God Command พระเจ้า! ทำไมท่านไม่หาร่างใหม่ให้ข้า![Reverse Harem]

ลำดับตอนที่ #38 : บทที่36 องค์หญิงนิสัยเสีย [3]

บทที่36 องค์หญิงนิสัยเสีย [3]

            นักเรียนปีหนึ่งที่เข้าใหม่นั้นมี 600 คน ทว่าที่เห็นเดินอยู่ในตอนนี้ มันมากไปกว่านั้นโขทีเดียว

            “ดูคึกคักดีนะครับ”

            เบิร์นพึมพำระหว่างมองดูกลุ่มคนหนาแน่นรอบกาย แม้แต่บนฟ้าก็มีคนจำนวนมากใช้เวทพยุงร่างบินผ่านไป เป็นภาพที่ดูวุ่นวายเป็นอย่างมาก

            “นั่นสินะ ว่าแต่ เราบินไปบ้างดีมั้ย? ไม่งั้นข้าคิดว่าทั้งวันเราอาจติดแหง็กอยู่ตรงนี้”

            อาเรนเซียไม่รอคำตอบ เธอคว้ามือของน้องชาย ใช้ลมพยุงร่างทั้งคู่ขึ้นไปยังเหนือกำแพง เข้าไปสู่เขตกิจกรรมชมรมได้อย่างรวดเร็วกว่าเดินโข

            ทั้งคู่เหาะมาเรื่อยๆจนมาร่อนลงที่หน้าอาคารกิจกรรมชมรมที่หนึ่ง ผู้คนอาจไม่เยอะเท่าทางเข้า แต่ก็ไม่ถือว่าน้อยอยู่ดี

            ทั้งคู่คุยกันสองสามประโยคก็ต่างแยกย้ายกันไปหาชมรมที่ตัวเองสนใจ

            ในอาคารหนึ่ง ชมรมที่เธอต้องการไปดูมีสองชมรม ได้แก่ ชมรมการแสดง ชมรมดนตรีผสานเวท และที่สนใจอีกสองชมรมในอาคารหก คือชมรมยิงธนูและชมรมขับร้อง

            เธอและลักซ์เลือกแล้วว่าตัวเองอยากเข้าชมรมอะไรบ้าง เหลือก็แต่มากรอกใบสมัคร เอาใบไปยื่นที่ตึกวิชาการ เลือกวิชาเลือก ที่เหลือก็เวลาว่าง

            ชมรมที่อยู่ใกล้ที่สุดคือชมรมการแสดงที่อยู่ชั้นสองห้องท้ายสุด อาเรนเซียไม่ได้รีบร้อนนัก สองขาเดินนวนนาดอย่างสบายอารมณ์ยิ่ง

นางรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าชมรมอื่นล้วนคึกคักเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนที่ให้ความสนใจ แต่เป้าหมายของเธอกลับเงียบเหงาเหลือเกิน

            ‘เจ้าเลือกรึยังว่าจากตารางสอนจะเรียนอะไรบ้าง?’

            ‘ไหน ขอดูใหม่หน่อยซิ’

            ลักซ์ว่าภาพสร้างนิมิตทำท่าชะเง้อมองมาที่หนังสือในมือของเด็กสาว เจ้าหล่อนเปิดไปที่หน้าหลังสุดที่เป็นภาพตารางสอนซึ่งยังมีช่องว่างอยู่ให้อีกฝ่ายดู

            ‘พละ การฝึกสัตว์อสูรที่ทำพันธะสัญญา...ปรุงยา การขี่สัตว์อสูร แล้วก็คณิตศาสตร์ละกัน ส่วนพวกประวัติศาสตร์กับเวททั้งหลายฉันขอบาย’

            อาเรนเซียพยักหน้ารับ มุมปากหยักยิ้ม

            ‘ก็เหมาะกับเจ้าดี’

            ภาพนิมิตนั่นไหวไหล่ก่อนสลายไป

            ‘...นี่กวางน้อย’

            หลังจากที่นางเงียบไปสักพัก จู่ๆก็โพล่งขึ้นมา น้ำเสียงดูเหมือนคล้ายจะเจือแววลังเลอยู่ลางๆ อาเรนเซียเลิกคิ้วสูง ครางหืมเสียงยาว

            ‘จะลงชมรมการแสดงจริงดิ?’

            ‘อื้ม! ทำไมเหรอ?’

            ‘เปล่า แค่ห่วง กลัวชมรมจะล่มจมเพราะพาคนมาสวดบทอาขยานบนเวที’

            เมื่อได้ยินคำสบประมาทนั้นหน้าของนางก็พลันแดงขึ้นด้วยความเขินอายระคนกรุ่นโกรธ กระทืบเท้าปึงไปทีหนึ่งอย่างระบายอารมณ์

            ‘ลักซ์!’

            เสียงหัวเราะสุดชั่วร้ายดังสะเทือนฟ้าสะเทือนดิน ซ้ำยังส่งภาพนิมิตในท่ากุมท้องหัวเราะออกมาเยาะเย้ยเข้าอีกดอก

            ตอนนี้หน้าของอาเรนเซียแดงจนไม่รู้จะแดงอย่างไรแล้ว

            นางเงียบไม่พูดจา ลักซ์จึงยอมหยุดหัวเราะในที่สุด

            ‘น่าๆ ล้อเล่นเอง’

            ‘เชอะ!’

            ลักซ์นึกขันกับท่าทีงอนเป็นเด็กๆของอีกฝ่าย ไม่ได้คิดง้อต่อ ซึ่งอาเรนเซียก็รู้ดีว่าคนอย่างสาวเจ้าคงไม่เสียเวลามาทำอะไรเช่นนั้นนาน

            ‘เอาเถอะ ถ้าอยากสมัครก็สมัครไป ถ้าติดขัดตรงไหน ฉันยินดีช่วยเต็มที่’ ภาพนิมิตปรากฏตัวขึ้นเบื้องหน้าอาเรนเซีย นางยกยิ้มกว้างส่งให้ในระยะประชิด ‘ก็เป็นนางมารพันหน้านี่นะ’

            ตบท้ายด้วยการขยิบตาให้อย่างซุกซนก่อนสลายร่างไป

            อาเรนเซียถอนหายใจออกมาเบาๆ ท่าทีแง่งอนหายไปแล้ว นางมองตรงไปข้างหน้า ค่อยๆเดินผ่านฝูงชนคลาคล่ำที่บ้างเดินสวนมา บ้างเข้ามาชักชวนให้ไปดูชมรม จนในที่สุดก็หลุดพ้นมายังเขตของชมรมสุดทางเดินได้ เล่นเอาเธอต้องยืนสูดลมหายใจอยู่หลายครั้ง

            นี่มัน...ลำบากจริงๆ

            นางยืนทำใจอยู่สักพักให้หายเหนื่อย สายตาจดจ้องไปยังสองร่างที่กำลังยืนคุยกันอยู่ด้วยความสนใจ คนหนึ่งเป็นสตรีในชุดสีแดงเพลิง อีกคนเป็นสาวน้อยตัวเล็กกว่าในชุดสีขาวบริสุทธิ์แบบชาวทวีปทางเหนือ คล้ายคลึงกับเสื้อผ้าย้อนยุคของชาวจีนในโลกของลักซ์อยู่หลายส่วน

            สาวน้อยชุดขาวที่หันหน้ามาทางนี้ชะงักเล็กน้อยที่เห็นว่ามีคนอยู่ในอาณาบริเวณชมรมอันเงียบเหงานี้ ก่อนจะสะกิดสาวชุดแดงให้หันมามองตาม

            ทั้งสามสบตากันโดยไม่พูดอะไร เหมือนต่างคนต่างก็อึ้งงันในอะไรบางอย่างไป

            ลักซ์จ้องมองเหตุการณ์แปลกประหลาดที่ฉายอยู่บนน้ำตกอยู่ไม่รู้ว่าควรวางสีหน้าเช่นไรดี

            “เอ่อ...ชมรมการแสดงใช่รึเปล่าคะ?”

            เมื่อได้สติอาเรนเซียก็รีบถามพร้อมส่งยิ้มสุภาพให้ในทันที นั่นทำให้สองคนนั้นพลันได้สติไปด้วย พวกนางต่างแย้มยิ้มเต็มใบหน้า ก้าวอย่างรวดเร็วเข้ามาหาจนหล่อนถึงกับผงะ

            ปะ เป็นการรุกเข้าหาที่ทรงพลังยิ่งนัก!(?)

            “แน่นอนๆ! เจ้าจะมาสมัครรึ?”

            ท่าทีของเด็กสาวชุดขาวดูตื่นเต้นสดใสดุจดวงตะวันไม่มีผิด ในขณะที่สาวชุดแดงนั้นเพียงแย้มยิ้มบางเบา ทว่าแววในดวงตาก็มิอาจปิดบังความตื่นเต้นไว้ได้มิด

            กวางน้อยลอบเหงื่อตก มองคนงามทั้งสองตาปริบๆ

            “อา...ใช่ค่ะ”

            “เยี่ยม!” สาวชุดขาวร้องตะโกน ออกแรงลากแขนว่าที่สมาชิกใหม่ไปทางประตู ปากก็ส่งเสียงเจี้ยวแจ้วไม่หยุด “เช่นนั้นก็มาเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปพบกับคนอื่นๆเอง!”

            นางเหงื่อตก ได้แต่ตอบรับเสียงเบาหวิว

            “ค่ะ...”