บล็อค....ที่สำคัญที่สุดในชีวิตเฟม
เขียนโดย
l3lueseal
เพราะอีกไม่กี่วันชีวิตมัธยมของเฟมมันก็จะจบลงเเล้ว
เฟมจะไม่ใช่เด็กอีกต่อไป....
ถึงเเม้นิสัยเฟมมันจะยังเหมือนเด็กอยู่ ถึงมันจะสายไปเเล้วที่จะมาเปลี่ยนนิสัยตัวเอง
เเต่ความคิดของเฟมมันก็ไม่ใช่เด็กๆอีกเเล้ว
เฟมกำลังจะก้าวสู่การเป็นเด็กมหาลัย เฟมกำลังจะโตเป็นผู้ใหญ่...
ย้อนกลับไปเมื่อ 6 ปีที่เเล้วในช่วงปิดเทอมใหญ่....
เฟมยังคงหาที่เรียนต่อม.1 ทั้งๆที่คะเเนนสอบเป็นอันดับ 1 ของห้อง
เเต่ก็ยังต้องสอบกับคนอื่นเขาเพื่อหาที่เรียนต่อม.1
ตอนนั้นเฟมกับม๊ามีความเห็นเหมือนกันที่จะเข้าร.ร.เอกชน เพราะไม่เข้าใจว่า
เราก็เรียนดี เราทำได้ เเต่ทำไมต้องมาสอบเเข่งกับคนอื่นด้วย ทำไมต้องจับฉลาก
ทำไมต้องเอาอนาคตเรามาวัดดวงด้วย ทำไมเราต้องเสี่ยงกับอนาคตตัวเอง
เเละเเล้วเฟมก็ก้าวเข้าสู่รั้วร.ร.เอกชน "อัมพรไพศาล"
ซึ่งผลคะเเนนยื่นเข้าเมื่อเค้าเห็นก็ต้อนรับเป็นอย่างดี
เเต่ก็นั่นเเหละ เฟมเกลียดเลข เเล้วเค้าก็ใช้เลขในการวัดลำดับห้องทุกปี
เฟมสอบติดห้อง 2 เป็นห้องท๊อปก็จริง เเต่...ก็สู้เด็กห้อง 1 ไม่ได้หรอก
เเละนั่น คือจุดเปลี่ยนของชีวิตเฟม จุดเปลี่ยนที่ทำให้เฟมมีทุกวันนี้ได้....
เฟมอยากจะขอบคุณคุณครูทุกคน ขอบคุณโรงเรียนเเห่งนี้ ขอบคุณเพื่อนๆ
ขอบคุณเวลา ขอบคุณเรื่องราวต่างๆ ทั้งดีเเละร้าย เรื่องราวที่เราผ่านมาด้วยกัน....
-ขอบคุณ ไอพลอย (สุพรรณษา) ที่เป็นเพื่อนคนเเรกของเฟม
-ขอบคุณ G.no ที่เป็นเพื่อนเเก๊งเเรกในร.ร.เเห่งนี้ เเละเป็นคนที่ทำให้เฟมกล้าข้ามกรอบ
-ขอบคุณ ไออ้อ ที่เป็นเพื่อนคนเเรกของร.ร.นี้ที่มาเที่ยวที่บ้าน
-ขอบคุณ ไออุ้ม ที่เป็นเพื่อนคนเเรกของร.ร.นี้ที่มานอนที่บ้าน
-ขอบคุณ ลูกปลา ที่เป็นทั้งเพื่อนร่วมเเก๊งที่ดี เเละเป็นทั้งคนรักคนเเรก
ถึงมันจะเป็นอดีตไปเเล้ว เเต่มันก็เป็นเวลาที่มีค่าเเละน่าจดจำของเฟมนะ
-ขอบคุณ ไอพลอย (สุพรรณษา) ที่มักจะบอกมะม่วง เเละมีของกินมาให้เสมอ
-ขอบคุณเพื่อนๆชาวทอมดี้ทั้งหลายที่มาสิงห้องม.2/2 เเล้วทำให้เฟมรู้ว่าหนังสดคืออะไร - -*
-ขอบคุณ ครูเยาว์ ที่สอนชีวะสนุกๆให้ ทำให้เฟมได้ท็อป ทั้งปี
-ขอบคุณ ครูเยาว์ ที่ให้เฟมไปวิ่งรอบสนามบาส เเล้วค้นพบกับอาการเหนื่อยง่ายของตัวเอง - -*
-ขอบคุณ ไอออย ที่ให้เพื่อนๆเเกล้งเเก้ผ้ามันประจำ แกฮาว่ะ =w="
-ขอบคุณ ร.ร. ที่ให้พวกเราเต้นเวทีนอกงานร.ร.ตอนม.3
เเละด้วยความบ้า เต้นหมีเเพนด้ากันได้ยังไงก็ยังงงอยู่ ฮ่าๆๆๆๆ =w="
-ขอบคุณครูก่อ ที่ทำโทษพวกเฟมตอนเล่นกันในเเถว โดยให้ไปเต้นหมีเเพนด้ากลางสนามวอลเล่
ฮาตัวเอง เเต่ก็สะใจเเบบบอกไม่ถูก ฮ่าๆๆ
-ขอบคุณ น้องหวาน ที่หลวมตัวมาชอบคนไม่ดีอย่างเฟม
-ขอบคุณ ฝน ที่ถึงเฟมปฏิเสธไปกี่ที ฝนก็ยังไม่เลิกชอบเฟม มันทำให้เฟมรู้ว่าฝนจริงใจจริงๆ
-ขอบคุณ ไออุ้ม ที่มาร้องไห้ให้เฟมเห็นเป็นคนเเรก ขอบคุณนะที่ไว้ใจเฟม
-ขอบคุณ อ๋อม กับ นิ้ง ที่ทำให้เฟมได้เรียน เเผนวิทย์ - คณิต
-ขอบคุณ ครูจอย ที่สละคาบให้ครูก่อสอบว่ายน้ำ
เเล้วทำให้เฟมเริ่มสนใจกับอาการเหนื่อยง่ายของเฟมมากขึ้น เพราะมันเป็นครั้งเเรก...
ที่เฟมหายใจไม่ทัน จนเป็นลม เกิดมาก็พึ่งเคยเป็นลมนี่ล่ะ = ="
-ขอบคุณ ครูจอย ที่เข้าใจพวกเฟมทุกเรื่อง ครูจอยเป็นเเม่คนที่ 2 ของพวกเรานะ
-ขอบคุณ ครูจอย ที่เป็นครูคนเเรกที่กรี๊ดตอนฟ้าร้องให้ลูกศิษย์เห็น
-ขอบคุณ ครูเก๋ ที่ให้พวกเรากินเงาะ เเทนที่จะโดนทำทัณบน เเต่เงาะตั้ง 1 เข่งเชียวนะครู - -*
-ขอบคุณ ค่ายยุวะ ที่ทำให้เฟมได้ก้าวข้ามความกลัวของตัวเอง ที่ถึงเเม้เฟมจะกลัวที่สูง
เเต่เฟมก็ยังยอมขึ้นไปกระโดดหอ เเละกระโดดลงมาเองด้วย
นั่นคือเรื่องราวทั้งหมดในม.ต้น ซึ่งเฟมก็ผ่านมันมาจนได้....
อาจมีอีกหลายเรื่องที่เฟมต้องขอบคุณ เเต่ก็คงกล่าวไม่หมด
เฟมหลงรัก คุณครูที่นี่ หลงรักร.ร.นี้ หลงรักมิตรภาพที่เกิดที่นี่ จนสุดท้าย...
เฟมก็ต่อ มัธยมปลายที่นี่....ในห้อง P 1 (วิทย์-คณิต)
-ขอบคุณ ไออุ้ม ที่เเกมาอยู่เเผนเดียวกับเค้า ไม่งั้นคนเดียวลอยลมคงเหงาๆนะ
-ขอบคุณ ลูกปลา อ้อ บิ๋ม ที่เเม้จะอยู่คนละเเผนกัน เเต่เเกก็มาหาตลอด
-ขอบคุณ ลูกปลา ที่ตั้งชื่อใหม่ให้เเก๊งเรา Innaze เท่เว่อ 555+
-ขอบคุณ ครูยุบล ที่มักจะห่วงลูกตาลูกศิษย์คนนี้ ที่ผมม้ามักยาวเข้าตาเสมอ
-ขอบคุณ ค่ายอนุรักษ์ ที่ทำให้เฟมรักเพื่อนของเฟมมากขึ้น
-ขอบคุณ พี่(ป้า)หมวย ที่เป็นรุ่นพี่คนเเรกที่เฟมรัก เเละป้าก็รักเฟมใช่มะๆๆๆ ฮ่าๆๆ =w="
-ขอบคุณ พี่(ป้า)หมวย ที่ตลอดทางไปค่ายอนุรักษ์ ป้ามานอนซบเฟมข้างหลังรถ
-ขอบคุณ ฝน ที่มาตกในวันเเรกที่ไปค่าย
-ขอบคุณ พี่ป๊อก ที่เอาร่มกางมารับหน้าบ้านพัก เเต่ไอเฟมไม่ยอมเข้าร่มอยากเล่นฝน
-ขอบคุณ ไข้ ที่คืนนั้นมันขึ้นจนน่ากลัว - -* เเต่ก็ทำให้เฟมได้รู้ถึงความเป็นห่วงของหลายๆคน
-ขอบคุณ ไอเนียน ไออุ้ม จูน มิ้นท์ ที่ก๊งเปปซี่กัน ปล่อยกุนอนอยู่คนเดียวตอนเป็นไข้
-ขอบคุณ ไอเนียน ไออุ้ม จูน มิ้นท์ ที่ถึงสนุกเเค่ไหน เเต่พวกเเกก็อยู่เฝ้าเค้าตลอด ขอบคุณมาก
-ขอบคุณ ไอจูน ที่ทักว่ากุนอนขดๆ จนไออุ้มต้องมาจับตัว
มุงรู้ไม๊ตอนนั้นกุตื่นนะไม่ได้หลับ เเต่ไม่มีเเรง
-ขอบคุณ ไออุ้ม ที่บอกให้จูนโทรไปเรียกรุ่นพี่ ถึงเเม้ว่ามันจะปาเข้าไปเที่ยงคืนเเล้ว
-ขอบคุณ พี่ป๊อก พี่อุ้ม ที่วิ่งมาที่บ้านตอนตี 1 ได้ ถึงจะช้าเเต่ก็ขอบคูณพี่มาก
-ขอบคุณ พี่ป๊อก ที่มาถึงปุ๊ปก็เข้ามาเช็ดตัวทันที สมกะเป็นเด็กวิทย์จริงๆเลยพี่ น้ำเย็นมาก!!!
-ขอบคุณ พี่อุ้ม ที่เอากีต้ามานั่งกล่อมจนพวกเฟมหลับ ถึงเเม้ขาออกพี่จะทำกีต้าชนเตียง
จนตื่นกันทั้งห้อง ต้องมานั่งกล่อมใหม่ก็เหอะ
-ขอบคุณ พี่ป๊อก พี่อุ้ม ที่นั่งอยู่จนถึงตี 3 จนอีกวันพี่ๆก็ป่วย ขอโทษนะฮะ เพราะเฟมซนเล่นฝนเอง
-ขอบคุณ ป้า(พี่)หมวย ที่อีกวันตอนออกฐานป้าคอยถามเฟมตลอด ว่าเป็นยังไงบ้าง
-ขอบคุณ ป้า(พี่)หมวย ที่พอคืนที่ 2 เฟมไข้ขึ้น ป้าก็มาป้อนยาถึงที่ห้อง
-ขอบคุณ พี่พี ที่หลังจากเฟมกลับบ้านเเล้วก็ยังโทรมาถามก็การ เเถมยังโทรไปขอโทษม๊าเฟมด้วย
ที่ทำให้เฟมป่วย เฟมซนเองนะพี่ พี่ไม่ได้ทำเฟมเลยซักนิด T T
-ขอบคุณ ครูสนุปปี้ ที่ทำให้เฟมได้เกรด 4 ภาษาอังกฤษ ถึงเเม้มันจะเป็นครั้งเดียวของม.ปลายก็เถอะ
-ขอบคุณ กีฬาสี ที่ทำให้เฟมได้เเสดงศักยภาพ พรสวรรค์ ในตัวเฟมมากขึ้น
-ขอบคุณ เพื่อนๆ P1 ที่ให้เฟมได้เสนองานหลายๆ อย่าง
-ขอบคุณ เพื่อนๆ P1 ที่ให้เฟมออกเเบบเเสตนกีฬาสี ที่ให้เฟมเป็นมือกลอง ที่ให้เฟมออกเเบบเสื้อสตาฟ
-ขอบคุณ เพื่อนๆ P1 ที่ถึงเเม้จะเเบ่งหน้าที่กัน เเต่พอเอาเข้าจริงทุกคนก็ต่างทำงานร่วมกัน
เเละได้ทำเเทบจะทุกอย่าง (โดยเฉพาะเฟมที่ไม่เจียมสังขาร 55+)
-ขอบคุณ กีฬาสี ที่ทำให้เฟมป่วยก่อนวันจริง จนต้องหยุดเรียนไปร่วมอาทิตย์ - -*
-ขอบคุณ ไอเเอน ไอเเคท ที่ถามว่าเป็นไงบ้างทันทีที่เห็นหน้า
-ขอบคุณ ชัยชนะของสีเขียว ที่ทำให้เฟมตื้นตันจนทุกวันนี้
-ขอบคุณ ไอเเคท ที่ไปบนไว้ จนได้วิ่งรอบสนามกันทั้งห้อง เป็นประสบการณ์เเปลกดี
-ขอบคุณ ปาล์ม ที่สละบ้านให้เพื่อนๆไปสุมหัวกันตอนทำกีฬาสี
-ขอบคุณ สะพานพระราม7 ที่ให้พวกหลีดๆไปซ้อมเต้น เเละเฟมไปซ้อมกลอง
-ขอบคุณพี่บิ๊กวัน พี่เเบงค์ ที่คอยช่วยตลอด โดยไม่ห่วงตัวเอง
-ขอบคุณ ครูเเมว ที่เข้าใจพวกเราเเทบจะทุกเรื่อง
-ขอบคุณ ครูเเมว ครูกรอง ที่พาเพื่อนๆเด็กประจำไปกินหมูกระทะฉลองชัยชนะกับพวกเรา
-ขอบคุณ ครูจา ที่มักจะมีขนมจากต่างประเทศมาฝากเด็กๆ 6p1 เสมอ
-ขอบคุณ ครูสมคิด ที่เอาไข่ต้มกับไส้กรอกอร่อยๆ มาฝากเรื่อยๆ
-ขอบคุณ ป๋าบัน ป๋าเหลียง ที่ถึงเเม้เฟมกับเพื่อนๆไม่ค่อยตั้งใจเรียน เเต่ป๋าก็ยังตั้งใจสอน
-ขอบคุณ ครูวิรัช ที่ชอบมีอะไรฮาๆ มาเล่น ถึงเเม้บางทีมันจะเเป้กก็เหอะ
-ขอบคุณ ครูอ้อ ที่พาเฟมไปเเข่งคอมประจำ เเละพาไปเลี้ยงสเวนเซ่น
-ขอบคุณ ครูโอ๋ ที่พาเฟมไปเเข่งวาดรูปในคอม เเละคอยส่งเสริมความรู้ทางคอมเฟมกับครูอ้อ
เเล้วก็ขอบคุณที่เลี้ยง บาบีคิว พลาซ่า ด้วยนะคับ
-ขอบคุณ ครูอนงค์ ที่มีงานศิลปะให้เฟมทำเรื่อยๆ
-ขอบคุณ คุณยายหญิง ที่คอยอบรมสั่งสอนตลอดในช่วงเช้า
-ขอบคุณ กฏระเบียบ ที่ถึงมันจะเยอะเกิน (เเต่บางกฏก็ผ่อนปรนกันได้)
เเต่มันก็ทำให้เฟมไม่ออกนอกลู่นอกทาง เเละมีเฟมในทุกวันนี้
-ขอบคุณ อีทเอาท์ ที่ทางโรงเรียนจัดให้มี ทำให้เฟมเเละเพื่อนๆได้เรียนรู้การร่วมโต๊ะอาหาร
ทำให้เรามีความรู้ สามารถ เข้าสังคมชั้นสูงได้
ขอบคุณ ทุกๆเรื่อง ทุกๆเวลา ทุกๆเหตุการณ์ ที่เกิดขึ้นใน ที่ที่นี้
ขอบคุณที่เปลี่ยนชีวิตน่าๆ เบื่อจำเจของเฟม ที่อยู่ในกรอบ ในโลกของตัวเอง...
ให้เริ่มออกมาเผชิญความจริง เผชิญกับปัญหา เเละกล้าก้าวนอกกรอบ
ขอบคุณทุกๆสิ่ง ทุกๆอย่าง ที่ทำให้เฟมเป็นเฟมทุกวันนี้
อีกไม่ถึง 10 วัน เฟมก็จะต้องก้าวออกจากรั้วม่วงเขียว ที่ทาสีเหลืองเขียวของที่นี่เเล้ว
ไม่มีตึกนอนเก่าๆ โรงอาหารเก่าๆของม.ปลาย
ไม่มีต้นไม้เยอะๆ ที่อยู่ดีๆก็มีงูโผล่มา
ไม่มีตึกเรียนสีเหลืองเขียว ที่มองเห็นมาเเต่ไกล
ไม่มีนักเรียน รุ่นผจงจิด
ไม่มีชุดนร.เเขนยาว ที่เฟมพับเเขนเสื้อมันทุกวัน
ไม่มีชุดพละสีเขียวๆ ที่เราต่างบอกว่ามันลาว เเต่ก็ชอบใส่
ไม่มีไอเหลือ จีจี้ ยีราฟ ซีอิ้ว วิ่งเพ่นพ่าน
ไม่มีวรนุชในคลองร.ร. เเละไม่มีคลองร.ร.ด้วย
เฟมคงคิดถึง บรรยากาศเหล่านี้มากมาย
ตลอดเวลา 6 ปี ที่อยู่ที่นี่ มันทำให้เฟมรักที่นี่ไปซะเเล้ว
ยังไงเฟมก็จะกลับมาเยี่ยมร.ร.บ่อยๆ
เฟมรัก รัก อัมพรไพศาล
แจ้ง Blog ไม่เหมาะสม
24 ม.ค. 53
668
7
ความคิดเห็น
แต่คนเราก็ต้องก้าวต่อไปอยู่ดี
สู้ๆฮะพี่เฟม ^^
เพื่อน เเละความรู้สึกดีๆ จะวันไหนก็เหมือนเดิน
รักจ๊ะ พ่อเด็กศิลปากรของจุ๊บจิ๊บ
๕๕๕๕๕๕
ชักจะเม้นส่อไปแระ
สู้ๆ
ไปเขาอย่าลืมเอามาม่าไป !!
>w<ลายตาจังขอรับ
เป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆนะขอรับ^ ^"
อ่านไหงผมถึงไม่อยากโตเลยแหะขอรับ= =
โหว
มากันหมดโรงเรียนเลยหรือเปล่า!!
55+
อยากเข้าแผนหนึ่งอยู่เหมือนกัน ><
ตอนนี้เรียนพิเศษที่บ้านครูยุบลอยู่ ^^
คิดถึงพี่ชายคับ:D