ALLY! -. เมื่อผมกลายเป็นนางร้าย แต่นางเอกดันเป็นแฝดผมเอง

ลำดับตอนที่ #4 : ALLY 02 :: ความทรงจำ

ALLY 02

“ MEMORY ”

คิดว่าเรื่องตลกร้ายที่สุดในชีวิตคืออะไร?

การถูกยิงเสียชีวิตโดยรับรู้ก่อนตายเพียงไม่กี่วินาที

การที่จู่ๆ รู้สึกตัวในร่างเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อ

การเจอคนแปลกหน้าทะเลาะกันต่อหน้าต่อตา

การเข้ามาอยู่ในโลกที่คล้ายเกม

อันนี้เพิ่งนึกออกว่าทำไมหน้าเด็กสาวผมดำคุ้นๆ เพราะเป็นนางเอกนี่เอง เธอนามว่า เซียนน่า ฟิโอเร่ หน้าตายังคงติดตาอยู่เนื่องจากมันเป็นปกแผ่นเกมที่พวกเขาหยิบขึ้นมาดูก่อนเสียชีวิต แน่นอนยังไม่ทันเล่น เอ่อ จริงๆ ก็ไม่คิดจะเล่นเร็วๆ นี้ และ เพราะยังไม่เริ่มเล่นทำให้พวกเขาไม่รู้รายละเอียดเกี่ยวกับโลกนี้

แต่สิ่งที่กล่าวข้างต้นไม่ได้ตลกร้ายเลยสำหรับเฟลิกซ์ ไม่สิ ตอนนี้ต้องเรียกว่าเลซีย์นี่

สำหรับเลซีย์แล้วสิ่งที่กลายเป็นเรื่องตลกร้ายในตอนนี้คือ ความทรงจำที่จู่ๆ ก็แล่นเข้าสมองโดยยังไม่ทันตั้งตัว เรียกว่ายัดเหยียดความทรงจำดีไหม ช่างเถอะ ถ้ากรณีความทรงจำทั่วไปๆ คงไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ความทรงจำของร่างนี้มัน

...ช่างรุนแรง...

ใช้อารมณ์เป็นหลักเลยนี่หว่า

อารมณ์เป็นที่ตั้งของสติยิ่งกว่าไอแซคอีก

แต่ขอบคุณอย่างหนึ่งที่ทำให้อดีตน้องชายฝาแฝดดูดีขึ้น

เอาละ กลับมาเข้าเรื่องต่อ ร่างนี้มีชื่อเสียงเรียงนามว่า เลซีย์ จริงๆ รู้ตั้งแต่ขึ้นจากหน้าผาได้แล้ว ส่วนร่างที่ไอแซคอาศัยอยู่ชื่อเซียนน่า จากสถานการณ์ตอนนั้นบ่งบอกได้ว่าพวกเธอไม่ถูกกันในระดับเลวร้าย เนื่องจากเหล่าเพื่อนของทั้งสองฝ่าย พอมาถึงก็โยนความผิดให้อีกฝ่ายทันที อย่างเช่น เพื่อนเซียนน่าบอกว่าเลซีย์ผิด ในขณะที่เพื่อนเลซีย์ก็เถียงว่าเซียนน่าผิด

สรุปว่า ตอนนั้นต้องยืนดูใครไม่รู้เถียงกันราวๆ เกือบสามสิบนาที

จะให้บอกว่าน่ารำคาญ มันก็น่ารำคาญแหละ

แต่ขณะนั้นเลซีย์พูดอะไรออกมาไม่ได้ เนื่องจากไม่รู้ว่าบุคลิกของร่างนี้ก่อนหน้าเป็นเช่นไร ดังนั้นเลยเลือกเงียบ ทว่าความคิดที่ว่าพวกเธอทั้งสองไม่ถูกกันขั้นรุนแรงนั้นเหมือนจะคาดเดาได้ถูกต้อง

เมื่อได้รับความทรงจำของสาวน้อยคนนี้ เลซีย์ เลสเตล่า...โอเค หยุดตรงนี้ก่อน ขออธิบายเรื่องนามสกุลก่อน ตอนเห็นป้ายชื่อหน้าห้องพักนึกว่าออกเสียงเป็น เล – สะ - เต – ล่า แต่เพิ่งมารู้หลังความทรงจำกลับว่าจริงๆ แล้วคำนี้ออกเสียงว่า เลส – เต –ล่า ฟังดูแปลก แต่ออกเสียงแบบนี้จริงๆ

เลซีย์คือบุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของแกรนด์ดยุคธีโอดอร์ เลสเตล่า มีบุคลิกภายนอกที่ค่อนข้างมีเสน่ห์ ถึงจะหยิ่งนิดๆ ก็ตาม หากแต่ลึกลงไปกลับเต็มไปด้วยความบิดเบี้ยวจนไม่อาจประเมินค่าได้ เธอเสพติดความสมบูรณ์จนมากเกินความจำเป็น พยายามไขว่คว้าทุกสิ่งทุกอย่าง คว้าตัวเลขหนึ่งไว้ในกำมือ โดยไม่เคยไตร่ตรองว่าวิธีการของตนเองบ้าบอแค่ไหน ความจริงก็ไม่ได้บอกว่าวิธีมันผิดศีลธรรมอะไรหรอก เดิมทีไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้นอยู่แล้ว แค่จะสื่อว่าไม่เคยนึกผลลัพธ์ที่ตามมาภายหลัง

--- ก็เท่านั้น

โดยภาพรวมคงไม่สามารถทำตัวเหมือนเลซีย์ในอดีตได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ ขอเว้นไว้สักอย่างสองอย่างก็ดี อันที่จริงอยากเปลี่ยนนิสัยแบบปุ๊บปั๊บไปเลย แต่เกรงว่าจะผิดสังเกตเกินไป บุคลิกเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งในการดำรงชีวิต ดังนั้นควรค่อยๆ ปรับเปลี่ยนทีละนิด น่าจะดีกว่า

ต่อด้วยเรื่องพลัง ในความทรงจำเรื่องพลังเรียกได้ว่าอัดแน่นอย่างมาก เลซีย์ เลสเตล่าคือผู้ใช้เวทสายธาตุ สายต่อสู้โดยตรง ธาตุโดดเด่นในตัวเธอนั้นคือธาตุพฤกษา มีคุณสมบัติสร้างต้นไม้ รวมทั้งควบคุมต้นไม้รอบข้างให้เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ นับว่าเป็นหนึ่งในพลังสายต่อสู้ที่มีพลังสูง

แวบแรกค่อนข้างแปลกใจนิดๆ ปกติเกมแนวนี้ธาตุพฤกษามักเป็นของนางเอกอย่างเซียนน่า หรือ คนในกลุ่มตัวเอก หากแต่เกมนี้กลับอยากฉีกมาตรฐานทำให้ธาตุไม้อยู่กับเลซีย์ ซึ่งจากความสัมพันธ์เป็นตัวร้ายอย่างไม่ต้องสงสัย นอกจากนี้ยังสามารถใช้ธาตุดิน, แสงได้ด้วย

อืม พอมาคิดอีกที เลซีย์มีพลังแบบนี้ก็สมเหตุสมผลดี

ผืนป่า แสงสว่าง และ ปฐพี สมกับมีเลือดเอลฟ์ครึ่งหนึ่ง

ใช่ เลซีย์เป็นลูกครึ่งเอลฟ์ แม้บิดามารดาเป็นแค่มนุษย์ก็ตาม เหมือนฝั่งแม่สืบสายเลือดเอลฟ์มานิดหน่อย พูดตามตรงเรื่องสายเลือดบนโลกใบนี้เป็นอะไรที่ซับซ้อน และ ละเอียดมาก คงยากที่จะอธิบายภายในครั้งเดียว แน่นอนเด็กสาวมีอายุขัยยืนยาวกว่ามนุษย์ทั่วไป รวมทั้งเวทสูงกว่าอย่างเห็นได้ชัด

ส่วนเซียนน่าเหมือนใช้ธาตุไฟ กับ ไฟฟ้าได้ ความคิดว่านางเอกเกมจีบหนุ่มต้องถือครองพลัง หรือ ความสามารถสายสนับสนุน โปรดโยนทิ้งไปได้เลย เห็นนิสัยเรียบร้อย นิ่มๆ แบบนั้น แท้จริงเซียนน่าคือหนึ่งในกลุ่มคนที่ใช้การโจมตีระยะประชิด ซึ่งนี่เป็นความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ เด็กสาวผมดำสู้เก่งกว่าเลซีย์ พูดให้เห็นภาพ เก่งกว่าเหล่าพระเอกในเกมเสียอีก เกือบทุกครั้งที่สู้แบบไม่ยั้งมือทำเอาหนุ่มๆ ทำหน้าเหวอตามๆ กัน และ ข้อมูลในความทรงจำบอกว่าตระกูลของเซียนน่าเปรียบเสมือนกำแพงเหล็กของอาณาจักร ช่วงสงครามในอดีตกองทัพศัตรูถูกตระกูลฟิโอเร่กวาดเรียบ

เดี๋ยวก่อนนะ โปรไฟล์โหดมาก

สรุปสร้างมาเป็นนางเอก หรือ พระเอกเกมกันแน่

---- อยากปรบมือให้คนเลือกร่างแก่พวกเขาเหลือเกิน เพราะคนที่อยู่ในร่างเซียนน่าตอนนี้น่ะ หน่วยประจัญบานชัดๆ

สุดท้ายความสัมพันธ์ของเลซีย์กับเซียนน่า เรียกได้ว่าเกลียดกันถึงขั้นที่ว่าชาตินี่แม้แต่เป็นมิตรยังไม่ได้เลย สาเหตุที่เด็กสาวผมบลอนด์ไม่ชอบอีกคนนั้น มีเหตุผลนิดหน่อย ที่เหลืออคติส่วนตัวล้วนๆ นอกจากนางเอกแล้ว เธอยังเกลียดพวกพระเอกเกมพอๆ กันด้วย เรียกได้ว่าเป็นนางร้ายที่เกลียดนางเอกโดยไม่ต้องพึ่งตัวแปรกลางอย่างพระเอก...

อีกอย่างเหตุผลที่ตกหน้าผานั่นน่ะ ไม่ใช่อุบัติเหตุอย่างที่คาดไว้ตั้งแต่แรก แต่เป็นฝีมือเลซีย์เอง เธอควบคุมต้นไม้แถวนั้นให้ทำลายพื้นเพื่อดึงเซียนน่าตกหน้าผา แต่ดันซวยตรงที่ไม่กะระยะจุดยืนดีๆ ตนเองเลยร่วงไปด้วย

อันนี้หมดคำพูดด้วยจริงๆ...

เอาเป็นว่าเรื่องความสัมพันธ์สรุปแค่นั้นพอ

กลับมาพูดถึงเรื่องปัจจุบันดีกว่า แม้มีความทรงจำร่างนี้ แต่เด็กสาวกลับไม่รู้สึกคล้อยตามความคิดเหล่านั้น ดังนั้นเรียกได้เต็มปากว่าตอนนี้ไม่รู้สึกเกลียด หรือ อคติเซียนน่าเลย อีกอย่างคนที่อยู่ในร่างนั้นคืออดีตฝาแฝด อยู่ด้วยกันมาตลอดยี่สิบสี่ปีเลยนะ ถึงก่อนหน้านี้แอบหมั่นไส้นิสัยหมอนั้นนิดๆ แต่คงเกลียดไม่ลงอยู่ ทว่าลองใช้มุมมองของคนอื่น การที่จู่ๆ สนิทกันคงแปลกตาพอสมควร แต่ตลอดเวลาที่อยู่ใต้หน้าผาพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนี่ ดังนั้นแถว่าปรับความเข้าใจกันตอนตกหน้าผาแล้วกัน

จะเชื่อหรือไม่ก็อีกเรื่อง

เรื่องความทรงจำแบบคร่าวๆ จบลงเท่านี้

หากใครสงสัยว่าตอนนี้เลซีย์นั่งอยู่ส่วนไหนของสถาบัน ขอตอบเลยแล้วกัน ตอนนี้อยู่ในห้องพักส่วนตัวภายในหอ หลังกลับมาถึง และ ทำแผลก็ถูกไล่มานอนพักผ่อนเลย แต่นอนไม่ถึงสี่ชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ ความทรงจำข้างต้นแล่นเข้าสมองจนต้องมานั่งปะติดปะต่อดังที่เห็น

ห้องมีพื้นที่เล็กกว่าคอนโดที่เคยอาศัยอยู่ในโลกเดิมนิดหน่อย แต่เนื่องจากไม่ได้ถูกแบ่งเป็นห้องๆ ทำให้มันกว้างจนน่ากลัว  ภายในห้องมีเตียงกว้าง...กว้างมากจนคิดว่าให้ชายร่างบึกบึนนอนสามคนยังได้ เฟอนิเจอร์มากมายตั้งเรียงรายอย่างเป็นระเบียบทำให้ห้องไม่ได้ดูรกเกินไป

หอพักภายในสถาบันแห่งนี้นั้นไม่ได้แบ่งหอไว้มากมาย แบ่งแค่ห้องหญิง – ชายเท่านั้น หอพักทั้งสองสูงประมาณห้าชั้นได้ โดยชั้นบนสุดจะเป็นห้องของนักเรียนสามชั้นชน เชื้อพระวงศ์ ตระกูลแกนด์ดยุค หรือ บางอาณาจักรเรียกอาร์คดยุค, ตระกูลดยุค, ชั้นสี่สองชนชั้น มาควิสกับเอิร์ล, ชั้นสามไวเคานต์, ชั้นสองบารอน และ ชั้นหนึ่งตระกูลเซอร์ ผู้ครอบที่ดิน แต่ไม่มีสิทธิ์สภาขุนนาง หรือ ทายาทตระกูลอัศวินทั้งหลาย

ส่วนสามัญชน เนื่องจากสถาบันนี้เน้นสานความสัมพันธ์ระหว่างอาณาจักรทำให้ไม่มีนักเรียนที่มีสถานะเป็นสามัญชน โดยปกติหากพบสามัญชนที่ครองพลังมักส่งไปเรียนสถาบันภายในอาณาจักรแห่งนั้นเสียมากกว่า หากพลังเยอะๆ หน่อยอาจจะได้เรียนสถาบันชื่อดังของอาณาจักร ทั้งนี้เพื่อขัดเกลาความสามารถโดยตรง

หลังนั่งประติดปะต่อความทรงจำร่วมชั่วโมง นัยน์ตาสีฟ้าจ้องออกนอกหน้าต่างที่ยังคงนิ่งสนิทก่อนล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกรอบ รุ่งเช้ามาเยือนพร้อม เสียงเคาะประตูดังลั่น และ รัวทำเอาเด็กสาวเด้งตัวขึ้นจากเตียงอย่างตื่นตระหนก แวบแรกที่ตกใจไม่ใช่อะไรหรอก ก่อนหน้านี้ติดนิสัยนอนดึก ไม่สิ เกือบเช้า และ ตื่นตอนเวลาประจำ เลยเผลอคิดว่าน่าจะเข้าเรียนสาย

หากแต่ยังไม่ทันไรสมองก็ค้นพบว่าวันนี้เป็นวันหยุด

เลซีย์ถอนหายใจโล่งอกอีกครั้ง ดวงตาทั้งสองข้างตาพริบถี่ๆ พลางหันมองบานประตู เสียงเคาะประตูดังลั่นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ใจคอไม่คิดจะเกรงใจคนอื่นหรือไง เด็กสาวพ่นลมหายใจอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่เดินไปเปิดประตู ทว่าก่อนที่จะดึงประตูเปิดนั้นเสียงของคนที่อยู่อีกฟากกลับดังลอดเข้ามาทำเอาคิ้วทั้งสองข้างของเด็กสาวกระตุกด้วยความหงุดหงิดเบาๆ

“เฮีย!!!”

--- คนเคาะไม่รู้จักคำว่าเกรงใจชาวบ้านนี่เอง

สีหน้าเลซีย์เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเอือมระอาเต็มทีก่อนเปิดประตูต้อนรับพร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

 “อย่าตะโกนแต่เช้าได้ไหม?”

“ผมเคาะตั้งนาน แต่ไม่มาเปิดสักทีนี่” ไอแซค..ไม่สิ เซียนน่าตอบกลับเสียงขุ่น

“เลิกใช้คำว่าผมเถอะ ฟังแล้วมันแปลกๆ”

“โทษที ลืมตัวไปนิด”

เด็กสาวผมดำตอบพลางหัวเราะอย่างร่าเริง ทางด้านเลซีย์เลิกคิ้วนิดหน่อยก่อนมองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า จำได้ว่าสไตล์การแต่งตัวไอแซคถือว่าดูดีไม่น้อย แต่คงเรียกว่าคนละขั้วกับรสนิยมเซียนน่า แถมพูดได้เต็มปากว่านี่เป็นครั้งแรกที่เลือกชุดสำหรับสตรีทำให้เจ้าตัวทำตัวไม่ถูกล่ะมั้ง เสื้อสีแดงแปร๊ด กระโปรงสีเขียวสด รองเท้าหนังสีดำ จริงๆ แฟชั่นนี่ในโลกเดิมหาพบได้ทั่วไป ไม่แปลกเลยสักนิด ถ้าเซียนน่าไม่ถือกำไรสีเหลืองเอาไว้ในมือน่ะนะ

--- ไม่อยากพูดแบบนี้ออกมาหรอก แต่จู่ๆ ก็นึกถึงไฟจราจรขึ้นมา

“ทำไมนายถึงต้องแต่งตัวแบบนี้”

“ตอนแรกกะจะใส่กระโปรงสีดำเหมือนรองเท้า แต่กระโปรงตัวนั้นดันใส่ยาก เลยหยิบตัวนี้มาใส่แทน ช่างเถอะ ยังไงผมก็ไม่คิดมาก”

...คิดหน่อยเถอะ...

เลซีย์ยกมือขึ้นกุมขยับนิดหน่อย นัยน์ตาสีฟ้ากวาดมองรอบๆ อย่างละเอียด เนื่องจากยังเช้าอยู่ทำให้ยังไม่มีใครเดินเผ่นผ่าน อีกทั้งเป็นวันหยุดนักเรียนส่วนใหญ่มักแต่งตัวออกไปทั่วเวลาสายๆ เด็กสาวผมบลอนด์ขยับตัวไปฝั่งซ้ายมือก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ยังไงก็เข้ามาข้างในก่อนได้ไหม?”

-----------------------

S
N
A
P