คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CH.9 SPACIAL JACKSON (100%)
JACKSON
แปะภาพกากๆจากไรท์เตอร์
9
“เฟรชชี่ไนท์อะไรกันครับ? ทำไมผมไม่รู้เลย” ผมโวยวาย แล้วมองพี่แจ็คด้วยสายตาที่คาดคั้น
“ก็แบมออกมาจากหอประชุมมาก่อน”พี่แจ็คเดินไปทั่วร้านเพื่อหาของบางสิ่ง
“แล้วทุกคนในหอก็ต้องไปดิ?”
“ไม่อ่ะ แค่คณะเรา” พี่แจ็คหยุดเดิน ไปมองมาทางผม
“แบมแบมมานี่” พี่แจ็คเดินมาหาผม ทั้งที่บอกให้ผมไปหาเขาแท้ๆ พี่เขาเอามือจับเนคไทของผม แล้วจัดการให้มันเข้ารูป ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่แจ็ค
“มองอะไร” พี่แจ็คเงยขึ้นมามองหน้าขึ้นมามองตาผม และ ...
เราทั้งสองก็สบตากัน
...
“จะไปกันยัง” พี่แจ็คสันละสายตาไปจากผม และพูดขึ้นมา ก่อนหันไปทางอื่น พี่เขาไม่รอให้ผมตอบอะไรก็จับมือผม และลากออกจากร้านทันที
พี่เขาไม่เคยถามผมสัก บอกผมก็ได้ว่าจะไปแล้ว ผมเดินได้ครับบบบ!!
“กฎของงานคือห้ามออกห่างพี่รหัส ถ้าริบบิ้นที่มือหลุดเมื่อไหร่ จะไม่ได้รุ่น”
พี่แจ็คสันหันหน้ามาหาผม ตอนนี้พวกเราสองคนอยู่ข้างหน้าสถานที่นึง ที่ทุกๆคนเรียกว่าผับ ... แน่ใจว่าทีนี้เหรอครับ มันปลอดภัยแน่นะ
“เอามือมานี้” พี่แจ็คสันจับมือผมไป ซึ่งผมชินแล้วละว่าพี่เขาชอบถามแล้วก็ไม่รอคำตอบ -_- พี่แจ็คสัน เอาข้อมือผมกับพี่เขามัดเข้าด้วยกันอย่างแน่นหนา
“โห เอาซะแน่นเลยนะครับ” ผมบอกแล้วพยายามสะบัดแต่กับไม่ออก นี่ต้องตัวติดกับพี่เขาไปทั้งคืน?
ผมหวังว่าผมจะโอเคนะ ..
“ไปกันเถอะ” พี่แจ็คลากผมเข้าไปในผับ สถานที่จัดงานในครั้งนี้ พอทันทีที่เข้ามา ก็ได้ยินเสียงเพลงกระหึ่ม ดังได้ยินไปไกลสามบ้านแปดบ้าน มีคนมากมายที่ผมพอจะเห็นหน้าจากวันรับน้อง ทุกคนมาด้วยชุดที่แตกต่างกัน บ้างก็แม่มด ตรงนั้นนางฟ้า ... เดี๋ยวนะมีธีมงานด้วยเหรอ
“มันมีธีมงานด้วยเหรอครับ?” ผมหันไปถามพี่แจ็ค ตอนนี้ผทและพี่เขาเดินเข้ามาในงานและทุกคนต่างมองมาที่เราสองคน
“มีดิ จะแต่งเป็นอะไรก็ได้” พี่แจ็คสันหันมาตอบแล้วทำหน้ากวนๆใส่
“ทำไมไม่บอกผม! ผมจะแต่งเป็นปิกาจู!!!!” ผมตะโกนลั่น พี่แจ็คสันทำหน้าตกใจ ผมทำหน้าบู้ใส่ โห นี่มันการ์ตูนโปรดผมเลยนะ ผมมีความใฝ่ฝันว่าอยากจะเป็นปิกาจูสักครั้ง แต่พี่แจ็คกลับทำพัง T_T
“สองคนนี้สนิทกันจังเลยนะ”พี่มินที่มาด้วยชุดคุมะ นี่มันน่ารักสุดยอด T_T เปลี่ยนพี่รหัสได้ป่ะครับ
“พี่มินน่ารักอ่ะครับT_T” ผมพูดออกมา พี่แจ็คสันเอามือเขกหัวผม โดนทำร้ายอีกแล้วววววว
“คิ ไปลงทะเบียนตรงนั้นด้วยนะ เดี๋ยวจะมีประกาศผลเดือนคณะละ” พี่มินบอกแล้วชี้ไปข้างเวที ผมมองตามไป
“ทำไมคืนนี้ประกาศเร็ว?” พี่แจ็คสันถามพี่มิน ผมหันไปยิ้มให้พีเนียล ที่ดูจะไม่ค่อยชอบตัวเองในชุดคุมะนั่น มาเปลี่ยนกันก็ได้นะ ...
“ก็กลัวเมาแล้วประกาศไม่ได้อ่ะดิ ปีที่แล้วก็รู้ว่าเป็นไง” พี่มินตอบแล้วหัวเราะ ผมหันไปมองพี่แจ็คสัน มีแอลกอฮอลล์เหรอ ..แน่สินี่มันผับ ..
“ไปลงทะเบียนเถอะ” พี่แจ็คสันดึงแขนผม แล้วพาผมไปที่โต๊ะลงทะเบียน พี่ผญ.สองสามคนนั่งอยู่
“ปีนี้จะโหวตเดือนให้ใครเหรอ” พี่คนนึงถามพี่แจ็ค ผมที่ก้มลงเซ็นชื่อ
“อ้อเหรอออออ ดีจังเลยน้า” พอผมเงยหน้าขึ้นมาก็งง พี่ผญ.คนนั้นตอบกลับมาทั้งที่พี่แจ็คยังไม่ได้พูดอะไรสักคน พี่แจ็คหย่อนกระดาษที่โหวตลงในกล่อง
“แจ็คสันเป็นคนสุดท้ายของคณะพอดีเลย ขอให้สนุกในคืนนี้นะ” พี่ผญ.คนนั้นถือกล่องออกไป ปล่อยให้ผมยังยืนงงกับสถานการณ์เมื่อกี้อยู่
“ไปหาอะไรกินกัน” พี่แจ็คลากผมไปอีกเช่นเคย พี่เขาพาผมเดินมาบาร์แล้วนั่งลง ผมก็นั่งลงข้างๆเขา
“กินเหล้าได้รึเปล่าเราอ่ะ” พี่แจ็คสันหันมาถามผม
อืม ...
ไม่ครับ ผมไม่เคยแตะแอลกอฮอลล์
“ได้ครับ”
อะอ้าว ... ไม่ได้ดิ ต่อหน้าพี่แจ็คต้องแข็งแกร่งกว่าสิ่งใด ..
“กินได้จริง?” พี่แจ็คถามผมเพื่อความมั่นใจอีกรอบนึง
“จริงสิ มั่นใจได้เลยร้อยเปอร์เซ็น..”
ผมกำลังโกหก ...
“อ่ะ งั้นกินสิ..”
SPECIAL JACKSON
ผมยื่นแก้วเหล้าที่ผสมเหล้าน่าจะไม่เยอะให้แบม เขารับมันไป และกินมันทีเดียวหมด อื้อหือ ผมหวังว่าเด็กคนนี้จะไม่โกหกผมหรอกนะครับ
“เป็นยังไง?” ผมเท้าคางมองแบมที่ตอนนี้แก้มของเขาเริ่มแดง
“คะ..แค่นี้เอ๊งง จิบๆ” แบมหันหน้ามามองผม แล้วเอามือชี้หน้าผม ... มันไม่ใช่แล้วมั้งเนี้ย
“แฮ่ม สวัสดีครับทุกคน!!!!!”เสียงจากไมค์ทำให้ผมหันไปมอง ตอนนี้เหมือนจะเริ่มประกาศเดือนแล้ว ปีที่แล้วผมก็ได้มันมาได้ไงไม่รู้ เอ๊ะ อาจจะเพราะความหล่อที่ไม่มีใครเหมือน ... อืม ..
“พี่แจ็คคคค ไปหน้าเวทีกันเถ้อะค้าบบบ” แบมแบมรีบลุกแล้วดึงแขนผมไปที่หน้าเวทีด้วยความรวดเร็ว
“เมาก็บอกว่าเมาดิ จะพากลับหอ” ผมพูด แบมแบมหันมามองหน้าผม แล้วส่ายหน้ารัวๆ
“ผมไม่ได้เมาสักหน่อยยยยย ผมยังสบายดี สะหวันช้านเจ็ด..” แบมแบมชี้มือไปซ้ายทีขวาที จนทำให้คนรอบข้างมอง ผมเลยเอามืออีกข้างจับเขา
“งั้นอยู่นิ่งๆ” วันนี้ผมว่าน่าจะไม่มีปัญหานะนี่ อุตส่าห์พาแบมออกมาไกลสายตาคนในหอได้สักที กลับมาเจอแบม Ver.เมา แบบนี้
แต่มันก็น่ารักดีนะ
“ตอนนี้เราจะไม่ให้เสียเวลามันส์นะครับ คนที่ได้เดือน ได้แก่....”
เสียงดังมาอีกครั้งตอนนี้เสียงทั้งผับก็เบา และไม่มีใครพูดอะไรสักคนยกเว้นคนข้างผมเนี้ย
“แบมแบมสินะ! แบมแบมใช่มั้ยยย ผมเนี้ย” ผมรีบเอามือปิดปากแบมแบมทันที ทุกคนหันมามองผมกันหมด บางก็มีเสียงหัวเราะออกมา มาเมาอะไรตอนนี้
“แบมแบม กันต์พิมุกต์ ภูวกุล น้องรหัส หวัง แจ็คสัน! เดือนปีที่แล้ว ขอเชิญมารับมงกุฎด้วยครับ!!!!!!”
ผมหันไปมองแบมแบมที่ตอนนี้พยายามเอามือผมออกจากหน้าของเขา ผมเอามือออกโดยดี ... นี่อึ้งครับ
“ผมบอกแล้วผมไงๆ ไปเอามงกุฎกันค้าบบ ผมอยู่นี่ ผมแบมแบมคร้าบบบบบบบ”แบมแบมรีบวิ่งไปที่เวที ผมก็โดนลากไปด้วย ไม่นึกว่าเด็กของผมจะได้เดือน
ผมไม่อยากให้เขาได้!
ผมไม่อยากให้ใครรู้จักแบมแบมมากกว่านี้!
หวง!!
“ขอเชิญรุ่นพี่เดือนปีที่แล้วมามอบมงกุฎด้วยนะครับ”
นี่มันถึงตาที่ผมจะต้องทำอะไรสักอย่างแล้วสินะครับ ...
“อ่ะนี่มงกุฏ” ผมรับมงกุฎมาจากมินซอก(ก็ไอ่พิธีกรแหละครับ) แล้วใส่ที่หัวของแบมแบมอย่างไม่รอช้า
“ขอบคุณค้าบบบ พี่รหัส” แบมแบมยิ้มร่า ดูท่าว่าตอนนี้แบมแบมจะไม่ค่อยรู้เรื่องแล้ว .. ผมอาศัยตอนนี้ละกัน!
ผมหันไปทางมินซอกและรีบคว้าไมค์มาด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับจับมือแบมแบม ...
“ผมหวัง แจ็คสัน ผมขอบอกตอนนี้เลยว่า..”
“น้องรหัส.. หรือเดือนคนนี้..”
“เป็นของผม!”
“ห้ามจีบนะครับ ห้ามยุ่งด้วย ขอบคุณครับ จุ๊บๆ” ผมรีบจับมือแบมแบมและลากลงมาจากเวทีทันที
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
และเป็นไปตามคาดครับ เสียงกรี๊ดกระหึ่ม ผมหันไปมองแบมแบมที่ยังคงอึ้ง ผมเชื่อว่าตอนนี้เขาไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก
“พี่แจ็คสัน หยุดก่อน” แบมแบมดึงแขนผมแล้วยืนนิ่งไม่ยอมให้ผมลากไปต่อ ผมเลยหยุดแล้วหันไปมอง
“พี่ชอบผมเหรอ?” แบมแบมเอามือชี้ตัวเอง ตอนนี้หน้าของแบมแดงกล่ำมากกว่าเดิม ใจของผมมันแทบจะหลุดไปอยู่ตาตุ่มทันทีที่เขาถามประโยคนั้นออกมา ...
อย่าบอกนะว่าเมื่อกี้เขารับรู้ทุกอย่าง ...
“คงไม่ใช่หรอกม้างงง ไปแดนซ์กันครับ โจ๊ะๆ” แบมแบมหัวเราะแล้วลากผมไปเมื่อเขาได้ยินเพลงสวรรค์ชั้น 7 .....
“พี่แจ็คสันเต้นดิๆ” แบมแบมเต้นไปเต้นมาเหมือนคนเมา ... ก็ใช่ดิ เมาไม่รู้เรื่องแล้วเนี้ย ตอนนี้ทุกคนก็เริ่มไม่สนใจเราสองคนแล้ว ทุกคนต่างก็เต้น มีเพียงแค่ผม ที่ยืนมองเด็กบ้าเต้นอยู่ตรงหน้า
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น และผมก็หยิบมันขึ้นมา
’23:40’
นาฬิกาปลุก ... นี่มันใกล้จะเที่ยงคืนแล้วนี่!
กฎของหออากาเซ : ห้ามกลับหอเกินเที่ยงคืน ถ้ากลับเกินมีสิทธิ์โดนไล่ออกทันทีไม่ว่าอะไรทั้งสิ้น
ผมดึงริบบิ้นที่มัดผมกับแบมออก และอุ้มคนที่เต้นบ้าทันที ทุกคนหันมาสนใจผม แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ผมต้องรีบพาแบมแบมกลับหอ!
…
แจ็คสันรีบเร่งคันเร่งอย่างเร็วที่สุดเพื่อให้เขากลับเข้าหอทันเวลาเที่ยงคืน ส่วนแบมแบมก็หลับไม่รู้เรื่องอยู่ข้างเขา ถ้าแจ็คสันรู้ เขาคงไม่ให้แบมกินแก้วนั่น แบมก็คงจะรู้เรื่องมากกว่านี้
23:50
แจ็คสันอุ้มแบมแบมที่ยังนอนหลับไม่รู้เรื่องเข้าหออย่างเฉียดชิว
“เกือบเที่ยงคืนเลยนะ แล้วนั่นเมา?” เจบีที่ยืนถือกุญแจอยู่หน้าหอ เห็นแจ็คสันที่อุ้มแบมแบมมา
“แค่แก้วเดียวก็น็อค” แจ็คสันตอบแล้วเดินขึ้นห้องไปเลย บรรยากาศมันเหมือนจะอึดอัดสำหรับเขาทั้งสองคน .. เพราะอะไร?
“คงไม่อาบน้ำแล้วมั้ง..” แจ็คสันวางอีกคนลงบนเตียง เขาที่กำลังจะเดินไปที่เตียงของเขา แต่แบมแบมจับแขนเขาไว้
“พี่นอนกับผมก็ได้”
_____________________________________
เสาร์อาทิตย์นี้พอมีเวลาว่างมาอัพฟิคให้เลย
สองตอนรวด อาทิตย์หน้าเค้าก็จะสอบแล้ว
ถ้าปิดเมื่อไหร่คงมีเวลามาอัพบ่อยๆ
เม้นให้กำลังใจด้วยนะ!
ขอบคุณค่ะ
___________________________________
ความคิดเห็น