ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    God Command พระเจ้า! ทำไมท่านไม่หาร่างใหม่ให้ข้า![Reverse Harem]

    ลำดับตอนที่ #55 : บทที่53 ปากเสียง [2]

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 6.12K
      108
      5 ม.ค. 64

    บทที่53 ปากเสียง [2]

                แลนช์ช่วยพยุงลักซ์ให้ยืนขึ้น  ก่อนที่เขาจะถูกจูงไปทางทะเลสาบขนาดย่อมที่อยู่ในส่วนที่ลึกเกือบจะที่สุดของเขตคฤหาสน์

                "กระผมจะไปเอาชุดมาให้นะครับ..."

                ลักซ์หันไปเลิกคิ้วใส่คนพูดนิดหนึ่ง  แล้วกระชับมือที่คว้าแขนเขาเอาไว้ให้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้จากไปตามที่พูด

    "ยุ่งยากน่าแลนช์  แค่ถอดสูทนอกออกก็พอแล้ว"

    ไม่ว่าเปล่า  นางยังถอดเสื้อตัวนอกของตนแล้วโยนไว้บนพื้นข้างทะเลสาบอีกต่างหาก  ทั้งยังเดินเข้าไปปลดเสื้อนอกของอีกฝ่ายออกด้วยตัวเอง

    แลนซ์มีท่าทีลำบากใจเล็กน้อย

                “เสื้อผ้าเนื้อบางเช่นนี้  หากเปียกน้ำละก็คงดูไม่งาม...”

    เธอกลอกตา  หันกลับมามองอีกฝ่ายอย่างเซ็งจิต  สองแขนเท้าสะเอวด้วยเหลือทน

    "แล้วเจ้าคิดว่าข้าสนรึไง?  เงียบแล้วช่างแม่งมันให้หมดเถอะน่า  เกิดมาทั้งทีจะอะไรนักหนา  แปป ๆ เดี๋ยวก็ตายแล้ว"

                ถ้อยคำที่ค่อนข้างรุนแรงและติดจะหยาบคายอยู่สักหน่อยทำเอาเด็กหนุ่มแอบสะดุ้งในใจ

    'แล้วทำไมคุณหนูต้องพูดจาเป็นลางด้วยล่ะครับ...'

    เขาได้แต่คิด  สีหน้าเหมือนอยากร้องไห้เต็มที

                หลังจากยืนลังเลอยู่หลายนาที  ในที่สุดแลนช์ก็ยอมถอดเสื้อตัวนอกออก  แล้วเดินตามคุณหนูลงทะเลสาปไปอย่างจนใจอยู่นิด ๆ

                ความเย็นของน้ำผิดจากอากาศอันอบอุ่นด้านบนลิบลับจนทำเอาร่างของเขาสั่นไปวูบหนึ่ง  ลักซ์ว่ายนำไปไกลหลายช่วงตัว  ทั้งยังเพิ่มระดับความลึกเรื่อย ๆ อย่างไม่มีกลัวว่าออกซิเจนที่กักเก็บเอาไว้ในปอดจะหมดลงกลางคัน  แลนช์เสียอีกที่เป็นกังวลแทนจนต้องว่ายตามไป

                ข้อมือถูกคนด้านหลังคว้าเอาไว้มั่น  ลักซ์จำต้องหันกลับมาเลิกคิ้วใส่อีกฝ่ายอย่างตั้งคำถาม

                ดวงตาคู่นั้นฉายประกายของความเว้าวอนปนห่วงใยจาง ๆ  ไม่ต้องพูดก็เดาออกว่ากำลังสื่อถึงอะไร  เด็กสาวโครงศีรษะอย่างเซ็ง ๆ  แต่ก็ยอมตามอีกฝ่ายขึ้นไปเหนือน้ำแต่โดยดี

                ผืนน้ำกระจายเสียงดังเมื่อทั้งคู่โผล่พรวดขึ้นมา  ร่างเปียกชุ่มด้วยน้ำเย็นจัด  เพียงถูกลมพัดก็ให้หนาวสะท้านไปถึงกระดูก

                เด็กสาวก้มมองมือที่ยังถูกจับไว้ไม่คลายพลางจิ๊ปาก  ทางนั้นยังคงไม่พูดอะไรนอกจากยิ้มน้อย ๆ  แต่นั่นก็มากพอจะทำให้เธอรู้แล้วว่าเขาพร้อมจะ ตามติด หล่อนแค่ไหน

                “ก็ได้  ข้าจะไม่เล่นอะไรแผลง ๆ แล้ว  เช่นนั้นโปรดอย่าได้ทำตัวเป็นวิญญาณอาฆาตตามติดชีวิตข้าเลย”

                แลนช์ยกยิ้มน้อย ๆ ให้กับอีกฝ่าย  ก่อนปล่อยมือออกอย่างอ้อยอิ่ง  ลักซ์ดีดตัวออกห่าง  ก่อนมุดลงไปกระชากขาของอีกฝ่ายอย่างแรงแล้วว่ายหนีไปหน้าตาเฉย

                ชายหนุ่มที่ไม่ทันได้ตั้งตัวสำลักน้ำเข้าไปอึกใหญ่  ไอโขลกไม่หยุด

                แม้เขาจะเป็นต้นไม้ที่ชื่นชอบการแช่น้ำเป็นที่สุด  ทว่าก็จมน้ำตายได้เหมือนกันนะครับคุณหนู!

    เขายกมือขึ้นเกาหัวแกรก ๆ  ก่อนว่ายตามคุณหนูตัวแสบของตนไปอย่างไม่ช้าไม่เร็ว

                พ่อบ้านหนุ่มโดนลักซ์แกล้งอยู่หลายครั้ง  ทั้งดำน้ำหนี  ดึงขา  ลากคอลงไปในที่ลึก ๆ  จี้เอว  และอีกสารพัดที่นางมารพันหน้าจะคิดมาแกล้งเขาได้

                สภาพของเขาตอนนี้ค่อนข้างดูตลกเล็กน้อย  นอกจากจะตัวเปียกโชกแล้ว  ผมเผ้ายังยุ่งเหยิง  แถมมีสภาพเหนื่อยหอบอีกต่างหาก

                ร่างเพรียวว่ายตรงเข้ามาหา  เขาหรี่ตาลงก่อนตัดสินใจดำลงไปใต้น้ำเพื่อหลบมือมรณะของคุณหนูตัวแสบ  ทางนั้นรุกไล่อย่างไม่ลดละ

                ลักซ์เร่งความเร็วในการว่ายมากขึ้นจนมือเกือบจะคว้าไหล่ของอีกฝ่ายได้  ไม่คาดว่าทางนั้นจะดีดตัวขึ้นไปด้านบนแล้วหมุนกลับมาอยู่เหนือร่างเธอ  แล้วรวบเอวหล่อนแน่น

                เด็กสาวได้แต่ลอยนิ่ง ๆ ให้เด็กหนุ่มลากตัวเองขึ้นมาเหนือผิวน้ำด้วยท่าทีนิ่งงัน  สองตากะพริบปริบ ๆ เหมือนตามเรื่องราวไม่ทัน

                แลนช์มองเด็กสาวยิ้ม ๆ  ดวงหน้ายังคงอ่อนโยนชวนมอง  ก่อนคลายมือออกจากเอวบาง  แล้วเปลี่ยนมาเป็นกอบกุมมือเล็ก ๆ ของหล่อนเอาไว้แทน

                “ขึ้นฝั่งกันเถอะครับ  ไม่งั้นเดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

                อีกฝ่ายยอมให้เขาประคองขึ้นฝั่งมาอย่างไม่มีอิดออดแต่อย่างใด

                เสื้อเชิ้ตที่เปียกชุ่มของทั้งคู่แนบอยู่บนเรือนร่าง  ปรากฏเป็นภาพที่  ไม่ดีไม่งาม  ขึ้น  แลนช์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเหลือบไปเห็นเสื้อผ้าแนบเนื้อนั่น  จึงรีบกระโดดไปคว้าเสื้อตัวนอกมาสวมให้อีกฝ่ายทันที  ทั้งยังนำของตัวเองสวมทับซ้ำไปให้อีกตัวเสียด้วย

                ลักซ์มองเสื้อตัวโคร่งที่สวมทับอยู่บนร่างของตนสลับกับใบหน้าของแลนช์  ก่อนพยักหน้าเป็นการขอบคุณ

                พ่อบ้านหนุ่มพยักหน้ายิ้ม ๆ เมื่อเห็นว่าคุณหนูดูเรียบร้อยขึ้นแล้ว  จึงเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนของนางขึ้นมาถือ  เขามองสมุดสเก๊ตส์ที่โดนใส่ไว้อย่างลวก ๆ จนไม่สามารถปิดปากกระเป๋าลงได้  ก่อนเริ่มเรียงของด้านในใหม่ให้อีกฝ่ายอย่างใจเย็นยิ่ง

                เด็กสาวชะงักไปครู่หนึ่งยามเห็นสมุดวาดภาพเล่มนั้น  มองเหม่ออยู่นาน  จนแลนช์เก็บของเสร็จแล้วเดินเข้ามาหา  เธอจึงได้สติ

                “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ”

                นางพยักหน้ารับคำพูดนั้นเล็กน้อย  ก่อนเดินตามเด็กหนุ่มไปโดยไม่พูดอะไรอีก  เพราะในหัวของเธอตอนนี้กำลังครุ่นคิดอย่างหนัก

    ว่าคืนนี้จะวาดรูปอะไรต่อดี?

     

     

                อาเรนเซียลงมาจากรถม้า  สองเท้าก้าวนำน้องชายเข้าเขตสถานศึกษาไปอย่างสดชื่นยินดี

                กวางน้อย  หยุดก่อนสิ

                เสียงร้องของลักซ์ทำให้นางจำต้องชะงักฝีเท้า  ค่อย ๆ หันใบหน้าไปทางที่อีกฝ่ายต้องการ  สองตาจึงได้ปะทะเข้ากับภาพของครอบครัวกลุ่มเดิมที่กำลังแสดงความรักใคร่ออกมาอย่างอบอุ่น

                เจ้าจะวาดพวกเขาอีกแล้วหรือ?

                อืม

                ทางนั้นตอบกลับมาสั้น ๆ อย่างไม่ใส่ใจนัก  ก่อนบอกให้อีกฝ่ายเดินต่อ  อาเรนเซียไม่ได้ติดใจอะไร  เพียงหันไปหาน้องชายแล้วพากันเดินเข้าโรงเรียนไป

                ใช้เวลานานทีเดียวกว่าทั้งคู่จะเดินมาถึงห้องเรียน  เด็กส่วนใหญ่ที่ใช้เวทมนตร์ในการเดินทางแม้จะมาถึงโรงเรียนที่หลัง  แต่กลับนั่งจับกลุ่มกันก่อนสองพี่น้องจะขึ้นมานานแล้ว

                วันนี้มีวิชาเกี่ยวกับสัตว์อสูรด้วยนี่?  ข้าอยากรู้จังว่าเจ้าจะได้ทำอะไร

                อาเรนเซียชวนอีกฝ่ายคุยระหว่างที่กำลังค้นหาหนังสืออ่านเล่นในกระเป๋าออกมาอ่านฆ่าเวลา

                นั่นสิ  หวังว่าจะไม่ใช่การร่ายภาคทฤษฎีใส่นะ  เธอพูด  ก่อนเงียบไปครู่หนึ่ง  ร่างนิมิตพลันปรากฎออกมาทำหน้าเหยเกอยู่ไม่ไกล  ประวัติความเป็นมาก็ไม่เอาเหมือนกัน

                คนหน้าแสงหัวเราะคิก  ส่ายหัวพลางเปิดหนังสือไปยังหน้าที่ถูกคั่นไว้

                ประตูห้องเรียนถูกเปิดผัวะอย่างแรง  นาราเรียในสภาพสองแก้มบวมช้ำวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาด้วยท่าทีตื่นกลัว  ส่งเสียงร้องสะอื้นในลำคอ

                เจ้าหล่อนตรงเข้าไปหลบที่ด้านหลังของอาเรนเซีย  นั่นทำให้ทุกคนต่างหันมองมาทางนี้เป็นตาเดียว

                เด็กสาวขมวดคิ้วอย่างเป็นกังวล  รีบหันกลับไปดูอาการอีกฝ่ายทันที  ยิ่งเห็นสองแก้มที่บวมแดงนั่นก็ยิ่งตกใจจนต้องสูดลมหายใจเฮือก

                มันเป็นรอยฝ่ามือ!

                เสียงฝีเท้ากลุ่มหนึ่งเดินนวยนาดผ่านร่างเธอไป  เมื่อเงยหน้าขึ้นจึงพบว่าเป็นบีลิน่าและบรรดาลิ่วล้อของเธอ  พวกหล่อนไม่แม้แต่จะชายตามองมาทางนี้เสียด้วยซ้ำไป

                อาเรนเซียขมวดคิ้วแน่น  ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับพวกหล่อนแน่

                “...ขอข้าดูหน่อยนะ”

                นางกล่าวเสียงเบา  จับใบหน้าอีกฝ่ายพลิกซ้ายพลิกขวาอย่างเบามือ  มันไม่ได้มีเพียงรอยตบเท่านั้น  แต่กลับพบรอยจ้ำเขียวคล้ายถูกหยิกอีกหลายที่  อาเรนเซียตัดสินใจปลดกระดุมคอเสื้อนาราเรียออก  อีกฝ่ายผวาเฮือก  ร่างกายสั่นเทาหนักขึ้นทันใด

                ที่รอบคอของเด็กสาว  คือรอยมือที่บีบเข้าหากันอย่างรุนแรง  ทิ้งรอยจ้ำเอาไว้อย่างเด่นชัดจนชวนให้คนมองเย็นวาบไปทั้งใจ

    รุนแรงถึงเพียงนี้?

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×