ลำนำวัสสานะ - นิยาย ลำนำวัสสานะ : Dek-D.com - Writer
×

    ลำนำวัสสานะ

    โดย coCoTiw

    ชายหนุ่มที่มากับสายฝน หลายคนอาจคิดว่ามันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ คนบ้าที่ไหนจะมากับฝนได้ ผมนี่แหละที่จะบอกไว้ว่ามันเป็นเรื่องจริง ติดตามเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่หนีสายฝนไปสู่เกมส์ออนไลน์ ร่วมสร้างตำนานเรน

    ผู้เข้าชมรวม

    532

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    21

    ผู้เข้าชมรวม


    532

    ความคิดเห็น


    12

    คนติดตาม


    12
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  28 ธ.ค. 58 / 21:30 น.

    อีบุ๊กจากนิยาย ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    ซ่า ซ่า ซ่า....

    "อีกแล้วสิน่ะ"

    ฝนยังเทลงมาไม่หยุดเด็กหนุ่มผู้เบื่อชีวิต วันๆไม่ทำอะไรเล่นแต่เฟสบุ๊ก

    "เห้ออออ เบื่อโว้ยยยย "

    เด็กหนุ่มตะโกนพร้อมมองไปยังหน้าต่าง หนาวก็หนาววันๆไม่ต้องทำอะไร นอน เล่น เกมส์ กับข้าวก็ถูกทำทิ้งไว้ทุกวัน ช่างจะสบายเกินไป เด็กหนุ่มอยู๋กับ
    พี่สาว เธอต้องออกไปทำงานทุกวัน ไปเช้ากลับเย็นตลอดคุยแทบนับคำได้ในแต่ละวัน เคยถามพี่สาวว่าทำงานอะไร พี่สาวกลับไม่ตอบ ทุกๆเดือนเงินเข้าบัญชี

    ผมเกือบล้าน ผมสงสัยพี่ผมมาก แต่ผมไม่สามารถทำอะไรได้ ด้วยความที่เชื่อใจกัน 

    "ทำไมเบื่ออย่างนี้นะ"

    ตกค่ำ...

    บรื้นๆๆ ปี้นๆ

    เสียงรถที่ขับเข้ามายังในบ้าน พร้อมบีบแตรเป็นเสียงเรียกให้คนในบ้านมาเปิดประตู

    "มาแล้วๆ"

    เด็กหนุ่มตะโกนบอกพี่สาวของเธอ

    ซ่า ซ่า ซ๋า...

    "อีกแล้ว เห่ออ"

    เด็กหนุ่มเอื่อมมือไปหยินร่มคันสวยที่ต้องพกใช้ประจำ แล้วเดินไปยังรถ

    "เรน ทำอะไรอยู่เนี่ย"

    ใช่ครับผมลืมแนะนำตัว หลายคนคิดว่าผมเฉื่อยใช้ไหมล่ะครับ มันเป็นผลมาจากสายฝนรึปล่าวผมก็ไม่แน่ใจ เหมือนกัน ผมรู้สึกชอบสายฝน และเกลียดสาย

    ฝนไปในตัว สายฝนพรากพ่อแม่ผมไป ใช่แล้วครับ พ่อแม่ผมรถตกสพาน เพราะสพานเกิดทรุดจากฝน ทุกคนคิดว่าผมงี่เง่าใช้ไหมครับ ที่เกลียดสายฝนเพราะ

    เรื่องแค่นี้ แต่ผมก็รักสายฝนน่ะครับ สายฝนทำให้ผมได้คิดอะไรหลายอย่าง ได้อยู่กับตัวเอง และอาจทำให้เราเก็บกดจนบ้าก็ได้น่ะครับ....

    "เรน อย่าเหม่อสิ พอฝนตกทีไรเหม่อแบบนี้ทุกที"

    "คิดอะไรเรื่อยเปื่อยครับพี่"

    "มารับชั้นเค้าบ้านได้แล้วย่ะ น้องรักวันนี้วันเกิด ฉันซื้อเค้กมาด้วย เซอร์ไพร์!! "

    วันนี้วันเกิดผมหรือลืมอีกแล้วแฮะ

    "ขอบคุณครับ" 

    โชคดีอย่างน้อยเรายังมีพี่ที่ไม่เคยเบื่อเวลาที่พี่อยู่กับเราเลย 

    "เปิดบ้านดิ เหม่ออีกแล้ว คิดไรหนักหนา คงให้ไปเปิดหูเปิดตาบ้างล่ะ"

    "ผมไม่อยากไปไหนครับพี่ มันวุ่นวาย"

    "ที่ๆฉันจะให้แกไปน่ะ แกเลือกได้ว่าจะให้มันวุ่นวายหรือเงียบล่ะจะบอกให้ ทำเรื่องได้อย่างใจชอบได้เลยล่ะ ขอบอก"

    "มันจะมีที่แบบนั้นด้วยเหรอพี่"

    "มีสิ ฉันจะให้เป็นของขวัญวันเกิดแก พน. "

    "เหอะๆ ชักจะตื่นเต้นแล้วเนี่ย"

    "เออ ทำหน้าแบบนั้นเข้าไป ระวังไม่มีสาวเอาทำแฟนน่ะย่ะ"

    "คร้าบๆๆ ใครจะสวยเหมือนพี่ที่ควงหนุ่มไม่ซ้ำหน้ารายวัน"

    "แก!! รู้ได้ยังไงเนี่ย แอบแฮคเฟสฉันเหรอนี่แน่ะๆ"

    "โอ้ย !! พี่ผมเจ็บน่ะ"

    เด็กหนุ่มร้องโอดโอยเมื่อพี่สาวตีเข้าให้

    "สมน่ำหน้า ทีหลังฉันจะไม่ใช้คอมแกแล้ว เชอะๆ จะให้ดีไหมเนี่ยของขวัญ"

    "จ้าๆ ขอโทษน่าต่อไปนี้ จะไม่ไปเปิดดูอีกแล้ว"

    "เออ รู้ว่าแฮคเก่งไม่ไปเรียนว่ะ ไอ้น้องนี้"

    พี่สาวบ่นเค้าอีกแล้วเวลาเข้าบ้าน เห่อชีวิตจะมีอะไรให้ตื่นเต้นอีกไหมว่ะ เซ็งงง


    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น