ลำดับตอนที่ #86
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #86 : [Trans] เรื่องราวของพี่สิก้า 'กลางดึกคืนหนึ่ง จางฮาจิน เขียนถึงสิก้า
เรื่องราวของพี่สาวสิก้า
กลางดึกค่ำคืนหนึ่ง
ยามที่ฉันร้องเพลง ความทรงจำหนึ่งที่ฉันจดจำได้
คืนนั้นคือคืนที่น่าจะราวๆ ปีนึงในฐานะเด็กฝึกของฉันได้หล่ะ ขณะที่กำลังฝึกซ้อมอยู่ก็มีสายเข้ามา พอเช็คดูก็เป็นรุ่นพี่สาวที่โทรเข้ามา
"ฉันกำลังซ้อมอยู่ อยู่ที่ชั้นใต้ดินนี่แหละ , มาหาพี่หน่อยได้มั้ย?"
หาาา? อะไรกันหว่า? ฉันทำอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย? ฉันงงๆที่จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์แบบกระทันหัน แล้วก็กลัวนิดหน่อยด้วย
พอฉันไปถึงห้องซ้อมที่ชั้นใต้ดิน รุ่นพี่สาวก็อยู่ที่นั่นเพียงลำพัง
"เธอมาแล้วเหรอ? เมื่อกี้ทำอะไรอยู่หล่ะ?"
"หนูซ้อมอยู่ชั้นบนค่ะพี่"
"จริงเหรอ? งั้นร้องเพลงให้พี่ฟังหน่อยสิ?"
อะไรเนี่ย ทำไมอยู่ดีๆก็ให้ร้องเพลงให้ฟัง?!?! ฉันอายนะที่ต้องมาร้องเพลงให้คนที่ร้องเพลงได้เพราะมากๆอย่างรุ่นพี่ฟัง
เพราะฉันยังต้องพัฒนาอีกเยอะ เธอพยายามจะจี้จุดเรื่องทักษะการ้องของฉัน แล้วก็ดุฉันใช่มั้ยนะ?
"หรือว่าเธอจะแกล้งฉัน"?
ฉันก็แอบคิดอยู่นะ
เพลงมันยาวขนาดนี้เลยเหรอ? เธอรอจนกระทังเพลงจบ รุ่นพี่สาวไม่เคลื่อนไหวเลยซักกระเบียดเดียว เธอตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก
ในที่สุด เพลงที่ฉันคิดว่ามันช่างยาวนานเหมือนปีนขึ้นภูเขาเอเวอร์เรสต์ก็จบลง ฉันก็ได้แต่มองรุ่นพี่ ไม่รู้จะทำตัวยังไง
"อืมมม เก่งขึ้นเยอะนะ แต่พี่ว่าพลังที่ออกมาจากช่องท้องยังมีไม่พอ เหมือนว่าเสียงที่ออกมามันเปล่งมาจากลำคออย่างเดียวนะ?
พี่ว่ามันจะดีกว่านะถ้าตั้งใจฝึกเปล่งเสียงจากช่องท้องมากกว่านี้หน่ะ ถ้าอยากมีพลังเยอะ ต้องออกกำลังกายหน้าท้องมากๆนะ เธอทำได้ใช่มั้ยหล่ะ?"
"อ่าาาาา เธอเรียกฉันมาแนะนำเรื่องการร้องเพลงนี่เอง"
วินาทีนั้นเอง ฉันซาบซึ้งใจมาก
เอาจริงๆ นั่นก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับคำแนะนำจากเด็กฝึกรุ่นพี่
ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กฝึกมันออกจะน่าอึดอัดในหลายๆแง่ ไม่ว่าเค้า/เธอคนนั้นจะแก่กว่า หรือเป็นรุ่นพี่
พวกเค้าก็ไม่ค่อยคุยกับรุ่นน้องเรื่องการร้องการเต้นซักเท่าไหร่ เพราะพวกเค้ากลัวว่ามันจะดูเป็นคนขี้อวดไปรึเปล่า
พี่สาวไม่รู้หรอกว่า จริงๆแล้วฉันปลื้มมากเพราะเธอคงจะเป็นห่วงฉันมากจนต้องโทรมาหา
"นี่ฟังนะ ท่อนนี้เธอต้องร้องแบบนี้รู้มั้ย"
ทุกวันนี้ฉันยังจำได้ดี มันคือคำแนะนำที่อบอุ่นและจริงใจที่สุดที่ฉันเคยได้รับในชีวิตเด็กฝึกเลยหล่ะ
ก่อนจะจบ ฉันอยากจะกล่าวทักทายสาวๆเหล่านี้ ที่ฉันได้ร่วมใช้ชีวิต 3 ปีในฐานะเด็กฝึกด้วย
พี่สิก้า , เธอคือคนที่ฉันใช้เวลาที่รุ่งเรืองที่สุดในชีวิตวัยรุ่นด้วยยาวนานที่สุด ตอนแรกเธอไม่ค่อยพูดเยอะเท่าไหร่ และเป็นผู้หญิ๊ง ผู้หญิง
มันเลยยากมากที่จะเข้าหาเธอ ฉันจำได้เลยว่าฉันไม่กล้าจะคุยกับเธอเพราะภาพลักษณ์เย็นชาของเธอนั่นแหละ
ก็เลยต้องใช้เวลานานหน่อยเพื่อที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ แต่พอรู้จักกันแล้ว ฉันพบว่าเธอเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใยฉันจริงๆ
ฉันไม่เคยลืมวันที่เธอแก้ไขจุดบกพร่องในเรื่องการร้องให้ฉัน แล้วสอนโดยการร้องให้ฉันฟัง
เธอเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ แต่ทุกคำที่ออกมาจากปากเธอมันจะตรงประเด็น แล้วก็มีอิทธิพลมากทีเดียว
ถ้าจะให้บรรยายพี่สาวด้วยคำคำเดียว เธอเป็นเหมือน"หัวหอม"
ยิ่งรู้จักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นเส่นห์ออกมาจากตัวเธอมากขึ้น
ฮาจินหน้าตาเป็นงี้ค่ะ
source : Sosiz, but originally from Yoona Gallery
แปลอังกฤษโดย : 오이사랑싴@soshified.com
แปลไทยโดย ll pimpcess ll SOSHIFANCLUB ll http://www.soshifanclub.com
กลางดึกค่ำคืนหนึ่ง
ยามที่ฉันร้องเพลง ความทรงจำหนึ่งที่ฉันจดจำได้
คืนนั้นคือคืนที่น่าจะราวๆ ปีนึงในฐานะเด็กฝึกของฉันได้หล่ะ ขณะที่กำลังฝึกซ้อมอยู่ก็มีสายเข้ามา พอเช็คดูก็เป็นรุ่นพี่สาวที่โทรเข้ามา
"ฉันกำลังซ้อมอยู่ อยู่ที่ชั้นใต้ดินนี่แหละ , มาหาพี่หน่อยได้มั้ย?"
หาาา? อะไรกันหว่า? ฉันทำอะไรผิดไปรึเปล่าเนี่ย? ฉันงงๆที่จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์แบบกระทันหัน แล้วก็กลัวนิดหน่อยด้วย
พอฉันไปถึงห้องซ้อมที่ชั้นใต้ดิน รุ่นพี่สาวก็อยู่ที่นั่นเพียงลำพัง
"เธอมาแล้วเหรอ? เมื่อกี้ทำอะไรอยู่หล่ะ?"
"หนูซ้อมอยู่ชั้นบนค่ะพี่"
"จริงเหรอ? งั้นร้องเพลงให้พี่ฟังหน่อยสิ?"
อะไรเนี่ย ทำไมอยู่ดีๆก็ให้ร้องเพลงให้ฟัง?!?! ฉันอายนะที่ต้องมาร้องเพลงให้คนที่ร้องเพลงได้เพราะมากๆอย่างรุ่นพี่ฟัง
เพราะฉันยังต้องพัฒนาอีกเยอะ เธอพยายามจะจี้จุดเรื่องทักษะการ้องของฉัน แล้วก็ดุฉันใช่มั้ยนะ?
"หรือว่าเธอจะแกล้งฉัน"?
ฉันก็แอบคิดอยู่นะ
เพลงมันยาวขนาดนี้เลยเหรอ? เธอรอจนกระทังเพลงจบ รุ่นพี่สาวไม่เคลื่อนไหวเลยซักกระเบียดเดียว เธอตั้งใจฟังเป็นอย่างมาก
ในที่สุด เพลงที่ฉันคิดว่ามันช่างยาวนานเหมือนปีนขึ้นภูเขาเอเวอร์เรสต์ก็จบลง ฉันก็ได้แต่มองรุ่นพี่ ไม่รู้จะทำตัวยังไง
"อืมมม เก่งขึ้นเยอะนะ แต่พี่ว่าพลังที่ออกมาจากช่องท้องยังมีไม่พอ เหมือนว่าเสียงที่ออกมามันเปล่งมาจากลำคออย่างเดียวนะ?
พี่ว่ามันจะดีกว่านะถ้าตั้งใจฝึกเปล่งเสียงจากช่องท้องมากกว่านี้หน่ะ ถ้าอยากมีพลังเยอะ ต้องออกกำลังกายหน้าท้องมากๆนะ เธอทำได้ใช่มั้ยหล่ะ?"
"อ่าาาาา เธอเรียกฉันมาแนะนำเรื่องการร้องเพลงนี่เอง"
วินาทีนั้นเอง ฉันซาบซึ้งใจมาก
เอาจริงๆ นั่นก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับคำแนะนำจากเด็กฝึกรุ่นพี่
ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กฝึกมันออกจะน่าอึดอัดในหลายๆแง่ ไม่ว่าเค้า/เธอคนนั้นจะแก่กว่า หรือเป็นรุ่นพี่
พวกเค้าก็ไม่ค่อยคุยกับรุ่นน้องเรื่องการร้องการเต้นซักเท่าไหร่ เพราะพวกเค้ากลัวว่ามันจะดูเป็นคนขี้อวดไปรึเปล่า
พี่สาวไม่รู้หรอกว่า จริงๆแล้วฉันปลื้มมากเพราะเธอคงจะเป็นห่วงฉันมากจนต้องโทรมาหา
"นี่ฟังนะ ท่อนนี้เธอต้องร้องแบบนี้รู้มั้ย"
ทุกวันนี้ฉันยังจำได้ดี มันคือคำแนะนำที่อบอุ่นและจริงใจที่สุดที่ฉันเคยได้รับในชีวิตเด็กฝึกเลยหล่ะ
ก่อนจะจบ ฉันอยากจะกล่าวทักทายสาวๆเหล่านี้ ที่ฉันได้ร่วมใช้ชีวิต 3 ปีในฐานะเด็กฝึกด้วย
พี่สิก้า , เธอคือคนที่ฉันใช้เวลาที่รุ่งเรืองที่สุดในชีวิตวัยรุ่นด้วยยาวนานที่สุด ตอนแรกเธอไม่ค่อยพูดเยอะเท่าไหร่ และเป็นผู้หญิ๊ง ผู้หญิง
มันเลยยากมากที่จะเข้าหาเธอ ฉันจำได้เลยว่าฉันไม่กล้าจะคุยกับเธอเพราะภาพลักษณ์เย็นชาของเธอนั่นแหละ
ก็เลยต้องใช้เวลานานหน่อยเพื่อที่จะเป็นเพื่อนกับเธอ แต่พอรู้จักกันแล้ว ฉันพบว่าเธอเอาใจใส่เป็นห่วงเป็นใยฉันจริงๆ
ฉันไม่เคยลืมวันที่เธอแก้ไขจุดบกพร่องในเรื่องการร้องให้ฉัน แล้วสอนโดยการร้องให้ฉันฟัง
เธอเป็นคนไม่ค่อยพูดนะ แต่ทุกคำที่ออกมาจากปากเธอมันจะตรงประเด็น แล้วก็มีอิทธิพลมากทีเดียว
ถ้าจะให้บรรยายพี่สาวด้วยคำคำเดียว เธอเป็นเหมือน"หัวหอม"
ยิ่งรู้จักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเห็นเส่นห์ออกมาจากตัวเธอมากขึ้น
ฮาจินหน้าตาเป็นงี้ค่ะ
source : Sosiz, but originally from Yoona Gallery
แปลอังกฤษโดย : 오이사랑싴@soshified.com
แปลไทยโดย ll pimpcess ll SOSHIFANCLUB ll http://www.soshifanclub.com
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น