คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บาหลีมอไปนอหน้า่าอรถทัวร์สอั้น้วยสายาเหม่อลอย สายฝนที่สาระหน่ำมายัหน้า่าระรถนมอไม่เห็นภาพ้านนอแ่็ยัเห็นสีเียวอ้นไม้ลอทาไ้ เส้นทาที่่อน้าเี้ยวและเป็นภูเาทำให้รถทัวร์ปรับอาาศสอั้นโอนเอนน่าลัวยามีโ้ามไหล่ถนน ผู้โยสารวัยลานที่นั่อยู่้าเธอถอนหายใออมาหนัๆทุรั้ เหมือนนาะลัวไม่น้อย นับรถะินเส้นทามา เพราะเาไม่ลวามเร็วเลยยามบัับให้รถแล่นผ่านโ้ทุโ้อถนนทาหลวมุ่หน้าสู่อำเภอเล็ๆที่อยู่ายแนสุประิมอประเทศไทย
สอ้าทาเริ่มมี้นไม้น้อยล ่อนที่ถนนเส้นเี้ยวะพารถโยสารสอั้นเ้าสู่ัวอำเภอ ึ่อยู่ห่าไลาัวัหวัเพียไม่ถึร้อยิโลเมร แ่ว่าเพราะเส้นทาที่อ้อมภูเาและเป็นภูมิประเทศแบบแอ่ระทะ ทำให้ารเินทาใ้เวลาถึสอั่วโม รถเริ่มเร่วามเร็วเพิ่มอี ทั้ที่เ้าสู่ทาหลวที่มีรถสัรมาว่าเิม เหมือนนับะรีบทำเวลาที่ะเ้าสถานี แล้วเพราะสายฝนที่ ถนนลื่น และวามประมาทอนทีุ่มวามปลอภัยอีวินับห้าสิบว่าีวิบนันรถ ็ทำให้รถสูเท่าบ้านสอั้นเสียหลั ่อนะมีเสียเบรัสนั่นาม้วยเสียรีร้ออผู้นในรถ บาหลีลืมาึ้นแ่ไม่ทันแม้แ่ะะพริบ้วยวามใ เพราะทันทีที่เปิเปลือาึ้น วามมื็เ้ามาแทนทันที แล้วหิสาว็ไม่รู้สึอะไรอีเลย รู้เพียว่าัวเอถูระแทและเหวี่ยเ็มแร!
“ุ เป็นยัไบ้า อย่ายับนะ รอ่อน” เสียอใรบานัาที่ไลๆ ่อนะ่อยๆัึ้นเรื่อยๆ นเหมือนเ้าอเสียมาพูอยู่เหนือศีรษะ ทำให้หิสาวที่ำลัพยายามะันศีรษะมอ้อทิ้ัวลนอนามเิม เธอพยายามเหลียวมอรอบัว ลิ่นเหม็นไหม้ ล้ายยาโนไฟเผา ลิ่นาวที่ทำให้บาหลีรู้สึอยาอาเียนออมา และเสียร้อไห้ ร้อรา้วยวามเ็บปวและอวาม่วยเหลือัระม
“โอ๊ย” บาหลีร้อเมื่อพยายามะยแนึ้น แ่วามเ็บปวทีู่่โมทำให้้อร้อออมา แนเธอมันยไม่ไ้ หนำ้ำยัปวนเินทน บาอย่าที่เหนียวและเหม็นาวเปียหนึบบนหน้าผาอเธอ
“อย่ายับ แนุหั ทานี้! มีนรออยู่รนี้”
เสียอผู้ายที่เธอไ้ยินทีแรัึ้นอีรั้ บาหลีหันไปมอเา แ่ว่าภาพที่เห็นมันมัวมา เพราะทั้เลือและอาารมึน ใับอุบัิเหุที่ไม่าิว่าะเิึ้น
“ผมะ่วย... ุลอยับาไ้ไหม”
มือให่ยื่นมาึระเป๋าใบให่ที่ทับาหิสาวออ ายร่าให่ในุู้ภัยเป็นุเอี๊ยมสีเทา เปื้อนเลือและโลน เพราะเาโลมาในลอแห้ๆที่รถทัวร์สายเหนือพุ่ลมาหลัาเสียหลัเพราะวามลื่นอท้อถนน นเ็บนับสิบ และอามีนายทำให้พวเาอีหลายนที่นั่ประำอยู่รป้อมสามแยไฟแให่อถนนสายหลั ่อนะเ้าัวเมือ และเห็นเหุาร์เ้าพอี รีบเ้ามา่วยเหลือ
“ไ้่ะ”
หิสาวอบ ทำให้้านล้าถอนหายใ เา้อทำานเร่ับเวลา เพราะอามีนที่้อารให้่วยและอยู่ในนาทีเป็น นาทีายรออยู่ในารถ แนวาอหิสาวที่นอนอยู่ับอสัมภาระภายในารถที่เามุเ้ามานั้นห้อยล มีรอย้ำน่าลัว แนหั... เาสันนิษาน่อนะสอมือ้อนหลัอผู้หิที่ใบหน้าีเผือ มีราบเลือเ็มหน้าผา
“่วย้วย ่วยป้า้วย โอย”
เสียร้ออให้่วยัาหลัพนัเ้าอี้ที่หัลไปรวมัน้านหนึ่ ทำให้บาหลีลืนน้ำลายเหนียวหนับลอ
“ุไป่วยเาเถอะ ัน... ัน ออไปเอไ้”
ใบหน้าที่เปื้อนโลนและมีเหื่อเ็มหันไปมอามทิศที่เาเอ็ไ้ยินเสียร้ออวาม่วยเหลือเหมือนัน
“ันออไปเอไ้ ไป่วยนอื่นเถอะ”
แล้วเหมือนะยืนยันำพู หิสาวยับัวออาอที่หล่อนนอนอยู่ ่อนะระเสือระสนออมาเอ ัริมฝีปาแน่น่มวามเ็บปว
ู้ภัยร่าให่มอนเ็บที่อาาร็ไม่ไ้น้อยว่า นเ็บที่นอนรวราปานะาใที่เพื่อนเาพาออไปไ้เือบหมแล้วและนอนเรียรายรอให้รถโรพยาบาลมารับอยู่บนอบถนน ่อนะหันไปสนใเสียอวาม่วยเหลือาเหยื่ออุบัิเหุอีนที่อยู่หลัรถแทน
รถที่นอนะแมีเศษระเ็มไปหม แ่หิสาว็พาัวเอออมารหน้า่าไ้ และมีมืออใรที่อยู่้านนอ่วยึร่าเธอออไป ่อนะมีน้อนอุ้มพาเธอึ้นไปนั่อยู่บนอบถนนลาอนรี ที่มีแ่นเ็บนั่และนอนเรียรายรอให้นพาไปโรพยาบาล บาหลีหันไปมอรอบๆ ่อนที่ะไ้ยินเสียไเรนอรถพยาบาลัมาแ่ไล
ความคิดเห็น