คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #68 : Ep.68 - Silly
UNagain.68 – Silly
ทุกคนล้วนหวาดกลัว พลังอำนาจก็ดี ความโหดเหี้ยมก็ดี
กระนั้นความหมายรวมๆก็คือไม่มีใครอยากยุ่ง
กระทั่งพวกไอริสซึ่งเดิมเป็นทีมเดียวกับเขาก็ยังถอยห่างออกมา
———ก็ไม่แปลกล่ะนะ
“สุดยอด!
สมแล้วที่เป็นคู่ปรับของข้า!”
“อย่าตะโกนได้ไหม!? ท่านชิมาสุ!”
อ่อ คงต้องยกเว้นเอแคลร์กับชิมาสุไว้เป็นกรณีพิเศษน่ะนะ เกลนึกขำขัดคำในใจ
ดูท่าสองคนนั้นจะเฉยๆต่อการฆ่าฟัน แม้จะบอกว่าฆ่าฟัน
แต่การซ้อมรบนี้กลับมีผู้เสียชีวิตเพียงหนึ่ง
———นั่นคือโล่มนุษย์สกินเฮดซึ่งอยู่ทีมเดียวกับเกล
ส่วนที่เหลือนั้นเพียงแค่แขนขาดขาขาด
ทั้งนี้ก็เป็นเพราะชายหนุ่มเลี่ยงจุดอันตรายไว้ ซึ่งหากคิดจะฆ่าทิ้ง
แน่นอนว่าตัวเขาย่อมทำได้โดยไร้อุปสรรค เกลเดินนำพรรคพวกซึ่งยังตะลึงค้างในสนาม
ก่อนจะนั่งลงกับพื้นใกล้ๆที่นั่งของเอแคลร์ เมื่อเห็นดังนั้นพวกมันจึงได้สติ
เริ่มถยอยออกมากันทีละน้อยโดยสวนกับหน่วยแพทย์
กระทั่งเคลียร์พื้นที่เสร็จ ชิมาสุจึงประกาศ
“เช่นนั้นแล้วทีมต่อไป...เชิญ!”
———การประลองคู่ต่อไปจึงเริ่มขึ้น
หลังจากซ้อมรบเสร็จไปอีกวัน
พลทหารซึ่งมีคราบเลือดและฝุ่นดินเขรอะตามตัวก็ได้รับคำสั่งแยกย้ายกลับสู่ที่พัก เวลานี้คือยามค่ำ
ชายหนุ่มจัดการพาร่างตนไปอาบน้ำเปลี่ยนผ้า พอเสร็จเรียบร้อยเขาจึงมองออกไป
———โอดะ โนบุนากะ
นี่คือเหยื่อรายที่สองซึ่งอยู่ในบัญชีดำของลิโป้ เกลสวมเสื้อผ้าเงียบๆพลางครุ่นคิดถึงแผนการต่างๆในหัว
จวบจนกระดุมเม็ดสุดท้ายลอดเข้าข่ายเสื้อ เขาจึงมุ่งหน้าออกจากบ้านพัก
จากที่นี่ไปถึงที่พักของโนบุนากะนั้นจัดว่าไกลอยู่พอตัว ฉะนั้นชายหนุ่มจึงไม่รีรอมุ่งหน้าไปหาเป้าหมายทันที
ตุบ!
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ซึ่งประดับประดาไปด้วยสวนดอกไม้นั้นเผยให้เห็นชายโพกผ้าพันแผลยืนหลบมุมอยู่หน้าบานกระจกใส
ส่วนกลางของคฤหาสน์มีเหล่ายามเดินลาดตระเวนอยู่ 3 คน เกลตัดสินใจเลี่ยงการปะทะ
อย่างน้อยก็ตอนนี้จนกว่าโนบุนากะจะโผล่หัวออกมาเขาก็ยังไม่คิดจะเสี่ยง
.....คงอยู่ในคฤหาสน์นั่นสินะ
เกลลอบขบคิด จากนั้นจึงดีดตัวสูง 3 เมตรขึ้นชั้นสองของบ้านจากมุมอับ
ไม่มีใครเห็น เมื่อตระหนักได้อย่างนั้น เขาจึงค่อยแง้มประตูเข้าไป
กึก!
“หืม? ล็อคงั้นเหรอ?”
ชายหนุ่มย่นคิ้ว หากเป็นเช่นนี้ก็มีอยู่เพียงแค่สองทาง
หนึ่งสะเดาะกลอน สองทลายเข้าไป ซึ่งกรณีแรกนั้นเป็นอันตกไป
เพราะเขาไม่มีเครื่องมือแถมไม่มีวิชาโจรปลดล็อคประตูได้ ช่วยไม่ได้แฮะ
คงต้องเปลี่ยนแผนซะแล้วสิ
เพล้ง!
———ลุยเข้าไปมันทั้งอย่างนี้แล้วกัน!
“เสียงอะไรน่ะ!?”
“นั่นผู้บุกรุก..!”
ทันใดนั้นกลุ่มยามจึงกู่ร้องออกมาดังลั่น ส่วนเกลก็ไม่ยืนเปล่าให้เป็นเป้า
เขาทะยานเข้าสู่ตัวบ้าน แล้วควานหาโนบุนากะทันที อย่างน้อยก็มีเวลาอยู่ราวๆ 5
นาทีในการตามหาเป้าหมาย คฤหาสน์แห่งนี้มีสามชั้น แม้จะกว้าง
แต่สำหรับเกลซึ่งเป็นกึ่งอสุภะนั้นความข้อนี้หาได้ยุ่งยากอันใดไม่
ฝีเท้าที่วิ่งฉับนั้นกำลังพังประตูทุกบานอยู่
ปึง! ปึง!
ปึง!
———ไม่ใช่ ไม่ใช่ ไม่ใช่
ปึง!
.
.
“ผู้บุกรุกเป็นเจ้าเองเรอะ?”
ประตูบานสุดท้ายพลันเปิดออก ตรงหน้าของชายหนุ่มเผยให้บุรุษวัย 30-40
ยากคาดเดาความแก่ชรากำลังนั่งตวัดภู่กันอยู่
อักษรที่เขียนนั้นเป็นภาษาญี่ปุ่นที่เกลอ่านไม่ออก
———ชายผู้นี้ก็คือโนบุนากะ!
“เจอตัวจนได้”
เขาฉีกยิ้มพึมพำออกมาเบาๆ ขณะเดียวกันด้านหลังก็ปรากฏเหล่ายามขึ้นรายรอบอย่างฉับพลัน
นับคร่าวๆก็ 7 คนเห็นจะได้ มาเร็วกว่าที่คิดแฮะ เกลนึกในใจ หนึ่งในนั้นคำรามว่า
“อย่าขยับ! แล้วยกมือขึ้น!”
“สรุปจะให้ขยับรึไม่ขยับ?”
“อุ๊! หนวกหู! ยกมือขึ้นเหนือหัวซะ! ไม่งั้นพวกชั้นยิงแกแน่”
วูบ! อาวุธอาคมล้วนเปล่งแสงวาบเตรียมปล่อยออกไปด้วยท่าพลังจิต
การข่มขู่แบบระยะประชิดนี้ ส่งผลให้เขาได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะยกมือเหนือศีรษะ
เมื่อเห็นดังนั้นพวกยามจึงเริ่มเบาใจลง
ทว่าตอนนั้นเอง——
กึด!
เกลก็ลอกผ้าพันแผลออก
———แล้วหวดเป็นวง!
เปรี้ยง!
ท่วงท่าอันเปลี่ยนแปลงกะทันหันนี้ทำให้พวกมันไม่อาจตั้งตัว
ผ้าพันแผลซึ่งถูกใช้แทนต่างแส้พลันตวัดผ่านดวงตาทั้ง 7 คู่จนล้มระเนระนาดลงไปกองกับพื้น
“ตา!? อ้ากกกก! ต-ตาข้า..!?”
———บางคนถึงกับสูญเสียการมองเห็น
แปะ! แปะ!
แปะ!
“ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยม! ดูท่าเจ้าจะฝีมือดีไม่น้อยเลยนี่?” พอละสายตาจากพวกยาม
เขาก็พบกับโนบุนากะกำลังปรบมือให้เขาอยู่ ชายผู้เป็นถึงตำนานญี่ปุ่นเหยียดกายขึ้นพลางจรดปลายพู่กันลงขอบฝนหมึก
“จงบอกธุระของเจ้ามา เหตุใดจึงเข้าบุกรุกบ้านข้าในยามวิกาล”
“ธุระของชั้นก็คือการฆ่า––เฮ้ย!?”
ปัง!
เสียงระเบิดดินปืนดังขึ้น
เฉกเช่นเดียวกับเขม่าควันซึ่งสยายออกจากชายผ้าของโนบุนากะ สิ่งนั้นก็คือปืน! แม้จะเป็นรุ่นเก่าอย่างปืนคาบศิลา
ทว่าผลลัพธ์ของมันกลับร้ายแรงพอๆกับกระสุนรถถัง
เพราะอย่างนั้นเบื้องหลังเกลจึงปรากฏคฤหาสน์อันขาดแหว่ง
———ถ้าเมื่อครู่โดนเข้าก็คงตายอย่างไม่ต้องสงสัย
“โฮ่? ระยะไม่ถึง 10 เมตรแท้ๆแต่กลับหลบกระสุนปืนได้เรอะนี่..?” โนบุนากะเลิกคิ้วก่อนจะร่ายบริกรรมเรียกอาวุธอาคมออกมา
“จงปรากฏต่อหน้าข้า【พานี • ทัลวาล】”
เคร้ง!
มันกระชับดาบตรงหน้าแน่น ดังนั้นภาพลักษณ์ที่เห็นจึงมือหนึ่งถือปืนมือหนึ่งถือดาบ
เรื่องอาวุธอาคมคงไม่น่ากลัวเท่าไหร่ ที่ควรระวังไว้ก็คือปืนคาบศิลารุ่นดัดแปลงนั่นต่างหาก
เขาคิดเช่นนั้นก่อนจะเผยอยิ้ม
“หึ! ก็สวยสิ!”
———เกลยื่นมือออกไป
“จงปรากฏต่อหน้าข้า【พานี • ทัลวาล】”
เคร้ง!
เกลคว้าดาบตรงหน้าไว้ ก่อนจะทะยานร่างคำรามออกไป
“ตายยยย!”
۞۞۞
ความคิดเห็น