ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จอกที่ 2 นายบำเรอแล้วไง
อที่ 2
นายบำเรอแล้วไ
(ูมันไม่ใูู่)
เียน: เทียนเทียน
ุภาพ: ้นส
..............
ไท่ือิ้เหอรูปามหล่อเหลามาวามสามารถ นหิสาวทั้ายาม่าพยายามปีนเียทอายเป็นอาหารยามว่าให้แ่เา พระายาาระูลเียเป็นหิามเพรียบพร้อมแ่ให้ไท่ือไ้สอปี็สิ้นใ้วยโรแปลประหลา วัหลัอไท่ือแออัไป้วยสนมหิามายามและนายบำเรอหลาหลายรสาิ
ารายอนายบำเรอหรือพระสนมเป็นเรื่อราวสามัไม่วรเอ่ยถึ ทุน่าพยายามปีนเียอไท่ือเพื่อยานะแ่ันันภายใน ่ามีผู้ายาวามถือีมามายไม่่าัน
หนึ่ในนั้นือายบำเรอ หลิวเสอเทียน นายน้อยระูลพ่อ้าหลิว อีายบำเรอที่ทรโปรปรานอไท่ือ เมื่อวามหอมหวานสใหม่ืาลหลิวเสอเทียนถูทิ้ว้าไม่่าานายบำเรอนอื่น เมื่อ่ำ็มีผู้นอิาอย้ำเิม
เริ่ม้น้วยารส่มาอยู่ในเรือนพัเ่าแทบพั บ่าวสันไม่มีใ้สอย อาหารยัไม่ถูส่มา ้วยร่าายบาเ็บหนัาารถู้อมไม่อาเินเหินไ้สะว ึถูปล่อยให้ายไปเอเ่นนี้
"เี่ยล่ะ!ไม่มีนมาริๆเหรอวะ!" ถึว่าอนแรทำไมเ็บอ ทั้เ็บัวหิว้าว อนนี้อยาินน้ำสุๆ
นึว่าเป็นโรพยาบาลห่วยแ สุท้ายผมันมาสิร่าบับเสียไ้
เรือนหลันี้โระเ่าแถมยัไม่มีสิ่อำนวยวามสะว ผมมอหาาน้ำผ่านแสลอาหน้า่ายามพระอาทิย์ใล้ิน เมื่อเห็นเป้าหมายเลยฝืนสัารัวเอลาร่าสปรและเหม็นี้ลานไป้าๆ
ไอ้ร่าบับ!
รอานี่แล้วผมะไปลาบว รรมเวรีแท้ถึไ้มาทะลุมิิเป็นนิยายับเาแบบนี้ ้ำยัมีำแหน่ายบำเรอถูอิเหี่ยไท่ือิ้มูเล่น ่าแม่!!ายบำเรอแล้วไวะ! ูไอ้หลิวเสอเทียนรับไม่ใูู่ ถึอนนี้มันะลายมาเป็นูอผม็เถอะนะ เหี่ยไ้อีนะ!
ผมเย่าาน้ำเบาๆฟัแล้วยัมีน้ำหลเหลืออยู่ ไม่รอ้าผมแหนหน้าระเือน้ำลไปอึให่้วยวามระหาย
แ่! แ่!!
"นี่มันเหล้านี่หว่า!?" ็ีว่าทนหิวน้ำละวะ!
ผม้นอภายในห้ออยู่นานสอนาน้วยารลานบนพื้นอย่าเื่อ้า ไม่มีอาหารแ่มีไหเหล้าอยู่มาว่าสิบไห ูเหมือนไหสุราพวนี้ะอยู่มานานแล้ว่อนที่ร่านี้ะเ้ามาอยู่
มอึ้นไปบนท้อฟ้า็มืแล้ว ผมเอ็เหนื่อยและล้าาารฝืนเลื่อนที่โยที่ยับาเ็บอี วันนี้โระเหนื่อยแม่!นอนบนพื้นนี้แหละวะ!
ผ่านไปสอวันอาารเ็บปวร่าาย่อยๆทุเลา ผมอาศัยสุราประทัีวิูเหมือนว่าสุราหลายไหนี้ะเป็นสุราสมุนไพร ไ้าพิษบาแผลึไ้เบาบา แม้วามอิ่มท้อะไม่ทุเลาวันนี้ผมเลยัสินใะหอบร่าออาเรือเหม็นเน่าไปหาอะไรใส่ท้อแบนราบอผม
ยาม่ำืนในวัไท่ือเียบสบ ผมมอ้ายมอวาแล้วอย่นมูาลิ้นเหม็นโรเน่าอนที่ไม่ไ้อาบน้ำมาหลายวัน ถึแม้ะเปลี่ยนุยัไ็ลบลิ้นนไร้ยาอายไม่อาบน้ำอย่าผมไ้ เหลือบมอเห็นสระบัวอยู่ไลๆ
อาบน้ำล้าัวแล้วหาเม็บัวินแ้หิวละันวะ!
ไม่มีเบ็ปลา็อแปลาสิรับ เวรำ!
ผมถอุลุมนอแสนหรูหราที่เหลือเพียัวสุท้ายอหลิวเสอเทียนที่ไม่ลายเป็นุเน่าออ เหลือเพียุาวเบาบา้านอาารเย็นยาม่ำแล้วมุ่หน้าลไปในสระบัวที่เบ่บานอววามสวยามใ้แสันทราสลัวๆ
่า!!
"น้ำโรเย็น!" ีนะรับที่วัหลัไท่ือไม่มีทหารหรืออรัษ์มายุ่มย่าม ไม่ั้นมีนถือหอมาแทผมที่บัอาทำให้สระบัวแสนามลายเป็นสระบัวเน่าไป
วัน้ำล้าเนื้อล้าัวให้สะอาไม่มีสบู่็เอาลีบอบัวที่น่าสสารมาถูัวไปพลา เล่นให่นานี้ผมไม่ลืมสระผม้วยลีบอบัวที่ถูยี่นแหลเละ ัเอา้านใบบัวมาถูทำวามสะอาฟันที่น่าสสาร้วย
ีวินี้่าสมบุสมบันเหลือเินู!
เหมือนเล่นเมเอาีวิรอาวัไท่ือแทนเาะร้าที่เยเล่นเลยรับ
เสาะหาเม็บัวมาินไปพลา่วยแ้หิวไ้บ้าเล็น้อย ผมรีบึ้นาน้ำทันทีเพราะเห็นบวนอใรสันเลื่อนมาอยู่ไม่ใล้ไม่ไล สวมุลวๆแล้วย่อลน้ำ่อนัวในใบบัวที่ใล้ที่สุอีรั้
บวน่อยๆใล้เ้ามาึสามารถเห็นหิามและายามเินพูุยันอย่าออรส แ่ละนสวมุใหม่เอียมัเย็บามแ่าันออไป
"ไท่ือโปรัาน้อนรับหวัอ๋อาลั่วหยาที่เินทามาเยี่ยมเยือน พวเ้าอย่าไ้ทำให้ไท่ือายหน้าเียว" ายรูปามแสนุ้นหน้าีบปาีบสั่นที่ามมา้านหลััวเอ
ไอ้ระเทยอาบน้ำหอมนี่หว่า!?
"พระสนมุ่ยโปรวาใพว้าะไม่ทำให้ไท่ือผิหวั" สาวามร่าบาใ้แนเสื้อปิรึ่หน้าแสร้หัวเราะเบาๆ นาเินเยื้ออยู่้าน้าไม่ไลาุ่ยเียนีมานั
"ีนัที่เ้าสารเลวแ่หลิวมิไ้มาเ้าร่วม มันายใ้เรือนโล่วแล้วระมั" ายน่ารัิ้มลิ้มยิ้มเหยียหยามให้นที่ล่าวถึ นายและนาสนมที่ามหลับันไปามัน
"ไยน้อถิอี้ถึไ้ล่าวถึมัน นายบำเรอั้นสวะเ่นมันมีหรือะไ้เสนอหน้าเ้าร่วมานไ้" ุ่ยเียนีหัวเราะหยัน
"นแ่หลิวไ้่าวว่าหนัเหนียวยิ่ เหุใมิรีบายไปเสียเล่า" สาวามยศสูหนึ่เียวล่าวเสริมบ้า แนเสื้อที่ึ้นปิใบหน้าหัวเราะเยาะเบาๆ
"หลิวเสอเทียนผู้นี้อาศัยรูปลัษ์ปีนึ้นเียไท่ือลายเป็นนโปร ถือนว่ารูปาม่าหยิ่เสียระไร พอหลุาำแหน่ป่านนี้ลายเป็นาศพน่ารัเียแล้วระมั อย่ามัวพูถึนแ่หลิวอยู่เลย พวเรารีบไปเ้าร่วมานเถิ"
ผมมอบวนไลห่าออไปเรื่อยๆ อีไอ้พวนี้มัน่าเ้าอร่าที่ผมสิอยู่นี้ไม่ใ่หรือไวะ!
ไอ้ไท่ือบ้าาม!ระเทยอาบน้ำหอมพวนี้ยัแลไปไ้นะรับ!
"พรายน้ำเอ๋ย เ้าำลัยืนล่อลวผู้ใอยู่หนอ!"
เสียระิบพร้อมลมเย็นพัผ่าน้นอนสยิวาย
เี่ยล่ะ!!
ผมหันใบหน้าลับไปมอายร่าสูที่มายืนอยู่้าหลัอนเออนไหนไม่ทราบ้วยวามื่นระหน
ผีหล่อ เอ้ย!! ผีหลอ!!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น