SF [ปวรรุจพุฒิภัทร] # I'm sorry,ผมขอโทษ... # [โป๊ปเจมส์]
โอ๊ย!!! เบาๆหน่อยสิ คนนะไม่ใช่ควาย!!!///ใช่ผมมันควาย ควายที่หลงรักคุณไง!
ผู้เข้าชมรวม
1,737
ผู้เข้าชมเดือนนี้
12
ผู้เข้าชมรวม
1.73K
อัปเดตล่าสุด : 27 มิ.ย. 56 / 20:34 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
อาาศีๆในอนอรุรุ่เ่นนี้ ทำให้ธนวรรธน์ลุึ้นมาทำอาหารแ่เ้า เายนมปัที่หน้าาน่าินลิ่นหอมุยมาพร้อมับนมอุ่นๆและวาไว้ที่โ๊ะอาหาร มือหนาสะิร่าเล็ที่ำลัหลับาพริ้มอย่าสบายอารม์ แ่เมื่อถูปลุ็ยอมื่นึ้น แม้ใบหน้าสวยิะ้ำอไปเสียหน่อย…
“เมส์…ินนมปัไหม” ธนวรรธน์ยื่นนมปัถึริมฝีปาบา แ่มือเรียวลับปัออะ่อน
“ั้นื่มน้ำผลไม้หน่อยไหม” ร่าสูยัไม่ยอมแพ้ เายื่นน้ำแรอทสีส้มให้ แ่็ถูปิเสธลับมาัเิม
“ไม่เอา…ะอ้ว” เมื่อเห็นว่าอีฝ่ายะไม่ยอมินริๆ เาึเปลี่ยนมาถ่ายวิีโอแทน รอยยิ้มปราบนใบหน้าหล่ออย่าละมุนละไม ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมนในล้อถึไม่เยเห็นมันเลย มือาวปัป่ายล้อไปมาอย่ารำา พร้อมเินหนีหน้ายู่มานอนที่โฟา่อ ถึระนั้นนใี็ไม่ว่าอะไร เาห่มผ้าให้ ปิไปถึ้นอ เพราะลัวว่าอีนะเป็นหวัไม่สบาย…
.
.
.
.
.
ทั้ๆที่เวลา็ล่วเลยมาถึ่อนืน แ่ร่าเพรียวพึ่ะลับถึบ้าน และเพราะฤทธิ์อแอลอลฮอลล์ที่ินไปเป็นำนวนมา มันถึไ้ีึ้นมาถึลำอ พร้อมับพุ่ออมาทาปานเลอะเสื้อล้ามสีำอธนวรรธน์เ็มไปหม เามวิ้วน้อยๆแ่็เ็ัวให้ิรายุนเสร็ ถึะไปเปลี่ยนเสื้ออัวเอ…
“โป๊ป…” เสียหวานเอ่ยื่อออีนออมา ิรายุยมือึ้นุมศีรษะัวเอ่อนที่ะสลัแรๆเพื่อไล่วามมึนออไป ทว่าเาลับรู้สึถึวามอบอุ่นที่มือ ทันทีที่สายามอาม็เห็นว่าธนวรรธน์นั่หลับอยู่ับพื้น แ่็ุมมืออเาไม่ยอมปล่อย ิรายุไ้แ่เลื่อนมือไปสัมผัสใบหน้าหล่อพร้อมับลูบไปามใบหน้าเบาๆ
.
.
.
.
มันะเป็นเรื่อปิสำหรับีวิอิรายุไปะแล้ว สำหรับารที่้อออาบ้านในเวลาหัว่ำอทุวัน ร่าเพรียวสวมเพียเสื้อล้ามอลึสีาวที่มอเห็นไปถึไหน่อไหนับาเยีน์สีีที่เป็นรอยรีาแทบทั้ัว อวาาวเรียวสวยน่ามอ ใ่…มันน่ามอ แ่ใรเล่าที่อยาะให้นอื่นมอผิวเนียนอนรััวเอ ธนวรรธน์ใ้ผ้าพันอลายสวยลุมัวร่าบาไว้ แ่ิรายุลับัสีหน้าไม่พอใใส่ ปาผ้าพันอใส่ใบหน้าหล่ออย่าไม่ใยี…
บรรยาาศภายในผับที่แสนุ้นเย ร่าเพรียวถือแ้วไวน์สีสวยไว้ในมือ พร้อมับหัวเราะร่าอย่าอารม์ี หนุ่มหล่อมามายหลายาแวะเวียนเ้ามาหาไม่าสาย แ่เา็ไม่ไ้สนใอะไรนระทั่…
พลั่!!!
ร่าายไประแทับใรบาน นๆนั้นระาและึแนเสียเ็มแร ทำให้ิรายุเไป้านหน้า เือบะทรัวแทบไม่อยู่
“อโทษ…” เพราะน้ำเสียทีู่ห้วนเินไป นรหน้าถึไ้ผลัอิรายุเ้า…
่า!!!!
อเหลวใสในแ้วไวน์อร่าบาถูสาใสู่่รีอย่าไม่เรลัวเลยสันิ แน่นอนว่าเรื่ออะไรนรหน้าะยอมให้ถูทำอยู่ฝ่ายเียว ฝ่ามือเรียวฟาลใบหน้าสวยนหัน และึ้นเป็นแถบรอยนิ้วมือแ ิรายุรับรู้ถึวามเ็มปร่าอเลือที่มุมปา วาลมโที่หวานเหมือนลูวาอนนี้ลับเปลี่ยนไปเป็นวามโรธแ้น มือาวปรี่เ้าไประาศีรษะอู่รีอย่าเ็มแร สะบัฝ่ามือบเอาืน ึ่็แรพอๆับที่ัวเอโน ทั้สอ่า็แรนไม่มีใรยอมใร ใบหน้าหวานเียว้ำอย่าเห็นไ้ั…
“โอ๊ย!!! เบาๆหน่อยสิ นนะไม่ใ่วาย!!!” เสียหวานร้อทันทีที่ถูสำลีุบแอลอฮอลล์สีฟ้าลบริเวรอบๆมุมปา หันมาวาใส่หน้าธนวรรธน์อย่าุนเียว
“ใ่…ผมมันวาย วายที่หลรัุไ!”
.
.
.
.
.
บนเียิไ์นาให่ ะมีอะไรเยือเย็นและเหน็บหนาวไปถึั้วหัวใไปว่าารที่นรัันแ่ลับนอนหันหลัให้ันแบบนี้ ิรายุพลิัวลับมา พร้อมอธนวรรธน์า้านหลัเสียแน่น รู้สึถึแรสั่นาารไอ ทำให้ร่าสู้อลุออาเีย ธนวรรธน์ปิปาไอนัวโยน เาทรุลไปับพื้นทันทีที่เห็นเลือเ็มฝ่ามือ…
ร่าบอบบาว้ามือหาน้าๆวัไว่อยู่บนเีย แ่็พบแ่วามว่าเปล่า เาลุออาที่นอน เินมาถึห้อรัววาสายาไปทั่ว นั่ลที่เ้าอี้อย่าเบื่อหน่าย แ่ลับไม่ยอมลุไปไหน นระทั่นาฬิาบนฝาผนับอเวลาว่าสอทุ่มรึ่แล้ว และทันทีที่ธนวรรธน์ลับมาถึบ้าน ร่าเพรียว็รปรี่เ้าไปหา ทั้ทุบทั้เย่าแนอย่าไม่เรว่าอีนะเ็บ
“โป๊ป! ทำไมทำอย่านี้ ไปไหนทำไมไม่บอเรา โป๊ป…ไ้ยินที่เราถามไหม อบเราสิ!” ธนวรรธน์แะมือเรียวออาสุภาพ พร้อมเินออมา ทว่า้าวออมาเพียสอสาม้าว ร่าทั้ร่าลับทรุลไปล้ายนไม่มีแร ล้มล่อหน้าิรายุ…
“โป๊ป!!!”
.
.
.
.
.
ภายในห้อสี่เหลี่ยมแบๆาวสะอาา ธนวรรธน์นอนอยู่บนเียนไ้และถูให้น้ำเลือสายระโยระยาเ็มไปหม เาหลับาล แ่ไ้ยินเสียฝีเท้า้าวเ้ามาหา ทันทีที่เห็นหน้าิรายุ ร่าสู็พลิะแหลบหน้าอย่าไม่้อรอให้สมอสั่าร มือเรียวแะที่ไหล่ว้า โน้มัวลไปหา ริมฝีปาสีสแนบลบนแ้มสาหนัหน่ว ร่าายทั้สอสั่นไหวไปามแรสะอื้น แ้มใสแนบับใบหน้าม หยาน้ำาไหลนเปียใบหน้าออีฝ่าย…
เพียไม่ี่วัน าใบหน้าหล่อมาย็เปลี่ยนไปเป็นาวี ริมฝีปาแห้ผา และยั้อใส่หมวไหมพรมอยู่ลอเวลา ร่าสูแทบะลุไปไหนไม่ไ้เลย แ่ถึระนั้นิรายุ็ยัูแลเาอย่าี อยป้อน้าวให้และอ่านหนัสือให้ฟัอยู่เสมอ…
.
.
.
.
.
ิรายุหยิบล้อวิีโอที่อยู่บนโ๊ะึ้นมาเปิู เาเห็นภาพัวเอำลัทำหน้ายู่ไม่พอใ ทั้เหมือนะปัล้อออไป ่อนที่ะัไปเป็นภาพอธนวรรธน์ที่ำลัยิ้มหวานให้ับล้อ พร้อมบุ้ยปาไป้าหลั
'ูิ…หลับลอ อุส่าห์ื่นมาทำให้ ไม่ยอมิน'
มือเรียวออะสั่นๆแทบประอล้อไว้ไม่ไหว เสียโทรศัพท์ัึ้นระทบโสประสา รายื่อไมุ่้นานั แ่ิรายุ็ยัรับสาย เสียปลายสายพูสัสอสามประโยเห็นะไ้ วามริที่รับรู้ทำให้เา็อ ยืนนิ่ไป เมื่อั้สิไ้ ายาว็วิ่ออไปโยไม่้อิ…
ร่าบาวิ่มาที่หน้าห้อุเิน มือาวทาบับระหน้าห้อ ภาพรหน้าที่เห็นไม่่าอะไรับารที่ปลายมีแหลม่อยๆรีลลาออย่า้าๆ ธนวรรธน์ิ้นทุรนทุรายอยู่บนเีย ปลายเท้าเร็ิอเ้าหาัน ไอัวโยนนเลือพุ่ออมาาปาเปื้อนที่รอบเรื่อ่วยหายใ ุหมอในุราว์พยายามปั๊มหัวใ ่วยอย่าสุวามสามารถ แ่ีพรที่เรื่อวัีพรลับเหยียเป็นเส้นรยาวนิ่สนิท…
ิรายุร้อไห้แทบาใเินเ้ามาเปิผ้าห่มสีาวที่ปิหน้าอนรัออ นิ้วเรียวสวยละสัมผัสไปทั่วใบหน้าหล่อที่าวีไร้เลือมาหล่อเลี้ย ริมฝีปายัิราบเลือเรอะรั ร่าบาอบอยู่บนออร่าไร้วิาอย่าโหยหา
“ม่ายยยยยยยยยยย!!!!! ฟื้นึ้นมาสิโป๊ป ฮึ…เราบอให้ฟื้นึ้นมาไเล่า!!! …ฮืออออ ไหนโป๊ปบอว่าะรัันลอไปไ ฮึ…ฟื้นึ้นมาไ้ไหม เราอร้อ…ไ้โปร…ลืมามอเราไ้ไหม…ฮึ…โป๊ป…เราอโทษ…”
'อยาอโทษที่เยเอาแ่ใ
อยาอโทษอะไรที่ร้ายๆ
อยาให้เธออภัย ในสิ่ที่ันผิพลั้และพลาไป
อยาอโทษในวันที่ผ่านมา
อาเพราะันมีา แ่หามีแววไม่
ทำสิ่ีๆหล่นหาย ทำนที่รัันเสียใ
เธออยู่แห่ใที่ไหน
ันละอายแ่ใ่อเธอเหลือเิน…'
-------------------------------------------------
.
.
.
.
.
อย่า่าเรานะ T_______T
อ่านแล้วันไหม? เนื่อาเราอบMVละอายใ
็เลยเอาบทเ้ามาเียน (ออนุานะะ (. . ) ) ^^
อาะๆหน่อยนะะ มัน้ามไป้ามมา
เยสัาไว้ว่าะแู่่บอมส์เมส์มาร์ ถ้าุายรัานนท์เล่น
นรัานนท์บ รพีร์เล่น่อ ็ยัไม่ไ้เียนเลย 55555
เห็นว่านไม่อบู่นี้ เรา็อาะไม่เียนแล้วนะะ ^___^
เราแ่ ุ 'เม้น' โอเเนอะ ;P
พีเอสึ. อฝาเฟสหน่อยน้า ยัไ็มาุยันไ้นะะที่เฟสนี้>>> http://www.facebook.com/marisa.samainiyom
ทวิ>>>>>https://twitter.com/KrisLuFT
ที่อมาในไอี ออบในนี้แทนนะะ ในไอี ไรท์อบลับไปไม่ไ้้า
ผลงานอื่นๆ ของ KrisLu 'FT' ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ KrisLu 'FT'
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น