Fic Reborn เบลเที่ยวสงกรานต์

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

   ก็เข้าๆมาอ่านกันหน่อยนะ
มีความคิดเห็นยังไงก็ช่วยเม้นกันซักนี้ดดดด
อย่าเป็นนักอ่านเงากันให้มากเลย
ได้โปรดTT^TT

เห็นใจคนแต่งบ้านนะ

เอาหละมาดูรูปกันก่อนก็แล้วกัน
 
อืม...รูปไม่ค่อยชัดเลยเนอะ เราใช้มือถือถ่ายเอา
รูปนี้เราว่าเราวาดเบลแย่มากเลยว่าป๊ะ?

 
ส่วนนี่ก็ "ฟิน" จะโพล่มาในเรื่องนี่แหละ


เท่านี้ก่อนก็แล้วกันนะ
เดี๋ยวเรื่องจะเอามาลงทีหลัง
เพราะเราจะเอารูปมาลงด้วย(ยังวาดไม่เสร็จเลยแหะๆ)

แต่ว่ายังไงก็ช่วยติดตามด้วนน้า
พรีส...>/\<

Banner ฟิคนี้ค่ะ
 
Banner ผลงานอื่นๆของเรา
   
Banner my friend [some]
 
Thank Theme >>

เนื้อเรื่อง

Fic : Reborn[Belphegor]

Title : เบลเที่ยวสงกรานต์ (ชื่อเรื่องทื่อมากเลยเนอะ=-=)

แอ๊ด...

เสียงเปิดประตูบานใหญ่ดังขึ้นในปราสาทวาเรีย

“ชิชิชิ เรียกเจ้าชายมามีอะไรหรอบอส” เบลที่ถูกแซนซัสเรียกตัวภายในห้องทำงานของบอสแล้ว

แซนซัสลืมตาขึ้นมามองเพียงเล็กน้อย

 “ไอสวะ ฉันจะส่งแกไปทำงานที่ไทย” แซนซัสสั่งเสียงเรียบ

“แหงะ มัยต้องเป็นเจ้าชายด้วยหงะ” เบลบ่นหน้าเหยเก

“เงียบนี่เป็นคำสั่ง! ไปเก็บของได้แล้วไอสวะ!” แซนซัสตะคอกใส่จนเบลต้องรีบวิ่งไปที่ประตู

แต่ไม่วาย เจ้าชายน้อยจอมซนของเราก็ยังอุสาหะขอพูดทิ้งท้ายอีกสักประโยคก่อนจะรีบชิ่งหนีหลบออกไปทางประตู “ไปก็ได้ แต่ขอเที่ยวด้วยน้าบอส ชิชิชิ”

Bel Part

แหงะทำไมเจ้าชายต้องถ่อไปไทยด้วยหละเนี่ย รู้สึกว่าช่วงนี้จะเป็นช่วงที่ร้อนที่สุดของไทยด้วยสินะ ชิชิชิ เซ็งเลย งี้เจ้าชายไปก็ได้ร้อนตับแตกหนะสิ

เบลบ่นในใจขณะที่เดินกลับไปห้องตัวเองเพื่อเก็บของ

“อ่าว นั่นรุ่นพี่เบลจะไปไหนหนะครับ?” อยู่ๆก็มีเสียงใสๆของไอเจ้าเด็กหัวกบหน้าไร้อารมณ์เอ่ยถามขึ้นมา

“ชิชิชิ เงียบไปเลยไอเจ้าหัวกบ เจ้าชายกำลังรม~ม่าย~ดี~” เบลเอ่ยเสียงยานคางตอบในช่วงท้ายของประโยค

“อ่าวถ้างั้นที่ผมได้ยินมาจากรุ่นพี่มาม่อนก็เป็นเรื่องจริงสินะครับ”

แหงะแบบนี้ก็แสดงว่าไอกบนี่ไม่ต้องไปหนะสิ ชิชิชิ เงี้ยเจ้าชายก็ต้องไปทนร้อนคนเดียวหนะสิ

“แหม โชคดีจังเลยนะครับรุ่นพี่” ยังจะมาโชคดงโชคดีอะไรอีกเฮอะไอกบบ้านี่หนิเดี๋ยวบัดเชือดซะเลย-*-

“มัยทำหน้าอย่านั้นหละครับรุ่นพี่ เห็นว่าตอนนี้ที่ไทยกำลังจัดเทศกาล...อืม...เทศกาลอะไรนะ ( “ )” ดูมันทำท่าคิดแต่เอ๊ะมันก็คุ้นๆอยู่แฮะ

“ชิชิชิ สงกรานต์งั้นหรอ”

“อ๊ะ! นั่นหละครับรุ่นพี่”

“ชิชิชิ เจ้ากบหัวช้า...” ชิชิชิให้ตายเจ้าชายก็ไม่ยอมชมเจ้ากบหรอก แตเรื่องนี้จะยอมชมในใจสักนิดก็ได้ ยังไงก็ทำให้เจ้าชายคิดเรื่องสนุกๆออกแล้ว

“เออ -0- ทำหน้าแบบนั้นดูไม่หน้าไว้ใจเอาซะเลยนะครับรุ่นพี่”

“เงียบไปเลยเจ้ากบ ชิชิชิ บ้ายบี~”

เจ้าชายรีบไปเก็บเสื้อผ้าดีกว่า จากนั้นก็รีบๆทำงานให้เสร็จ แล้วก็...เที่ยวสงกรานต์ให้มันส์ไปเลย!

ณ ห้องเบล

“ชิชิชิ เอาชุดไหนไปดีหละเนี่ย” เบลหยิบชุดโน้นชุดนี้มาดูอย่างคิดหนัก

จะทำยังไงได้หละในเมื่อเบลเล่นมีเสื่อแขนยาวลายริ้วอยู่เต็มตู้ซะขนาดนั้น จะต่างกันก็แค่เป็นแถบสีดำสลับกับสีอื่นๆที่ต่างกันก็แค่นั้น

“แหงะเอาตัวนี้ ตัวนี้ ตัวนี้ ตัวนี้ แล้วก็ตัวนั้นไปก็แล้วกัน”

ตัวแรกที่เบลหยิบไปนั้นเป็นเสื้อแขนสั้นคอกว้างลายริ้วดำชมพู(แขนสั้นตัวเดียวในตู้ =-=) ตัวที่สองเป็นเสื้อแบบปกติที่ใสเป็นประจำสีดำเขียว(ไว้ใส่นอนในห้องแอร์ หวังว่าเจ้าชายคงไม่ได้นอนห้องพัดลมหรอกนะ =-= ร้อนตายเลย) ตัวที่สามเป็นเสื้อแขนยาวลายริ้วแต่เป็นผ้าฝ้าย70% สีดำม่วง ส่วนตัวที่สี่ก็เหมือนตัวที่สองแต่เปลี่ยนสีเขียวเป็นฟ้าเข้มๆ ตัวสุดท้ายก็เปลี่ยนสีจากฟ้าเข้มๆเป็นแดง

ณ ประเทศไทย

ฉิก! ฉึก! ฉึก!

ฉัวะ! ฉัวะ!

“ชิชิชิ เสร็จแล้ว งานนี้ง่ายชะมัดเลย ไปเปลี่ยนเสื้อเล่นสงกรานต์ดีกว่า~”

ในตอนนี้เบลก็ได้มาถึงไทยและทำภาระกิจเสร็จไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่ทั้งเนื้อทั้งตัวก็เลอะเลือดไปหมดจึงต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อซะก่อน

เมื่อมาถึงห้องเบลก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อแล้ววิ่งลงจากห้องลงไปเล่นน้ำ(ชิชิชิ ก็ลิฟมันช้าหนิเจ้าชายวิ่งลงบันไดเร็วกว่า)

ตกเย็นเบลจึงกลับมาที่ห้อง อาบน้ำแต่งตัวแล้วก็หลับไปทันทีด้วยความเหนื่อย(ก็เล่นไปเล่นสงกรานต์ตังแต่บ่างสองแล้วกลับมาหกโมงเย็นหนิ ไม่หลับทันทีก็บ้าแล้วคนไม่ชินกับแดดแบบนี้ก็ต้องมีอาการเพลียแดดบ้างหละ เบลอุส่าไม่เป็นลมก็สุดยอดแล้ว)

เช้าวันต่อมาเบลก็ออกไปเดินเที่ยวข้างนอน

“ชิชิชิ ร้อนชะมัดเลยหงะ”เบลพูดไปปาดเหงื่อไปโรงแรม

ในตอนที่เบลกำลังเดินตัดสระว่ายน้ำจะไปที่สวนนั่นเอง...

ซ่า!!!

เบลตัวเปียกมะลอกมะแลก เพราะเด็กน้อยที่เล่นกันเพื่อนอยู่สาดน้ำพลาดมาโดนเบลเต็มๆ

“ชิชิชิ บังอาจมาแกล้งเจ้าชายงั้นเรอะ”เบลพูดเสียงลอดไรฟัน จนเด็กน้อยคนนั้นกลัวเพราะทั้งท่าทางแล้วก็เพราะฟังไม่ออกด้วย(เบลพูดภาษาอิตาลี)

แต่แล้วเด็กคนนั้นกลับถูกเอาคืนเพียงแค่โดนเบลสาดน้ำใส่

สุดท้ายเลยกลายเป็นว่าเบลไปเล่นสาดน้ำกับเด็กๆซะงั้นแหละ=[]= (ชิชิชิ เจ้าชายไม่ผิด)

เมื่อเป็นแบบนั้นเบลจึงต้องขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อใหม่

“แหงะเหลือเสื้อแค่ตัวเดียวเองหงะ”

“ไปซื้อที่ห้างเอาละกัน” จากนั้นเบลก็ออกจากห้องไปเดินห้าง

Bel Part

ลัล ล้า~

เดินเล่นห้างๆ อืมที่ไทยเนี่ยก็มีของขายเยอะพอควรเลยนะเนี่ย

แต่เจ้าชายชักเบื่อแล้วหงะ ไม่มีอะไรให้เล่นบ้างเลยฤ ไง

อ๊ะ!ลองไปถามเจ้านั้นดูดีกว่า

ว่าแล้วเจ้าชายก็เดินไปหาเหยื่อรายแรก

“Excuse me?” เบลเอ่ยเป็นภาษาอังกฤษเพื่อที่จะถาม

แต่เมื่อคนๆนั้นได้ยินก็ทำหน้าเหยเกโปกมือไปมา แล้วก็ชิ่งหนีไปเลย

ชิชิชิ ป๊อดชะมัด ถามคนอื่นก็ได้

แล้วเบลก็เปลี่ยนคนถามไปเรื่อยๆแต่ผลก็เหมือนเดิมคือหนีไม่ก็ตอบไม่ได้

ชิ เจ้าชายเดินหาเองก็ได้

เย่! เจ้าชายซะอย่างเจอแล้วเกมเซ็นเตอร์ เข้าไปเล่นดีกว่า

อืม ต้องแลกเหรียญสินะ

“...” ยื่นเงินให้เฉยๆก็แล้วกันยังไงก็คงฟังไม่ออกอยู่ดี ขนาดคนที่ดูจะฉลาดยังตอบเจ้าชายไม่ได้เลย

ชิชิชิ กะแล้ว ไม่ต้องพูด

“ชิชิชิ เอาหละนะ เริมจากชูตบาสก็แล้วกัน”

ตูม ตูม ตูม

เบลชูตรัวจนได้ที่หนึ่งของตู้นั้นแบบขาดลอย

“ชิชิชิ เล่นอย่างอท่นบ้างดีกว่า” ว่าแล้วเจ้าชายก็เปลี่ยนไปเล่นรถแข่ง

แล้วก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ

ชิชิชิ เบื่อและ ไปหาซื้อเสื้อดีกว่า

เมื่อมาถึงชั้นร้านขายเสื้อ

ชิชิชิ เอาร้านนี้ก็แล้วกัน

“Excuse me?” หวังว่าร้านนี้คงพอคุยภาษาอังกฤษได้นะ

“Oh do you want any help?” ชิชิชิ สำเร็จคราวนี้ท่าจะพอไหวแฮะ

<จากนี้เบลพูดภาษาอังกฤษกับคนขายนะ>

“มีเสื้อเชิ้ตต้องรับเทศกาลสงกรานต์มั้ยครับ”

“อะ เออ มีค่ะ^^ เชิญทางนี้ค่ะ” ชิชิชิ ดูสิสุดท้ายก็ได้แค่พอถูกๆไถ่ๆสินะ

ช่างเฮอะมีเสื้ออะไรที่พอจะให้เจ้าชายยอมใส่บ้างมั้ยน้า...

“ตัวนี้เป็นไงบ้างค่ะ?” แหยะ! ลายดอกเต็มตัวเลยหงะ

แบบนี้ไม่ไหวหงะ “ไม่เอาหงะ (- - )( - -)(- - )”

“ถ้าอย่างนั้นแบบนี้เป็นไงค่ะ?” คราวนี้เป็นแบบไหนอีกหละเนี่ย=-= ลายเด็กไทยเล่นสาดน้ำกัน

(- - )( - -)(- - ) ขอผ่านอีกรอบ อันนี้ก็ไม่ไหวลายไม่ได้เรื่องเลยหงะ

“อืมนี้แบบสุดท้ายแล้วนะค่ะเชิญดูก่อนนะค่ะ”

คราวนี้เป็นเสื้อลายดอกไม้สีขาวอยู่ตรงชายเสื้อ ส่วนตรงพื้นที่ว่างก็ไล่สีจากเข้มไปอ่อน ตรงแขนเสื้อก็เป็นแบบไล่สีเหมือนกัน

“เอาแบบนี้แหละ มีสีอะไรบ้าง” ชิชิชิ รำคาญจังไม่ค่อยชินเลยกับการที่ไม่มีไอ ชิชิชิ เวลาพูดเลยแฮะ

“แบบนี้มีอยู่ห้าสีค่ะ” อืมแล้วสีอะไรบ้างหละ!เจ้าชายไม่ได้ถามเลยว่ามีกี่สี ถามว่ามีสีอะไรบ้างต่างหาก! -*-

“ตัวนี้เป็นไงบ้างค่ะ สีน้ำเงิน^^?” น้ำเงินหรอ ก็ดีนะเจ้าชายชอบสีแดงมากกว่า ชิชิชิ สีแดงเหมือนสีเลือดสดๆ

“ก็ดีครับ แต่มีสีแดงมั้ย?”

“อ๋อ มีค่ะ” เย่! มีสีแดงด้วยๆ

“นี่ค่ะคุณลูกค้า^^ จะดูกางเกงผ้าร่มด้วยมั้ยค่ะ?”

อืม ก็ดีเหมือนกันแฮะ ดูหน่อยก็แล้วกัน

“ครับ”

สุดท้ายเบลก็ได้เสื้อกับกางเกงผ้าร่มสีน้ำตาลเข้มไว้ใส่แทนชุดที่ต้องใส่เปลี่ยนเรียบร้อยแล้ว

เมื่อถึงวันกลับ

ชิชิชิ ไปเล่นส่งท้ายก่อนกลับดีกว่า

ว่าแต่...จะไปเล่นที่ไหนดีนะ

ชิชิชิ ใช้เน็ตที่โรงแรมหาดูก็แล้วกัน

ณ เกาะขามใหญ่

ชิชิชิ ถึงแล้วๆแต่ร้อนชะมัดเลยหงะ ไปหาที่นั่งก่อนดีกว่า

“ขอโทษครับงานอุ้มสาวลงน้ำยังไม่เริ่มใช่ไหมครับ?” ชิ ท่าทางจะฟังไม่ออกแฮะ

เอาใหม่ละกัน”อ้มสาวลงน้ำ” คราวนี้พูดช้าๆแล้วนะ หวังว่าจะพอมีไหวพริบบ้างนะว่าเจ้าชายจะถามอะไร

“อ๋อ เออ...” เอ้า!สุดท้ายก็หาวิธีตอบไม่ได้อีกเวร-_-*

“ฮืม...” ทำอะไรหนะ

แก๊กๆ แก๊กๆ

เจ้าคนที่ถูกเจ้าชายถามเอานิ้วจิ้มๆไปที่นาฬิกา แล้วก็ชูนิ้วแทนเลข

ชิชิชิ เข้าใจแล้ว ก็แหมเจ้าชายเป็นอัจริยะนี่นะ (หลงตัวเองฟะเบล-_- :WT[writer] ชิชิชิ ว่าไงนะจะหาเรื่องเจ้าชายหรอ?:Bel  อ๊าก!>O< stop!เดี๋ยวก่อนสิเบลยังพูดไม่จบ แต่ก็น่ารักแล้วก็เท่น้า>-<:WT ชิชิชิ ครั้งนี้จะยอมปล่อยไปก็ได้:Bel)

เย่ เย่ ยังไม่ถึงเวลา เจ้าชายนี่โชคดีจริงๆ

Fin Part

“เฮ่อ~ v0v”

“นี่เลิกถอนหายใจซะทีเถอะน่าลูก”

“ก็มันน่าเบื่อนี่นา=-=ไม่ให้ถอนหายใจได้ไงหละ”

“ลูกก็รู้นี่นาว่าเครื่องเล่นมันเสีย แล้วมันก็เพิ่งมาเป็นเองไม่ใช่หรออีกแป๊ปเดียวก็ถึงแล้วน่า”

“ค้าบ~ -0-“ เฮอะเซ็งจริงๆ นั่งอยู่แต่ในรถมาตั้งเกือบชั่วโมงแล้วนะ

อ๋อ หวัดดีนะ เราฟิน ส่วนชื่อจริงหนะอย่ารู้เลยมันยาว(จริงๆแล้วขี้เกียจคิด-.-:WT) ตอนนี้เราก็นั่งรถมาเที่ยวสงกรานกับครอบครัวแต่ไอรถเรานี่สิดันมาเครื่องเล่นเพลงเสียกลางคันซะได้-*- มันช่างน่าเบื่ออะไรอย่างนี้ นิยายที่เอามาก็อ่านในรถไม่ได้เพราะเดี๋ยวจะปวดหัวเอา โอ้ย!เซ็งเมื่อไรจะถึงทะเลซะที่หละเนี่ย เบื่อโว้ย! -_-***

“ถึงแล้วฟิน”

“ฮืม~ ว่าว”

“ทำตาแวววาวเลยนะฟิน^^”

“แน่นอนสิป่าป๊า รอมาตั้งนานในที่สุดก็ถึงเทละซักที>O<//” ฮาฮา ตอนนี้พลังเต็มร้อยพร้องลงเล่นทะเลแล้ว

“ป่าป๊ามีไรให้ช่วยถีอมั้ย?”

“อืม มีสิเยอะด้วยถามมาได้ เอ้า!เอาไป” ว่าแล้วพ่อของฉันก็ส่งของมาให้ตั้งเยอะ จริงๆก็ไม่ได้เยอธอะไรมากมายหรอก=-= แต่ว่า... แต่ละอันแม่งโคตรหนักเลยหนะสิ=[]=!!!

“ป๊า!มันหนักนะเนี่ยรู้มั้ย?! -0-*”

“ก็รู้หนะสิเลยให้ถือ เอาแค่นี้แหละที่เหลือเบาๆเดี๋ยวป๊าแบกเอง^^” หนอย~ยังจะมีหน้ามายิ้มอีกนะป่าป๊าเนี่ย -*- เดี๋ยวโดนๆ

อ๊ะ!

“เฮ่ย!! ไน!” ว่าแล้วฉันก็รีบพุ่งไปหาน้องสาวของฉันทันที โดยในมือก็ยังถือของอยู่นั้นแหละ-*-

“ฮืม น้องทำไมหรอฟิน? แว๊กไน!!! O-o”

ในขณะที่พ่อฉันยืนตัวแข็งที่อยู่กับที่นั้นเองฉันก็เอาขาที่ว่างอยู่เกี่ยวน้องตัวยุ่งที่แสนจะติงต๊องของฉันเข้ามาได้ทันก่อนที่จะถูกมอเตอร์ไซชนดับอนาถ =-=

“แหงะพี่ฟิน!ทำไรหนะมันเจ็บนะเอาขาเกี่ยวมาได้ ถ้าหนูล้มไปจะเป็นยังไง!-0-*” หนอยไอน้องเวร~ ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย ถ้าเมื่อกี้เรามาช่วยไม่ทันก็ได้ตายไปแล้ว! - -***

ตึก ตึก ตึก

“ไนไม่เป็นไรนะo-o?” ในที่สุดพ่อฉันก็มาได้สักที=-=

“อืมไม่เป็นไร (“)ทำไมหรอป๊า?” ยังคงไม่รู้ชะตากรรมตัวเองต่อไป=-=

ต่อจากนั้นพ่อฉันก็เริ่มเตือนน้องติงต๊องของฉันจนเริ่มซึม แต่เรื่อก็เกือบจะจบแล้วหละถ้าแม่ฉันไม่มาซะก่อน

“หาว่าไงนะแล้วไนลูกไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

“หา!ว่าไงนะนี่เวลาจะเดินแม่สอนกี่ที่แล้วเฮอะว่าให้ดูทางด้วย”

“...”

“นี่ไม่ต้องมาเถียงเลยนะ!”

เอาหละอีแบบนี้แม่ฉันคงสวดอีกนาน=-= ของชิ่งเอาของไปว่างก่อนดีกว่า จริงสิทาตามด้วยเลยก็แล้วกันจะได้ยืดเวลาไม่ต้องมาฟังแม่สวดด้วย อีกอย่างถ้าบลู(ลูกของน้องสาวพ่อเราเอง)มาแล้วจะได้ใช้อ่างเลยว่าอ๋อก็เจ้มาแล้วก็เลยนั่นคุยด้วยกัน อิอิอิ=w=คิดได้ดังนั้นก็ลุยเลยดีกว่า

Bel Part

ชิชิชิ แหมดูยัยผู้หญิงไทยนั่นสิฝีมือใช่ย่อยเลยนะหนะ มือไม่ว่างแถมแบกของซะขนาดนั้นยังจะอุส่าไปช่วยน้องตัวเองทันอีก

“ชิชิชิ จริงสินั้นอยู่โต๊ะใกล้ๆเจ้าชายด้วยนี่เนอะ lucky ท่าทางจะมีไรดูเล่นฆ่าเวลาซะแล้วสิ”

ว่าแล้วเราก็กลับไปนั่งที่ตัวเองดีกว่า

ชิชิชิ น่าเบื่อ

ทำอะไรกันเนี่ยมีแต่คุยๆๆ พอมาเป็นช่วงหลังก็เปลี่ยนมาเป็นไอผู้หญิงผมซอยที่คุยอยู่ด้วยกับยัยนั่นหลันไปกดบีบีเล่น ท่าทางยัยนั่นก็คงจะดูออกว่าคงไม่สนที่จะคุยด้วยแล้วก็เลยหยิบหนังสือนิยายขึ้นมาอ่านบ้าง

“แหงะเซ็ง”

Fin Part

เบื่อจริง=-= มาทะเลทั้งทีเสื้อดันหมดอดลงเล่นน้ำทะเลเลยหงะ -3-*

มาทะเลแต่ดันต้องมานั่นอ่านนิยาย เจ้บลูนะเจ้ไปกดบีบีเล่นซะแล้วให้ได้งี้สิ

แต่ว่านะรู้สึกมาได้ซักพักนึงแล้วนะว่ามีคงมองมาอยู่ ต้องเป็นไอต่างชาติหัวทองนั่นแน่ๆเลย ดูมันยังมีหน้ามาทำหน้าเหมือนเซ็งๆอีก เราสิที่ควรจะเซ็ง เฮอะ!ไปเดินเล่นเอาเท้าแตะน้ำทะเลสักนิดให้รู้สึกว่าได้มาทะเลจริงๆดีมั้ยนะ

“นี่ๆบลู โชว์อาม่าหน่อยสิเพลงภาษาอังกฤษที่เรียนมาหนะ” ในตอนที่ฉันกำลังจะลุกนั่นเองโกวบิลแม่ของเจ้บลูก็เริ่มอวดลูกตัวเองตามนิสัยชอบอวดของตัวเอง

“จริงหรออาบลู ไหนๆร้องให้อาม่าฟังหน่อยสิ” น่าน~เริ่มแล้วอาการบ้าหลาน(เฉพาะเจ้บลู ต้าน้องของเจ้ เท่านั้นนะ ไนหนะแค่นิดหน่อยส่วนของเราหรอ หาทางว่าได้ตลอด-_-*)

“อะ เออ ก็ได้คะ^^;”

“everybody listen my daughter will sing a sweetly so for you” กระแดะพูดภาษาอังกฤษอีกแหนะโกวเรา=-= อุ๊ปส์ เผลอด่าไปแล้วสิโทษด้วยก็แล้วกันนะคะ

แต่ว่านะใช้คำว่าlady & gentleman จะไม่หรูกว่าหรอคะ=-=^

“อะ อืมok I will sing now”

อ๊ะ!นี่มันเพลง Pretty boy นี่นา

แต่ว่านะก็ไม่ได้แย่อะไรมากมายหรอแต่...นี่เรียนมาแล้วแน่เรอะ=[]=!!! เราว่าเราที่ไม่ได้เรียนร้องได้ดีกว่าอีกนะ

แปะ แปะ แปะ

“โอว เก่งมาเลยหลานม่า”

“เดี๋ยวสิอาม้ายังไม่จบเลย”โกวบิลแหววออกมาทันที

“อ่าวหรอโทษทีๆ”

“นี่อาม้าเพลงนี้ฟินมันก็ร้องได้นะ”ป่าป๊าเราพูดขึ้นมาบ้าง

“โฮย ลูกลื้อมันเรียนร้องเพลงมารึไง”

“ถ้าไม่ได้เรียนแล้วทำไมหละอาม้า?”แม่เราท่าทางจะเริ่มฉุนแล้วหละ=-=^

“ก็ถ้าไม่ได้เรียนจะไปร้องสู้อาบลูได้ยังไงกันหละ” หนอย~ มันจะมากไปแล้วนะอาม่า -*-+++

“ไม่จริงพี่ฟินร้องเพราะจะตาย” ไนเริ่มเถียง

“อ๊ะ! อย่ามาขึ้นเสียงกับม่านะ!”

เฮ่อ... ร้องเลยก็แล้วกันจะรู้กันไป ว่าอย่าได้มาสบประมาทคนอย่างฟิน!

“ I lie awake at night. See things in black and white….”

Bel Part

ฮืม~ ชิชิชิ อะไรนะจะร้องเพลงโชว์หรอ แต่ว่านะใช้คำได้ห่วยชะมัด

แต่ช่างเถอะอย่างพวกนั้นก็คงได้แค่นี้แหละ

แปะ แปะ แปะ

แหงะใครตบมือฟะ!แน่ใจนะว่าใช้หูฟังหนะ ไม่เห็นจะเพราะตรงไหนเลย

เอ๋? ชิชิชิ ดูเหมือนจะมีคนที่หูยังดีอยู่ด้วยแฮะ อ๊ะนั่นมันที่มากับยัยนั่นนี่นา

“ชิชิชิ ยัยนั่นทำหน้าเซ็งเป็ดสุดๆเลยแฮะเพิ่งสังเกต...แต่ว่านะยัยนั่นจะทำไงต่อไปนะ”

ในขณะที่เบลกำลังฟังคนตีกันอยู่ทั้งที่ก็ฟังไม่ออกจนเริ่มจะหมดความอดทน

ก็มีเสียงหนึงลอยเข้ามาในหู “ I lie awake at night. See things in black and white….”

ฮืม...เพราะดีแฮะ แบบนี้สิค่อยดีหน่อย ว่าแต่เสียงใครหนะ

เมื่อลืมตาขึ้นเบลก็เห็นว่าคนที่ร้องเพลงที่ตนคิดว่าเพราะดีนั้นก็คือคนที่ตัวเองเรียกว่า ยัยนั่น นั่นเอง

“ชิชิชิ เพราะกว่ากันหลายขุมเลยแฮะ ไว้เจ้าชายไปขออุ่มลงน้ำดีกว่าชิชิชิ”

Fin Part

“Make me stay right beside you…”

เมื่อฉันร้องจบ พอลืมตาขึ้นมาอย่างแรกที่ฉันมองเลยก็คือสีหน้าของม่าฉัน หึ!ดูสิทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกซะ

“เออ ก็เพราะเหมือนกันนะ”เฮอะ!ยังไม่ยอมให้หลานสุดที่รักของตัวเองแย่กว่าเราเหมือนเคย

“Just ok? I think you didn’t say what you think,did you?” เฮอะ!ลองหยั่งเชิงถามดูซักหน่อยสิ ทนไม่ไหวขอสักนิดก็แล้วกัน

“โหย~ อวดพูดภาษาอังกฤษเลยหรอ”โกวบิลของฉันเองแหละที่แขวะ -_-

“ก็แปลออกมั้ยหละ? ง่ายๆแค่นี้เจ้ยังแปลออกเลย จริงป๊ะเจ้?”

“อืมแปลออกสิ คือที่ฟินพูดแปลว่า...” แล้วเจ้บลูก็ต้องมานั่งแปลให้ม่าฟัง

ส่วนพ่อแม่แล้วก็น้องของฉันก็ชมฉันกันใหญ่ ฉันก็แค่ยิ้มรับไปเท่านั้นแหละ

แต่ว่านะยังไม่เลิกมองมาอีกแหนะ - -*จะยุ่งอะไรกับเรานักหนาเนี่ย ได้อยากยุ่งนักใช่มั้ยจัดให้!จะพูดภาษาอังกฤษให้ฟังแทบทุกประโยคไปเลย

“นี่ฟิน!ลื้อจะอวดดีเกินไปแล้วนะ! นิสัยเสียจริงๆ” อาม่าเริ่มบ่นเราอีกแล้ว เห็นป๊ะบอกแล้วเรามันไม่มีดีเลยในสายตาม่า-*-

“Ok Ok sory -0- Just like this ok already,yes?”

“เออ อาม้าฟินมันขอโทษหนะ”โกวบิลแจ้ง

“เอาเอะๆ มากินอาหารกันดีกว่านะมาทะเลกันทั้งที มากินอาหารทะเลกันเถอะ^^;”พ่อฉันเริ่มไกล่เกลี่ยสถานการณ์ที่ดูจะแย่ลงเรื่อยๆ

“Ok let stop with this”

ในตอนนี้ทุกคนก็เริ่มกินกันจนจะหมดโต๊ะแล้วหละ เมื่อไรจะถึงเวลานะเบื่อจริง

“Hey mom.When do they start their festival?”

“อ๋อ อีกเดี๋ยวก็เริมแล้วหละ”

Bel Part

“ชิชิชิ ท่าทางจะดูออกแฮะว่าเจ้าชายแอบดูอยู่”

แต่ก็ดีแล้วหละเจ้าชายจะได้รู้เรื่องด้วย แต่ช่วยบอกเจ้าชายด้วยสิว่าตกลงงานจะเริ่มตอนไหนT^Tเจ้าชายฟังภาษาไทยไม่ออกน้า~อย่าเพิ่งอ่านหนังสือสิ

“ประกาศๆงานเทศกาลเริมแล้วนะครับ เชิญท่านสุภาพบุรุษไปขออุ้มสาวๆลงน้ำได้เลยครับ Festival start already…”

ชิชิชิ แค่นี้แหละ! เจ้าชายไปของอุ้มยัยนั่นลงน้ำดีกว่า

ว่าแล้วเบลก็เดินไปที่โต๊ะเป้าหมาย ชิชิชิ ยังอ่านหนังสืออยู่เลยแฮะ

“ขอโทษนะครับ ขออุ้มคุณลงน้ำได้มั้ยครับ?”ว่าแล้วเจ้าชายก็เข้าไปทักขออุ้มยัยนั่นลงน้ำ

(ทั้งเบลและฟินคุยกันเป็นภาษาอังกฤษนะ)

“ไม่หงะ ขอผ่านดีกว่า”หนอย~กล้าเมิญเจ้าชายงั้นหรอ อ๊ะ!เหมือนพ่อแม่จะยอมแฮะ

“น่าฟินไปเถอะน่าเขาอุส่ามาชวนนะ”พ่อฟินพูด

“ไม่เอาหงะ=-=”

“แม่ก็อนุญาต ไปเถอะ”

“ไม่ =-=”

หลังจากที่เจ้าชายยืนฟังพ่อแม่ลูกเถียงกันได้สักพักแม่ของยัยนี่ก็เอามือตัวเองดันๆให้ยัยนี่ลุกมาหาผม แต่ยัยนี่ก็ไม่ยอมลุกมาง่ายๆ อืม...เจ้าชายจะช้อนตัวอุ้มขึ้นมาเลยดีมั้ยเนี่ย

“Hey you. I’m OK you can take her^^” นั่นแหละที่เจ้าชายรออยู่ ชิชิชิ ผู้ปกครองให้แล้วนะเจ้าชายอุ้มเลยก็แล้วกัน

“เฮ่! ป่าป้า! ได้ไงห.. อ๊ะ! Hey you! Let me down!” ชิชิชิไม่ทันแล้วหละพอยัยนี่หันไปโวยพ่อตัวเองเจ้าชายก็ถือโอกาศอุ้มขึ้นทาแล้วหละ ชิชิชื(มือไวนักนะเบล=-=:WT ชิชิชิ ก็เจ้าชายเป็นเจ้าชายนี่นา:Bel เกี่ยวด้วยเรอะ =0=:WT)

“Take care Fin’s my daughter” ชิชิชิ ฟินงั้นหรอ

“เงียบไปเลยป้า! นี่ปล่อยฉันลงนะ!”แหงะยัยนี่ดิ้นใหญ่เลยหงะT^T เจ้าชายลำบากนะ เดี๋ยวปล่อยให้ร่วงซะเลยหนิ -*-

อ๊ะ!จริงสินะ ชิชิชิ

“ให้ฉันปล่อยงั้นหรอ?”

“เออ หนะสิ! ฉันว่าฉันพูดภาษาอังกฤษได้ดีพอสมควรนะ -_- ยังฟังไม่ออกอีกเรอะ!”

“แน่นใจนะฟินว่าจะให้ปล่อย?”ขอยั่วสักหน่อยละกัน ชิชิชิ

“เออ! หืม~เดี๋ยวนะ...เฮ่ย!”

ไม่ทันแล้วหละเจ้าชายปล่อยไปแล้ว ร่วงแน่ๆ

“ฮืม~ O_O!” แหงะ ไม่ร่วงแฮะ มือไวชะมัดมาคล้องคอเจ้าชายไว้ได้ทันก่อนร่วงอีก

“คิกๆ เกาะเจ้าชายหนึบเลยนะ~” ตอนนี้เบลเอามือมาอุ้มไว้แบบเดิมแล้ว ”ไหนว่าให้ปล่อยไง? แล้วมาล็อกคอทำไมเนี่ย”

“ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลย!ถ้าปล่อยก็โง่หนะสิ ได้ร่วงกันพอดี”

ชิชิชิ ยัยนี่ทำหน้ามุ่ยแล้วน่ารักดีเหมือนกันแฮะ

“นี่ไม่อยากเล่นน้ำรึไง มาทะเลทั้งทีน้า~” ตอนนี้ยัยฟินหยุดดิ้นแล้วก็หยุดเกาะเจ้าชายไปแล้วหละ

“ก็อยากหรอกแต่...”

ตูม!!

“คิกๆๆ เปียกมะลอกมะแลก”

“...”

แหงะก้มหน้านิ้งไปเลยหงะ ร้องไห้เปล่าเนี่ยเจ้าชายปลอบคนไม่เป็นนะ

“แหงะ เป็นไรหงะ?ก็อยากเล่นไม่ใช่รึไง”

ซ่า!!!

“!!!”

“ฮะๆๆ เปียกเลยเป็นไงหละเล่นกับใครไม่เล่น”

“หนอย~ ไม่ยอมหรอกน่า! นี่แหนะๆ”

ว่าแล้วเบลที่ถูกฟินสาดน้ำทะเลใส่เข้าเต็มๆหน้า ก็เอาคืนโดยการสาดน้ำใส่บ้าง

“ฉันก็ไม่ยอมหรอน่า!”

ว่าแล้วทั้งคู่ก็สาดน้ำใสกันไม่หยุดหย่อนจนกลายมาเป็นเป้าสายตา แต่ถึงทั้งคู่จะรู้ตัวแต่ก็ยังไม่ยอมหยุด เพราะไม่มีใครยอมแพ้

แต่ก็ยังดีเพราะคนระแวกนั้นเห็นว่ามันสนุกดีก็เลยเริ่มมีคนมาเล่นแบบนี้มาขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดงานอุ่มสาวลงน้ำของที่นี่ที่เป็นไปด้วยความเรียบร้อย น่ารัก มานานกลายเป็นงานที่มีสีสันมากที่สุดในรอบหลายปีทันที

“เฮ่อ... เปียกทั้งตัวเลยแฮะ”ฟินพูดขึ้นหลังจากเดินขึ้นจากน้ำมากับเบลได้สักพักแล้ว

“คิกๆ ใช่เปียกมะลอกมะแลกเลยหละคิกๆ”

“นายเนี่ยชอบหัวเราะจริงๆเลยนะ( ^-^)”

“ยิ้มแล้วนี่นา”

“ฮืม~อือ” ฟินขานรับสั้นๆ “ว่าแต่นายชืออะไรหนะ นายรู้ชื่อฉันแล้วแต่ฉันยังไม่รู่ชื่อนายเลย”

“เบล เบลเฟกอล”

“เบลเฟกอลงั้นหรอ? ชื่อยาวจัง”

“เพราะงั้นเพื่อนๆของฉันก็เลยเรียกว่าเบลเฉยๆไงหละ”

“แล้วฉันหละ?”

“หมายความว่าไง?”

“ก็เรียกเบลเหมือนพวกนั้นได้มั้ยหละ?”

“ได้สิ ^-^ จริงสิฟินเนี่ยพูดภาษาอังกฤษเก่งชะมัดเลยนะ” นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่เจ้าชายชมคนอื่นตรงๆ -.-

“ไม่เท่าไหร่หรอกน่า...”

“ไม่หรอกน่า คนอื่นนะคุยกับฉันไม่คอยรู้เรื่องเลย”

“นายโชคร้ายไปเจอคนที่ห่วยมากกว่าเบล=-=”

“ไม่รู้สิ ว่าแต่ที่นี่มีไรให้เล่นอีกป๊ะ”

“ไม่รู้สินี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่มาฉลองสงกรานต์ที่นี่ -_-“

“อ๊ะ!!!” อยุ่ๆฟินก็รีบวิ้งไปจนเบลต้องวิ่งตาม

“โหย~หายไปไหนกันหมดเนี่ย -_-+++”

พอมาถึงโต๊ะของฟินก็พบว่าไม่มีใครหรือของวางเหลืออยู่เลยบนโต๊ะ

“อ่าว?แล้วแบบนี่เธอจะกลับไงเนี่ย” เบลเข้ามาถาม

“ก็นั่นแหละปัญหา -_-*” ฟินเริ่มหน้าบูด “คอยดูนะเจอเมื่อไหร่โดนแน่ทั้งป้าทั้งแม่เลย!”

ตึก ตึก ตึก

“เออ ขอโทษนะครับคุณเป็นลูกสาวคนที่นั่นโต๊ะนี้เมื่อกี้รึป่าวครับ?”

“ใช่ค่ะ ทำไมหรอคะ?”

“เออ พ่อคุณฝากจดหมายไว้ให้หนะครับ ขอตัว” พอคุณลุงยื่นกระดาษมาให้เรียบร้อยแล้วก็ขอตัวเดินกลับไปทำงานต่อ

“นี่ๆเมื่อกี้คุยไรกันหรอ?”เบลถามหลังจากที่ยืนฟังไม่ออกอยู่นาน

“ลุงแกบอกว่าพ่อฉันฝากนี่ไว้หนะ” ว่าแล้วฟินก็แกะอ่าน

“=[]=^”

“เป็นไรหงะ ไมทำหน้างั้น” เบลถามเมื่อเห็นฟินทำหน้าเหวอๆ

“อ๊าก!!!” ฟินตะโกนลั่นพร้อมขว้างกระดาษนั้นทิ้ง”หนอยแหนะ! พ่อนะพ่อแม่ด้วยอีกคน หนีไปเที่ยวห้างแถวๆนี้กันทิ้งเราไว้คนเดียว หนอย~ตัวเองเสื้อหมดเลยไม่เล่นน้ำด้วยแล้วให้เราไปเล่นทั้งที่ก็ไม่มีเสื้อเหลือเหมือกกันเนี่ยนะ ยังมีหน้ามาบอกอีกว่าเดินเล่นรอให้เสื้อแห้งไปก่อนแล้วเดี๋ยวจะกลับมารับ! -*-“

“แหงะ บ่นเป็นภาษาอังกฤษมาเป็นชุดเลยนะ - -^”

“หรือว่าไม่อยากฟังออก? - -++”

“จะ...ใจ... ใจเย็นๆน่า^^;”

“เฮ่อ~(- -)ฉันไปเดินเล่นก่อนละกันนะเบลบาย~” ว่าแล้วฟินก็แยกออกจากเบลไป

 “ชิชิชิ ไปซะแล้ว เจ้าชายก็ไปหาเสื้อมาเปลี่ยนบ้างดีกว่า”

Fin Part

เฮ่อ...นี่ก็เดินมาตั้งไกลแล้วเสื้อยังไม่แห้งเลย

ร้อนชะมัด อ๊ะ!รถขายไอติมนี่นา *-*

แต่...ไม่มีเงินหงะ=[]=!

“เฮ่อ~ซวยซ้ำซวยซ้อนชะมัดเลยเรา(- -)”

ว่าแล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆเพราะเสื้อยังไม่แห้ง=-=

“อ๊ะ!นั่นมันเบลนี่นา ทำอะไรอยู่หนะ?” เดินเข้าไปดูหน่อยดีกว่า

“ชิชิชิ จะเอาเสื้อตัวนั้นหนะ ขอดูหน่อย”

“อะ อะ เออ @-@”

ท่าทางว่าคนขายจะฟังเบลมันไม่ออกแฮะ=-= เบลนี่โชคร้ายซะจริงๆ

“ขอโทษนะคะต้องการความช่วยเหลือมั้ยคะ? ^^” ฟินเดินเข้าไปถามคนขาย

“อ๊ะ น้องจ๋าช่วยพี่หน่อยพี่ฟังเขาไม่ออกเลยTT^TT”

“ฮะๆได้คะคือเขาจะขอดูเสื้อร้านพี่หนะคะ^^;”

“อ๋อ ได้สิตัวไหนหรอช่วยถามให้พี่หน่อย”

“นี่เบลพี่เขาถามว่าจะดูตัวไหน”

“ตัวนั้นแหละ” ว่าแล้วเบลก็ชี้ไปที่เสื้อที่ตัวเองอยากได้

“อ๊ะเดี๋ยวไปหยิบมาให้นะคะ”พอคุณคนขายเห็นดังนั้นก็รีบพุ่งไปหยิบเสื้อตัวนั้นทันที

“เดี๋ยวคะ” ฉันทักคนขายเอาไว้ก่อน

“มีอะไรหรอคะ”

“ตัวนั้นหนะมีสีแดงมั้ยค่ะ”

“อ๋อมีคะเดี๋ยวจะไปหยิบมานะ^^”

ว่าแล้วคุณคนขายก็เดินไปหยิบเสื้อมาให้เบลดู

“ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไร^-^”

ในที่สุดเบลก็ได้เสื้อมาเปลี่ยน

“นี่ๆที่อาบน้ำอยู่ไหนหรอ?” เบลถามฟินที่เดินมาด้วยกัน

“อ๋อ เดินตรงไปเลยเดี๋ยวก็เห็น”

“ไหนบอกไม่เคยมา -_-“เบลแขวะ

“ก็คนมันเดินผ่าน -*- เลิกแขวะซักทีเถอะ” ว่าแต่อยากกินไอติมชะมัด

“อยากกินไอติมหรอ?”เบลถามเมื่อเห็นฟินมองไปที่รถขายไอติม

“อืม แต่ไม่มีเงิน v_v”

“งั้น ฉันให้เอ้า!เอาไปซื้อสิ”ว่าแล้วเจ้าเบลก็หยิบเงินมาให้ฉันยี่สิบบาท

“อะ เออ...ขอบใจ เดี๋ยวจะคืนให้นะ”

“ไม่ต้องหรอถือเป็นค่าที่ช่วยพูดให้”

“งั้นก็ได้ไปก่อนนะ^-^”

Bel Part

ชิชิชิ ร่าเริงดีจริงจิ้งยัยฟินเนี่ย

เจ้าชายรีบไปอาบน้ำดีกว่า

เมื่อเบลอาบนี้เสร็จ

“ชิชิชิ ฟินไปอยู่ไหนแล้วน้า~”

แล้วเบลก็เห็นว่าฟินกำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่างมาอยู่

ฮืม...หนีอะไรหนะ

“เฮ่!น้องสาวจะหนีไปไหนหนะ”

“พวกพี่ไม่ทำอะไรน้องหรอน่า~ แค่อยากจะคุยด้วยแค่นั้นเอง”

“แถมชวนไปเที่ยวด้วยอีกนิด”

“หนอย~ ก็บอกว่าไม่ไงเล่าเลิกตามมาซักที่เถอะน่า! Do you understand? I say go away!”

“555 We say no too พวกพี่ก็บอกแล้วว่าไม่”

ชิชิชิ ถึงจะฟังออกไม่หมดก็เถอะ แต่ว่านะฟินไม่ชอบนี่นาออกจะเป็นคำว่ารังเกียจด้วยซ้ำ แบบนี้เจ้าชายต้องไปช่วยซะหน่อยแล้ว

ว่าแล้วเบลก็วิ่งตามฟินกับไอพูดชายย้อมผมสีทองสามคนนั่นไป

จะไปไหนกันเนี่ย? หืมหนีเข้าซอยเนี่นนะคิดได้ไงเฮอะฟิน แบบนี้มันอันตรายกว่าเดิมอีกนะ!

พลัค!

อัค!

ตุบ!

เสียงอะไรหนะแย่แล้ว!!

“อ๊ะ!!!” สุดยอดยัยฟินเล่นพวกนั้นซะหมอบเลยแฮะ

เมือเบลเลี้ยวออกมาตรงหัวมุมก็พบว่าฟินได้จัดการไอสามตัวนั้นไปรียบร้อยแล้ว

ชิชิชิ ไปแซวหน่อยดีกว่า

“ว่าว! น้องนี่เก่งไม่เบาเลยนะเนี่ย”

“ใครหนะ” ฟินหันไปหาต้นเสียงก็พบว่ามีผู้ชายตัวใหญ่ๆห้าหกคนที่ดูท่าทางจะเป็นนักเลงหัวแถวของถิ่นนี้ยืนอยู่ใกล่ๆกับเธอ

“โอ๊ะ!ไม่ต้องตกใจไปพวกฉันก็แค่จะมาเล่นกันเธอแบบพวกนั้นบ้างก็เท่านั้นเอง”

“ฮึๆ แต่จบไม่เหมือนกันหรอกนะ” เมือได้ฟังดังนั้นฟินก็หน้าซีดลงเล็กน้อย

ว่าแล้วฟินก็หันหลังกลับจะวิ่งหนี แต่เธอก็ถูกคว้าเอาไว้ได้เสียก่อน!

“อย่าเพิ่งไปสิ มาเล่นด้วยกันก่อน”

“นี่ปล่อยฉันนะ ไอเลว” ฟินด่าออกมาด้วยความที่อดทนไม่ไหว

แต่ก็นั่นแหละที่ทำให้เธอซวยมากกว่าเดิม เมื่อตัวเองก็ยังไม่หลุดออกจากไอมือปลาหมึกที่รัดข้อมือเธอเอาไว้อยู่แล้วไอคนๆนั้นก็เงื้อมีมาจะตบเธอ

ในจังหวะที่มือนั้นเกือบจะถึงหน้าฟินแล้วนั่นเอง

หมับ!

“เบล!!!”

“เกือบไปแล้วน้าถ้าฉันมาช่วยไม่ทันจะทำยังไงเนี่ย”

“เพื่อนเธองั้นหรอสาวน้อย” ไอคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าถาม

“เออ” ฟินตอบเสียงขุ่นตาขวาง

“นี่ไอน้องชายอย่ามายุ่งดีกว่านาเดี๋ยวจะเจ็บตัวเอาปล่าวๆนะ”

เฮอะ!มีมาพูดภาษาอังกฤษกับเจ้าชายอีกแหนะ

“ใครกันแน่ที่จะเจ็บตัว” ชิชิชิ งานนี้ได้สนุกแน่มาหาเรื่องเจ้าชาย

“ลูกพี่ไอนี่มันอวดดีวะ จัดการเลยดีมั้ย”

“เอาสิ ไอน้องมาดูกันว่าแกจะแน่สักแค่ไหน”

“คิกๆ ได้! ฟินหลบไปก่อน” เบลหันมาบอกฟิน

“ได้ไงหละ!นายคนเดียวจะสู้พวกนั้นไหวได้ยังไง!” ชิชิชิ เป็นห่วงเจ้าชายด้วยแฮะ

“ใช่แล้วหละไอหนู”

“ไม่เป็นไรหรอก^^ ฉันจะชนะ เพราะงั้นเธอหลบไปก่อน”

“ไม่รู้หละนะแต่ว่าฉันกลับรู้สึกว่านายต้องชนะจริงๆ” ยัยนี่เนี่ยจริงๆเลยมีมาทำตาเป็นห่วงเจ้าชายอีกแหนะแต่ก็แฝงไปด้วยความเชื่อใจไว้ใจในตัวเจ้าชาย

เมือฟินไปหลบอยู่ตรงบริเวณหัวมุมเป็นที่เรียบร้อยเบลก็หันกลับมาทางไอพวกรนหาที่ตาย

“มาเริ่มกันเลย”เบลเปิดบทสนทนา

“ได้!เตรียมใจไว้เถอะ!”

ว่าแล้วเบลก็เข้าไปตลุมบอนกับพวกนักเลงทั้งหมด

ชิ ไม่ค่อยถนัดเลยแฮะไอการที่ไม่ได้ใช้มีดเนี่ย แต่ว่านะ เจ้าชายไม่แพ้หรอก!

ในท้ายที่สุดเบลที่มีทักษะในด้านการต่อสู้มากกว่าหลายเท่าก็จัดการพวกนักเลงพวกนั้นทั้งหมดได้ในเวลาไม่ถึงสามนาที!

ชิชิชิ จบซักที

ตึก ตึก ตึก

“สุดยอดเลยเบล!!!” ฟินวิ่งเข้ามาหาเบลอย่างเร็ว แล้วก็มองไปรอบๆตัวเบลเหมือนจะหาว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือปล่าว

“คิกๆ ฉันไม่เป็นไรหรอน่า ไม่บาดเจ็บตรงไหนเลย”

“เฮ่อ...ค่อยยังชั่ว นายนี่เก่งโคตรเลยนะเนี่ยสู้กับไอพวกนั้นำด้”

“เธอก็ใช่ย่อยเหมือนกันนั้นแหละ จัดการไอสามตัวนั้นเองเลยนี่นา”

“อุ๊ปส์~ รู้ได้ไงอะ-0-“

“คิกๆ ก็เห็นหนะสิ”

“=[]=” ชิชิชิยัยนี่ทำหน้าเหวอแล้วตลกชะมัด

“ช่างเถอะน่า ว่าแต่ทำไมไอสามตัวนั้นถึงได้ไล่ตามเธอหละ

“จะรู้มั้ยเนี่ยฉันกินไอติมของฉันอยู่ดีๆพวกนั้นก็มาอ้อล้อ น่ารำคาญชะมัด-*-“

“เป็นเพราะเสื้อเธอมั้ง”

“มันก็ไม่ได้โป้หนิ”

“แต่เสื้อมันก็แนบตัวพอสมควรจนเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งเลยนะ”

“แหงะ ก็มันไม่มีเสื้อเปลี่ยนหนิ”

“งั้นตามมานี่” ว่าแล้วเบลก็ลากฟินออกไปข้างนอก

“เฮ่!จะพาฉันไปไหนหนะ”

แล้วทั้งคู่ก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายเสื้อร้านเดิม

“มาทำไมเนี่ย =-=”

“รออยู่นี่แหละ” เบลบอก ว่าแล้วก็เดินเข้าไปในร้าน

“แล้วนายจะคุยกับเขารู้เรื่องมั้ยเนี่ย=0=”

ในร้าน

เบลไม่พูดพร่ำทำเพลงเพราะว่ารู้ว่าไม่มีประโยชน์

เดินเข้าไปในโซนเสื้อผู้หญิงแล้วก็ชี้ไปที่เสื้อตัวหนึ่งที่ลายเหมือนกับเสื้อตัวเองเพียงแต่ว่าเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีม่วงก็เท่านั้น จากนั้นก็ชี้ไปที่ฟิน

พอเห็นดังนั้นคนขายก็ไปหาเสื้อขนาดที่คิดว่าฟินน่าจะใส่ได้มา

ในตอนนั้นเองเบลก็ได้รู้ว่าเสื้อที่ตัวเองใส่นั้นมีอยู่ตั้งหลายสีแต่ฟินกลับเลือกสีที่เขาชอบมากที่สุดมาได้ทั้งๆที่เขาไม่เคยบอก

เมือจ่ายเงินเสร็จ

“นี่เบลไปซื้ออะไรหนะ”

“เอาน่ารีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ” ว่าแล้วเบลก็ยัดถุงเสื้อใส่มือฟินแล้วก็พาเดินไปอาบน้ำ

“แต่ฉันไม่มี...”

“เข้าไปเถอะน่า เอานี่” ต่อจากนั้นเบลก็หยิบอุปกรณ์อาบน้ำให้ครบ จนฟินต้องยอมเข้าไป

เมื่อเสร็จออกมา

“เสร็จแล้วเบล” ฟินเรียก

“เข้ากับฟินจริงๆด้วยแฮะ” เจ้าชายนี่เก่งจริงๆ

“ชอบมั้ยสีนี้? ที่เธอเลือกให้หนะฉันชอบมาที่สุดเลย”

“ฉันก็ชอบสีนี้มาที่สุดเหมือนกัน เลือกจากบุคลิกฉันหรอ?”

“อืม แล้วก็เลื่อที่คิดว่าเหมาะด้วย”

“ฉันก็เหมือนกัน” แหมเราก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย

“ว่าแต่นายมาซื้อเสื้อซื้ออุปกรณ์อาบน้ำให้ฉันแบบนี้ฉันก็ลำบากสิ”

“ไม่หรอก ไม่ต้องคืนเงินฉันอยากให้”

“ได้ไงเล่าแบบนี้มันมากไปแล้ว ฉันรับเปล่าๆไม่ได้หรอก” ให้ซะเยอะขนาดนี้ไม่ให้อะไรตอบแทนได้ไงกันเล่า

“อืม~ถ้าอย่างนั้น...”

“เอาอะไรว่ามาเลย”

“ขอเบอร์มือถือ กับที่อยู่ของเธอก็แล้วกันนะคิกๆ”

“หา~ -0-จะเอาไปทำอะไร”

“ก็ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนที่คุยเล่นด้วยได้แล้วก็สนุกดีเหมือนกับเธอนี่นา เพราะงั้นถ้ามีพอฉันกลับไปแล้วฉันจะได้ติดต่อมได้ไง”

“มันแพงนะค่าโทร”

“ไม่เป็นไรฉันทีเงินพอ”

“จะเอาให้ได้ใช่มั้ย? - -++”

“ใช่^^”

“เฮ่อ~ งั้นก็เปลี่ยนจากที่อยู่ไปเป็นเมลก็แล้วกันนะ”

“เย่! ^0^//”

หลังจากที่เบลได้สิ่งแลกเปลี่ยนมาแล้วก็กำลังจะไปเดินเล่นกันต่อแต่ว่า

ปี้นๆ

“ฟินกลับบ้านกันเถอะ”

“กลับกันได้แล้ว”

“มารับกลับแล้วจ้า”

“ป้า ไน แม่! กว่าจะมารับนะ”

“ฮะๆโทษที่”

“งันฉันไปก่อนนะเบล ไว้โอกาสหน้าเจอกันใหม่^-^//”

“อืม บาย^-^//”

ในตอนที่รถกำลังจะขับผ่านเบลไปนั่นเอง

“Thank you so much” พ่อของฟินก็หันมาขอบคุณปิดท้าย

ชิชิชิ ได้เวลากลับวาเรียแล้วสิเนอะ...

Quiz: อ่านshort fic reborn เบลเที่ยวสงกรานต์ ของเราแล้วช่วยเลือกหน่อยนะ

 
แถมรูป เบลฟิน