ลำดับตอนที่ #175
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #175 : เนตรมายาหลอน vs น้ำตาละลายหัวใจ
แ้ทสอบนัทอี้วยาบนาลาอีสิบว่าเล่ม เธอ็แสร้ทำไ้บ้าไม่ไ้บ้า ่อมีบ้าไม่ีบ้า โยเลือามเร นไ้าบที่่อมไ้สมบูร์แ่ 8 เล่ม อยู่ในระับ 50 - 60
นัทปาเหื่อูเวลา เหลืออีรึ่ั่วโม นสวยอมยิ้ม รวบาบที่่อมแล้ววาบนโ๊ะ ิป้ายราา เล่มละ 9,000 เหรีย
แ้สะุ้ทำท่าะเอาืน นัทเอามือน้อย ๆ ผลัหน้าเาออไป ี้หน้า
แ้มอาบทั้ 8 เล่มอย่าเสียาย
ไม่นาน็มีอัศวิน นัาบ นัรบ มาหยิบ ๆ ู ่ายเินื้อนหม
นสวยนับเิน 72,000 เหรีย อย่าสบายอารม์ แ้ยิ้มฝืน ๆ นัทเหลือบมอ เธอแบ่เิน 20,000 เหรียเ็บใส่ระเป๋า เหลือ 52,000 เหรียืนแ้
"อ่ะ ส่วนแบ่อนาย อ่า่อม สอหมื่นเหรียนะ ิๆ"
แ้ยิ้มออมาไ้ ประเมินราาอน่อน่อมทั้ 8 เล่ม น่าะเหลือแ่ 35,000 เหรีย นี่็เท่าับเาไ้ำไรฟรี ๆ ไม่้อเสียอะไร
เหลือเวลาเรืออออีั่วโม นัทึลาเาไปร้านาแฟ เธอสั่สเ้เนื้อแะับน้ำหวานมาิน ส่วนแ้สั่เนื้อแะอบภูเาไฟ
"เธอนี่สุยอริ ๆ นะที่รั" แ้ถือวิสาสะ
นัทวา้อนส้อมล ลืนเนื้อลอ ยส้อมี้หน้าเา
"นายเรียเราว่าไนะ" เสียแหลมัึ้น
แ้ยิ้มสู้ "ที่รัไ"
"ใรเป็นที่รันาย" เสียแหลมเริ่มั
"็เราสอนเป็นแฟนันไม่ใ่เหรอ" แ้อบยิ้ม ๆ สายาประายวาว
นัทหน้าแ ใสั่น ทำท่าเลิ้ม ปาแเปียื้นยับเลื่อนไปมา
แ้ับมืออเธอ
อ้า อะไรวะ ทำไมใสั่นเหมือนโนสะ ... สะ มันใ้ทัษะแน่ๆ เอาไีวุ้ยเรา ปิผนึผู้่วยไปหมแล้ว้วย
โอย หมแร มันับมือเราแล้ว เอาวะ้อใ้ท่าไม้าย 'น้ำาละลายหัวใ' ! "
'[น้ำาละลายหัวใ' ทัษะลับเพาะอท่านอาารย์เอริ ใ้สำหรับ่อ้านมน์มายาหลอนแบบหนึ่ ผู้ใ้แ่หลั่น้ำาวามเศร้าออมา ะบรรเทาเล็มน์หรือทัษะหื่นามไ้ั่วะ]
นัทเ้นน้ำาั่ที่วาสวยาม ะม้ายเอียมอแ้
เ็หนุ่มสะุ้ เาำลัใ้ทัษะ 'เนรมายาหลอน' อหน้าาำ เาใ้สำเร็มาหลายรายแล้ว สาวมา่อมายอมออฟไลน์มาเสียัวให้เาถึบ้าน
แ่รายนี้มาแปลร้อไห้ออมาไ้ หมอารม์เลยวุ้ย ...
"แบล็ ! เธอใ้มน์อะไรวะ"
"ไม่รู้รับนายท่าน ผมว่าไม่ใ่มน์หรอ เธอมีวามเศร้าริ ๆ ผมแสนม่านา ารเ้นอหัวใ และอื่น ๆ บอัว่าเป็นน้ำาาวามเศร้าริรับ ไม่มีมนุษย์นไหนหลอผมไ้หรอ"
แ้ะลึ เ็สาวนนี้น่าสนใ น่า้นหาริ ๆ อารม์้านีอเาแสออมา
เารีบปล่อยมือนัททันที หยิบผ้าเ็หน้ามาับน้ำาให้เธอ
"นัท เธอเป็นอะไร ร้อไห้ทำไม เราใหมเลย"
"ไม่ ... ไม่มีอะไร เราอยาสารภาพนาย .. เราหลอนาย"
แ้สะุ้ ! สายาเริ่มเปลี่ยน
"เราไม่มีพี่สาวหรอ เราไม่มีาิ มีแม่นเียว ในเมเราไม่มีาิเลยสัน แ่เรามีเินนะ เราเ็บอยู่นานเหมือนัน เรา้อสะสมทุทาเพื่อเอาเินมาื้อทัษะแบบที่เอาไว้ป้อันัวไ้ เรามีอยู่ห้าแสนเหรีย ื้อแบบถู ๆ สัทัษะนึ เราเ้ามาเล่นเมอนนอนเพื่อเ็บเินเอาไปแล่วยแม่ใ้่ายบนโลวามริ แ่เราทำ่อไม่ไ้แน่ถ้ายัโนรัแอย่านี้"
แ้ะลึอีรั้ เาเ้าใเธอผิอีแล้ว เธอไม่ใ่น่อมาหลอเรา เธอแ่หลอเราว่าเธอมีเิน วามเินอเธอมาาเรื่อนี้สินะ
"หะหะ ็เธอสวยนานี้้ รูปร่า็ ว้าว ๆๆ .." เาพยายามพูยั่วให้เธอโรธะไ้ไม่เศร้า
"อืมมม แ้ แ่เราพยายามแล้วนะ"
"พยายามอะไรเหรอนัท"
"อนเราสมัรลทะเบียนเราบอระบบให้ลรูปร่าหน้าาเราให้ี้เหร่ว่าเิมให้มาที่สุเท่าที่ทำไ้ ระบบบอทำไ้แ่ที่นายเห็นเท่านี้เอ"
!!!
หา ! นี่เธอลวามสวยัวเอถึร้อยละ 40 เียวเหรอ ในเมเธอถือว่าสวยสุยอแล้ว ัวริ โอ้ ...!
"แบล็ ! เธอโหหรือเปล่า ?!"
รื๊ !
"ไม่รับนายท่านเ็สภาพร่าายิใอนนี้เธอพูเรื่อริรับนายท่าน"
!!!
แ้ะลึ สะท้านใอย่ารุนแร
พยายามนึินนาารหน้าาและรูปร่าริอนัทบนโลภายนอ
ทั้สอเียบันไปนาน
"นายเป็นนี" นัทับมือวาอแ้้วยสอมือ
"เราละอายใที่หลอนาย เราอโทษนะ" สายาเปี่ยมน้ำามอเา
แ้ัวสั่น เหมือนมี้อนอะไรุที่อหอย เาเลิล้มที่ะหลอนัทไป่มืนแล้ว เา้อารผู้หินนี้ริ ๆ ไม่รู้ว่าทำไม
วามรั !?
นี่เามีวามรัเหรอ
. . . . .
สายาแสนื่อปิบั้วยน้ำา ่อนแววแห่วามเ้าเล่ห์ไว้อย่ามิิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น