้ว่าเหนือกว่าความคาดหมายของข้านัก”

ไกกล่าวตอบพร้อมกับสั่นศีรษะว่า “เปล่าเลย ข้าเองก็พึ่งจะพบพวกเขาเมื่อวานนี้”

ชานอนขมวดคิ้วถามด้วยความสงสัยปนไม่เชื่อถือว่า “แล้วเจ้าไปพบกับคนทั้งสองมาได้อย่างไร พวกเขาทั้งคู่ล้วนมีพรสวรรค์อย่างเห็นได้ชัด กระบี่เขี้ยวราชสีห์นั่นก็เป็นเครื่องยืนยันเป็นอย่างดีว่าเจ้าอบรมสั่งสอนลูทมา”

ไกกล่าวว่า “เรื่องนี้กล่าวไปแล้วยืดยาวยิ่งนัก เอาเป็นว่าข้าเชื่อมั่นในฝีมือเด็กสองคนนั้นว่าสักวันหนึ่งแล้วคงจะก้าวล้ำหน้าพวกเราไปเป็นแน่ โดยที่ข้าไม่จำเป็นจะต้องสอนพวกเขาเลยสักนิด”

ชานอนพยักหน้าเห็นด้วยกล่าวว่า “โดยเฉพาะบลู พัฒนาการของเขาช่างเป็นเรื่องที่น่าตระหนก ข้าเชื่อว่าสักวันหนึ่งเขาจะก้าวขึ้นไปถึงระดับจอมปราชญ์หรือจอมขมังเวทย์ เรื่องนี้มีโอกาสเป็นไปได้สูงและเป็นไปได้ว่าจะเกิดขึ้นในเร็ววัน”

ไกเสนอความเห็นขึ้นว่า “ข้าว่าลูทอาจจะก้าวล้ำบลูไปก็เป็นได้”

ชานอนทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งกล่าวถามว่า “เพราะเหตุใดเจ้าถึงคิดเช่นนั้น” ด้วยความที่ชานอนเป็นครูผู้อบรบสั่งสอนบลูมากับมือจึงมีความสนิทชิดเชื้อกับบลูมากกว่าลูท กอปรกับตัวนางเองมีความลำเอียงเล็กน้อยไปทางศาสตร์ของเอลมากกว่าการใช้ศัสตราวุธ นางจึงให้ภาษีบลูดีกว่าลูท

ไกกล่าวตอบว่า “เจ้ารู้ไหมว่าข้าพึ่งจะมอบกระบี่เขี้ยวราชสีห์ให้กับลูทเมื่อเช้าก่อนออกเดินทางมาที่นี่ เจ้าก็รู้อยู่แก่ใจว่าสมัยก่อนตัวข้าเองกว่าจะทำให้กระบี่เขี้ยวราชสีห์คำรามออกมาได้ก็ใช้เวลานานโข แต่ลูทสามารถทำได้หลังจากการต่อสู้ไปเพียงนาทีเดียว”

ชานอนอุทานขึ้นมาว่า “ว่ากระไร” นางหันหน้าไปมองลูทที่นั่งพักคุยเล่นกับบลูอยู่อย่างตกตะลึง จากคำพูดนี้ทำให้นางต้องประเมินลูทใหม่ ชานอนเองอยู่ในเหตุการณ์เมื่อแปดปีก่อนที่ไกสามารถทำให้กระบี่เขี้ยวราชสีห์ส่งเสียงคำรามออกมาได้เป็นครั้งแรก ในครั้งนั้นไกใช้ความพยายามอยู่เป็นเวลาสองเดือนเศษกว่าจะทำได้สำเร็จ ลูทสามารถทำได้จากการต่อสู้เพียงครั้งเดียวนับว่าน่าทึ่งจริงๆ

ชานอนกล่าวต่อไปว่า “เช่นนี้ลูทอาจจะต้องประสบกับปัญหาทางเลือกเช่นเดียวกับเจ้าในสมัยก่อน”

ไกฝืนยิ้มครั้งหนึ่งไม่กล่าวอะไร เมื่อเขาได้ยินประโยคนี้ก็รู้สึกเหมือนความทรงจำในอดีตไหลท่วมท้นเข้ามาในสมอง อดีตที่เขาไม่อยากจะจำเท่าใดนักแต่ภาพของมันกลับประทับฝังอยู่ในก้นบึ้งของจิตใจ อย่างที่เขาไม่มีวันลืมเลือน

ผ่านไปครู่หนึ่งไกจึงกล่าวว่า “ข้ามีเรื่องสำคัญที่จะต้องคุยกับเจ้าแต่ที่นี่ไม่สะดวกกับการหารือ”

ชานอนรู้ได้ว่าเป็นเรื่องสำคัญ การที่ไกเดินทางมากับบุรุษหนุ่มสตรีสาวทั้งสี่ก็รู้ว่าจะต้องมีบางสิ่งบางอย่างเคลือบแฝงอยู่ นางพยักหน้าครั้งหนึ่งกล่าวว่า “ตกลง พอข้าเสร็จธุระที่นี่ข้าจะติดต่อเจ้าก็แล้วกัน”

ไกกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นข้าก็ขอตัวก่อน พอดีข้ามีธุระเล็กน้อยที่จะต้องสะสาง หลังจากนั้นข้าจะกลับมาหาเจ้า” พอพูดจบไกก็ก้าวเท้าเดินออกจากโรงฝึกไป

 

ชานอนปรบมือสามครั้งเป็นสัญญาณเรียกให้ทุกคนเข้ามารวมกัน

พริมกับโรสทั้งสองคนได้รับอนุญาตให้นั่งดูด้วยเป็นกรณีพิเศษ ลูทมีท่าทางกระตือรือล้นมากกว่าคนอื่นกล่าวขอบคุณครูชานอนที่จะถ่ายทอดวิชาให้

ชานอนกล่าวว่า “สัญญาก็ต้องเป็นสัญญา ในเมื่อข้ารับปากเจ้าแล้วว่าถ้าหากเจ้าผ่านการทดสอบก็จะสอนวิธีประสานเอลให้กับเจ้า ข้าก็จะไม่บิดพลิ้วอย่างเด็ดขาด ข้าไม่เพียงแต่สอนวิธีประสานเอลให้กับเจ้าเท่านั้นทั้งยังจะทบทวนพื้นฐานขั้นตอนการฝึกเอลของเจ้าด้วย ก่อนอื่นข้าไม่แน่ใจว่าวิธีการที่เจ้าฝึกมานั้นถูกต้องตามหลักการทั้งหมดหรือไม่ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดบางประการข้าก็จะแก้ไขให้เจ้าได้”

ลูทกล่าวว่า “ขอบคุณมากครูชานอน”

มอริสที่พึ่งจะเดินกลับจากห้องพักครูเข้ามารวมเป็นคนสุดท้าย ได้ฟังคำกล่าวของชานอนพอดีจึงกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นพวกเราเริ่มกันเลยแล้วกัน ข้าจะเป็นคนตรวจสอบพื้นฐานการใช้เอลของลูทเอง ดีไหมชานอน”

ชานอนกล่าวตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ได้”

มอริสเริ่มต้นการตรวจสอบด้วยวิธีของเขา เขาเริ่มจากการทดสอบภาคทฤษฎีก่อน ตั้งคำถามให้ลูทตอบเกี่ยวกับหลักการใช้เอลทั้งสี่ขั้นซึ่งลูทก็สามารถตอบได้อย่างฉะฉาน ต่อจากนั้นก็เริ่มเข้าสู่ขั้นตอนปฏิบัติ เขาบอกให้ลูทแสดงวิธีการใช้เอลออกด้วยหลักรู้สึก สื่อสารและรวบรวมทั้งสามขั้น ซึ่งลูทก็สามารถกระทำได้อย่างไม่มีที่ติเสมือนผู้ที่ใช้เอลได้จนชำนาญ จากการทดสอบทั้งสองประเภทมอริสไม่พบข้อสงสัยประการใดเกี่ยวกับขั้นตอนการฝึกของลูท ตัวเขาเองกลับประหลาดใจเสียอีกที่ลูทสามารถปฏิบัติขั้นตอนการใช้เอลสามขั้นแรกได้อย่างคล่องแคล่ว

ความจริงแล้วมอริสไม่รู้หรอกว่าลูทเองพึ่งจะเริ่มฝึกเอลได้ในไม่กี่วันก่อน เขาเห็นลูทชำนาญถึงเพียงนี้จึงคาดว่าลูทฝึกมาเป็นเวลาหลายเดือนแล้วแต่ยังไม่มีความคืบหน้าในการประสานเอล จึงต้องบากบั่นมาที่เมืองโอดินขอความช่วยเหลือผ่านบลูให้พวกเขาช่วยสอนวิธีประสานเอลให้ หากมอริสรู้ความจริงว่าลูทพึ่งจะเคยเรียนเอลเมื่อสองวันก่อนคงจะยิ่งประหลาดใจไปกว่านี้

มอริสกล่าวว่า “เจ้ามีความสามารถในการใช้เอลได้อย่างเต็มเปี่ยม ไม่ว่าจะเป็นหลักการรู้สึก สื่อสารหรือรวบรวมเจ้าก็สามารถกระทำได้อย่างถูกต้องทุกขั้นตอน ใครเป็นคนสอนเจ้าหรือ”

ลูทกล่าวตอบว่า “โรสและบลูช่วยกันสอนข้า”

มอริสหันหน้าไปมองโรส นางยิ้มคราหนึ่งแสดงออกถึงความภาคภูมิใจที่สามารถสอนลูทได้โดยไม่ผิดพลาด มอริสหันหน้าไปมองชานอนกล่าวต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้นก็คงจะถึงรอบของชานอนแล้ว”