คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter}}}:20>>ศัตรูที่คาดไม่ถึง
เมื่อจบคาบเรียนที่สองก็เข้าสู่ช่วงพักเที่ยงพวกสึนะและมิโฮะก็อพยพกันไปดาดฟ้าเหมือนเคย
“เห วันนี้ชิอากิทำข้าวหน้าไข่หวานหรอOoO”โมโมกะทำท่าจะคีบไข่หวานของชิอากิมาแต่ก็โดนอีกฝ่ายตีมือ
“ของตัวเองก็มีนี่ไข่หวานน่ะ ซูชิ ซาซิมิก็มี ยังจะมาขออีก - -++”โมโมกะยิ้มแหย่ะ ๆ และมองข้าวกล่องของตัวเองยามาโมโตะเห็นแบบนั้นก็รีบถาม
“นี่ไม่ชอบหรือ ชั้นอุตส่าทำเลยนะ^O^” โมโมกะคิดในใจ ‘นั่นคือเหตุผลว่าทำไมชั้นถึงไมกินไงไอ้บ้ายามะเนียนเอ๊ย !’ แต่ถึงจะคิดอย่างนั้นท้องก็ต้องมาก่อนโมโมกะจึงจัดการยัดซูชิอันเป็นของโปรดลงกระเพาะไป และก็มาเคลิ้มเพราะซูชินี่อร่อยมากมาย มิโฮะเห็นแบบนั้นก็แซว
“เฮ้ออ ข้าวกล่องแห่งรักหญิงแกล้งเล่นตัวสุดท้ายก็กินด้วยใบหน้าอิ่มเอม^ ^++”
พรูดดด!!! โมโมกะถึงกับอ้วกออกมาใส่หน้ายามาโมโตะเต็มๆ
“เฮ้ย! อย่าพูดเลี่ยน ๆได้ป่ะดูดิเสียของหมด -*-”
“อารายยกานนเราพูดเล่น ๆอย่าร้อนตัวสิจ๊ะ ^O^”
-*->>โมโมกะ ‘เดี๋ยวเหอะเอ็งตาย’
ทุกคนอยู่ในเวลาสุขสันต์มีเสียงหัวเราะหารู้ไม่ว่ามีใครบางคนกำลังจ้องมองมา
“คิคิคิคิคิคิคิ…”เสียงหัวเราะดังขึ้นมาแต่ไม่มีใครได้ยิน มีเพียงชิเอกิที่สะดุ้งกับเสียงหัวเราะนั้นและหันไปตามเสียง ทุกคนเริ่มสังเกตุเห็นถึงความผิดปกติ บรรยากาศที่เงียบเกินไป สายลมพัดแรงผิดปกติ ท้องฟ้ามืดครึ้มทั้งที่ไม่มีเมฆ
“เกิดอะไรขึ้นกัน…”ทุกคนอุทานพร้อมกันและในเวลานั้นก็มีร่างของเด็กสาวผมสีดำสนิทในชุดกิโมโนสีแดงกระโดดลงมาและยิ้มให้พวกเขาทุกคนดวงตาสีแดงของเธอเปล่งประกายผิวสีซีดเหมือนจะส่องประกายในที่มืดได้ผมยาวที่เกือบถึงก้นพลิ้วไสวเมื่อเธอย่างเก้าเข้ามาหา ทุกคนถอยหลังโดยอัตโนมัติเธอยังเข้ามาไม่ถึงตัวทุกคนก็ได้กลิ่นฉุนคุ้น ๆเตะจมูกกลิ่นคาวเหมือน…เลือด…
“อึก! กลิ่นนี่มัน”ชิเอกิเอามือปิดจมูกเพราะตัวเองไม่ถูกกับกลิ่นแบบนี้อยู่แล้ว
“เลือด…”ทั้งหมดอุทานพร้อมกัน เธอยิ้มมันจะดูน่ารักกว่านี้หากเธอจะไม่เผยเขี้ยวยาวแวววาวที่เปื้อนคราบเลือดเล็กน้อยให้ดูมีแสงแดดส่องมาเล็กน้อยทำให้เห็นชัดกว่าเดิมว่ากิโมโนนั้นมันหาใช่สีแดงไม่ มันคือชุดกิโมโนสีม่วงที่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีแดงเกรอะกรัง…
“คิคิคิ เด็กที่นี่อร่อยดีนะแค่ไม่กี่คนก็ทำให้ข้าคงร่างได้นานถึงขนาดนี้”ทุกคนกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่แสดงว่าร่างที่ปรากฏในขณะนี้เป็นเพียงร่างชั่วคราวงั้นหรือ
“ไม่เอาน่า โฮโค อย่าไปแกล้งเขาแบบนั้นสิ”หญิงสาวอีกคนปรากฏตัวขึ้นมาเธอมีผมสีขาวชุดสีขาวบริสุทธิ์นัยตาสีฟ้าครามเยือกเย็น เด็กสาวนามโฮโคทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย
“ยูกิอนนะเจ้าอย่ามายุ่งน่า ข้าไม่ได้แกล้งซะหน่อย…หวา!!!”โฮโคสะดุ้งเล็กน้อยเพราะยูกิอนนะเอานิ้วมาจี้สะเอวของโฮโค และสิ่งหนึ่งก็ปรากฏแก่สายตาของทุกคน…
“หาง!”
“ก็หางน่ะสิเห็นเป็นอะไรล่ะ=3=”โฮโคโชว์หางของตนให้พวกสึนะและโมโมกะดู หางของโฮโคสีต่างกัน หางแรกสีแดง หางที่สองสีฟ้า หางที่สามสีเขียว หางที่สี่สีม่วง หางที่ห้าสีเหลือง ทั้งหมดห้าหาง ชิเอกิตาเบิกโพลงและตะโกนออกมาด้วยแววตาเป็นประกาย
“ฮะโฮโคจิ้งจอกห้าหางจิตวิญญาณแห่งป่าน่ะหรือ *O*”ทุกคนหันขวับไปทางชิเอกิที่ตอนนี้ทำหน้าดีใจสุด ๆ (มันใช่เวลาไหม= =) ส่วนโฮโคยิ้มแป้นแลดูน่ารัก^O^
“คิคิคิเจ้าหนูนี่รู้จักข้าด้วยข้าคงดังเหมือนกันนะนี่ ใช่แล้วข้าคือจิ้งจอกห้าหางโฮโค”โฮโคยืดและเหล่มองยูกิอนนะประมาณว่า ‘หึ! เจ้านี่ไม่มีใครเอ่ยถึงเลยนะ’ พร้อมยิ้มเยาะเล็กน้อย แต่ยูกิอนนะดูท่าจะไม่ใส่ใจเท่าใดนัก ทำให้โฮโคหน้าตึงเลยทีเดียว
“ถ้านั่นคือโฮโคงั้นผู้หญิงผมขาวนั่นก็…”โกคุเดระรีบใส่แว่นและเอ่ยเสียงสั่นสีหน้าดีใจมากมาย ดูท่ามิโฮะ ชิเอกิ ชิอากิและโมโมกะก็แสดงสีหน้าดีใจไม่แพ้กัน
“เจ้าหญิงหิมะ!!!”ยูกิอนนะดูอึ้งไปนิดที่อยู่ทั้ง5เสียงก็เอ่ยเรียกตัวเองพร้อมกันเสียงดัง
“นี่น่ะหรือเจ้าหญิงหิมะสวยจัง”สีนะตาโต
“ว้าว! ^O^ สวยมากเลย”ยามาโมโตะยิ้มเอ่ยเนียน ๆ
“ชิ!-3-”โฮโคหน้ามุ่ยแต่แล้วก็มีพายุหิมะพัดกระหน่ำมาอย่างแรงบรรยากาศเย็นยะเยือก ยูกิอนนะมองทุกคนอย่างอาฆาตแววตาเย็นเยียบ
“ถึงแม้ว่าเจ้าจะชมข้าสักกี่คำก็เปลี่ยนความแค้นข้าไม่ได้!!!”ยูกิอนนะสะบัดมือเพียงเล็กน้อยก็เกิดพายุหิมะพัดโหมกระหน่ำวัตถุที่อยู่ใกล้ ๆจนกลายเป็นน้ำแข็งและแตกกระจาย
“ฮะเฮ้ยูกิอนนะพอก่อนอยากให้เมืองนี่ราบเป็นหน้ากลองรึไงมันยังไม่ถึงเวลานะ”โฮโคดึงแขนเสื้อของยูกิอนนะไว้เธอดูเหมือนจะคิดได้ขึ้นมาหน่อย
“นั่นสินี่ยังไม่ถึงเวลา”ยูกิอนนะยอมสงบเมื่อนั้นพายุทั้งหลายก็สงบลงไปด้วยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน ทุกคนอยู่ในอาการตกใจ
“ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าไปก่อนเมื่อท่านผู้นั้นตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่…ก็เตรียมล้างคอรอไว้ได้เลย”ยูกิอนนะปร่ายตามองอีกครั้งก่อนจะหันหลังลอยขึ้นฟ้าไป แม้ทุกคนจะเห็นเธอบินลงมาจากฟ้าแต่ก็ไม่คิดว่าจะกลับไปในรูปแบบนี้ก็ได้แต่ออกอาการอึ้ง แต่แล้วประตูก็ถูกพังออกมาพวกรุ่นที่หนึ่ง รีบอร์น ดีโน่ เรียวเฮและฮิบาริพุ่งออกมา ทางด้านยูกิอนนะและโฮโคที่ยังไปได้ไม่ไกลเท่าไหร่ หันกลับมามอง ฮิบาริมองขึ้นไปทางพวกยูกิอนนะพอดี ยูกิอนนะชะงักและเพ่งพินิจใบหน้าของฮิบาริ
“แหมมถึงกับแห่มากันเลยแฮะ”โฮโคยิ้ม แต่ยังไม่ทันมองไปที่ยูกิอนนะที่ตอนนี้มีน้ำตารื้นขอบตา
“ท่านฮิซาชิ…ท่านจริง ๆ”หยาดน้ำตาไหลรินกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งและแหลกสลายไป โฮโคมองยูกิอนนะอย่างตกใจ เพราะเจ้าหญิงหิมะที่เย็นชาผู้นี้ไม่เคยร่ำร้องต่อหน้าใครแต่ตอนนี้หยาดน้ำตาของเธอไหลรินอย่างปิดไม่ได้
ทางด้านฮิบาริที่มองขึ้นไปดู ‘ผู้ที่ทำให้โรงเรียนเสียหาย’ อย่างคาดโทษ แต่คนอื่น ๆที่สายตาดี (ในที่นี้มีไม่กี่คน) ก็สังเกตุเห็นหยดน้ำแข็งที่ไหลออกมาจากตาของยูกิอนนะ
“นั่น…น้ำตาหรือ”ยามาโมโตะที่ (คาดว่า)สายตาดีเพ่งมองเล็กน้อยก่อนพูดออกมา
“แต่ทำไมถึงร้องล่ะ”โมโมกะถามส่วนสายตายังเพ่งมองอยู่
คนอื่นกำลังงงว่าเห็นได้ยังไงมันอยู่ตั้งไกล = =
“ยูกิอนนะไปกันเถอะ เค้ามองใหญ่แล้ว”โฮโคดึงแขนเสื้อของยูกิอนนะ เธอหันมามองโฮโคพร้อมกับเช็ดน้ำตา และมองฮิบาริเป็นครั้งสุดท้ายด้วยแววตาที่บอกไม่ถูกแต่ดูเหมือนฮิบาริจะไม่สนสายตานั้นเดินหันหลังกลับอย่างไม่ไยดี ยูกิอนนะสะเทือนใจเป็นอย่างมากแต่ก็ยอมหันหลังกลับเช่นกัน
“เหมือนเคยเห็นที่ไหน…”ฮิบาริพึมพำออกมาตอนที่ยูกิอนนะลับตาไปแล้ว
“ไม่น่าเชื่อ”ชิเอกิพึมพำ
“หือไม่น่าเชื่ออะไรหรือ”ทุกคนถามพร้อมกัน
“ทั้งโฮโคและยูกิอนนะทั้งสองเป็นจิตวิญญาณแห่งธรรมชาติที่รักสงบแล้วทำถึง”ชิเอกิทำท่าครุ่นคิดเพราะทั้งสองไม่ค่อยมายุ่งเกี่ยวกับมนุษย์เท่าใดนักและไม่ค่อยปรากฏตัวให้ใครเห็นด้วยแต่นี่เล่นมาสร้างปรากฏการณ์ให้เห็นได้ชัดเลยว่ามาแล้ว
“เพราะเดม่อนเริ่มเคลื่อนไหวแล้วไงล่ะ”จีอ๊อตโต้พูดหน้าสลด
“หมายความว่าไอ้เดม่อนอะไรนั่นควบคุมได้แม้กระทั่งจิตวิญญาณธรรมชาติงั้นหรือ”โกคุเดระถามอย่างตกใจ
“ไม่หรอกเรียกว่าเกลี้ยกล่อมซะมากกว่านะเดม่อนถนัดเรื่องนี้อยู่แล้วล่ะ”จีบอกพร้อมทำหน้าเคียดแค้น
“หึเพราะอ่อนแอน่ะสิถึงต้องพึ่งคนอื่น”ฮิบาริและอราวเด้พูดพร้อมกัน ทำเอาโมโมกะหัวใจจะวาย
“ฮ่ะ ๆๆๆวิธีของแต่ละคนไม่เหมือนกันนี่เน๊าะ”อุเก็ตสึหัวเราะ
“แต่พวกแกต้องรีบไปเรียนวิชาต่อไปแล้วนะไปช้าเดี๋ยวจะไม่ตายดีนะเออ”รีบอร์นขู่ ทุกคนทำหน้าผวา คิดในใจ ‘ข้าวก็ยังไม่ทันกินแถมศัตรูกำลังจะมาจะให้ไปนั่งเรียนยังไงฟะ = =*’ แต่รีบอร์นนั้นเป็นกรูรู(เพราะอ่านใจ) จึงพูดดักไว้
“ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องเดม่อนหรอกเพราะเจ้านั่นยังไม่ฟื้นขึ้นมาตอนนี้แน่”ทุกคนทำหน้าสงสัยยกเว้นพวกรุ่นที่1และดีโน่
“ก็เพราะสัญชาตญาณไงล่ะ”
=[]=>>แค่เนี๊ย! <<คราวนี้ทั้งดีโน่รุ่นที่หนึ่งพวกสึนะและมิโฮะคิดเหมือนกันหมด ‘ประเสริฐจริง ๆเพราะสัญชาตญาณ = =’แต่ถึงจะเครียดแค่ไหนทุกคนก็ต้องจำใจไปเรียนวิชาต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้…..
อีกด้านหนึ่ง ที่ ๆห่างไกลจากตัวเมืองห่างไกลจากผู้คนห่างไกลจาก ….สิ่งมีชีวิต
“ว่าไง…กลับมาแล้วหรือโฮโค ยูกิ”หญิงสาวผมสีแดงสดเปลวไฟหากแต่นัยน์ตาเป็นสีฟ้าสดใสผิวสีซีดแต่เรียวปากสีชมพูอิ่ม ยิ้มละไมมาทางสองสาวต่างวัยที่เดินเข้ามา
“อื้ม อลิซาเบธ ท่าน… เป็นอย่างไรบ้าง”หญิงงามนาม อลิซาเบธ หน้าสลดลงเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มออกมา
“อีกไม่นานหรอก ไม่นานเขาก็จะกลับมาเพียงแต่…”
“เพียงแต่อะไร!!!”ทั้งสองเสียงประสานกัน
“เราจำเป็นต้องใช้บางอย่าง…บางอย่างที่หาได้แถว ๆนี้”อลิซาเบธน่ายิ้มเย็นซึ่งเป็นรอยยิ้มปกติของเธอ รอยยิ้มที่สามารถสังหารคนอย่างเลือดเย็น ไม่มีแม้คำว่าปราณี เมื่อเธอหมายว่าต้องนำมาให้ได้ก็ไม่มีอะไรสามารถขวางเธอได้ ฆาตกรโหดที่คร่าชีวิตหญิงสาวพรมจรรย์ มีชีวิตอยู่ในแคว้น ทรานซิลวาเนีย สมัยก่อน อลิซาเบธ บาโธรี่
เธอมองหญิงสาวทั้งสองอย่างกระหายแววตาใจดีเปลี่ยนไปเป็นแววตาที่อยากจะได้บางสิ่งมาครอบครองใจแทบขาดโฮโคสะดุ้งและรีบล้วงบางสิ่งออกมาจากชุดกิโมโนของเธอ
“อา…โฮโคขอบใจเจ้ามาก หึหึหึเลือดของเด็กสาวพรมจรรย์ข้ารอวันนี้มาตั้งนานวันที่ข้าจะได้ผิวพรรณอันงดงามของข้ากลับคืนมา”อลิซาเบธทำหน้าดีใจกับสิ่งที่ตนถืออยู่ ขวดแก้วขนาดใหญ่ที่บรรจุของเหลวสีแดงไว้ภายใน อลิซาเบธเปิดจุกออกและราดของเหลวสีแดงให้ไหลไปตามร่างของนางทันใดนั้นผิวสีซีดไร้ชีวิตชีวากลับเปล่งปลั่ง เต่งตึงแลดูเยาวัยใบหน้าอิ่มเอิมมีน้ำมีนวล หญิงสาวทั้งสองจ้องมองอย่างตกตะลึงใช่ว่าพวกเธอไม่เคยเห็นเพียงแต่เห็นกี่ทีก็ยังทำใจให้ชินกับความอำมหิตนี่ไม่ได้ ไม่เพียงแค่อลิซาเบธจะนำเลือดมชะโลมร่างกายเธอยังดื่มกินมันอย่างหิวกระหายไม่เหลือแม้กระทั่งหยดสุดท้าย แถมเธอยังทำหน้าเสียดายกับของโอชาที่หมดเร็วเกินไปราวกับว่ายังไม่พอ
“อืมม ข้าต้องการมากกว่านี้”ดวงตาสีฟ้าของอลิซาเบธกลายเป็นสีแดงก่ำ โฮโคกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่
“อะเอ่อ อลิซาเบธ เคย์ กับ ไค ยังไม่ตื่นอีกหรือคะ”โฮโครีบเปลี่ยนเรื่อง
“สองคนนั่นยังไม่ตื่นเลย ส่วน คลูเดเล่เพิ่งออกไป”ดวงตาของอลิซาเบธกลับมาเป็นสีฟ้าเจิดจรัสอีกครั้งโฮโคแอบโล่งอกเล็กน้อย
ตอนนี้ทางฝ่ายเดม่อนยังไม่มีการเคลื่อนไหวเท่าที่ควรแล้วสิ่งที่อลิซาเบธต้องการเพื่อคืนชีพให้เดม่อนคืออะไรกัน
love em
ความคิดเห็น