Fic Reborn(Yaoi) 1827
เมื่อแอบชอบคนที่สมบูรณ์แบบอย่างนั้นคนห่วยอย่างผมจะทำอ่าไรได้ล่ะนอกจาก....เป็นสโตกเกอร์!
ผู้เข้าชมรวม
3,809
ผู้เข้าชมเดือนนี้
6
ผู้เข้าชมรวม
3.8K
อัปเดตล่าสุด : 17 ส.ค. 56 / 22:05 น.
แท็กนิยาย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พวกคุณเคยหลงรักใครมากๆจนอยากเปลี่ยนแปลงไหม
ผมก็เป็นเหมือนกันที่ดันมาหลงรักคนที่ไม่น่าเป็นไปไม่ได้
ถ้าเค้ารู้ว่าคนห่วยๆอย่างผมมาชอบเค้าคงรังเกียจแน่ๆ
ใช่คนอย่างผมมันน่ารังเกียจจริงๆที่ดันมาชอบคนที่ดีทุกอย่างและก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน
ถ้าเค้ารู้เข้าคงจะ....รังเกียจแน่
เพราะฉะนั้นผมจึงทำได้แค่หลงรักและคอยติดตามตลอดแถวบ้านเค้าเรียกว่าสโตกเกอร์~
ดีครับผมมีชื่อว่า ซาวาดะ สึนะโยชิ เป็นไอ้แว่นสุดเห่ยแถมยังห่วยที่สุดในโรงเรียนด้วยเป็นผู้ชายที่ไม่มีอะไรดีเลย ง่ายๆหาข้อดีให้ตัวเองไม่เจอเลยสักนิดแต่ถึงอย่างนั้นผมก้มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วไปคือมีความรัก ความรักที่ผมบอกคือแอบชอบชาวบ้านนั้นเอง นั้นคือรุ่นพี่สุดเท่และสุดโหดของโรงเรียนเค้ามีชื่อว่า
คุณฮิบาริ เคียวยะ เค้าเป็นคนที่สมบูรณ์แบบจนคนอย่างผมได้แต่แอบชอบถ้าเกินเลยมากกว่านี้ไม่ได้เดี๋ยวเค้าจะรังเกียจผมมากกว่านี้
ต้นเหตุที่ผมมาแอบชอบเค้าได้ก็เพราะว่าเค้ามาช่วยผมจากพวกนักเลงมี่วันเอาแต่ไถ่ตังค์ชาวบ้านทั่งที่ไถ่ตังค์เก่งแท้ๆทำไมไม่ไปไถ่นาให้ชาวนา ว่ะมันจะได้มีประโยชน์เหมือนชาวบ้านชาวช่อง
งื้อ อย่ามานอกเรื่องดิ
ผมที่ถูกเป็นเหยื่อคราวนั้นก็มีคุณฮิบาริมาช่วยไว้แล้วตั้งแต่นั้นมาผมก็เลยแอบชอบเค้าไปตามระเบียบถึงว่าเค้าคือผู้ชายและดีกว่าผม ผมก็ไม่สน
ใช่ไม่สนเลย
ไม่คิดจะสนด้วยซ้ำ
เพราะการชอบใครสักคนไม่จำเป็นต้องจำกัดแค่นั้นนิน่า
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมชอบมานั่งแอบดูคุณฮิบาริทำงานในห้องกรรมการคุ้มกฎทุกวัน
อ่า~สูขจริงๆ แค่นี้ก็สูขได้เนอะเรา
อ่ะ ลงบันไดมาแล้วต้องหาที่หลบงั้นเอาเสาตรงนั้นก็แล้วกันก็เราตัวเล็กนิเสาแค่นั้นหลบไม่ได้ให้มันรู้ไป
“เคียวยะคุง...”
หืมใครหว่า เรียกชื่อคุณฮิบาริซ่ะสนิทเชียวอ่ะเคียวโกะจังดาวโรงเรียนนิ
ฮึ่มไหงอีนี้มาระริกกับคุณฮิบาริของผมได้เนี้ยเดี๋ยวพ่อจิ้กหัวตบเลยแรดจริงๆมาหาผู้ชายง่ายๆแบบนี้
“เธอมีอะไรช่วงนี้มาเกาะเกะกับฉันทุกวันจริงๆ....”
“....หืม~ อย่าพูดแบบสิ นิเคียวยะคุงต่อไปนี้เรามาคบกันม่ะ ข่าวที่ลือกันมันจะได้เป็นเรื่องจริงอย่างไงล่ะ”
ห๊า~
โครม
“อ่ะใครน่ะ ออกมานะ”
หว่าโดนจับได้จนได้ซวยแน่ๆ ซวยแหง่ๆ
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลยนิ เธอหูหนวกเองนั้นแล่ะแล้วก็ได้แล้วฉันมีธุระต้องทำอีกเยอะ..”
อ่ะ นิคุณฮิบาริช่วยเราไว้หรอ....
“....อืม ไปก็ได้แต่ว่าน่ะ เคียวยะคุณฉันจะรอคำตอบที่ดีนะไปล่ะ”
เฮ้อไปสักที
“นาย!”
อึ้ย!
“นายที่อยู่ตรงนั้นออกมาซ่ะ...”
เฮ้ออย่างไงก็ถูกจับได้สินะออกไปก็ได้
“เอ่อ...คือว่าผมไม่ได้คิดจะแอบฟังหรอก เพียงแต่ว่า....เอิ่ม...”
ครั้งแรก ครั้งแรกเลยที่ได้ยืนพูดกับคุณฮิบารแบบสองต่อสองอย่างนี้
ดีใจ
ดีใจ
ดีใจสุดๆ
ดีใจจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว
“.....เกะกะว่ะ เอาแว่นเห่ยนั้นออกดิ เห็นแล้วรกตาชมัด”
“อ่ะ...เอ๋...มะ...ไม่ได้หรอกครับ ผมขาดแว่นไม่ได้หรอก”
ผมเป็นคนที่สายตาสั้นก็จริงแต่ว่าก็ไม่ได้สั้นถึงขั้นขาดแว่นไม่ได้หรอก เพียงแต่ว่าผมมีปมตรงหน้านิดๆเลยไม่สามารถถอดแว่นห่างจากตัวเองได้เลย
“.....ฮึ นายมีคนที่ชอบไหม”
เอ๋....
“กะ..ก็มีอยู่หรอก....ครับ...///”
กดดันชะมัด
“แล้วอยากเปลี่ยนเพื่อเค้าไหม...”
ห่ะ มันก็อยากดิอยากมาก อยากเปลี่ยนแปลงเพื่อคุณฮิบาริ
“ครับ...อยากมาก อยากสุดๆเลยด้วยเพื่อคนที่ผมชอบ”
“หึ...ก็ดี ถ้างั้นถอดแว่นได้แล้ว”
...............................
..................................................................
“ปะเป็นไงครับ...พอใช้ได้ไหมครับพอถอดแล้ว”
เอิ่ม.....ปฏิกริยานินิ่งชมัด ห่ะมีหน้าแดงด้วยนิมันร้อนหรือเป็นไข้เนี้ย~
“...คะ...คุณฮิบาริ...ครับ”
“อ่ะ..ข้อหนึ่งของการพิชิตคนที่เราชอบคือทำตัวให้สบายห้ามปิดบังหน้าตาตัวเองเด็ดขาด ต่อให้สายตาสั้นก็เถอะ...”
“อ่า....ครับ!”
“ต่อไปนี้ถ้านายอยากสมปรถนาเรื่องความรักนายต้องทำกฎการพิชิตใจคนที่เราทั้งหมด10ข้อได้ นายก็จะสมหวังเข้าใจนะ”
“ครับ..”
10ข้อนี้จะขอพิชิตใจของคุณฮิบาริลองดูก็แล้วกัน
จะสู้แบบสุดๆเลย เย้!
ต่อมา
ตอนนี้คุณฮิบาริพาผมเดินเล่นแถวสวนสาธารณะนามิโมริ
ว้าวดีจังที่ได้มาเดินเล่นกับคนที่เราชอบ ซึ้งสุดๆพระเจ้า~ความฝันของผมก็เป็นจริงแล้ว
“หืม...ข้อสองพอเวลาจะเดินกับคนที่เราชอบต้องให้สง่า...ฮึ้ยสง่าเป็นไหม~”
“โอ้ยๆ หลังผมจะหักแล้ว โอ้ยๆจะดัดกันแรงไปไหมพี่ชายยยยย”
“ฮึ้ย..ชอบนักรึไงที่ต้องมาเดินกัมหลังอย่างนี้มันสนุกหรือไงกัน...”
มะมันก็จริง...แต่ว่าอีกฝ่ายคือคุณฮิบาริจะให้ทำอย่างไหนล่ะ
“เอาล่ะต่อจากนี้เราเดทกันอยู่ หันทำตัวให้ดีล่ะเดี๋ยวฉันมาแปบนึ่ง..”
ห่ะ....เดท
เดท
ผมได้เดทกับคุณฮิบาริ
สวรรค์
สวรรค์
สวรรค์ชัดๆ
ดีใจโครตๆเลยยยยยยยย
“อ่า~ ดีใจสุดๆ”
“แม่ครับ..พี่ชายคนนั้นน้ำลายหยืดด้วย...”
“ชิ่ว...อย่าไปชี้น่ะลูก ไปกันเถอะ”
ง่ะ...ถูกมองว่าเป็นพวกประหลาดจนได้
............................................................................
.......................................................................................................
นี้มันก็นานแล้วนะทำไมคุณฮิบารยังไม่มาอีกน่า นานมากแล้วน่ะเนี้ย
“ว่าไงน้องสาวน่ารักไม่ใช่เล่นนิ...มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวหรอมารอใครหรอ...”
อ่ะ....มะไม่หน้าเชื่อเห่ยๆอย่างเรามีคนมาทักด้วยหรอ แถมเค้าบอกว่าน่ารักอีกครั้งแรกเลยน่ะเนี้ย
แล้วเราจะตอบอย่างไงเนี้ย อ่ะคุณฮิบาริมาแล้วหืม...เค้าชู้ป้ายอะไรของเค้าน่ะ
ในป้ายนั้นมันเขียนว่า
‘ข้อ3 ปฏิเสธไปแบบกล้าหาญ’
เอ๋....
“คะคือว่า...มารอเพื่อนน่ะ..”
“ง่ะ...ฮึ้ยมารอแฟนคนนี้ต่างหาก...”
“หวา~”
อยู่ดีๆคุณฮิบาริก็เข้ามากระชากผมไปพาดบ่าเฉยเลย
“ไปนะพี่ชาย ผมกับแฟนจะไปเที่ยวกันต่อ...”
แล้วคุณฮิบาริก็วิ่งไปพร้อมกับแบกผมไปด้วย
เหมือนฝัน
เหมือนฝันจริงๆ
แต่ว่าถ้านี้คือฝันได้โปรดอย่าตื่นมาตอนนี้เลยนะ
“เอ้านี้ฉันให้...”
หลังจากพากันวิ่งอย่างสนุกคุณฮิบาริก็ชวนผมมาซื้อไอศกรีมกิน
“ขอบคุณครับ..”
“ข้อที่4....กินอย่างอร่อยโดยไม่ต้องสนหน้าตาตัวเอง”
“อย่างั้นเองหรอครับ....กินแล้วน่าคร้าบบบ”
“ปากกว้าง..”
“ห่ะ...คุณฮาบาริ!”
“แซวเล่นๆน่า...ก็เพราะว่าผู้หญิงที่มากับฉันแบบนี้มักจะกินแบบห่วงสวยนิ แล้วพอเลอะนิดๆก็ขอตัวเข้าห้องน้ำเพื่อไปแต่งหน้าเพิ่ม....ฉันเห็นแล้วน่าเบื่อชะมัดแต่ว่านายนะต่างไปนะ...ต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ”
หลงรัก หลงรักมากว่าเก่าอีก คนนี้แล่ะหลงรักหมดใจเลย.....
“เอาล่ะ...ต่อไปจะไปไหน..”
“เคียวยะคุงทำไมถึง...ยัยนี้เป็นใคร”
มาแล้วตัวขัดขวาง เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด ชิ
“เคียวโกะเธอมานี้ได้ไง...เธอด้วยฮารุ..”
“อย่ามาสนเรื่องเล็กน้อยดีกว่าคะ...ว่าแต่นั้นใครน่ะ หน้าเห่ยจังเลยนะคะ...ถ้าให้เทียบกับเคียวโกะจังเพื่อนฉันล่ะก็..คนล่ะชั้นกันเลยละ..นายนิมันเริ่มจะตาต่ำขึ้นทุกวันแล้วนิ...แย่จริงๆนิผู้ชายหล่อๆสมัยนี้เป็นอะไรกันหมดเนี้ย...”
“นิเธอ...”
“จะทำไมล่ะก็ฉันพูดเรื่องจริงนิค่ะ...”
....อึ่ก อย่างที่ยัยนั้นบอกเลยถ้าให้เราเทียบกับเคียวโกะคงคนล่ะชั้นจริงๆ
แต่ว่า..
แต่ว่า...พ่อทนไม่ไหวแล้วมันจะมากเกินไปแล้วนะ บังอาจมาด่าว่าเราต่อหน้าคุณฮิบาริมันทนไม่ได้ต้องโต้ตอบบ้างเด้....
“โอ้ยยย เลิกด่าว่าชาวบ้านได้แล้ว แหมตัวหล่อนดีตายห่าล่ะถึงได้มาวิจาณ์ชาวบ้ายสนุกปากเชียว..ยัยพวกปากสนัข...”
“ห่ะเมื่อกี้แกว่าไงนะ...ยัยเห่ย”
“หุบปากไปยัยพวกมดลูกรั่วไหล....วันๆเอาแต่กระดิ้กเรียกผู้ชายหล่ออย่างพวกหล่อนไม่มีทางมาด่าว่าชาวบ้านหรอกนะ ยัยพวกปากปีจอ!”
“กริ๊ดดดด ยัย ยัย...”
“ยัย อะไรของหล่อนมิทราบ ฮึ่มไปให้พ้นๆเลยเกะกะสันเท้าตรูสุดๆ ปายยยยยยยยยยยยย”
“.....ฮึ่มฝากไว้ก่อนเถอะ เคียวโกะไปกันเถอะ..”
“ฮือๆ เคียวยะคุง...”
แล้วยัยนั้นก็ลากเคียวโกะเผ่นไปไหนก็ไม่รู้.... ชิแต่ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีใครมาขัดขวาง
“สุดยอดเลยยย..”
ง่ะ ลืมไปเลยว่ามีคุณฮิบาริอยู่ตรงนี้แต่ว่าเมื่อกี้เค้าชมเรานิไม่ได้ติว่าเรานิน่า
“.....ขะขอบคุณที่ชมครับ....เอิ่มแล้วกฎพิชิตใจข้อต่อไปคืออะไรหรอครับ...”
“หึ..ก็ทำไปแล้วนิ ข้อที่4ต่อโต้กับคนอื่นอย่างกล้าหาญ...ทำได้สุดยอดดีนิ”
.....หวา คะคุณฮิบาริยิ้มให้ ใจเต้นไม่เป็นเรื่องเลยแฮ่ะ
“เอิ่ม...ละแล้วต่อไปล่ะ..ครับ///”
“หึ...ข้อที่5ก็อ้อดอ้อนให้คนที่เราชอบติดหนึบแล้วหลงไหลไงล่ะ...”
........................เอ๋....................................คิดยากแฮ่ะต้องทำอย่างไงน่า
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ยากหน่อยนะสำหรับมือใหม่อย่างนายน่ะ...”
“ฮึ่ม...ทำได้สิก็อย่างนี้ไง...”
ผมได้เข้าไปกระโจมกอดแขนคุณฮิบาริแล้วอ้อดอ้อนนิดๆ มันน่าจะใช้ได้นะ
“//////........อึ่กแล้วต่อไปคือ...”
“หวา....คะคุณฮิบาริ อ่ะอ่า~”
อยู่ดีๆก็กระชากผมเข้าไปจูบพร้อมไล้เลียคอของผม...ทำไมล่ะ
“อึ่ก...คะคุณฮิบาริ..ยะ..อย่าน่า~ได้โปรด!”
ห้าม ห้ามเค้าได้สักที
“หึ...ข้อที่6หักห้ามไม่ให้คนที่ตัวเองรักมาเกินเลย....แค่นี้ล่ะ”
ห่ะ...มะหมายความว่าไงกัน....อ่ะ
“..อ้าว ว่าไงฮิบาริจริงด้วนสินะที่นายมาเดทกับซาวาดะนะ รสนิยมแปลกชะมัด..”
“....ฉันก็แค่หาตัวขั้นเวลาเฉยๆ ไม่ได้คิดกับหมอนั้นมากกว่านั้นสักหน่อยไปกันเถอะ..”
ไม่จริง
ตึง ตึง ตึง ตึง(เสียงนาฬิกาดัง)
ไม่เอาอย่านะได้โปรดหยุดดังสักที
อย่าดังเหมือนกับว่ามันหมดเวลาแห่งความสูขได้ไหม....ได้โปรด...ไม่เอาแล้วไม่อยากอยู่คนเดียวแล้ว
ไม่เอาแล้วววววววว
“ว่าไงน้อง อ้าวไม่ใช่น้องสาวนิงั้นน้องชายช่วยพี่ชายคนนี้ได้เปล่า....”
ไม่อย่านะ
อย่าเข้ามา
ช่วยด้วย
“อย่าเข้ามาน่า!”
“ห่ะ...”
“มีอะไรหรอฮิบาริ...อ้าวเฮ้ยไปไหนนะ..”
“พวกนายกลับกันไปก่อนเลย....”
“อะไรของมันเนี้ย...”
ช่วยด้วยคุณฮิบาริ....ผมไม่อยากมาแปดเปื้อนอย่างนี้เลยยยย
ช่วยด้วย
“ซาวาดะ!”
“...คะ คุณฮิบาริ...”
“เฮ้ย ฮิบาริเว้ยเผ่นดีกว่า...”
หมดแรง ไม่ไหวแล้วแต่ว่าทำไมคุณฮิบาริถึง...
“.....เป็นอะไรไหม...”
“แหะๆ ไม่เป็นอะไรหรอกครับ...อึ่ก...ฮือๆๆๆ ได้โปรดอย่าทำเหมือนเมื่อกี้กับผมอีกนะครับ อย่าทิ้งผมไว้คนเดียวได้โปรด....และอีกอย่าง...ผมน่ะ...ผมชอบคุณฮิบาริ...ชอบมานานแล้วด้วย..ชอบมากๆด้วย.....”
“.....ซะซาวาดะ...”
“จะรังเกียจก็ไม่เป็นไรหรอก ผมมันน่ารังเกียจอยู่แล้วนิน่า หึๆ”
ใช่เรามันน่ารังเกียจที่ดันมาชอบคุณฮิบาริ
“ไม่จำเป็นต้องรังเกียจนิ...”
“เอ๋...”
“เพราะว่าฉันก็ชอบนายมานานแล้วเหมือนกัน...ถ้ารังเกียจฉันก็คงหน้ารังเกียจด้วยเหมือนกันที่มาชอบคนที่เห่ยแต่หมั้นใส้แบบนาย..”
“อ่า...คะคุณฮิบาริ...อุ๊บ...”
เมื่อทุกอย่างจบสิ้นคุณฮิบาริก็มอบจูบที่แสนพิเศษสำหรับผม
จะไม่ลืมการเริ่มต้นอย่างนี้เลยจริงๆ
[แถมท้ายเรื่อง...]
“ว่าแต่คุณฮิบาริ....ที่ว่าชอบผมมานานแล้วเหมือนกันคุณชอบแบบไหนในตัวผมล่ะครับ..”
“ก็ทุกส่วนและ เพียงขอแค่เป็นนายฉันก็ชอบหมดไม่จำเป็นต้องชี้ส่วนที่ชอบนิน่า....แล้วก็ฉันชอบถ่ายภาพตอนนายเผลอๆที่สุด”
นิคุณฮิบาริก็เป็นสโตกเหมือนกับผมหรอเนี้ยแถมยังแรงกว่าผม
FIN
ผลงานอื่นๆ ของ KiRi PonG ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ KiRi PonG
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น