คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผมไม่ได้ต้องการให้คุณจ่ายด้วยเงิน...2
“ฤษ ฮึ ฤษ”เสียหวานเรียหาายนรัที่ฝัแน่นอยู่ในหัวใหวัให้เามา่วยเธอานร้ายานนี้แม้ว่ามันะไม่มีวันเป็นไปไ้็าม
ื่อที่เปล่ออมาาปานุ่มนิ่มหวานล้ำทำให้ายหนุ่มที่ำลัหลมัวเมาไปับรสสาวหยุะั วามรู้สึเย็นวาบไปทั้ร่า่อนอารม์เรี้ยวโรธะโหมระพือหนัทันทียิ่ผสมผสานับอารม์ปรารถนาิบเถื่อนในร่าายยิ่ทำให้ายหนุ่มแทบร้อนเป็นไฟรามแร่บเ้าหาันแน่น วาวาวโรน์อย่าน่าลัว วามรู้สึเหมือนโนหยามอย่ารุนแรนาไปทั้ร่า
เธอล้าียัไมาร่ำรวหามันอนที่เาำลัปรนเปรอวามเร่าร้อนให้แบบนี้!
พิธาธรรั้เรสลับึ้นมาปปิเรือนร่าามอีรั้ ่อนะระาแนเรียวให้เินามเาไปทันทีาที่เาิว่าวันนี้ะแ่มัำเธอไว้ แ่ไม่แล้ว…
เาะัารให้เธอรวราเรียหาเาไม่หยุปาทั้ืนเลยล่ะ!
พราวฝันที่อยู่ๆ็โนร่าสูลาแนออาห้ออาหารุนไม่น้อยแ่แรบีบที่แนนั่น็ทำให้หิสาว้อหวั่นใ วามอ่อนโยนหวามไหวแทนที่้วยวามิบเถื่อนนเธอหวาลัว ่อนะเบิาว้าสะบัแนสุแรเมื่อายหนุ่มพาเธอเ้าลิฟท์ึ้นไป้านบน
“ถ้าไม่อยาเสียัวในลิฟท์็หยุิ้นะ!”พิธาธรหันมาสั่เสียลอไรฟัน ่อนะึร่าเพรียวออาลิฟท์ทันทีที่ประูเปิออแล้วเินเร็วๆไปที่ห้อสวีทอน
“วันนี้หมหน้าที่นายแล้ว ไปพัไ้”ายหนุ่มหันไปสั่พนัานที่อยเฝ้าและอำนวยวามสะว่าๆให้เา
วามรุ่นโรธที่แผ่ระายออมาาร่าหนาทำให้พนัานหนุ่มรีบพยัหน้ารับและเินออไปอย่ารนรานไม่ล้าแม้แ่ะหันไปมอสบสายาอวาม่วยเหลืออหิสาวที่เ้านายพามา
ใรๆ็รู้ันว่าเ้าอโรแรมหนุ่มในยามโรธนั้นุันร้ายายิ่ว่าราสีห์เสียอี
“ุไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้”พราวฝันเอ่ยเสียสั่นยามที่ายหนุ่มันร่าเธอผ่านประูเ้าไปในห้อแล้วปิประูที่เป็นแบบล็ออัโนมัิล วามลัวถาโถมเ้าหานร่าบาสั่นสะท้าน
“เี๋ยว็รู้ว่าผมมีสิทธิ์แ่ไหน!”พิธาธรไม่พูเปล่า อุ้มร่าเพรียวย่าสุมเ้าไปในส่วนห้อนอนทันทีไม่สนใอาาริ้นรนัืนสุำลัออีฝ่ายแม้แ่น้อย
พิธาธรปิประูห้อนอนล ่อนะวาหิสาวลบนเียนุ่มนาให่แล้วลุึ้นถอสูทสีเ้มและเสื้อเิ๊ออาร่าหนา ายหนุ่มระุยิ้มเ้าเล่ห์ร้ายาเมื่อพราวฝันลุวิ่หนีไปที่ประูมือบาบิลูบิเปิประูอย่าแรแ่ไม่ว่าอย่าไร็เปิไม่ออ
“ุ้อใส่รหัสสี่ัวลที่่อสี่เหลี่ยม้าบน่อน ถึะเปิไ้”เสียเ้มที่ไม่่าอะไราเสียระิบอาานัึ้น หิสาวมอไปที่่อสี่เหลี่ยมเหนือลูบิ ใบหน้าสวยีลนแทบไร้สีเลือ รู้สึเสียววาบไปทั้สันหลั หัวใเ้นเร็วอย่าหวาลัวสุีเมื่อทาหนีเียวอเธอถูปิั้นเสียแล้ว
“ถ้าุผิเินสามรั้มันะล็อถาวรทันที…หึ แล้วทีนี้เรา็้ออยู่ที่นี่้วยันลอีวิเลยล่ะ”พิธาธรเอ่ยัอเมื่อนิ้วเรียวทำท่าะรหัสลไป ายหนุ่ม่อยๆถอาเราาแสนแพอออย่าไม่เร่ร้อนพลาระุยิ้มร้าย ท่าทาลัวเรอเธอยิ่ระุ้นสัาานัล่าหนัึ้น ่อนเาะถออาภร์ิ้นสุท้ายแล้วโยนไปที่พื้นอย่าไม่ใยี
ร่าสูำยำเปล่าเปลือยเผยให้เห็นมัล้ามเนื้อที่สมบูร์แบบ้าวเพียไม่ี่้าว็ประิหิสาวที่ัวสั่นหันหลัให้อยู่ที่ประู พิธาธรูบเบาๆที่้นอาวสวยแล้วยิ้มพอใเมื่อร่าบาสะท้านเฮือ หิสาวพยายามะปบมือหนาที่ำลัรั้เรสออาร่าอเธอแ่็ไม่อาสู้แรอเาไ้ เรสสั้นสีำราาแพึล่วหล่นลพื้นราวับสิ่ไร้่าทันที
พิธาธรรั้หิสาวให้หันมาทาเาแล้ว็้อบรามแน่น่มวามปรารถนาที่แผเผาทันทีที่เห็นร่าาวละมุนแสนเย้ายวนใมีเพียั้นในัวน้อยปปิ
“ไม่นะ!”หิสาวร้อลั่นเมื่อายหนุ่มปลบราเียอออย่ารวเร็วนเธอมอไม่ทัน เปิเปลือยทรวสล้าที่สวยเ่น พราวฝันยมือึ้นปิอย่าอับอายแ่็ถูอีฝ่ายรวบมือไว้แน่น่อนริมฝีปาหนาะเ้ารอบรอเป็นเ้าอทรวนิ่มอีรั้ ูบเม้มหนัหน่วนเิรอยแระเรื่อไปทั่ว เาะทำให้เธอไ้รู้ว่าเธอ้อรวราหาใร!
“ฮึ อย่า ไ้โปร”พราวฝันพยายามอร้อเาเมื่อายหนุ่มูบเม้ม่อไปที่หน้าท้อแบนราบ หิสาวพยายามืนัวหนีแ่็ทำไ้ยาเ็มที
่อนมือหนาะถอปราาริ้นสุท้ายอเธอออไปามเรียวา เผยสะโพลมลึและายสาวที่ามยิ่นั พิธาธรำรามลั่นเมื่อไฟปรารถนารุมเร้านเาปวปร่าไปหมอยารอบรอเธอเสียอนนี้ให้สมับที่เฝ้าปรารถนามาเป็นเือน
“ไม่ อย่าทำันเลย”พราวฝันราอร้อทั้น้ำาเมื่อเาู่โมโลมเล้าายสาวอ่อนนุ่มอย่าเร่าร้อนนประายไฟแล่นพล่านไปทั่วร่า ร่าาย้อารสัมผัสาเาแ่หัวใเ็บปวนแทบหลั่เลือเธอำลัพ่ายแพ้่อไฟเสน่หาที่ถูสัมผัสปลุเร้า่ำออเาุึ้น
พิธาธรยับัวลุึ้นูบแ้มาวเนียนที่เ็มไป้วยน้ำา หาแ่สิส่วนีอเาถูอารม์ิบเถื่อนรอบำไปหมแล้ว ถ้าืนนี้เาไม่ไ้รอบรอเรือนายที่แสนหลใหลเา็อายเสียอนนี้เลยีว่า ายหนุ่มุมพิูื่มลที่เรียวปาบาอีรั้่อนะใ้แนแร่อุ้มเธอไปที่เีย
“ผมะทำใหุ้รู้ว่าุ้อารผมมาแ่ไหน”เสียแหบแห้เอ่ยระิบิใบหูแล้วูบมันเบาๆแล้วผ่อนหิสาวลนอนบนเียนุ่ม พราวฝันทำไ้เพียปิเปลือาแล้วยอมำนน่ออารม์ปรารถนาในร่าายที่เรียร้อหาเาอย่าน่าสมเพเป็นที่สุ
่อนเสียหวานะราแผ่วไม่หยุหย่อนเมื่ออีฝ่ายบีบเล้นหนัหน่วสลับผะแผ่วที่ทรวออิ่มอีรั้และมัน็ูันอบรับสัมผัสราวับว่าเาเป็นเ้าอมันเสียเอ ริมฝีปาร้อนผ่าวยัปรนเปรอไปทั่วายสาวอ่อนนุ่มที่หอมหวานนัสำหรับเา
ราวนี้เป็นพิธาธรที่ำรามหนัหน่วเมื่อมือบาสัมผัสไหล่หนาและอแร่ามแรอารม์ ผิวเนื้อแร่แทบทุารานิ้วเรียเร็รุนแรรับสัมผัสมือนุ่มราวับทาสผู้ื่อสัย์ายหนุ่มบูบเร่าร้อนลบนเรียวปาที่เริ่มบวมเ่ออเธอ่อนะ่อยๆยับาเรียวสวยแยาันแล้วเลื่อนัวเ้ารอบรอเธออย่ารวเร็วทันที
พราวฝันรีร้อเสียลั่นเมื่อวามหวามไหววาบหวิวที่เาปลุเร้าเมื่อรู่ลับลายเป็นเ็บร้าวไปทั่วร่าเหมือนร่าายะีาออาันเสียให้ไ้
“เ็บ! ันอร้อ ฮึ หยุเถอะ”หิสาวสะอื้นไห้หนัอย่าน่าสสารเมื่อวามเ็บร้าวบริเวลาายแผ่ระายไปทั่วทุอูผิว่อเิวามรู้สึผิในหัวใแร่นัที่เอาแ่ใรอบรอรุนแรับเธอที่แสนบริสุทธิ์
“ผมะนุ่มนวลที่สุ”ายหนุ่มเอ่ยปลุปลอบพลาพยายาม่มอารม์ิบเถื่อนแล้วรอนหิสาวปรับัวไ้
มือหนาเล้นลึทรวามเพื่อหวัปลุเร้าอารม์หวามและ่วยลทอนวามเ็บปวให้เธอแล้วูบไปทั่ววหน้าสวย่อนะบลที่ริมฝีปาแระเรื่อุมพิูื่มเร่าร้อนออนสำรวไปทั่วโพรปาหวานล้ำ ายหนุ่มรอนหิสาวราอึอัในลำอเพราะวามอึอัึ่อยๆยับัวเ้าหาเธอนสุ
“ุ้อารผมไหม”ายหนุ่มถามะสอบสะโพเ้าหาเนิบ้า หิสาวที่สิเลื่อนลอยเหลือเพียิใ้สำนึอร่าายพยัหน้าอบรับเา ร่าายอเธอไม่สามารถปิเสธไ้เลยว่าำลัปรารถนาสัมผัสหวามไหวาเาอย่าถึที่สุ แ่นั่นยัไม่พอหรอ เาอยาไ้ยินเสียหวานเรียหาเา
“ุ้อารใร”ริมฝีปาบาสั่นระริไม่เอ่ยอบอะไร
พิธาธรึหยุสะโพหนานิ่้าไว้แม้มันะสร้าวามทรมานให้เานแทบลั่ แ่ายหนุ่มที่ผ่านประสบาร์มามามายรู้ัวิธี่มอารม์มาว่านใ้ร่าที่ลืมา่ำปรือ้อมอเาุ่นเือายหนุ่มระุยิ้มมุมปาอย่าที่อบทำ
“บอผมสิ ุ้อารใร”
พราวฝันยับัวอย่าอึอัเมื่อเาหยุวามเร่าร้อนที่ปรนเปรอนเธอหวาบหวิวัวลอยระริ่ว มอสบวาทรเสน่ห์ที่ราวับะสะเธอไว้่อนหิสาวะหลับาลปล่อยหยาน้ำาไหลรินอย่ายอมำนน
“ัน้อารุ่ะ”ในที่สุหิสาวผู้อ่อนประสบาร์็ไม่อาทนทานอารม์ิบในร่าายไ้ เสียหวานอบไปและแทบะวินาทีเียวันนั้นายหนุ่มยับสะโพหนาหนัหน่วทันทีราวับว่าเาเอ็ไม่สามารถอทนับเพลิเสน่หาที่แผเผานปวปร่าไปทั้าย่อไปไ้อีแล้วเ่นัน
“เรียื่อผม เรียผมว่าพีท”ายหนุ่มสั่เสียพร่าเมื่อไฟปรารถนาอนทั้สอทะยานึ้นสู
“พีท พีท อื้ออ”เสียหวานราเรียไม่หยุปา พิธาธรยับยิ้มพอใแล้วสอบสะโพแร่เ้าหาถี่ระั้นร้อนแรเป็นราวัลให้เธอ
ไฟปรารถนาที่ลุลามแผเผาร่าทั้สอนแทบหลอมรวมพวเาเ้าเป็นหนึ่เียวัน ่อนพิธาธระับูพาหิสาวที่ไร้ประสบาร์้ามผ่านไปยัโลแห่วามหฤหรรษ์เพื่อไว่ว้าวามสุล้นมารอบรอ้วยันลอ่ำืน
*****************************************************************
สวัสี่ะนัอ่านที่น่ารัทุท่าน
ไรเอร์มา่อพี่พีทให้แล้วน้าา ฝาิาม้วยนะะ
ฝาพี่พีทสุหื่นไว้ในอ้อมในัอ่านทุท่าน้วยน้าาา
รันัอ่านทุท่าน่ะ <3
ความคิดเห็น