อภินิหารธิดาเทพ

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 9 บุกวังหลวง!!(100%)

ตอนที่  9

บุกวังหลวง!!

วันนี้เป็นวันเฉลิมฉลองครบรอบวันประสูติขององค์รัชทายาทและเป็นวันที่ถึงกำหนดคลอดของท่านแม่ทัพใหญ่ในอนาคต ตอนนี้หลิงชิ่งกระวนกระวายเป็นอย่างมากนางไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหรือ นางส่งอินอินไปสังเกตการณ์งานเลี้ยงในวังหลวง  ส่วนอันอัน ไปเฝ้าที่จวนท่านแม่ทัพ  หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นให้บอกนางทันที

เวลานี้  ยามซวี(19.00-20.59) แล้ว  จะเกิดสิ่งใดขึ้นมั้ยนะ

‘พี่สาวเจ้าคะ...  แย่แล้วเจ้าค่ะ’ เสียงของอันอัน ดังขึ้นมาให้หัว  ที่จวนแม่ทัพเกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?

‘รีบพูดมาอันอัน’  เธอขานรับอย่างกังวล

‘ฮูหยินจะคลอดแล้วเจ้าคะ...  ตอนนี้บ่าวไพร่ในจวนล้วนสลบหมดเลยเจ้าคะ’

‘ห้ะ!? แล้ว..แล้วท่านแม่ทัพเล่า!!’  บ้าไปแล้ว  จิ่นเกอ เล่นแรงไปแล้ว

‘ท่านแม่ทัพอยู่ในงานเลี้ยงในวังหลวงเจ้าคะ’

‘หมอล่ะ  หมอที่จะมาทำคลอดฮูหยินล่ะ’ เธอถามอย่างร้อนร้น

‘ท่านหมอสลบหมดเลยเจ้าค่ะ  ในเมืองตอนนี้มีเพียงหมอหลวงเท่านั้นเจ้าคะ’  แย่ล่ะงั้นเธอจะทำไงดี  ทำคลอดก็ทำไม่เป็น  อินอินอันอัน ก็ไม่มีใครเห็นนอกจากเธอ  แย่ล่ะ!!  ทำไงดีๆ

ถ้างั้นคงมีทางเดียว.... 

บุกวังหลวง!!!!!

ท้องพระโรง

งานเลี้ยงฉลองครบรอบวันประสูติขององค์รัชทายาทถูกจัดขึ้นอย่างสมพระเกียรติ  ภายในงานประดับประดาแล้วสิ่งของสิริมงคลเสียงพิณบรรเลงไพเราะเข้ากับบรรยากาศโดยคณะดนตรีที่ดีที่สุด  พร้อมทั้งสุราและอาหารเลิศรสมากมาย  บรรดาอ๋องหรือองค์ชายจากแคว้นต่างๆ   เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ต่างเข้ามาอวยและถวายของขวัญให้กับองค์รัชทายาท  ตรงที่ประทับบนบัลลังก์มังกร  ปรากฏร่างขององค์ฮ้องเต้องค์ปัจจุบัน  ซึ่งมีพระชนมายุ  29  ปี  ด้วยใบหน้าหล่อเหลาเข้มข้มและดุดัน  แม้ขึ้นครองราชย์ได้เพียง  3  ปี  กลับทำให้แคว้นสงบสุขบ้านเมืองร่มเย็น  ตอนนี้พระพักต์ขององค์ฮ้องเต้นั้นแย้มสรวล  บ่งบอกว่าพระองค์กำลังสำราญยิ่งนัก!!

ทันใดนั้นงานเลี้ยงที่แสนรื่นเริงกลับต้องสะดุดลง!!  ตรงกลางท้องพระท้องนั้น  ปรากฏร่างบางของหญิงสาววัย  15  ปี  หน้าตาแปลกตา ดวงตากลมโตสองชั้นสดใส จมูกเล็กเชิดเล็กน้อย ผมสีดำสนิทถูกรวบด้วยปิ่นปักผมเพียงอันเดียว  ผิวกายขาวผ่อง  อยู่ในชุดชาวบ้านธรรมดาสามัญชน  ซึ่งไม่ควรอยู่ในท้องพระโรงแห่งนี้นัก!!

ด้านหลิงชิ่ง  หลังจากที่นางคิดวิธีออกนางสั่งให้ อินอิน  มารับนางเข้าวังหลวงหายตัวไปโผล่ ตรงกลางท้องพระโรงแบบนี้แหละ ถึงมันจะเสี่ยงก็เถอะ  แต่ยังไงเธอก็ไม่ตายอยู่แล้ว

หลังจากที่เธอปรากฏกายขึ้น  ผู้คนทั้งท้องพระต่างตกตะลึงในการมาของเธอ  ตอนนี้รอบข้างของเธอเงียบไปหมด ไม่แน่เธออาจได้ยินเสียงมดเดินก็เป็นได้  เธอจึงย่อกายถวายความเคารพเสียหน่อย

“ถวายพระพรฝ่าบาทเพคะ” เสียงนุ่มกังวานสดใส เป็นเสียงที่ปลุกให้ทุกคนตื่นจากภวังค์

“ทหาร!  นำตัวนางออกไปเดี๋ยวนี้!!!”  เสียงขุนนางผู้หนึ่งตะโกนออกมา  หลังจากนั้นไม่นานมีทหารจำนวนหนึ่งวิ่งมาเอาหอกมาชี้รอบคอของเธอ

“ฝ่าบาท  หม่อมฉันมีเรื่องด่วนต้องกราบทูลเพคะ”  เสียงใสพูดอย่างร้อนร้น  เวลานี้ต้องรีบแล้ว

“ช้าก่อน  นำอาวุธลง”  เสียงทรงอำนาจสั่งการอย่างดุดัน  “หากธุระของเจ้ามิด่วนจริง  ข้าจะนำเจ้าไปประหารเสีย!!”

สิ้นเสียงทรงอำนาจบัดนี้ทุกคนท้องพระโรงต่างคุกเข่าไม่เว้นแม้แต่เธอ

“กราบทูลฝ่าบาท  ตอนนี้ฮูหยินของท่านแม่ทัพเจ็บท้องคลอดเพคะ บ่าวไพร่ภายในจวนต่างสลบหมดสติ  หมอในเมืองทุกคนก็เป็นเช่นเดียวกันเพคะ  ขอพระองค์โปรดเมตตาส่งหมอหลวงไปช่วยทำคลอดก่อนเถอะเพค่ะ”  หลิงชิ่งกล่าวยาวๆอย่างรวดเร็วหากช้ากว่านี้จะไม่ทันการ

“เจ้าพูดจริงงั้นหรือ!!” คราวนี้เป็นเสียงท่านแม่ทัพใหญ่ที่ตกใจลุกยืนมองหน้าเธอด้วยความตกใจจนลืมมารยาทต่อหน้าพระองค์

“จริงเจ้าค่ะ   ท่านแม่ทัพ ท่านรีบไปเถอะนำหมอหลวงกับทหารไปด้วย ให้ทหารเจ้ารอบจวนไว้อย่าให้คนร้ายบุกเข้ามา  บุตรชายของท่านจะต้องปลอดภัย”  หลิงชิ่งรีบหันไปบอกกล่าวกับท่านแม่ทัพ

“เจ้ารีบไป เราอนุญาต”  เสียงคมเข้มอำนาจ  ตอนนี้ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ขอบพระทัยพะย่ะค่ะฝ่าบาท”  ท่านแม่ทัพรีบกล่าวขอบคุณอย่างเร่งรีบละรีบออกไป

‘เฮ้ออ...  อันอันเฝ้าดูไว้และบอกกับข้าเป็นระยะ’  หลิงชิ่งมิวายอดห่วงมิได้จึงให้อันอันเฝ้าไว้แทน

‘เจ้าค่ะ’  เสียงใสตอบกลับมาอย่างรู้งาน

“เจ้าเงยหน้าขึ้นมาสิ!!”  เสียงทรงอำนาจกล่าวกับเธอ จนเธอสะดุ้ง  เงยหน้าขึ้นตามคำสั่ง

“ตอบเรามา เหตุใดเจ้าถึงรู้เหตุการณ์  เจ้าสมทบคิดใช่หรือไม่!?  ไม่เช่นนั้นเจ้าก็เป็นผู้กระทำเสียเอง!!”

“คือว่า...  มะ..หม่อมฉัน....” เอาล่ะสิ  ตอบยังไงดีเนี่ย  ถ้าตอบว่ามาจากอนาคต ก็คงไม่เชื่อ ถ้าไม่ตอบก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัย  เอาไงดีเนี่ยยย...

  “ตอบสิ!!!”  เสียงทรงอำนาจยังคงตวาดลั่นอย่างต่อเนื่อง

“แท้จริงแล้ว  หม่อมฉันคือ  ธิดาเทพ  ที่ถูกลงมาจุติเพื่อช่วยเหลือมนุษย์เพคะ”  กรี๊ดดด!!  เธอตอบไปแล้ว ตอบไปแล้ว  ถึงแม้จะไม่ใช่ความจริงแต่ก็คล้ายอ่ะนะ  ที่เธอตอบแบบนี้ก็เพราะว่าที่หมู่บ้านส่วนใหญ่ก็เรียกเธอแบบนี้  ธิดาเทพ  ก็คือ  ลูกสาวของท่านเทพที่มีพลังเหนือ

มนุษย์ที่ชาวบ้านต่างเคารพนับถือ  ถือซะว่าท่านเทพเซียนเป็นพ่อก็แล้วกัน   ต้องตั้งสติๆ  เล่นตามบท เราคือ ธิดาเทพๆๆ  ท่องไว้ๆ

สิ้นเสียงของหลิงชิ่ง  ทั่วทั้งท้องพระโรงตอนอยู่ความเงียบอีกคร่า  และเริ่มมีเสียงซุบซิบดังขึ้นเรื่อยๆ จากทุกสารทิศ

“บังอาจ!!  เจ้ามิรู้หรืออย่างไร เท็จทูลเบื้องสูงมีโทษอย่างไร!!” เสียงขุนนางคนเดิมตวาดลั่น  เฮ้ยยย..  ลุงแกเป็นอะไรกับเรามาป่ะเนี่ย!

“ทหารจับตัวนางไปขังคุกใต้ดิน!!”  ท่านขุนนางยังคงตวาดลั่นเรื่อยๆ

“ขอรับ”  เหล่าทหารต่างรับคำ และพุ่งมาเพื่อจะตัวเธอ

“อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ  เจ้าพวกมนุษย์!!”  ที่นี้เป็นเธอบางที่ตวาดกลับ  เอะอะ ก็จับขังลุงแกบ้าป่ะเนี่ยยย

“เช่นนั้นเจ้ามีข้อพิสูจน์งั้นหรือ!!”  เสียงของขุนนางข้างๆลุงคนนั้นพูดขึ้น  ได้  เธอจะแสดงให้ดู

“จงดูเจ้าพวกมนุษย์”  หลิงชิ่งกล่าวเสียงเย็น  ภายในใจก็รีบสั่งให้ อินอิน ตัวน้อยๆของเธอ  ใช้พลังเวทย์ เปลี่ยนชุดที่เธอใส่อยู่เป็นชุดสีขาวกรุยกราย  เปลี่ยนทรงผมเป็นรวบปักปิ่นหยกขาวรูปผีเสื้อตัวน้อยแค่ครึ่งหัว  แน่ละเพราะนี้เป็นพลังเวทย์ไม่ใช่ วรยุทธ์  ตอนนี้ทั่วทั้งท้องพระโรงอ้าปากค้าง  ไม่เว้นแม้แต่องค์ฮ้องเต้เองก็ตาม

“ที่นี้พวกเจ้าเชื่อรึยัง!!  หากยังไม่เชื่อข้าจะขอทำนาย!!”  เอาซี้  ไหนๆก็เล่นแล้วก็ต้องเล่นให้ใหญ่  หลิงชิ่งแสร้งเงยหน้าขึ้นมองบนเพดานทำท่าทางเหมือนคุยกับใครด้านบน  พลางกล่าวว่า

“ท่านพ่อ...”  ท่านเทพเซียน

“ลูกจำต้องเปิดเผยชะตา  เพื่อให้มนุษย์พวกนี้ตาสว่างเสียที”  ข้าจำเป็นต้องทำเช่นนี้  เพื่อให้ข้ารอด

“ขอท่านโปรดอภัยให้ข้าด้วย” ยกโทษให้ข้าด้วยเถอะนะท่านเทพเซียน

แม้หลิงชิ่งจะแสร้งทำทีว่าขออภัยท่านพ่อ  แท้จริงแล้วกำลังส่งสารอีกอย่างหนึ่งภายในใจให้ท่านเทพเซียน หวังว่าท่านจะไม่โกธรเอานะเนี่ย

“ข้าขอทำนาย  อีก  7  วันแม่น้ำเซียนซินทางทิศเหนือจะไหลเข้าท่วมบ้านเรือนราษฎร”  แน่นอนว่าสิ่งที่เธอจะทำนายมันย่อมต้องเกิดแน่อยู่แล้วและยิ่งเป็นภัยธรรมชาติที่มนุยษ์ไม่อาจล่วงรู้ได้ด้วยแล้ว  ยิ่งน่าเชื่อถือไปกันใหญ่

หลังจากที่เธอกล่าว คำทำนายของเธอไปแล้ว  ผู้คนทั่วทั้งท้องพระโรงต่างตกใจ  เหมือนว่าตัวเองได้ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์เข้าให้แล้ว

“ท่านธิดาเทพ  ข้าน้อยช่างโง่เขลายิ่งนัก  มีตาหามีแววไม่ ขอทรงโปรดอภัยๆ” ลุงขุนนางผู้นั้นต่างคำนับเอาหัวเขกพื้นหลายๆครั้งเพื่อขออภัย

“ฝ่าบาทมิต้องกังวลพระทัย  ข้ามาที่นี้เพื่อดูแลมนุษย์เท่านั้น  มิรบกวนท่านหรอก”  หลิงชิ่งเงยหน้ามองบุคคลบนบัลลังก์  กล่าวด้วยเสียงที่แสนนุ่มนวล...  ใครก็ได้เขียนชื่อเธอส่งชิงรางวัล ตุ๊กตาทองที

“หยุดเขกหัวได้แล้ว  เจ้าจะทำให้มีบาป!”  หลิงชิ่งหันไปตวาดใส่ลุงขุนนางพวกนั้น ที่กลัวจนตัวสั่น

ในตอนนั้นเองมีนางกำนัลคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาในท้องพระโรงและกระซิบบ้างอย่างให้กับฮองเฮารับทราบ  ฮองเฮาดูตกพระทัยอย่างมาก  แน่นอนว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้สายตาของหลิงชิ่ง

‘เกิดอะไรขึ้น  อินอิน’  เสียงใสถามคนในหัวอย่างใคร่รู้

‘องค์หญิงใหญ่ถูกพิษประหลาดร้ายแรง  ตอนนี้หมอหลวงก็มิอาจรักษาได้เจ้าคะ’ อะไรนะ!!  องค์หญิงใหญ่!!  ที่ในอนาคตจะแต่งงานกับองค์ชายของมองโกลเพื่อความสัมพันธ์ที่ดีกับมองโกลนี่  แย่ล่ะ!!

“เจ้า!!”  หลิงชิ่งตวาดลั่นทำเอาผู้คนตกใจเป็นเป็นแถบๆ  นางกำลังชี้ไปที่นางกำนัลมาใหม่ผู้นั่น

“เกิดอะไรขึ้น!”  หลิงชิ่ง  ยังคงถามเสียงดังลั่น  นางกำนัลมาใหม่ยังไม่รู้เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น  จึงกระอักกระอ่วนไม่ยอมตอบ

“ฮองเฮาเพคะ  เกิดอะไรขึ้นเพคะ”  หลิงชิ่งลดเสียงตัวเองลงเดินเข้าใบใกล้ฮองเฮาและกล่าวอย่างนุ่มนวล   เนื่องจากสตรีตรงหน้ากำลังร้องไห้ น้ำตานองหน้า

“ลูกสาวเรา  ลูกเรากำลังจะตาย...”  หลังจากพูดจบฮองเฮาก็ร้องไห้จนตัวโยน  ฮ้องเต้เห็นดังนั้นจึงรีบมาประคองด้วยความตกใจ

“ท่านธิดาเทพ ท่านได้โปรดช่วยลูกข้าด้วย”  ฮองเฮาร้องไห้พลาง พูดพลางอย่างมีความหวัง  “หากท่านเป็นธิดาเทพจริง ได้โปรดช่วยลูกเราด้วย  เราจะให้ทุกอย่างที่ท่านต้องการ”

“ข้ามิต้องการสิ่งใด ข้ามาที่นี่เพื่อต้องการ  ดูแลเหล่ามนุษย์   เจ้า! นำทางไปตำหนักองค์หญิงใหญ่”  หลิงชิ่งสั่งการนางกำนัลด้านหันอย่างรวดเร็ว   แม้ฮองเฮาจะไม่ขอ  เธอก็ต้องช่วยอยู่แล้ว พวกนางกำนัลต่างประคองนายหญิงของตนไปที่ตำหนักองค์หญิงใหญ่ 

ตอนนี้ทุกคนในท้องพระโรงต่างตื่นตระหนก  งานเลี้ยงเลิกรา  ตอนนี้ฮองเต้และฮองเฮาต่างกำลังมุ่งหน้าไปที่ตำหนักองค์หญิงใหญ่...

ผู้ที่อยู่ในท้องพระโรงต่างอึ้ง  ปนตกใจ  จู่ๆก็มีท่านธิดาเทพโผล่มา  สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนโดยรอบ  ไม่เว้น  ท่านอ๋องหก  ที่อยู่ในเหตุการณ์นี้ด้วย

นางคือ  ธิดาเทพ !!  ความจริง(?)ข้อนี้คำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก เขาน่าจะรู้ตั้งแต่ที่  มู่หลง  มารายงานว่านางมักจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย  เช่นนั้นนางคือธิดาเทพ  ตัวจริงงั้นหรือ??  ความสับสนปนตกใจ  ยังคงฉายชัดอยู่ในแววตาของร่างสูง  ความรู้สึกเคว้งคว้างเหมือนพยายามจะคว้าบางสิ่งไว้แต่ก็คว้าไม่ได้เข้ามากอบกุมจิตใจ  พลันร่างกายรู้สึกล้าไปเสียดื้อๆ  เขาควรทำเช่นไรดี...

 ----------------------------------------
 

ขอสารภาพเลยว่าไรท์เองก็ไม่เก่งเรื่องราชาศัพท์
ถ้ายังไงก็ติชมชี้แนะได้เลยนะเจ้าคะ
และแล้วนางเอกของเราก็กลายเป็นธิดาเทพไปอย่างงงๆ5555
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ฝันดีค้าาาา