คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter II
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Fairy Tail – My secret
Pairing - GrayxNatsu
Rating – PG 13
Chapter II
"วันนี้และที่ชั้นจะทำให้ข้อเสนอของเธอเป็นจริง" จอมเวท์น้ำแข็งที่ได้รับการขนานนามว่าว่า'เมะ'=W=เอ้ย! 'เกรย์ ฟูลบัสเตอร์'เอ่ยกับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าที่ได้รับฉายาว่า'ผู้นำลักธิสาววาย' เอ้ย! =w= 'ไททาเนีย เอลซ่า'
"ถ้างั้นก็ดี แต่ว่านะเกรย์ชั้นลืมบอกนายไปเรื่องนึงนะว่า.... ลูซี่ มิร่า เรวี่ และชั้นรู้แล้วว่านายชอบ.....นัตสึ หึหึ~~"�
เอลซ่าหัวเราะอย่างมีเลศนัยพร้อมกระตุกย้มเล็กน้อยมันเพิ่มความสยองขึ้นเป็นทวีคุณ
"พรวดดดด !!! ห๊าาา แล้วเธอไปบอกพวกนั่นทำซากอะไรฟร้าาาาา ถ้ามีพวกนั้นแล้วก็รวมเธอเนี่ยตั้งกองกำลังปีศาจคลั่งวายได้สบายๆเลยนะโฟ้ย"เกรย์สำลักน้ำออกมาพร้อมร้องโหยหวนกับคำพูดของเอลซ่า
"หุบปากไปเลยถ้าไม่อยากตาย!!ก็นายไม่ได้บอกเองนี่ว่าห้ามชั้นไปบอกใครน่ะนะหึหึ~~อ๋อว่าแต่ถ้านายจะกดนัตสึชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนะแต่นายอย่าลืมตามพวกชั้นแล้วกัน ไม่งั้นนายจบชีวิตแน่"
สำหรับคนอื่นถ้าฟังแล้วก้อาจจะเป็นแค่คำสั่งน่ากลัวๆธรรมดาแต่สำหรับเกรย์นี่มันเป็น....คำสั่งของนางพญาปีศาจ ชัดๆ !!
"ยัยปีศาจบ้าวาย"เกรย์บ่นอุบอิบ แต่มีหรือที่จะพ้นหู้ผู้นำลักธิอย่างเอลซ่า
"ว่าไงนะ....เกรย์"เอลซ่ากดเลียงต่ำ
"เปล่าครับ ไอล์!!"เฮ้ออ รอดหวุดหวิดแหะ
--MY SECRET--
"ไอ้วิตถาร!!!"
"ไอ้อัคคีภัย!!!"
"ไอ้กางเกงลิงพูดได้"
"ไอ้ไฟปากมาก!!!"
"โว้ยยย ไอ้ตาตก!!!"นัตสึตวาดพร้อมกับพุ่งไปข้างหน้าหมายจะพยายามยัดเยียดให้เกรย์บริโภคหมัดของตนเอง
"อะไรฟ่ะ ไอ้ตาขวาง!!!"เกรย์หลบหมัดได้อย่างเฉียดฉิวแล้วตวาด (ด่า)กลับ
เสียโหวกเหวกเกิดขึ้นเป็นเรื่องธรรมดาประจำหน้าเคาน์เตอร์ที่กิลด์ พร้อมกับเสียงเชียร์ เกรย์ยืนประจันหน้ากับนัตสึหน้า
เครียดในขณะที่นัตสึยืนยิ้มท้าทาย
"สุดท้ายกิลด์ก็กลับมาวุ่นวายดี(??)เหมือนเดิมเลยแห๊ะ เฮ้อออ" เป็นประโยคที่หญิงสาวผู้ได้รับฉายาว่า'รองผู้นำคนที่1ของ
ลักธิสาววาย' เอ้ย!!'ผู้ใ้ช้เทพแห่งดวงดาว ลูซี่' เปรยๆออกมา
"นี่ลูจัง รู้เรื่องแผนของเกรย์รึยัง" เรวี่(เลขาของลักธิสาววาย)ที่เดินมาพร้อมกันมิร่า(รองประทานคนที่2ของลักธิสาว
วาย)เอ่ยถามขึ้น
"แผน ?? แผนอะไรหรอจ๊ะเรวี่จัง" ลูซี่ตัวสั่นระริกพร้อมตาเริ่มลุกวาว
"ก็แผนที่ เกรย์จะขอนัตสึคบในวันนี้ยังไงเล่า..ยัยเบื๊อกเอ๊ยย" เอลซ่า(ผู้นำลักธิสาววาย)ที่เดินมาที่หลังกล่าวบอกให้
ลูซี่รู้พร้อมเดินตรงมาเขกหัวลูซี่
"ห๊าา!! เอ อะอ๋ออั๊ดอึอ๊บ"<< (เกรย์จะขอนัตสึคบ) เอลซ่า เรวี่และมิร่า เกือบจะลุกขึ้นมาปิดปากลูซี่ที่ตกใจตะโกนอย่างดังลั่น
กิลด์แทบไม่ทัน แต่โชคดีที่่ไม่มีใครได้ยินเสียงของลูซี่่เพราะเสียงที่ดังกว่าคือเสียงนัตสึทะเลาะกับเกรย์
จึงกลบเสียงของลูซี่ได้
"เฮ้อออ ~~เกือบไปแล้วไหมเล่า ที่หลังจะทำอะไรช่วยตั้งสติหน่อยได้ไหม เดี๋ยวถ้ามาสเตอร์รู้เข้าก็ได้ซวยกันหมดหรอก"
เอลซ่าบอกกับลู่ซี่อย่างปลงๆ
"ขอโทษจ้าา " ลูซี่เอ่ยน้ำเสียงรู้สึกผิด�
"นั่นไง ๆ เกรย์กำลังจะเริ่มแผนแล้วจ้ะ" มิร่าเอ่ยออกมาอย่างตื่นเต้นทำให้คนที่ฟังพลางตื่นเข้าไปด้วย
"หึ หึ ~~~"คำพูดนั่นทำให้ เอลซ่า เรวี่ ลูซี่และตัวมิร่าเอง กระตุกยิ้มพร้อมหัวเราะแบบฉบับนางมารวายกันไปตามๆกัน
�
--MY SECRET--
หลังจากการกอด รัด พัด เหวียง ฉุด กระชาก ลาก ดึง ของเกรย์และนัตสึได้จบลงแล้ว(พูดง่ายๆคือเลิกทะเลาะกันแล้ว)
ทั้งสองก็ได้มานั่งหน้าเค้าเตอร์กิลด์ที่เดิม
"นี่ นัตสึ..." เกรย์เป็นฝ่ายเปิดการสนทนาก่อน
"อะไรอีกฟร่ะไอ้กางเกงลิงพูดได้"นัตสึเริ่มยียวนกวนประสาทเกรย์อีกครั้งแต่มีหรือที่เกรย์จะหลงกล
"ชั้นมีอะไรจะคุยด้วยหน่อย ตามไปที่ห้องสมุดกิลด์ด้วย" เกรย์พูดด้วยสีหน้านิ่งแต่ในใจกลับไ่ม่นิ่งเหมือนหน้า
"แล้วคุยตรงนี้ไม่ได้หรือไงฟร้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!"ไม่ต้องตกใจว่าทำไมเสียงนัตสึถึงยืดยาวนักก็เพราะว่าตอนนี้เกรย์ได้ลากนัตสึเข้าห้องสมุดไปเรียบร้อยแล้ว
ณ ห้องสมุดกิลด์
"โอ้ยยยยย!!! มันเจ็บนะโฟ้ย ชั้นเดินมาเองเป็นนน!!! ไม่ใช่หมาน่ะโว้ยที่ต้องให้ลากมาเนี่ย!!"นัตสึเริ่มโวยวาย โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีสามสาววายแอบฟังพร้อมทั้งเตรียมตั้งกล้องถ่ายวีดิโอของตนไว้แล้ว
ร่างสูงเดินเข้ามาหาร่างบางด้วยใบหน้าจริงจังจนนัตสึรู้สึกแปลกๆ
“คือว่านะ นัตสึ”
"........."
"ชั้นชอบแกหรือรักแกก็ไม่รู้นะ แต่ชั้นจะขอให้แกน่ะ...คบชั้นจะได้ไหม...นัตสึ?" เกรย์กลั่นใจเอ่ยปากออกไปทำให้นัตสึเกิดอาการอึ้งนิดๆแล้วหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แล้วามว่าว่า
"ฮ่าๆๆ นี่แกโกหกหรือพูดจริงเนี่ย�ฮ่ะๆๆๆ อะไรของแกเนี่ยเกรย์...เนี่ยนะเรื่องที่แกจะคุยกับฉัน ฮะๆๆๆ บ้าน่า แกเมาน้ำเปล่าหรือเปล่าเนี่ยเกรย์�ฮ่าๆๆๆๆ” นัตสึเอ่ยไปหัวเราะไปเพราะเขาคิดว่าเกรย์คงพูดเล่นเพื่อจะแกล้งหรืออะไรให้เขาหน้าแตกสักอย่างแต่พอเห็นสีหน้าจริงจังของเกรย์แล้ว เขาก็กลัับเป็นคนที่ต้องหยุดหัวเราะอย่างไม่มีเหตุผล
“อย่าบอกนะว่า...ที่แกพูดน่ะเป็นเรื่องจริง?” นัตสึถามเพื่อความแน่ใจ
"นี่แกคิดว่าชั้นเป็นคนอย่างไงเนี่ย" เกรย์เอ่ยขึ้น
"ก็เป็นคน โรคจิต จิตตก ตาตก วิปริต ปลิ้นปล้อน แถม ล่อนจ่อนอีกด้วยไง...."นัตสึพูดจนเกรย์ทนไม่ไหวจึงแหกปากพูดว่า
"พ้ออออออออออออ !! หยุดดดดดดดดดดด!!!หน้าอย่างชั้นนี่มันไม่มีความน่าเชื่อถือเลยหรอ นี่ชั้นจริงจังนะ แกจะตอบคำถามชั้นได้หรือยัง" ขอร้องเหอะตอบชั้นเถอะนะ.....นัตสึ
--MY SECRET--
"นัตสึ ชั้นชอบนาย นายน่ะจะยอมคบกับไอ้คนเฮงซวยอย่างชั้นได้หรือเปล่าล่ะ" เกรย์เอ่ยคำถามสุดท้ายเพื่อหวังให้นัตสึตอบ
"เอ่ออ ออ อออ ..." นัตสึเริ่มมีอาการอ้ำอึ้ง
นัตสึอึ้งไปสักพักหนึ่งก่อนที่จะขึ้นไปนั่งขัดสมาธิบนโต๊ะวางหนังสือของห้องสมุดพร้้อมพลุบหน้าลงเหมือนกำลังคิดไตร่ตรองอะไรบางอย่าง ..... ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ชอบเกรย์หรือไม่ได้รังเกียจเกรย์หรอกนะแต่ว่า....
มันกลับมาภาพๆหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวสมอง ภาพคนรักเก่าของเขา
.... น้องของมิร่าและเอลฟแมน�น้องสาวของตะกูลสตราอุส �หรือแม่ไม่แท้ของแฮปปี้ ...ใช่แล้ว....
เธอคนนั้นคือ 'ลิซาน่า สตราอุล' คนรักเก่าของนัตสึ
�"ชั้นน่ะ รักหรือชอบนัตสึก็ไม่รู้น่ะแต่ชั้นก็มั่นใจได้ว่านัตสึเนี่ยแหละที่จะคอยปกป้องชั้นคนนี้ได้ เพราะฉะนั้นนะ
ขอฝากตัวและหัวใจของลิซาน่าคนนี้ ให้นายไวู้ปกป้องด้วยแล้วกันนะและชั้นขอสัญญาว่าชั้นจะอยู่กับนายตลอดไปเลยนะ ชั้นขอสัญญา ^ ^ด้วยเกียรติของคนสำคัญคนที่สองรองมาจากพ่อมังกรอีคนิลของเธอ^ _^"
...ทั้งๆที่เกี้ยวก้อยสัญญากันแล้วแท้ๆ เธอยังปล่อยให้ชั้นเดียวดายยังนี้มาตลอด.....เธอไม่รู้หรอว่าชั้น..เหงาแค่ไหน
พอคิดมาถึงจุดนี้น้ำตาที่เคยเสียให้กับลิซาน่านับครั้งไม่ถ้วนก็ไหลลงมาอีกครั้งแต่ต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้...เพราะชั้นจะต้องเข้มแข็ง..เพราะว่าของชั้นในตอนนั้นไม่สามารถช่วยลิซาน่าไว้ได้..ชั้นถึงต้องมานั่งช้ำตั้งเกือบ4ปียังไงล่ะ
และตอนนี้ชั้นยังมีพลังไม่มากพอที่จะปกป้องใครได้ จึงไม่อยากมีคนสำคัญตอนนี้ เพราะอาจจะต้องเสียไปอีก..กับไอ้สิ่งที่เรียกว่าคนสำคัญนั่นน่ะ... ถ้ามันเป็นแบบนั้นอีกชั้นก็ไม่เอาแล้วเรื่องแบบนั่นน่ะ ..
“ขอโทษนะเกรย์...แต่ฉัน...” ตัวนัตสึเองพยายามจะสกัดกลั้นน้ำตาและความรู้สึกนึกคิดต่างๆมากมายที่วนเวียนอยู่ในหัวก่อนจะกลั้นใจบอกกับเกรย์ไป "ชั้นน่ะ... ขอเวลาก่อนแล้วกัน"
“ทะ...ทำไมล่ะ นัตสึ ทำไมๆ ๆ” เกรย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทาพร้อมเดินเข้าไปเขย่าตัวนัตสึทำให้นัตสึปล่อยโฮออกมา
"ก็เพราะ...อึก..ฮึก ..ชั้นนะ..ฮึก ...ยังลืมลิซาน่าไม่ได้เลย!!!!!!!!!!!!!!!"หลังจากนัตสึพูดจบเกรย์ก็ปล่อยนัตสึออก
จนทำให้เกรย์ปล่อยมือจากนัตสึทำให้นัตสึลงไปนั่งร้องไห้กองอยู่กับพื้น
"นัตสึ ชั้นขอโทษ ชั้นขอโทษนัตสึ" เกรย์ก็ทำการขอโทษนัตสึครั้งใหญ่ แล้วกอดนัตสึที่กำลังร้องไห้อยู่
"แกไม่ผิดหรอกไอ้ตาตก ฮึอ อึก..."นัตสึพยายามฝืนยิ้มทั้งน้ำตากำลังจะชวนทะเลาะเพื่อให้เกรย์สบายใจ
เกรย์รู้ทันจึงเล่นตามน้ำไปเพื่อให้นัตสึสบายใจไปอีกคน
"เมื่อกี้แกว่าไงนะ ไอ้ตาขวาง"
"ก็ไอ้ตาตกไงฟร่ะ อึก.."
"ไอ้อัคคีภัย!!!"
"ไอ้กางเกงในลอยได้!!ไปตายซ้าาาาา!!"นัตสึประเคนหมัดกรงเล็บมังกรเพลิงให้เกรย์
"ไม่โว้ย!! เพราะว่าชั้นจะต้องอยู่เพื่อปกป้องแกอีกนาน!!!ไอ้ไฟปากมากเอ๊ยยย!!"เกรย์หลบกรงเล็บมังกรเพลิงอย่างเฉียดฉิว
"ใครเขาไปยอมรับแกตอนไหนฟร้าาาาาาา!!!! ไอ้รคจิตตตตต!!!!มังกรเพลิงคำรา..อุ๊บ"
ริมฝีปากของเกรย์เข้าครอบครองริมฝีปากของนัตสึลิ้นเกี่ยวพันตวัดหาความหวานในโพรงปากเป็นเวลานานหลังจากที่เกรย์ถอนริมฝีปากออกนัตสึก็โวยวายทันที
"ไอ้บ้าเกรย์์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"นัตสึพูดออกมาพร้อมใบหน้าที่ร้อนจัด จนขึ้นสีแดง
"นี่ นัตสึจนกว่าร่างเนื้อจะแหลกสลายชั้นขอปกป้องแกจนกว่าจะถึงที่สุดเฟ้ย"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สนุกกันไหมค่ะเนี่ยยยยย
อย่าลืมคอมเมนต์กันนะค่ะ
เพราะว่าตอนนี้แต่งนานมากเพราะไรท์เตอร์พิมพ์จะเสร็จอยู่แล้ว
แต่ว่าไรท์เตอร์ดันไปกดออกซ่ะได้!!! T T
ด้วยเหตุนี้จึงขอให้เป็นกำลังใจกันนิสนึง
อย่าเป็นนักอ่านเงากันนะค่ะไรท์เสียความรู้สึกง่ะ =W=
�
�
�
�
�
�
ความคิดเห็น