อภินิหารธิดาเทพ

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 พบเจอ(100%)

ตอนที่  6

พบเจอ

หลังจากที่ หลิงชิ่ง พยายามเดินและวิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะหนีจาก บุรุษโรคจิตอยู่ครู่หนึ่ง  และมันก็ประสบผลสำเร็จ!!  ตอนนี้เขาคลาดกับเธอแล้ว   เฮ้อโล่งอก...!!   วิ่งมาตั้งนานเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย

หลิงชิ่ง เงยหน้ามองท้องฟ้าที่ตอนนี้กลายเป็นสีส้ม บ่งบอกได้ว่าพระอาทิตย์กำลังจะจากไปแล้ว เธอต้องกลับโรงเตี๊ยมโดยไว้...  ว่าแต่!!  ที่นี้มันที่ไหนกันล่ะเนี่ย  มั่วแต่วิ่งไม่ดูทางมาเลย  หลงทาง แล้วแน่ๆ   ตอนนี้รอบข้างของเธอดูคล้ายกับบริเวณท้ายตลาดซึ่งร้างผู้คน  สิ่งก่อสร้างดูคล้ายร้านค้าแต่ไม่ค่อยสมบูรณ์ผุและพังดูท่าคงจะไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว  บรรยากาศรอบข้างดูวังเวง  ความเย็นเริ่มคลืบคลาน จนเธอรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ

“อินอิน  อันอัน  ออกมาหาข้าหน่อย”  หลิงชิ่งส่งเสียงเรียกภูตประจำแหวนซึ่งเปรียบเสมือนน้องสาวของเธอในตอนนี้ เพื่อจะขอความช่วยเหลือ

“....”  แต่กลับไร้เสียงตอบรับไม่มีการปรากฏกาย หรือ ส่งเสียงตอบกลับมา

“พวกเจ้าอยากแกล้งข้าน่ะ  ออกมาเถอะ”

“.....”

“ถ้าพวกเจ้าไม่ออกมา  พรุ่งนี้ข้าจะไม่เลี้ยงขนมให้พวกเจ้านะ”

“.....”

แปลก...  แปลกเกินไปแล้ว ขนาดเธอเอาของกินมาล่อแล้วนะเนี่ย  เกิดอะไรขึ้นกันแน่   หลิงชิ่งลองพยายามหาทางออกจากที่นี้ด้วยตัวเธอเอง  ภายในใจก็ส่งเสียงเรียกภูตของเธออยู่ตลอด  แต่กลับไม่มีการตอบรับใดๆเลยทั้งสิ้น  สองข้ายังคงก้าวต่อไปด้วยความรวดเร็ว แต่ไม่กว่าเลี้ยวซ้ายหรือขวา  เดินตรงหรือถอยกลับ เธอก็รู้สึกได้เลยว่าที่นี้มันที่เดิม  บ้าจริง!!

ตอนนี้จิตใจของเธอร้อนร้นไปหมด เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับภูตของเธอ  และทำไมเธอยังหาทางออกไม่ได้  เวลาล่วงเลยออกไปตอนนี้มืดสนิทแล้ว   ฉับพลันร่างกายของเธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัว  มือๆหนึ่งปิดปากเธอด้วยความเร็วและแรงจนเธอรู้สึกเจ็บ

“เจ้าเองหรือ  มนุษย์ที่เจ้าเทพบ้านั้นส่งลงมาที่นี้!!  เจ้าคิดหรอ!?  ว่าเจ้าจะขัดขวางข้าได้!!!”  เสียงบุรุษที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นผสมความเย้ยหยันในน้ำเสียงกล่าวตะโกนอยู่ข้างหูของเธอ  ทำให้เธอนึกถึง ดวงวิญญาณชั่วร้ายที่มาป่วนที่นี้และทำให้เธอต้องมารับภารกิจกู้โลกแบบนี้  แล้วยังจะมีน้ำใจแวะมาทักทาย(?)เธออีก  หนอยยย...

ร่างบางใช้เท้ากระทืบลงไปเต็มแรงที่เท้าของเจ้าวิญญาณชั่ว พร้อมทั้งกัดที่มือเข้าเต็มแรง  จนทำให้เธอหลุดรอดออกจากพันธนาการได้

“หนอยย  เจ้าวิญญาณชั่วช้า  แกจะมาจับใช้ทำไมห้ะ!?  แค่แกลงมาป่วนที่นี้ ฉันก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้วอีกตาบ้าเอ้ยยย” 

หลิงชิ่งพ่นคำพูดออกมาอย่างรวดเร็วด้วยโทสะ  พลางจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง  และถือโอกาสนี้ใช้สายตาของเธอพิจารณาอีกฝ่าย  รูปร่างสูงโปร่ง  หน้าตาคมเข้มแฝงไปด้วยความดุดัน  แววตามืดมนอยากจะบ่งบอกถึงอารมณ์  ริมฝีบางซีดออกม่วงๆ ผิวสีน้ำผึ้งออกคล้ำนิดๆ  โดยรวมแล้วก็ดูดีใช้เล่น...  เฮ้ย  นอกประเด็น!

“นี่เจ้า!!  บังอาจนัก  ข้ามาเตือนเจ้าอย่ามายุ่งกับเรื่องนี้และกลับโลกของเจ้าไปซะ!!”  ชายหนุ่มที่เงียบไปนานหลังจากได้มองหญิงสาวอย่างเต็มตา และกล่าวตอบเสียงแข็ง จากนั้นก็หันหลังพลิ้วกายจากไป....

หลิงชิ่งมองตามอย่างงุนงง  ห้ะ!?  มาเตือน  แต่เมื่อกี้เธอรู้สึกถึงรังสีฆ่าฟันที่รุนแรงมาเลยนะ  แล้วทำไม...

“พี่สาวเจ้าค่ะ!!”   เสียงของภูตสองแฝดเรียกสติของเธอกลับมา

“อินอิน  อันอัน   พวกเจ้าเป็นเช่นไรบ้าง”  หลิงชิ่งเมื่อสองแฝดแล้วรับกล่าวอย่างรวดเร็วพลางสำรวจตามร่างกายของพวกเธอ

“มิเป็นไรเจ้าคะ  พี่สาวล่ะเจ้าคะบาดเจ็บบ้างหรือไม่”  อินอิน รีบตอบอย่างรวดเร็ว  พลางใช้สายตาสำรวจนายหญิงของตน

“ข้ามิเป็นไร  เมื่อเกิดอะไรขึ้นใยเจ้าจึงไม่ออกมาหาข้า”  หลิงชิ่งรีบถามในส่วนที่เธอสงสัยทันที

“พวกเราถูกพลังมืดกักขังเจ้าคะ   ออกมามิได้”  อันอัน ตอบเสียงอ่อย  เนื่องจากพวกเธอมีพลังไม่พอที่จะปกป้องนายหญิงของตน

“เจ้าวิญญาณ  ‘โจวจิ่นเกอ’ ใช้พลังของมันกักขังพวกเราไว้เจ้าค่ะ หากมันมิได้ทำอันตรายใดๆต่อพี่สาวก็ดีแล้วเจ้าค่ะ  ข้าจะพาพี่สาวกลับนะเจ้าคะ” 

อินอินกล่าวเสียงเครียด และรีบพาเธอกลับโรงเตี๊ยมโดยใช้พลังในการหายตัวเข้ามาในห้อง  รวดเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัว  ดีอยู่บ้างที่เธอเคยทดลองใช้พลังในการหายตัว หรือ  เปลี่ยนแปลงรูปร่างใบหน้า หรือพลังอื่นๆ  มาบ้างแล้ว  แต่ก็ยังไม่ชินอยู่ดี  โอยยย...  มึนง่า

“อันอัน  เจ้าอยู่คุ้มครองพี่สาว  ข้าจะไปหาท่านเทพ”

“เจ้าคะ”

อีกฝั่งของป่าลึก

บุรุษร่างหนา  ‘โจวจิ่นเกอ’ ผู้ถูกตามล่าทั้งทางสวรรค์และนรก กำลังนั่งบนกิ่งไม้ที่ต้นไม้ใหญ่ข้างลำธารในป่าลึก  แสงของดวงจันทร์สาวส่องลงมาบนใบหน้าของเขา  ดวงตาของเขากำลังเหม่อลอยอย่างเห็นได้ชัด 

‘นางช่างเหมือน... เหมือนจริงๆ  แม้แต่กลิ่นกายก็เหมือน กลิ่นดอกโม่ลี่ฮวา...’

เขาคิดพลางนึกถึงใบหน้าของดรุณีน้อยที่เขาตั้งใจจะไปฆ่านางเมื่อชั่วยามที่ผ่านมาและทำให้เขานั่งคิดถึงจนถึงเวลานี้  ตัวเขาเองนั่นเป็นวิญญาณที่ต้องถูกจองจำในนรกภูมิ แต่เขากลับหนีออกมาและใช้บ่อแห่งการจุติเพื่อย้อนเวลากลับมายังเวลานี้  ปีจื้อเจิ่งที่ 3 (เฉินหยางจื้อ ปีที่ 3 )

และเขากลับมาเพื่อแก้แค้น!!  เข้าจะทำให้พวกมันล่มจม!!  แต่เมื่อเขาทราบข่าวมาว่า มีเทพบ้าบอตนหนึ่ง  ส่งหญิงสาวนางหนึ่งมาจุติเพื่อขัดขวางเขา คิดว่าแค่นี้จะขัดขวางเขาได้งั้นหรอ?  เขาจึงเริ่มออกตามล่าหานางจนเหตุการณ์เมื่อชั่วยามที่แล้วก็เกิดขึ้น  นางทำให้เขาคิดถึงนางผู้หนึ่งในที่ที่เขาจากมาทันที ทำให้เขาฆ่านางไม่ลง เห็นทีเขาคงต้องทำเรื่องชวนน่าปวดหัวและทำให้นางจากไปเอง...

แกรบ!!

เสียงที่เกิดจากการเหยียบใบไม้แห้งบริเวณด้านล่างทำให้เขาได้สติ  รีบมองลงไปอย่างระมัดระวังทันที  เมื่อสายตาของเขามองเห็น เจ้าเสือหิมะตัวหนึ่งกำลังป่วนเปียนอยู่ใต้ตนไม้ก็นึกโล่งใจไปเปราะหนึ่ง นึกว่าจะเป็นคนของสวรรค์หรือนรกที่มาตามล่าเขาซะอีก  แต่แล้วดวงตาของเขาก็พลันเบิกกว้างเมื่อ เสือหิมะที่ดูท่าทางไร้พิษสงเมื้อกี้  เมื่อลำตัวของมันกระทบแสงจันทร์ กลับกลายเป็นมนุษย์!!!  ไม่สิ!  เทพพยัคฆ์!!!

-----------------------------------
 

และแล้วก็นำมาส่งอีกตอน.....
แต่งเส็ดปุปก็มาลงปัป  เก็บไว้ไม่อยู่อยากให้รีด ได้อ่าน555

ตอนนี้ไรท์ เอาตัว ผู้ชาย มากหน้าหลายตามีให้รีดเลือก  ใครจะเป็นพระเอกดี??
1. บุรุษชุดสีน้ำเงินแสนลึกลับ
2. เย่วซือเสียน คุณชายเจ้าสำราญ
3. เสือน้อย(?)  ไป๋เฟิ่ง
4. วิญญาณร้าย  โจวจิ่นเกอ

กะว่าจะหยุดอัพสัก 1  อาทิตย์แต่ก็เป็นไรท์เองที่ทำใจไม่ได้5555

ขอบคุณที่อ่านค้าาา
ขอบคุณที่คอมเม้นและกำลังใจ
ยังติชมได้เหมือนเดิม
ฝันดีค้าาาา