คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : chapter}}:30>>คู่หูคู่กัด
บรรยากาศภายในสนามเงียบสนิท ไม่มีใครพูดอะไรหลังจากเห็นภาพที่โคลมล้มทรุดลงไปกับพื้น มันไม่น่าเชื่อว่านั่นคือภาพสามมิติอย่างที่ฟรานบอกเพราะมันเหมือนจริงมาก…
“เกิดอะไรขึ้น?”ชิเอกิหันมองซ้ายมองขวาก็พบสายตาแปลก ๆของมุคุโร่และเรียวเฮที่มองเธอแบบไม่เชื่อสายตา
“ที่โดคุโร่ล้มไปเมื่อกี้เธอเป็นคนทำเหรอ?”
“คงไม่ใช่เขาหรอกครับ ว่าแต่ผู้หญิงผมทองนั่นคือใครครับคุณยามาชิตะ”มุคุโร่ใช่สายเจ้าเจ้าเล่ห์มองมายังชิเอกิที่ตอนนี้ทั้งสงสัยทั้งมึนหัว (จากการถูกสามง่ามเสียบเข้า) เลยตามไม่ทัน่ามุคุโร่พูดถึงอะไร
“ผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วสินะ”เสียงของคนคุ้นเคยดังมาจากด้านหลังที่นั่งชั้นริงค์ไซด์
“คุณดีโน่!!!”ทั้งหมดอุทานพร้อมกันแต่บางคน (ที่อยู่ไกล ๆหน่อย) กลับถอนหายใจแล้วปร่ายตามอง (เดาหน่อยซิว่าใคร ^O^)
“ผู้หญิงคนนั้นที่ว่าหมายถึงคนผมทองน่ะเหรอครับ”สึนะถามคิ้วยังคงขมวดเป็นปมกังวลใจกับโคลมที่อาการย่ำแย่ที่ซึ่งตอนนี้ถูกส่งโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
“ก็นะ… พวกนายที่แยกกันไปฝึกกับพวกรุ่นหนึ่งคงไม่รู้ แต่ชั้นที่ฝึกให้กับชิเอกิและอีกสามคนเคยเห็นเขาไม่กี่ครั้ง”ดีโน่พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่แฝงแววเครียด
“เคยเห็นไม่กี่ครั้งนี่มันหมายความว่าไง”คราวนี้เป็นฝ่ายโกคุเดระกระชากเสียงถามรู้สึกสนใจหญิงผมทองไม่น้อยเพราะมีการปรากฏตัวที่ประหลาดและหายไปอย่างลึกลับ
“ผู้หญิงคนนั้นจะโผล่ออกมาเวลาที่ชิเอกิสลบน่ะ สัณนิษฐานว่าออกมาจากสร้อยคอที่มีจี้คริสตันรูผีเสื้อน่ะ”โมโมกะเอ่ยออกมาไขความสงสัยของทุกคน
“ใช่แล้วล่ะ และดูเหมือนว่าจะนับถือชิเอกิเป็นเจ้านายน่ะนะ”ชิอากิถอนหายใจพลางมองขึ้นไปบนเวทีประลอง
“และดูท่าว่าหวงมากด้วย หุหุหุ”มิโฮะทำหน้าทะเล้นพร้อมเอามือปิดปากแล้วหัวเราะจิต ๆ
“เอาเป็นว่าเรายังไม่รู้จะควบคุมเธอคนนั้นยังไงเพราะตอนนี้เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าตัวเองมีผู้ช่วยที่น่ากลัวอยู่”ดีโน่พูดแค่นั้นทุกคนก็พอจะเข้าใจ คำพูดทุกคำของดีโน่ไม่รอดพ้นหูของมุคุโร่ไปได้ เมื่อได้ฟังสิ่งที่น่าสนใจเข้าเขาก็แสยะยิ้มขึ้นมาก่อนจะมองไปยังชิเอกิอย่างสนใจ
“เอาล่ะเราจะประกาศคู่แข่งคู่ต่อไปตอนนี้ได้เคลียร์พื้นเวทีเรียบร้อยแล้ว และคู่ต่อไปคือ ซารุวาตาริ ชิอากิกับโกคุเดระ ฮายาโตะVSฮาเซกาวะ มิโฮะกับฮิบาริ เคียวยะ อ้อมีลืมแนะนำตัวมีชื่อฟรานนะครับจะมารับหน้าที่เป็นพิธีกรแทนอาจารย์… เอิ่ม…ริโบ…ยา…ม้า?! อ้อริโบยามะนะครับ ^^”ฟรานในชุดสูทดูภูมิฐานแต่ก็ดูน่ารักในคราวเดียวกันแต่จะดีกว่านี้มากถ้าเขาไม่ใส่หมวกกบแถมยังโดนรุ่นพี่โรคจิต (เบล) เอามีดปักหัวอยู่
“รุ่นพี่คร้าบ บ มันเจ็บนะครับเอาออกเถอะ”ฟรานพูดเสียงนิ่ง ๆแต่คนฟังเริ่มที่จะเริ่มจิ้นกระจาย (อย่าคิดลึกนะจ๊ะ^^ เรื่องนี้ไม่มียา (โอย) นะจ๊ะตัวเอง)
“ชิชิชิ เรื่องอะไร ถ้าชั้นทำแบบนี้ ๆๆ สะใจจริง ๆ”เบลพูดด้วยน้ำเสียงจิต ๆช่างได้อารมณ์เอ๊ย! ช่างโรคจิตดีแท้
“อะอา อย่าสิครับรุ่นพี่ต่อหน้าสาธารณะประชาชีแฮนด์ฮีนะครับ”เสียงของฟรานดูกระเส่าอย่างบอกไม่ถูกแต่ที่แน่นอนคือความคิดของเหล่าสาธารณะรัฐประชาชนวายตอนนี้ดังขึ้นมาพร้อมกันว่า
‘good job >[]<O!!!’ พร้อมซู๊ดปากและเช็ดเลือดกำเดาเพราะเสียงของฟรานและเบลดังก้องด้วยอิทธิพลของไมโครโฟน เหล่าสาว ๆเป็นอันกำเดาแตกถ้วนหน้าบางรายที่ไม่ได้ฝักใฝ่ในเส้นทางนี้อาจมีสะอึกบ้างหรืออ้าปากค้างหรือบรรลุวายศาสตร์เข้าสู่เส้นทางนี้ไป
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ =/////=”เสียงของพวกสึนะดังขึ้นด้วยสีหน้าแดง ๆ แต่ไม่ทันไรพวกโมโมกะก็จับเข่าคุย
“นางเอกมากก มีฮาเร็มเป็นของตัวเองแวยังทำไร้เดียงสาเนอะ=O=”โมโมกะพูดพลางเหล่ไปทางสึนะทีทำหน้าคล้ายลำบากใจกับเสียงที่ได้ยิน
“บางทีที่โลกนี้อาจไม่มียา(โอย)ชูกำลัง(วาย)อย่างเรา ๆก็ได้ =.,=”มิโฮะพูดพร้อมทำหน้าหื่นจัด และทันใดนั้นก็มีบางสิ่งลอยลิ่วลงมาจากฟ้าเหมือนจะเป็นรูปถ่ายและช่างบังเอิ๊ญตกลงที่พวกโมโมกะกำลังจับเข้าคุยกันพอดี
“นี่อะไร?”ชิเอกิที่เงยหน้าขึ้นมองเห็นบางอย่างตกลงมาก็คว้าไว้อย่างรวดเร็วแต่พอมองกลับช๊อคค้าง
“หืออะไร…holy shit!!! (ซับไทย-เหี้ยไรวะเนี่ย!!!)”ทั้งสาม (โมโมกะ ชิอากิ มิโฮะ อุทานขึ้นพร้อมกัน แต่พอพวกสึนะจะมาดูกลับถูกพวกโมโมกะสั่งห้าม
“อะไรวะเนี่ย!!! =//[]//=”สิ่งที่พวกสี่สาเห็นคือภาพสึนะกำลังเปลื้องผ้าอาบน้ำโดยมีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆส์ ปกปิดสิ่งควรอนุรักษ์ และแน่นอนว่ามันถูกถ่ายโดยคนที่โปรยมันลงมานั่นจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก… คิดได้เท่านั้นเองลมเจ้ากรรมก็พัดรูปถ่ายสุดวาปหวิวของสึนะไปจากมือของชิเอกิ
“รุ่นที่ 10 มีอะไรตกลงมาน่ะครับ”เสียงโกคุเดระดังขึ้นด้านหลังของพวกโมโมกะ ทำเอาพวกเธอสะดุ้งกันเป็นแถบ
“หืมภาพอะไรน่ะ”
‘ไอ้เนียนโกคุแกอย่าให้สึนะดูนะว๊อยยย >[]<!!!’สี่สาวประสานเสียงในใจแต่ไม่ทันเสียแล้วโกคุเระและยามาโมโตะที่อึ้งหลังจากดูภาพไม่ทันสังเกตุว่าสึนะเข้ามาชะโงกหน้าดูตั้งแต่เมื่อไหร่
“นี่มันอะไรเนี่ยO//[]//O!!!!”สึนะช๊อคค้างกับความโมเอะเอ๊ย!! กับภาพอันบาดตา (บาดใจ)
“โทษทีพอดีมันปลิวน่ะ นั่นคิเลคชั่นชั้นเองที่บ้านยังเก็บไว้อีกเยอะ”รีบอร์นโผล่มาจากใต้ดินพร้อมสาธยายเกี่ยวกับอัลบั้มรูป ทำเอาคนอื่นแทบจะสติหลุดผึ่งแต่เจ้าตัวที่โดนแอบถ่ายกลับหน้าแดงแปร๊ด
‘จงใจปล่อยให้ดูชัด ๆไม่ใช่รึไงฟะ!!! บอกมาได้ว่าปลิวตัวเองออกมาจากใต้ดินไม่ใช่รึไง!!’เสียงในใจของทุกคนประสานกัน
“รีบอร์นนาย!!!”สึนะยังจะไม่ทันด่าอะไรเสียงประกาศของฟรานที่ดูจะเสร็จธุระแล้ว (?)
“เอ่อขอโทษที่ให้รอนานเอาล่เมื่อไหร่จะขึ้นวทีกันสักทีครับ”
“โอ๊ะ!!”มิโฮะอุทานเล็กน้อยก่อนจะรีบขึ้นเวทีโดยไม่ลืมเร่งให้ฮิบาริตามขึ้นมา
“ถึงเวลาแล้วสิน่าเบื๊อน่าเบื่อ = =”ชิอากิถอนหายใจ
“ไอ้ฮิบาริชั้นจะล้มแกต่อหน้ารุ่นที่ 10 ให้ดู”
ทั้งสองฝ่ายขึ้นสู่เวทีประลอง สัญญาณเริ่มการแข่งดังขึ้นฝ่ายชายของทั้งสองฝ่ายเปิดศึกกันก่อน โดยที่โกคุเดระปาระเบิด บอมม์3เท่าเบิกฤกษ์เอาชัยแต่โดนฮิบาริปัดได้ทั้งหมด
“ปามายกโหลก็ไม่โดนหรอก”ฮิบาริยิ้มเยาะ
“หนอย แก!!!”โกคุเดระปาระเบิดติดต่อกันแต่ไม่ว่าจะปามุมไหนยังไงฮิบาริก็ปัดได้หมด
“กรี๊ดดดดดฮิบาริเท่มากกกค่า >[]<!!”โมโมกะเชียร์ฮิบาริสุดใจขาดดิ้นส่วนคนอื่น ๆก็มองการต่อสู้นี้อย่างลุ้นระทึกจนมีเสียงของสองสาวดังขึ้นเรียกความสนใจของทุกคน
“อ๊าคคค!!! ไอ้โกคุเดระแกเลิกปามั่วซั่วซะทีได้มั๊ย (วะ)!”
“ฮิบาริแกปัดชั้นไม่ว่าแต่ช่วยห่วงคู่ตัวเองหน่อยจะได้มั๊ย (วะ)!!”ชิอากิและมิโฮะโดดหลบลูกระเบิดที่โกคุเดระปาใส่ฮิบาริและฮิบาริปัดช่างน่าแปลกที่เกือบทุกลูกมาลงที่ตำแหน่งยืนของทั้งสองพอดีแถมพวกเธอจำต้องเดินตามพร้อมหลบ (ระเบิด) ไปด้วยเพราะแน่นอนว่าหากพวกเธอไม่ตามสองหนุ่มที่กำลังสู้กันอย่างออกรสชาติไปทุกฝีก้าวแล้วล่ะก็จะต้องโดนไฟฟ้าช๊อตเอาเป็นแน่แท้
“มิโฮะบอกคู่แกทีซิว่าเวลาปัดลูกระเบิดน่ะดูคนด้วย!!!”ชิอากิที่กำลังโดดหลบลูกระเบิดอย่างพริ้วตวาดด่ามิโฮะที่สภาพไม่แพ้กัน
“บอกคู่แกก่อนซิโว๊ยย! ว่าเลิกปามั่วซะที”
สองหนุ่มสู้กันไปส่วนสองสาวก็ฟาดปากกันไปเป็นคู่ที่ดูแล้วอนาถดีแท้
“เฮ้ยเธอไม่คิดจะช่วยกันมั่งรึไงยัยปากมาก!!!”โกคุเดระตวาดชิอากิ
“หุปปากไปเลยแค่หลบระเบิดของแกก็กินแรงชั้นจะตายอยู่แล้ว แล้วปากแบบนั้นน่าช่วยนักนี่ไปขัดเกลาปากให้มันสุภาพกว่านี้ก่อนแล้วขอร้องดี ๆอย่าทำอะไรโง่ ๆ เข้าใจมั๊ยไอ้สมองกลวง!!!”ชิอากิด่าไฟแลบจนโกคุเดระหน้าเหวอเขาว่าเธอไปหน่อยเดียวแต่โดนสวนกลับมาจนหาคำพูดไม่เจอ
“นี่แหละชิอากิผู้ (เถียง) ชนะสิบทิศ = =”>>โมโมกะ
“อืม = =”>>ชิเอกิ
“นี่คุณน่ะช่วยทำตัวให้เป็นประโยชน์หน่อยได้ไหม - - อย่ามาเกะกะผมอยู่เฉย ๆไปก็ได้”ฮิบาริพูดให้มิโฮะได้ยินแต่ก็ดังพอจะจุดไฟให้เครื่องติด
“ถ้าทำได้ทำไปแล้วย่ะแต่เพราะกำไลเประตะนี่ทำให้ชั้นอยู่เฉย ๆไม่ได้ทำได้ทำไปแล้วเว้ย!!”มิโฮะพึมพำเบา ๆ ตอนนี้ทั้งสองสาวอยากร่วมมือกันกำจัดฝ่ายชายใจจะขาดติดอย่างเดียว…ทำไม่ได้ T^T
“เมื่อไหร่โกคุของเธอจะหยุดปาระเบิดซักทีเนี่ย”
“แล้วทำไมไม่บอกฮิบาริคู่เธอล่ะว่าเลิกปัดซะที”
“ถ้าไม่ปัดมันก็โดนน่ะสิ - -”
“ถ้างั้นก็ปัดทางอื่นไม่ได้รึไง”
“แล้วโกคุเธอเลิกปาระเบิดไม่ได้รึไง”ผู้ชมเริ่มไฟประทุระหว่างสาวสองคนที่กำลังหลบระเบิดอยู่และรู้สึกว่าไฟนั้นเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ
“เรื่องเรียนก็โง่ทำอะไรก็โง่ยังควบคุมคู่ตัวตัวเองไม่ได้อีกโง่!!!”ชิอากิเหยียดยิ้มดูถูกเต็มที่
“พูดแต่คำว่าโง่เออสิโง่แล้วไงยังไงถึงโง่ก็ไม่แพ้เธอหรอก!!!”มิโฮะโต้กลับพร้อมเตรียมเรียกอาวุธอีกฝ่ายก็เตรียมเรียกอาวุธเหมือนกัน (ปล.ยังหลบระเบิดอยู่)
“จะมาแล้วสินะ”ดีโน่พูดเปรย ๆพวกี่ดูอยู่ก็หันมาถาม
“อะไรจะมาเหรอครับคุณดีโน่”สึนะถามรู้สึกเสียวสันหลังแปลก ๆกับรังสีอำมหิตจากทั้งสอง
“ของน่ากลัว”ดีโน่ โมโมกะและชิเอกิพูดพร้อมกัน
“หา!?”
มิโฮะดึงจี้ห้อยคอรูปไม้พลองสีแดง มีไฟธาตุวายุที่ปนไปด้วยไฟธาตุเมฆาแผ่ออกมาก่อนจี้ไม้พลองสีแดงจะกลายเป็นไม้พลองขนาดเท่าข้อแขนสีแดง ซึ่งถ้าดูเผิน ๆคนทั่วไปคงงงว่าจะเอามาตีหัวใครรึไง!?
ชิอากิสะบัดข้อมือทำให้กำไลข้อมือรูปขลุ่ยเปล่งแสงวาบพร้อมกับไฟธาตุอัสนีที่ปนไปด้วยธาตุอรุณแผ่ออกมาก่อนจะขยายขนาดกลายเป็นขลุ่ยญี่ปุ่นสีเขียวที่มีลายสายฟ้า
“อ้า…นั่นเป็นภาพโฮโลแกรมสี่มิตินะคร้าบไม่ใช่ของจริงแต่อย่างใด –O-”เสียงเนือย ๆของฟรานดังผ่านลำโพงส่วนนักเรียนอ้าปากค้างกับความอลังการ
“ภาพสี่มิตินั่นสมจริงเกินไปมั๊ง!?”>>นักเรียน
“สุดยอดไปเลยน้า…”>>ยามาโมโตะ
“อลังการสุด ๆ =[]=”>>สึนะ
“น่ากลัว!!!”>>ดีโน่ โมโมกะ ชิเอกิถอนหายใจพร้อมกัน
“เตรียมตัวตาย!!!”มิโฮะตะโกนขึ้นส่วนชิอากิเบ้ปากพร้อมมองเหยียด ๆ
“ใคร?”ชิอากิเลิกคิ้วถาม
“เธอนั่นแหละ!!”
“ใครถามมิทราบ! โง่!!”มิโฮะกัดริมฝีปากอย่างเคียดแค้นก่อนจะพุ่งเข้าไปหาชิอากิ
ตู้ม!!!
“เหวอ!! เฮ้บปาระเบิดดูคนหน่อยสิโว้ย!!! โอ๊ย!”โกคุเดระปาระเบิดมาดักหน้าไม่ให้มิโฮะเข้าถึงตัวชิอากิได้ ส่วนชิอากินั้นแฝงตัวมากับควันระเบิดฟาดขลุ่ยไปที่หน้าของมิโฮะอย่างแรง
“อย่าทำตัวเกะกะได้มั๊ย!”ฮิบาริที่สู้อยู่กับโกคุเดระให้หางตามองมาที่มิโฮะ
“หุปปากไปซะไอ้หน้าเป็ด!!!”
“-*-”
“เฮ้ยมิโฮะพูดงี้ได้ไงฟะ!!!”>>ประสานเสียงโมโมกะ ชิอากิ
“แม่ฆ่าให้หมด”มิโฮะพูดเสียงกดต่ำมือที่กำไม้พลองอยู่กำแน่นขึ้นก่อนจะสะบัดแขนเป็นวงกลมขึ้นเหนือหัวอย่างแรง ชิอากิทำหน้าตกใจเล็กน้อยทำให้คนอื่น ๆงงว่าตกใจอะไรทันใดนั้น
เพี๊ยะ!!!
เสียงดังสนั่นเหมือนเสียงสะบัดแส้แต่ไม่มีใครรู้ที่มาของเสียงนอกจากคนที่สามารถมองตามมันทัน
“ทำบ้าอะไรของเธอน่ะถ้าฉันหลบไม่ทันละก็เสื้อขาดไปแล้วนะ!!!”ชิอากิตวาดดังลั่นดูท่าว่าจะโกรธมาก ๆ
“แล้วไง?”มิโฮะยักคิ้วข้างหนึ่งพร้อมเตรียมตะหวัดแขนเหมือนเมื่อกี้อีก
“มะเมื่อกี้ที่มีเสียงดังนั่นอะไรกันครับคุณดีโน่”
“รู้สึกว่าจะมีบางอย่างออกมาจากไม้นั่นนะ”ยามาโมโตะที่สายตาดีบอกพร้อมกับเพ่งมองไปยังไม้พลองที่มิโฮะถือ
“เอ๋! ยามาโมโตะมองเห็นด้วยเหรอ O-o”
“ฮ่ะ ๆก็นะ ^^”
“แล้วมันคืออะไรเหรอครับคุณดีโน่ = =”สึนะทำหน้างง
“มันก็คือ…”
ควับ!!
เพียะ!!!
เสียงดังสนั่นเกิดขึ้นอีกครั้งหยุดคำพูดของดีโน่ลง ภายในเวทีประลองมีเศษผ้าชิ้นเล็ก ๆปลิวว่อน
“เสื้อฉัน!!!”ชิอากิร้องเสียงหลงหลังจากพบว่าเสื้อโรงเรียนนามิโมริของตัวเองขาดไปแถมยังมีไฟลามจากรอยขาด
“นั่นมันไฟธาตุวายุ!!!”สึนะ ยามาโมโตะ โกคุเดระตะโกนขึ้นพร้อมกัน
“ยัยนี่ใช้ไฟธาตุวายุเหรอ! แล้วทำไงถึงไฟติดได้โดยไม่โดนตัวล่ะ”โกคุเดระเข้ามาดูแขนเสื้อที่ไหม้ของชิอากิที่ตอนนี้กำลังจะฆ่าคน
“ไม่โดนตัวบ้าอะไรล่ะ!!! ที่เสื้อฉันเป็นแบบนี้เพราะไอ้ไม้บรรทัดสัปรังเคนั่นแหละ!!!”ชิอากิชี้มาที่อาวุธของมิโฮะอย่างมาดร้าย
“ไม่ใช่ไม้บรรทัดไม้พลองย่ะ –O-”
“ไม้พลองบ้าอะไรอันเท่าท่อนแขนโง่แล้วยังตาถั่ว!”ชิอากิมองมิโฮะอย่างเหยียดหยามเต็มที่
“ปากแบบนี้มันน่าเผาให้วอด!!”มิโฮะทำท่าจะสะบัดไม้พลองอีกครั้งแต่คราวนี้ชิอากิไม่ยอมให้เล่นฝ่ายเดียว
“โกคุเดระทำตามที่ชั้นบอกนะ!”
“เหอ?”
ควับ!!
บรึ้ม!!!
“อะไรเนี่ย!!! แค่ก ๆ”โกคุเดระปาระเบิดที่เป็นแบบควันอย่างเดียวทำให้มิโฮะชะงักแขนก่อนจะได้เหวี่ยงแขนจนสุด
“นั่นมัน?”เสียงจากคนที่อยู่นอกเวทีประลองมองมาที่ไม้พลองของมิโฮะที่ส่องแสงสีแดงอยู่ในควัน
“แส้ที่มีไฟดับเครื่องชนธาตุวายุ”
ความคิดเห็น