สนมโฮ จอมนางแห่งฮวังมิน #ฝ่าบาทกับสนมโฮ ฟิคชั่ววูบ - นิยาย สนมโฮ จอมนางแห่งฮวังมิน #ฝ่าบาทกับสนมโฮ ฟิคชั่ววูบ : Dek-D.com - Writer
×

    สนมโฮ จอมนางแห่งฮวังมิน #ฝ่าบาทกับสนมโฮ ฟิคชั่ววูบ

    ทำไมหน้าอกของเจ้ามันใหญ่แค่ข้างเดียวล่ะ :: ขออภัยฝ่าบาท เดี๋ยวพร่งนี้มันก็ใหญ่เท่ากันเพคะ

    ผู้เข้าชมรวม

    4,869

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    20

    ผู้เข้าชมรวม


    4.86K

    ความคิดเห็น


    270

    คนติดตาม


    332
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  21 ก.ย. 60 / 20:35 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ







    ฮวังมินฮยอน ❀ ยูซอนโฮ
    Minhyun ❀ Seonho

    I N T R O

    ในยุคสมัยโชซอน..


    ยังมีหนุ่มน้อยสามัญชนซึ่งมีความเด๋อด๋าซุกซนแก่นเซี้ยวที่ชื่อยูซอนโฮ เขาโดดเด่นด้วยบุคลิกที่หลุกหลิกรุงรังแต่ก็ขี้อ้อนและอ่อนโยน จึงทำให้เป็นที่รักเอ็นดูกับคนทั่วหมู่บ้าน

    “ซอนโฮๆ ไปดูเขาคัดเลือกสนมเข้าวังกันเถอะ” ไลควานลิน หนุ่มน้อยรุ่นพี่หน้าตาดีกวักมือเรียก

    “คัดเลือกขนมเหรอ ดีๆ ข้ากำลังหิวอยู่พอดี” ดวงตากลมลุกวาวเมื่อได้ยินเรื่องที่เกี่ยวกับของกิน

    “ขนมที่ไหนเล่า สนมต่างหาก”

    “สนม? คืออะไร กินได้ปะ” ซอนโฮปรี่เข้ามาหาควานลินแล้วทำหน้าอยากรู้อยากเห็นเต็มที่

    “หายใจเข้าหายใจออกเป็นของกิน เจ้านี่มันจริงๆ เลย เคยคิดเรื่องอื่นบ้างมั้ย”

    “มันมีเรื่องที่น่าสนใจกว่าของกินด้วยหรือไงเล่า” ซอนโฮทำสีหน้าหยิ่งเหยียด ในโลกนี้แค่มีของกินเขาก็อยู่ได้แล้ว

    “ผู้หญิงไง สาวๆ สวยๆ นางกำนัลที่อยู่ในวังมาคัดเลือกสาวๆ ไปเป็นสนมให้องค์รัชทายาทฮวังมินฮยอน ข้าอยากไปดูว่าจะสวยขนาดไหน”  ถึงแม้ควานลินจะพูดถึงเรื่องที่เขาสนใจทว่าหน้าตาก็ยังเซื่องซื่อมึนๆ อยู่เช่นเดิม

    “ผู้หญิงเหรอ ไม่เห็นจะสน เจ้าจะไปก็ไปเถอะ” ซอนโอเบะปากแล้วเดินหนี

    “แล้วเจ้าจะเสียใจ ในวังมีของกินเยอะแยะเผื่อเขาอาจจะเอามาแจกชาวบ้าน ถ้าข้าได้มา ข้าไม่เอามาแบ่งเจ้าหรอกนะ”

    ดวงตาของซอนโฮเบิกกว้างอย่างกับไข่ห่าน “ในวังมีของกินเยอะเหรอ!?

    “ก็ใช่น่ะสิ ทั้งของคาวของหวาน อาหารดีๆ เขาต้องขนมาแจกพวกเราบ้างแหละ” ควานลินพยายามหว่านล้อม

    ความคิดของซอนโฮไหลลื่นแล่นปรู๊ดปร๊าดทันที  ปกติไม่ค่อยได้ใช้ความสามารถในส่วนของสมองมากสักเท่าไหร่นอกจากวิธีหาของกิน และครั้งนี้ก็เช่นกัน

    “เจ้าไปเถอะ ข้าไม่สนหรอก” ซอนโฮหันหลังให้อย่างไร้เยื่อใย

    “อะไรของเจ้ากันนะ ขนาดเอาของกินมาล่อก็ยังไม่สน” ควานลินบ่น “งั้นก็ตามใจ ข้าไปคนเดียวก็ได้”

    “อืมๆ ไปเถอะ ขอให้สนุกนะ”

    แล้วไลควานลินก็เดินจากไปพร้อมกับความหงุดหงิดที่ต้องไปเพียงลำพัง

     


    อย่าเชียวนะยัยเจี๊ยบ เสียงหนึ่งดังขึ้นบนไหล่ด้านซ้าย

    อย่าคิดจะห้ามข้าเสียให้ยากเลยยัยโฮ อีกเสียงหนึ่งบนไหล่ด้านขวาซึ่งเป็นเสียงที่สื่อสารความชั่วร้ายออกมาอย่างชัดเจน

    แต่มันเสี่ยงมากนะ ถ้าโดนจับได้เจ้าต้องถูกกุดหัวโยนให้หมากินแน่ๆ  เสียงบนไหล่ซ้ายทัดทานเป็นการใหญ่

    ก็อย่าให้จับได้สิ ข้าต้องการของกิน ของกินเท่านั้นที่ข้าคู่ควร วะ ฮะ ฮ่าๆๆ



    ++++++++++++++++++++++
    เรื่องราวของยัยลูกเจี๊ยบซอนโฮจะเป็นเยี่ยงไรต่อไป
    เสียงบนไหล่ทั้งสองนั้นเสียงใดจะชนะ
    หากไม่อยากพลาดความฮาความรั่วความเด๋อระดับไฮคลาส
    กดเฟบกดติดตามไว้เลยนะคะ ฮริ้งงง


    B
    E
    R
    L
    I
    N
    ?

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น