UNagain ขอเกิดใหม่,พระเจ้า(ไม่)ให้

ลำดับตอนที่ #84 : Ep.02 - Amnesia

UNagain.02 – Amnesia

“อ-อึก..!”

ความรู้สึกเจ็บปวดมหาศาลกำลังแผ่ซ่านอยู่ในใจกลางอก ศีรษะเองก็มีอาการเจ็บปวดภายในอยู่ไม่น้อย เธอฝืนรั้งสติ ก่อนจะลูบหน้าบีบขมับตามสัญชาตญาณ

“นี่เรา...เป็นอะไรไป?”

เสียงแหบพร่าพึมพำเบาๆ กระทั่งสองตาเริ่มแจ่มใส หล่อนจึงเหลือบมองสภาพแวดล้อมตน

———ตรงหน้านั้นคือลานกว้างสีแดงฉานนองไปด้วยเลือด

เครื่องในซึ่งยู่ยี่เหมือนไส้กรอก ลำไส้ซึ่งแตกโพลงเหมือนลูกโป่ง กระดูกซึ่งบิ่นหักเหมือนไม้ผุ  น้ำเหลืองซึ่งกองรวมปนด้วยเลือด และม้ามปอดซึ่งกำลังขยายเข้าออกตามลมหายใจอันรวยริน

“.......!?”

เหนือความรู้สึกอันหนักอึ้ง หญิงสาวก็ถึงกับถ่างตาค้างคายของเก่าอย่างไม่อาจต้าน ร่างกายซึ่งเดิมอ่อนแรงแล้ว กลับยิ่งทบเท่าทวีคูณมากขึ้นไปอีก เธอหอบหายใจ มองฟ้าสีแดงฉานอย่างสับสนงุนงง

“ที่นี่.....ที่ไหน?”

หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างบริสุทธ์ใจ ขณะเดียวกันศีรษะก็รู้สึกปวดแปลบ หล่อนเม้มปากและตาแน่น จากนั้นจึงในชั่วอึดใจเส้นสติก็เหมือนกับขาดผึง ความรู้สึกบางอย่างพลันแล่นเข้ามาอีกครั้ง

“ใครกัน?”

หญิงสาวผู้มีเส้นผมขาวโพลนดุจหิมะและผิวสีแทนดุจน้ำผึ้งได้แต่เผยสีหน้าไม่เข้าใจออกมา มือหนึ่งกุมใบหน้าทั้งที่มีคราบอาเจียนเปื้อน ส่วนอีกมือก็กุมอกเหมือนจุกแน่นอยู่ภายใน

.

.

“นี่ชั้น....เป็นใครกัน?”

———โรคความจำเสื่อม

หญิงสาวไม่รู้จักสถานที่แห่งนี้ ขณะเดียวกันก็ไม่รู้จักชื่อของตนด้วย เธอตระหนักได้อย่างนั้น ความทรงจำบางอย่างมันขาดหายไป ทำไมกันล่ะ? เธอคิดในใจพลางกุมขมับแน่น

สวบ!

ทันใดนั้นหอกเล่มหนึ่งพลันแทงทะลุเข้ากลางหลังออกกลางอก เธอชะงักงันไปชั่วขณะก่อนจะก้มมองบาดแผลฉกรรจ์อย่างแช่มช้า คว้าก! คมหอกถูกตวัดถอนออกไป ดังนั้นหญิงสาวจึงมีรูขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นกลางลำตัว

“อ-อ่อก!? อิ๊ก..!”

ความเจ็บปวดมหาศาลถาโถมเข้าใส่ หูเธอเริ่มอื้ออึง สองมือเริ่มชา และร่างกายซึ่งกำลังทิ้งดิ่งลงไปกองกับพื้น ไม่อาจต้านทาน ไม่ฝืนรั้น ความรู้สึกเย็นยะเยือกสุดขั้วหัวใจกำลังครอบงำหล่อน เธอสำรอกเลือดออกมาเป็นเส้นสาย ลมหายใจเองจู่ๆก็เริ่มหอบระรัวโดยไร้สุ้มเสียงที่จะพูด

เรากำลังจะตาย?

เธอตระหนักได้เช่นนั้น ความคิดก็ส่วนความคิด แม้ในใจจะอยากหันมองผู้สังหารตน ทว่ากายเนื้อยามนี้กลับไม่ฟังคำสั่ง สิ่งสุดท้ายที่เธอเห็นก็คือรอยสักบนต้นขาตน

———เป็นอักษรอันฟาเบทเขียนว่า【PATT】

แพท...งั้นเหรอ? เธอขบคิดได้เพียงเท่านั้น ก่อนจะสูญเสียจิตใต้สำนึกสุดท้ายไป

.

.

เฮือก!

เธอเบิกตากว้าง พร้อมกับสะดุ้งกายสุดตัวออกจากพื้น หญิงสาวลูบอกตนโดยอัติโนมัติ แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่บาดแผลซึ่งควรจะมีอยู่กลับไม่ปรากฏ เธอหอบหายใจหนักพลางขมวดคิ้วแน่น

“แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”

เราตายไปแล้วงั้นเหรอ? หล่อนรับรู้รางๆได้อย่างนั้น ก่อนจะปาดเหงื่อลูบคอตัวเองอย่างไม่เข้าใจ เคร้ง! เพราะอย่างนั้นหล่อนจึงสัมผัสถูกปลอกคอสีดำเมี่ยมบนกาย

“ปลอกคอ?”

เธอคลำมันไว้ ก่อนจะเผยสีหน้างุนงงหนักกว่าเก่า ทว่าตอนนั้นเองที่สุดสายตาหล่อนรับรู้ได้ถึงบางสิ่ง หอกเหล็กสีดำแดงเล่มหนึ่งพลันโถมเข้าใส่ เธอตื่นตะลึงพร้อมกันก็เหยียดกายออกหมายหลบหลีก

ฮวบ!

ผลลัพธ์ก็คือร่างกายซึ่งล้มลงไม่เป็นท่า

———ขาของเธอไม่มีแรงเลยแม้แต่น้อย

“ก-กรอด..!” สาวเจ้าของรอยสักได้แต่กัดฟันแน่น เพ่งมองหอกสามง่ามทะยานเข้าใส่ราวกับรอยยิ้มมรณะจากมัจจุราช

เคร้ง!

แล้วตอนนั้นเองที่กระแสหอกพลันเปลี่ยนทิศ ก่อนที่คมเหล็กจะสัมผัสต่อใบหน้า ฝ่าเท้าของชายคนหนึ่งก็พลันถีบปะทะเข้าใส่หอกเหล็กเล่มนั้นอย่างจัง

เบื้องหน้าของเธอก็คือชายผมทองคนหนึ่ง

“มัวทำอะไรอยู่!? วิ่งสิ..!”

เขาเปล่งคำพูดออกมาอย่างนั้น ทว่าขาทั้งสองข้างของหล่อนก็ยังคงไร้ซึ่งเรี่ยวแรงอยู่ ชายหนุ่มลอบสบถออกมาเล็กน้อย ก่อนจะอุ้มเธอทะยานออกไปอย่างไร้จุดหมาย การกระทำนี้ส่งผลให้หญิงสาวตกตะลึง ทั้งนี้ก็เป็นเพราะทั้งคู่ยังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์สวมใส่

ซึ่งที่ปกปิดก็เห็นจะมีแต่คราบเลือดกรังตามตัวทั้งสองคน

———หล่อนได้แต่หน้าแดงซ่าน แล้วแผดร้องออกไป

“น-นี่นายทำอะไรน่ะ!?”

“ก็ช่วยชีวิตเธออยู่ยังไงเล่า!”

ชายหนุ่มกล่าวออกมาอย่างลวกๆ การอุ้มคนหนึ่งคนพลางวิ่งสุดตัวด้วยเท้าเปล่ากลางดงหินทำให้เขาบาดเจ็บอยู่ไม่มากก็น้อย เขาข่มความเจ็บปวดเอาไว้โดยมีดงหอกถาโถมเข้าตามติดดุจกระสุนลูกปราย

กระทั่งพบเจอเข้ากับฐานถ้ำแห่งหนึ่ง เขาจึงถีบตัวออกไปสุดแรงเกิด

พลั่ก!

ทั้งคู่ล้มลงกระแทกพื้นดังสนั่น แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่อย่างไรก็ตามนี่กลับเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับพวกเขาทั้งสองคน หากอยู่ในนี้ กระสุนดงหอกเมื่อครู่ก็คงไม่อาจเข้าถึงตัวได้แน่

———สถานที่นี้จะนับเป็นที่หลบภัยก็คงไม่ผิดนัก

“แฮ่ก...แฮ่ก…เฉียดไปแล้วสิ”

“ร-รอดแล้วสินะ?”

ชายหนุ่มถอดถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ส่วนหญิงสาวก็ยังมีอาการตะลึงค้างอยู่ เขาหันมองมายังเธออีกครั้ง ก่อนจะยื่นออกไป

“ชั้น【กริช】เธอล่ะ?”

หญิงสาวกระตุกคิ้ววูบ จากนั้นจึงค่อยเหลือบมองมือของอีกฝ่ายอย่างใจเย็น

.....เธอครุ่นคิดบางอย่าง ก่อนจะตัดสินใจยื่นมือเชคแฮนด์ต่อชายตรงหน้า

“ชื่อของชั้นคือ【แพท】ยินดีที่ได้รู้จัก”

۞۞۞