วันแรกกับการเขียนไดอารี่

เฮ้อ...วันนี้มันอะไรกันนะ...ทำไมฉันถึงนึกอยากเขียนไดอารี่ขึ้นมาก็ไม่รู้สิ?...
ลองเอามือแตะหน้าผาก...ก็ไม่ร้อนนี่นา...วันนี้ฉันนึกคึกอะไรขึ้นมาเนี่ย...
เฮ้อ...รู้สึกอยากจะเฮ้อๆๆๆๆ...หลายๆที...ทั้งๆที่ไม่มีอะไรให้ต้องถอนหายใจ...
เฮ้อ...กลุ้ม...เซ็ง...ทั้งๆทีไม่มีอะไรที่ต้องให้กลุ้มหรือเซ็งสักหน่อย...
สงสัยคืนนี้ต้องฝันประหลาดแน่ๆเลย...อยู่ดีๆก็คลิกเข้ามาเขียนไดอารี่อย่างนี้เนี่ย...
หรือมันจะเป็นเพราะว่า...วันนี้รู้สึกสุขประหลาดรึเปล่านะ?...
คิดสิคิด...วันนี้เราเป็นอะไรกันแน่...
อืม...คิดๆๆ...เมื่อคืนก่อนตื่นมาก็แปดโมงแล้ว...แถมงัวเงียๆเหมือนกับเด็กเลย...
แล้วก็ดูการ์ตูน...เหมือนจะสำราญแต่ยังกลุ้ม...
เฮ้อ...ทำไมฉันไม่ขยันบ้างนะ...งานก็ไม่ค่อยได้ทำยังตื่นสายอีก...เครียด(โว้ย!)...
ใครบอกฉันได้บ้างอ่ะ...ว่าเราเป็นบ้าอะไรกันแน่?...
ตื่นมาก็สาย...งานก็ไม่ค่อยทำ...เพราะไม่ค่อยมีอะไรให้ทำ(มั้ง?)...
ทั้งๆที่พ่อแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมากนัก...แต่ทำไมฉันถึงนึกว่าฉันแย่มากก็ไม่รู้สิ...
เฮ้อๆๆๆๆ...หรือฉันคิดมากไปเองกันแน่นะ...ไม่มีใครเขาว่าสักหน่อย...
ทำไมต้องคิดว่าตัวเองนิสัยไม่ดีก็ไม่รู้...เซ็งใจจริงๆ...
จะมีใครเป็นอย่างฉันบ้างนะ...ที่อยู่ดีๆก็คิดว่าตัวเองนิสัยไม่ดี...
คิดว่าไม่เอาไหนเอาเสียเลย...
เฮ้อ...หนังสือเรียนที่ได้มาก็ยังอ่านไม่จบเลย...
ทั้งๆที่ตั้งใจจะอ่านให้จบตั้งแต่ตอนที่เพิ่งได้มาใหม่ๆแล้วแท้ๆ...
เฮ้อๆๆๆ...ขอถอนใจอีกครั้ง...ทำไมกัน?...
ทั้งๆที่คิดจะหัดนอนหัวค่ำแล้วตื่นเช้าตั้งแต่ต้นเดือนแล้วแท้ๆ...
แต่ทำไมๆๆ...ทำไมกัน?...จนกระทั่งเดี๋ยวนี้แล้วฉันยังทำไม่ค่อยจะได้เลย...
เฮ้อๆๆๆๆๆ...อึดอัดจริงๆเลย...เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้...
นิยายก็เขียนค้างๆคาๆ...หนังสือเรียนก็อ่านไม่จบเล่มสักที...นอนก็ดึกตื่นก็สาย...
เฮ้อๆๆๆๆ...อยากจะเฮ้ออีกหลายๆครั้ง...นี่เรากลุ้มไปเองไหมเนี่ย...
ใครที่ได้อ่านแล้วช่วยตอบหน่อยสิ...
ว่าเราคิดกลุ้มไปเองใช่ไหมเนี่ย?..