คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Chapter 13 Like You. Love You.
Chapter 13 Like you. Love You.
"เป็นไบ้าะหมอ !?"ันนี่ยิำถามใส่หมอทันที
"ือ....." หมอทำท่าอึอั
"หมอะ่วยอบเร็วๆหน่อยสิ"อฮยอนเร่หมอทันที เสสิ้าแปลใเล็น้อย
ปิอฮยอนไม่่อยเอ่ยเร่ใร ะเป็นห่วเพื่อนริๆล่ะนะ
"ือนไ้อาารปลอภัยแล้วรับ แ่ภายในบอบ้ำมา ึทำให้อนนี้ยัไม่ฟื้น
อาะฟื้นในอีวันสอ หรือ 1 อาทิย์นะรับ แ่หาเินว่านี้เป็นเือนน่ะรับ
หมอพยายามแล้ว อัวรับ"พูบหมอ็เินหนีออไปทันที ันนี่ึรีบพุ่ไปหาูยอ
ที่สลบไหลอยู่บนเีย
“ูยอ รีบื่นึ้นมานะ ันรอเธออยู่นะ ันอยู่นี่ อยู่้าๆเธอ” ันนี่พูับูยอ
น้ำาไหลออมาสอ้าแ้ม หยลบนวาอูยอ ันนี่รีบเ็มันออ
ันนี่่อย้มไปหาูยอแล้วุมพิที่ริมฝีปาอนัวสูเบาๆ แล้ว้มหน้าไประิบที่้าหู
“Please come back. I’m always here” ันนี่ยับหน้าออมา เธอนั่มอหน้
าูยอัพั แล้วผล็อยหลับไป
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทา้านหน้าห้อทีู่ยอพัอยู่ เพื่อนๆที่เหลือ็ยืนุยเี่ยวับอาารอ
ูยอ เมื่ออฮยอนเล่าให้ฟั ทุน่า็เรียันยให่ แทยอนเินไปเินมาน
ทิฟฟานี่้อลาออไป ้านยูริ และ เสสิ้า็อออไปเินเล่นลายเรีย อนนี้
ึเหลือแ่ ฮโยยอน ยุนอา และ อฮยอน
“นี่ฮโยยอน” ยุนอาเรียฮโยยอนที่ยืนุมมับ
“หือ”
“สสารันนี่ับูยอเนอะ พอีันันมาเิเรื่อะอี” ยุนอาพูพลามอ
ไปที่หน้าประูห้อพัอูยอ
“นั่นสิะ น่าสสารัเลย” อฮยอนพูพลาส่ายหน้าไปมา
“อ้าว น้ออ” เสียเรียาที่ไลๆ ทา้านหลัออฮยอน ทำให้ทุน
หันไปมอ
“อ้าว รุ่นพี่ยฮวา” อฮยอนยิ้มให้ายหนุ่มที่วิ่เ้ามา ยุนอามอรอยยิ้มนั้น
รอยยิ้มที่เธอไม่เยไ้ ‘ทำไม ทำไมัน้ออิา้วยนะ’ ยุนอายืนมอนสอนทีุ่ยัน
อย่ามีวามสุ ูเหมือนะเ้าสู่โลส่วนัวไปแล้ว้วย ยุนอามอสอนนั้นอยู่อย่านั้น
ส่วนฮโยยอนมอยุนอา
“อิาเาั้นหรอ” ฮโยยอนแล้ไประิบ้าหูยุนอา
“อือ” ยุนอาอบรับลับมา ูเหมือนะไม่รู้ัว ฮโยยอนหัวเราะิๆเบาๆยั
ไม่รู้เรื่อเลย
“เธออิาใรั้นล่ะ อิาอฮยอน หรือ อิารุ่นพี่ยฮวา ?”
“ัน ันอิารุ่นพี่ยฮวา เอ๊ะ .... ” ฮโยยอนรีบถอยห่าออมาเมื่อยุนอารู้สึัว
หันลับมามอเธอาวา และี้หน้าประมาว่า ‘อย่าไ้แพร่พรายออไปเียว’
“นี่ไม่ิะทำอะไรหน่อยหรอ” ฮโยยอนพูับยุนอาเบาๆ
“ะให้ันทำอะไรไ้ล่ะ ?” ยุนอาพูทำเสียเศร้าๆ
“ันรู้วามลับออฮยอนมาล่ะ” ฮโยยอนพู ยุนอาาโ้วยวามอยารู้ทันที
“วามลับไรั้นหรอ ? อฮยอนมีวามลับ้วย”
“็นะ อฮยอนน่ะ อ่อว่าเรา ปีนึน่ะ”
“เหหหหห? ที่นี่เารับอายุ 15 ไม่ใ่หรอ?” ยุนอาถามฮโยอน้วยวามแปลใ
แบบสุๆ เพราะถ้าอายุไม่ถึ 15 หรือ วามสามารถไม่ถึะไม่รับสมัร
“็วันที่สมัรอ่ะ เ้าทสอบอบปัหาับอฮยอน โยใ้โทย์หินสุๆเลย
อฮยอนอบไ้ทุ้อเลยล่ะ” ฮโยยอนเล่าไปเรื่อยๆ ถึวามสามารถออฮยอน ูยุนอา
ะอึ้สุๆ
“นีุ่ยอะไรันะ” อฮยอนเินเ้ามา ฮโยยอนิว่าะเริ่มหลุแล้วหล่ะว่า
ัวเอเป็นเ็เรียบร้อยนาไหน
“เปล่านี่” ยุนอาพูพลาายามอไปยัยฮวาที่เินออไปแล้ว
“อฮยอนเธออายุเท่าไหร่ ?” อฮยอนสะุ้เล็น้อยับำถามนี้
“เอ่ออ ็ 15 ไ”
“อย่ามาโห ันรู้หมแล้วล่ะ อ ู ฮยอน” ยุนอาพูแล้วมอหน้าอฮยอน
อฮยอนมอหน้ายุนอาแล้วถอนหายใเบาๆ
“เฮ้ออ ็ไ้่ะ ันอายุ 14 อโทษที่ไม่ไ้บอนะะ” อฮยอนพูพลา้มหน้า
อย่าสำนึผิ
“็ไม่ไ้ว่าอะไรนี่นา แ่เธอวระเรียพวเราว่าพี่ๆนะ” ฮโยยอนพูแล้ว
ยมือลูบหัวอฮยอนอย่าเอ็นู ที่าววนี้ ถือเรื่ออายุมา ถ้าผ่านปีไปแล้ว แม่ะ
ห่าัน อาทิย์นึ หรือ สอวัน็้อเรียพี่อยู่ี
“่ะ พี่ฮโยยอน พี่ะยุนอา” อฮยอนพูแล้วยิ้มบาๆ เธอมอยุนอาที่นั่เียบๆ
มวิ้ว ‘โรธเราหรอไนะ? ’
“เอ่ออ ันไปเินเล่นแปปนะ” ฮโยยอนที่พยายามทำัวเป็นแม่สื่อ หันไปมอ
หน้ายุนอาแล้วเินเลี่ยออไป
“นี่พี่ยุนอา” อฮยอนเินมานั่้าๆ ยุนอา
“เรีย พี่ยุนเยๆ็ไ้ไม่้อเ็มยศนานั้นหรอ” ยุนอาพูแ่ยัไม่มอหน้า
อฮยอน
“่ะ พี่ยุน ว่าแ่พี่ยุนเป็นไระ โรธันหรอที่โห”
“เปล่า”
“แล้วทำไมไม่มอหน้าันล่ะะ” อฮยอนพยายามยับัวไปมอหน้ายุนอา
ยุนอา็หันหน้าหนีอยู่ี
“น้ออ” เสียเรียอยฮวาอีแล้ว ยุนอาถอนหายใพรื
“ะ ?” อฮยอนหันไปหายฮวา
“พี่ให้รับ” สิ่ที่ยฮวาให้ือ อุหลาบสีาว อฮยอนยิ้มเล็น้อย หน้าแ
หน่อยๆ ยุนอามอแล้วลุหนีไปทันที อฮยอนเห็น็พอะเ้าใอะไรนิหน่อยแล้วล่ะ
อฮยอนน่ะลา ถึะูื่อๆ แ่็ไม่อ่อน่อโลถึนาะไม่รู้วามรู้สึอนหรอ
ยุนอาเล่นแสออมาันานี้นี่นา
ยุนอาเินออมาไ้ไลพอสมวร พอหันลับไปมอยุนอา็้อรีบหันหน้า
ลับทันที เพราะภาที่ยุนอาเห็นอฮยอนำลัหอมแ้มยฮวา ‘รับรัเาแล้วสินะ’
ยุนอาเินหนีออมาาึนั้นทันที แล้วเินไปที่สนามห้าหลัหอพัสีน้ำเิน
“นี่ันเป็นอะไรไปนะ” ยุนอาถามัวเอ วามรู้สึไม่พอใที่อฮยอนใล้ิ
ับนอื่น มันไม่ไ้เิึ้นรั้แร ‘อฮยอนน่ารัะาย แ้มป่อๆอเธอ ันอยาหยิ
มันั รอยยิ้มอเธอมันน่ารัมาเลยนะ เวลาที่เธอยิ้มให้นอื่นน่ะ ันอยาไ้รอยยิ้ม
แบบนั้นบ้าั’
“ยุนอา ยุนอา” เสียอฮยอนะนมาา้าหลั น้ำาอยุนอา
ไหลออมาเสียื้อๆ เสียอฮยอนยัเรียไม่หยุใล้เ้ามาเรื่อยๆ ยุนอาัสินใ
วิ่เ้าไปในป่ารไปยัธารน้ำและทิ้ัวนั่ลปล่อยโฮออมา เาสะอึสะอื้นเหมือนเ็ๆ
“ยุนอา ๆ เธอเป็นอะไรน่ะ” อฮยอนที่วิ่ามมาเห็นยุนอาร้อไห้
เธอเลยเินไปับที่ไหล่อยุนอาเป็นเิปลอบ
“ม... ไม่รู้ ันไม่รู้ ฮึๆ”ยุนอาสะอึสะอื้นอยู่อย่านั้น อฮยอนึยับเ้าไป
สวมอเบาๆ
“ัน...อบเธอน่ะ” ยุนอาเียบลทันที หันวับมาทาอฮยอนที่อนแร
หน้าอเธออยู่ที่้าหูอยุนอา เลยทำให้มูอทั้สอนัน ยุนอาหน้าแนิๆ
ส่วนอฮยอนาแแปร๊แล้ว้มหน้าุทันที ‘เมื่อี้ันพูอะไรออไปเนี่ย’
“เธอ... อย่ามาพูเลยเมื่อี้เธอยัหอมแ้มรุ่นพี่ยฮวาอยู่เลย” ยุนอาพูับ
อฮยอน้วยน้ำเสียิะอนๆนิๆ
“ม ไม่ใ่ะหน่อย เมื่อี้ันระิบับรุ่นพี่ยฮวาว่าันอบเธอ่าหา”
อฮยอนยั้มหน้าุอยู่อย่านั้น ยุนอาไ้ยินันั้นึยิ้มมุมปา เา่อยๆยับเ้าไป
ประอหน้าอสาวร่าบาให้มาสบาับเธอ แล้วุมพิไปที่ริมฝีปาบานั้นอย่าอ่อนโยน
เนิ่นนาน ยุนอา่อยผละูบออมาแล้วยิ้มให้นรหน้า
“ันรู้สึว่าันรัเธอเ้าแล้วล่ะยัยบบ๊อ”
-------------------------โปริามอน่อไป---------------------------------------
Writer Talk: ฟินเบาๆับยุนอ ส่วน แทนี่ ยูลสิ อีสัพั ิิ ่วยเม้นให้ไรท์เอร์มีำลัใหน่อยนะ
ไรท์เอร์เสียใมา อมเม้นน้อยลๆ
ความคิดเห็น