เผลอรักหมดใจ นายผู้คุมวิญญาณ

ลำดับตอนที่ #1 : เฮ้ย!!เอ็งเป็นใคร

กริ๊งงงง
เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนดังสนั่นหวั่นไหว อันเป็นสันญาณว่า...ได้เวลาปล่อยผีแล้วโว้ยยยย
"เฮ้ยๆ ไอ้ปรางรอข้าด้วยสิวะ"ไอ้ทิวร้องเรียกฉันดังลั่นแล้วรีบวิ่งแบบล้อฟรีออกมาจากห้องเรียน
"เอ็งอ่ะชักช้า ข้าต้องรีบกับบ้านไปทำงานนะเว้ยเฮ้ย"ฉันว่ามันพร้อมกับเดินลงจากอาคารเรียน เอ้อลืมแนะนำไอ้ทิวนี่คือเพื่อนตั้งแต่สมัยอนุบาลของฉันเองบ้านเราสองคนอยู่ใกล้กันก็เลยทำให้สนิทกันมาก
"ไอ้ปรางเย็นนี้ข้าไปกินข้าวบ้านเอ็งนะ"เฮ้ยไอ้นี่บ้านแกยากจนนักรึไงถึงต้องขอข้าวคนอื่นกินเนี่ย
"บ้านเอ็งเขาไม่ให้กินข้าวรึไง"

"อึ้ย ไม่ใช่วันนี้แม่กับพ่อข้าไม่อยู่ว่ะ"อ้าวแล้วเกี่ยวอะไรกับบ้านข้าฟะ
"เอ็งก็เลยจะมาพึ่งข้าวบ้านข้า ใช่มะ"ไอ้ทิวพยักหน้างึกงักเป็นคำตอบ ฉันเองก็ไม่ได้ว่าอะไรมันหรอกเพราะว่ายังไงซะก็เพื่อนกัน เราสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนมาถึงบ้านฉัน แต่ว่า...
"ไอ้ปรางไมร้านเอ็งปิดวะ มาผิดที่ป่าว"ไอ้บ้านี่บ้านข้านะเว้ย บ้านข้าจะจำผิดได้ไงงเล่า
"เฮ้ยเอ็งไม่ต้องวอรี่ไปเพราะข้ามี...กุญแจเว้ยเฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"ฉันชูกุญแจพวงเบอเร่อไว้ตรงหน้าไอ้ทิวพร้อมกับหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังราวกับคนเมายา
"ไอ้ปรางเอ็งบ้าปะ หัวเราะเพื่อ รีบเปิดดิ"ไอ้ทิวทำเป็นสั่งนะเอ็งบ้านข้านะเว้ยเดี๋ยวปัด๊หักคอทิ้งเลย

"เออๆรู้แล้วน่า"ฉันรีบไขกุญแจเข้าไปในบ้านทันทีพร้อมกับเปิดสวิตไฟข้างประตู แล้วก็ต้องตกใจจนแทบเป็นลมล้มตึงเมื่อพบเข้ากับ...

โพสอิทสีเหลืองอ๋อยที่ติดอยู่ตรงตู้เย็น จะไม่ให้ตกใจได้ไงเล่าถ้ามีโพสอิทแสดงว่าพ่อกับแม่จะต้องไม่อยู แล้วถ้าพ่อกับแม่ไม่อยู่...

หนูจะเอาอะไรกินอ่ะ แง้ๆๆๆๆๆๆ

"เฮ้ยเอ็งจะตกใจอะไรนักหนาวะกะอีแค่โพสอิทเนี่ย ทำไมมันเป็นปั๋วเก่าเอ็งรึไงวะ"
โหเล่นแรงนะเอ็ง "ไอ้ทิวสงสัยพ่อแม่ข้าไม่อยู่เหมือนกันว่ะ"ฉันหันไปบอกไอ้ทิวหน้าจ๋อย
"เฮ้ย ไม่เป็นไรข้ากินม่าร้านเอ็งก่อนก็ได้"ไอ้ทิวพูดพร้อมยิ้มโชว์ฟัน เออเอ็งมันไม่เคยทุกข์ร้อนอะไรอยู่แล้วนี่ ฮึ
"เออๆ งั้นข้าขอไปอาบนำเปลี่ยนชุดก่อนแล้วกัน เอ็งก็รออยุ่เนี่แหละ"พอพูดจบไอ้ทิวก็โบกมือเป็นเชิงไล่ ฉันเลยรีบวิ่งขึ้นห้องเพื่อไปอาบน้ำ ร้อนจะตายอยู่แล้วเนี่ย
20 นาทีผ่านไป...
ฉันยังอยู่ในห้องนำอยู่จ้ะ
ตุ้บๆๆ
"อ้าวเฮ้ยเสียงอะไรฟะ รึว่าไอ้ทิว เฮ้ยแต่ก็ล็อคห้องไว้นี่หว่ามันจะเข้ามาได้ยังไง ไม่ได้ล่ะต้องออกไปดูซะหน่อย ฉันรีบนุ่งกระโจมอกแล้วค่อยเปิดประตูห้องนำออกมาดู...สิ่งแรกที่เห็นคือชั้นหนังสือที่ล้มระเนระนาด และต่อมาก็คือ....

"อ้ากกกก แว๊กกกก แหกหกกรี๊ดดอ๊ายเฮ้ยเหยยนะเว้ยเฮ้ย" จะไม่ให้ร้องได้ไงอ่ะ ก็ไอ้สิ่งที่ฉันเห็นต่อมาคือไอ้ผู้ชายหน้าตาดีนี่มันนั่งจุมปุกอยู่ข้างกองหนังสือฉันง่ะ แม่จ๋าผู้ชายแอบเข้าห้องหนูอ่ะ ToT
"เฮ้ยเอ็งเป็นใครว่ะเนี่ย"ฉันถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ อีตานั่นชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเป็นเชิงถาม ฉันเลยพยักหน้าให้แทนคำตอบ
"ข้าชื่อ วิญญา เป็นเทพผู้คุมวิญญาณ มาที่นี่ก็เพื่อเก็บกวาดวิญญาณเนี่ยล่ะ" เขาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
เทพ... วิญญาณ...ผี ...

ฮื่อเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตชั้นเนี่ยยยยย