ท้องฟ้าสีหมน

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

หลายเดือนที่ผ่านมา... มีเด็กหญิงคนนึงวัยละอ่อน นั้งหวนคิดวันเวลาของเมื่อก่อนแล้วแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้ารอะไรเกิดขึ้นบ้าง...

เนื้อเรื่อง

หลายเดือนที่ผ่านมา... มีเด็กหญิงคนนึงวัยละอ่อน นั้งหวนคิดวันเวลาของเมื่อก่อนว่ามีเหตุการณ์การอะไรเกิดขึ้นบาง

ณ ที่เรียนพิเศษแห่ง มารุได้เข้าเรียนตามปกติ มารุได้เจอกับรุ่นน้องชุดขาวที่ดูสะอาด เข้าชั่งเหมาะกับสีมาก เขาชื่อว่า ฮิโระ มารุชอบฮิโระมาก มารุเพ้อหาฮิโระจนคาซุกิซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกับฮิโระ รู้เข้าจนได้ จู่ๆวันนึง คาซุกิมาแซวมารุ จนได้ทำให้ฮิโระรู้ว่า มารุชอบ ต่างคนก็ทำตัวไม่ถูก เวลา11.00 น. ได้เวลากลับบ้านแล้ว แต่มารุยังไม่อยากกลับบ้านเลย เพราะอยากเจอชายชุดขาวอยู่....

กลับไปถึงบ้านมารุก็รีบเปิดทันที เมื่อกาประวัติแล้ว e-mail ของฮิโระ หาได้สักพัก คาซุกิก็โพล่ขึ้นมาในช่องแชท แล้วก็เอา e-mail ของอิโระมาให้  มารุขอให้ คาซุกิเป็นพ่อสื่อให้ แต่ขอให้ปิดเป็นความลับ คาซุกิก็ตอบตกลง...

หลังจากนั้น ฮิโระได้รับแอดของมารุเป็นที่เรียบร้อย ฮิโระเริ่มทักมารุก่อน จากนั้นก็เริ่มความสัมพันธ์ฉันท์พี่น้อง คุยกันทุกวันจนสนิท แต่ก็ยังไม่เป็นแฟนสักที....  สวรรค์ก็เป็นใจทำให้เขาสองคนได้เจอกันอีกครั้ง เอ๊.. มารุจะเริ่มทักยังไงดีนะ

‘ฮิโระ สวัสดี >////<’

“อ่า.. เราเพิ่งเจอกันหนิ ใช่ป่ะ ?? เเล้วมารุอยู่มอ.ไรหรอ ?? ”

ฮึ้ยย ถามมอ.ด้วย เอาไงดีทีนี้ จะตอบว่าไงดี

‘อ่อใช้ๆ เอิ้ม  ม.3 หน่ะ -*- .. เอ่อ ฮิโระเป็นเพื่อนกับคาซุกิคุงหรออ่อแล้วฮิโระละ อยู่มอ.ไรล่ะ’

“ม.2เอง ^^ เอิ้มใช่ๆ เราเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ ม.1หน่ะ”

'อ่อ... เดี๋ยวฉันไปกินข้าวก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่เรียนพิเศษน่ะ บ๊ายยย'

"โอเคเลยคับ"
รุ่งเช้าวันต่อมา...
มารุรีบตื่นแต่เช้า แต่งตัวอาบน้ำ เเล้วรีบมาที่เรียนพิเศษตอน 7 โมงเกือบ 8 โมง

และสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ เจอฮิโระ -0- (จะทำตัวยังไงล่ะที่นี้ ฮึ้ยยย )
'อ่ะ.. ฮิโระหนิ มาแต่เช้าเลยน่ะ'
"เอิ้ม พ่อมาส่งหน่ะ มานั่งนี้สิ เอ่อ กินไรยัง กินน้ำป่ะ ? เดี๋ยวเลี้ยง"
ฮ๊า -0- กินน้ำไมหรอ ?? เขาเลี้ยงเรากินน้ำ มีใจแน่ๆ 555 เขินง่ะ

‘ฮึ้ม ไรน่ะ ฮิโระจะเลี้ยงเราหรอ ? ไม่เอาดีกว่าเราโตกว่าเราต้องเลี้ยงเธอสิ *-*’

“เอางั้นหรอ.. โอเคงั้นก็ได้ น้ำแดงน่ะ ”

อัยยะ ชอบกินน้ำแดงด้วยตายล่ะ แปลกเกิ๊นน --///

‘อ่ะนี้ได้แล้ว น้ำแดง 2 แก้ววว กินเยอะๆๆ น่ะ ตั้งใจซื้อมาให้เลยยย’

“ขอบคุณมารุมากน่ะ จริงๆไม่ต้องเลี้ยงเราก็ได้ เกรงใจจจ ”

‘ไม่เป็นไร เราตั้งใจจะเลี้ยงนายอยู่แล้วน่ะ *0* ’

“ขอบใจอีกครั้งน่ะ โอ๊ะ -0- พ่อเรามาแล้วไปก่อนน่ะ วันหลังเดี๋ยวเราเลี้ยงเธอมั้ง โอเคป่ะ บ๊ายยย ”

ก่อนที่จะเข้าไปในรถ ฮิโระได้แอบหันมามอง มารุอีกครั้งแต่มารุไม่ได้ทันสังเกต เพราะมั่วแต่เขินอาย ทำให้เค้าได้มั่นใจว่า มารุชอบเค้าจริงๆ...  

(อ๊ายยยยย >< เขาจะซื้อน้ำเลี้ยงฉัน ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหมมม ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกก -0- )

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงมั้งค่ะ ??
ถ้าแต่งไม่ถูกใจก็ขออภัยด้วยน๊าเพิ่งหัดแต่ง กิกิ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาต่อน่ะค่ะ 

มารุกลับมาถึงบ้านวิ่งเข้าหน้าจอคอมทันที.. เพื่อที่จะมารอคุยกับฮิโระ

หลายอาทิตย์ มารุได้คุยกับฮิโระ ทุกวันเพิ่มความสนิทขึ้นมากอีกขั้นจนทำให้มารุ เกิดความหวังลมๆแล้งๆ ว่าเขาคงจะมาเป็นแฟนกับเรา

แต่.... มันคงไม่เป็นแบบนั้นสิ ฮิโระทำตัวห่างเหินมาก มากจนรู้สึกได้ ทุกกิริยาเปลี่ยนไป. และสาเหตุนี้เองที่ทำให้ฮิโระเปลี่ยนแปลงไปเพราะ ฮิโระมีแฟนใหม่แล้ว  มารุรับรู้ข่าวนี้จากคาซุกิ ทำให้มารุอึ้งและชาไปทั้งหน้าเหมือนมีใครมาตบ เข้าถึงกลับนั่งเศร้าอยู่คนเดียว หยดน้ำใสใสก็หยดลงมาใส่มือดัง เม๊ะ !! คาซุกิที่กำลังนั่งมองมารุกำลังเศร้าสร้อยให้กับคนที่เขาแอบชอบ คาซุกิเดินเข้าไปปลอบด้วยท่าที เก้งๆกังๆ แต่มารุก็ยังไม่หายเศร้าสักที จนเชาต้องปล่อยให้มารุอยู่คนเดียว....

มารุ...

เฮ้อออ. อกหักอีกแล้วสิน่ะ เจ็บจัง T^T ทำไมการแอบชอบใครสักคนมันถึงได้เจ็บขนาดนี้ ฮืออออ..

เขาจะมารับรู้อะไรกับเราล่ะ ให้ความหวังซะขนาดนี้ เราคงไม่สวยพอสินะ ปล่อยให้เค้าไปมีความสุขกับแฟนของเขาเถอะ L

บนรถ...

คาซุกิได้สังเกต อาการเศร้าของมารุได้สักพัก ตอนนี้มารุยิ้มได้แล้ว คาซุกิ ก็แอบยิ้มเขินในใจ เพราะรอยยิ้มของมารุ ทำให้เขาเขินได้

... มารุเริ่มออกอาการรั่วแล้ว ร้องเพลงอย่างกับท่องบท อาขยาน ร้องผิดคีรย์ เสียงเพี้ยนไปหมด แต่ก็ฮาดี ทุกคนหัวเราะ แม้กระทั้งตัวของคาซุกิเองง

ทุกคนลงจากรถหมดแล้ว เหลือเพียงแค่มารุคนเดียว มารุได้หวนนึกย้อนเวลากลับไป ช่วงเวลาที่เขขาคุยกะฮิโระ มันมีความสุขไม่น้อยเลย แต่ตอนนี้ มารุเจอฮิโระหักอกเข้าแล้ว

มารุลงจากรถด้วยความเศร้าที่สังเกตได้พร้อมกับความเหนื่อยล้าที่เพิ่งร้องไห้ออกมา

....เปิดคอมตามปกติ เปิดอ่านข้อความเก่าๆ ที่เคยคุยกัน มารุนั่งเศร้าละห้อยไปอีกนานเลยยย

คาซุกิ..

จะทักดีไหมน่ะ ถ้าทักไปแล้วมมารุไม่ตอบล่ะ ทำไงดี โอ๊ยย เครียดจัง ขนาดเราบอกชอบพี่จังโกะยังไม่เครียดขนาดนี้เลย

เดี๋ยวมาต่อใหม่ไปอาบน้ำก่อนน่ะคับบบบ

  มาต่อกันเลยน่ะค่ะ...

คาซุกิก็ตัดสินใจทักแชท มารุทันที

สนทนา..

‘มารุ… ทำอะไรอยู่หรอ’

“นั่งเศร้าอยู่อะ ไม่มีไรทำไรเลย คิดถึงแต่เรื่องเก่าๆ เฮ้ออ. เบื่อจริง พวกให้ความหวังแล้วก็จากไป L ”

‘เธอเป็นไรมากรึป่าว บอกเราได้น่ะ.. ’

“นายช่วยอะไรไม่ได้หรอก ฉันว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้ดีกว่าไหม ? เอ่อ นายกับอายะไปถึงขั้นไหนแล้ว เมื่อไหร่จะขออายะเป็นแฟน ระวังคนอื่นจะแย่งไปน่ะ” ฉันก็แซว เพื่อไม่ให้การคุยของเรามันน่าเบื่อ..

‘ไม่เป็นไรหรอก เราแค่ชอบเฉยๆอะ ไม่ได้อยากมาเป็นแฟนซะหน่อยย’

“หรออออ.. เอ่อทำไมนายดูเหมือนไม่ค่อยสู้คนเลยเนอะ ฉันเห็นแล้วก็สงสารจังเลยอ่ะ เวลามีคนแกล้งนายอ่ะ ”

‘เอาเถอะ เราไม่อยากมีปัญหาอ่ะ ถ้ามันเหนื่อยเดี๋ยวมันก็หยุดเองแหละมั้ง..’

“คิดแบบนี้ก็ดีเนอะ 555 เอ่อ ฉันว่าโสดนี่ก็ดีน่ะ ทำอะไรไดสะดวกดี นายว่าไหม ?”

‘คงงั้นแหละมั้ง แล้วเธอหายเครียดยังอ่ะ ?’

“โอ๊ยยย ฉันหายตั้งแต่ฉันคุยกะนายแหละ แล้วนายจะเปิดประเด็นนี้ทำไมเนียยย -0-”

‘ฉันแค่อยากรู้ว่าเธอหายเครียดรึยังก็เท่านั้นเองน่ะ งั้นถ้าเธอไม่เป็นอะไรแล้ว เราไปก่อนน่ะ ’

“โอเค. ขอบคุณมากเลยน่ะ บายจ้า”

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ตอนต่อไป คาซุกิ เริ่มค้นพอหัวใจตัวเองเเล้ววว