มีเรื่องเขินๆ มาเล่า แบบว่าจะเขินอยู่คนเดียวอะนะ5555จุดเริ่มต้นคือเพื่อนของพี่อยากจะเพ้นท์ผนังร้านๆ นึง ขอไม่บอกชื่อนะเดี๋ยวจะพาดพิงเกิ๊นน ละถ้าพี่เขามาอ่านเจอจะทำไงล้าาาา งื๊อออออออ พี่เขาเป็นเจ้าของร้านสักเด้อ ไม่รู้ชื่อด้วยง่ะไม่ได้ถาม
คือพี่เขาจะจ้างเราไปเพ้นท์ร้านเขาาา คือก็สงสัยนะว่าทำไมถึงจะจ้างเราไปทำอะะ พี่เขาก็แบบทำงานสักงี้ เป็นลวดลาย ก็น่าจะมีฝีมือรึเปล่าา ทำเองได้ วันแรกที่พี่เขามาถามก็ได้คุยกันแบบวนไปวนมา55555555 ก็เรื่องราคาเนี๊ยะแหล่ะ กะตอบไม่ได้เพราะที่ทำอยู่มันถูกเกิ๊น!! คือพี่ง่าาา คิดจะเปิดประตูเข้ามาก็เปิดเลยง่ะะ ครั้งแรกเราล็อคประตูโว้ยเลยเป็นคนเดินไปเปิด ครั้งที่สองพี่เดินมาบอกว่าจะให้เพ้นท์รูปวันพีชงี้ ละให้ไปดูร้านนะ ไอ่เราก็ไม่กล้าเข้าไปดูเพราะมันร้านสักไง กลัววว มีคนอยู่ในนั้นเยอะด้วย
แต่เราก็เข้าไปจนได้5555555555555 คือทีแรกอ่ะไม่กล้า ก็ยืนมองอยู่นอกร้านงี้ แล้วสะกดจิตอยู่ในใจ จงมองกู มองกูสิ มองกูอิสัส55555555 ละเขาก็หันมามองแล้วเรียกให้เข้าไปหาา แบบบบบ ท่าเรียกละมุนมากอ่ะมียิ้มให้หน่อยๆ ด้วย อั้ยยยยยยยแล้ววก็คุยว่าจะให้เพ้นท์ประมาณนี้ แล้วก็ตรงนั้นด้วย คือพี่ก็สักให้ลูกค้าอยู่เน๊าะ แต่หน้าตาคือละมุนมาก โง๊ยยยยยยย แต่คือลูกพี่ก็เต็มร้านเลยอ่ะ555555555555555555 ละผญ.ที่นั่งอยู่นั่นเมียพรี่ปะะะ 5555555555555555 ก็ไม่อะไรยังไงพี่ก็เป็นอาหารทางสายตาของหนูอยู่ดีนะ♡
ละวันสุดท้ายที่เราจะอยู่ในละแวกนั้นอ่ะ ไม่ได้ให้คอนแท็กพี่เขาไว้เลย แค่ชื่อกะยังไม่รู้เลยเด้อ555555 ก็เลยหวั่นใจกับเพื่อนว่าพี่เขาจะจ้างเราเปล่าอ่ะะ คือกูอยากทำน้าาา อยากวาดลูฟี่ พอสักพักใหญ่ พี่เขาก็เปิดประตูเข้ามาอีกล้าวววววววว วั้ยยยยยยยยยยพี่เอ๊ยยย มาคุยว่าแบบร้านนี้เพ้นท์กี่วันไรเงี่ย เราก็เดินลงเข้าไปคุย จำลายละเอียดไม่ได้แล้วว่าไรบ้าง พี่ร้านสักก็บอกเดี๋ยวผมหาแบบให้นะะ (พี่เขาพูดผมง่าาาาา งื๊อออออ) ไอ่เราก็หาแบบจะมาเสนอพี่เขาอยู่แล้ว (คือก็ชอบวันพีช อยากวาดโว้ยอยากทำ) พี่เขาก็แบบ อ่ะครับ ประมาณนี้แหล่ะะ ละก็คุยกันไปอีกนิ๊ด พี่ก็ขอเบอร์ อุ้ยยยยกรี๊ดแรงงง กะเลยให้เบอร์พี่ไปเพราะตัวเองไม่ค่อยสนใจโทรศัพท์ง่าาาาา พอบอกเบอร์แล้วชะก็ถามว่าชื่อไร เราก็ตอบชื่อไปโว้ย ละบอกว่าอันนี้เบอร์พี่นะ พี่เขาก็เลยแบบ งั้นเมมว่าเพ้นท์กำแพงละกัน อุ่ยตายล้าวววววววววววววววววว
พี่เขาบอกว่าอยากให้รีบทำ เพราะสิ้นเดือนผมจะไปเที่ยว อยากให้เริ่มทำพรุ่งนี้เลย อหหห, เราก็เลยตอบตรงๆ ว่าไม่อยากทำพรุ่งนี้แล้ว55555555555555 ละเราก็ถามเรื่องแบบอีก กะพี่เขาไม่เอาแบบมาให้ดูสักทีง่าาาาาาาา พี่ก็เลยพูดประมาณว่าเดี๋ยวให้ไปเลือก(หรือไรสักอย่าง) อยากให้ทำตัวที่เราถนัด ประมาณว่าเวลาทำจะได้มีความสุขแล้วงานมันจะสวย ตอนนั้นใจสั่นมากมีความคิดเหมือนกันเลยพี่ง่าาาาาาาา เราก็เลยพูดว่านี่ก็ดูวันพีชเหมือนกันนะ วาดโดฟลามิงโก้ได้มั้ย นี่จำรีเอ็กชั่นพี่เขามะค่อยได้ละะ
คือเหมือนมีเพื่อนในร้านสักเรียกพี่เขาด้วยนะ พี่ก็ตอบว่า คุยเรื่องเพ้นท์ร้านอยู่ละก็หัวเราะ ก่อนไปนิดนึงถามว่า พี่จะปิดร้านให้เพ้นท์ หรือว่าเพ้นท์ไปด้วยพี่สักไปด้วย พี่ก็ตอบว่าทำไมจะมีปัญหาไรหรอ เราก็บอกว่า ก็ได้แต่กลิ่นสีมันจะนิดนึงนะ พีเขาก็แบบโอ้ยไม่เป็นไร ส่วนมากลูกค้าเป็นเจ้าประจำ ไม่งั้นก็อะไรสักอย่างนี่แหล่ะลืม55555555 ละก็ถามอีกว่า แล้วร้านพี่ปิดเมื่อไหร่ โอ้ยยย สบายได้ทั้งวันทั้งคืน ง่อวววววววววว เขินไปอิ๊กเด้ออออออออ โอ้ยตอนคุยกูนี่มุ้งมิ้งสัสสสสส เรียกพี่เรียกพี่ พี่ก็ผมผมมผมผมผมผม ./////.
ยอมรับว่าปลื้มพี่นะ แต่ตอนนี้คือจำหน้าพี่ไม่ได้ละอ่ะ ทำไมไม่รู้555555555555555555555555555555555555555555555555555 ให้เบอร์ไปไม่รู้จะโทรมาเปล่า ละไม่รู้ว่าจะได้ไปเพ้นท์ร้านพี่เขาเปล่านะะะ แต่ก็อยากทำนะแต่อีกใจก็กลัว คือถ้าได้ทำก็จะแบบเอาชนะใจตัวเองงี้ ละได้ไรหลายๆ อย่าง คือ 1) ใจบางบางทำงานให้ลูกค้าหล่อ เปงปสก. 2) ได้เพ้นท์วันพีช ชอบมาก!! 3) มีคอนเน็กชั่นกะพี่เขา แบบไอ่เราโตขึ้นก็อยากสัก มาสักที่ร้านพี่ได้เปล่า.///. 4) แสดงฝีมือตัวเองเด้อ แบบพี่ร้านสักอ่ะ ต้องทำงานพวกนี้สวยง่าาา กลัวว่าพี่จะไม่ชอบไง
จบไปแค่นี้ละกัน พิมพ์ไปด้วยยิ้มไปด้วยเหมือนคนบ้า!
ความคิดเห็น