นิยาย fic bap lojae ว่าด้วยเรื่องของแรง : Dek-D.com

วันนี้เป็นวันที่อากาศไม่สดใสเท่าไหร่ มีพายุลูกใหญ่กำลังพัดโหมกระหน่ำอยู่นอกหน้าต่างนั่น เหล่าสมาชิกบีเอพีที่ถูกยกเลิกตารางงานจึงมารวมตัวกันอัดแน่นกันอยู่ในห้องนั่งเล่นเพื่อดูหนังสงครามเรื่องใหม่ที่พี่ใหญ่อย่างยงกุกพึ่งจะไปถอยออกมาจากร้านขายดีวีดีสดๆร้อนๆเมื่อเช้านี้ โดยมีพี่ใหญ่คนรองอีกคนคอยบ่นกระปอดกระแปดอยู่ข้างๆ

ในที่สุดยูยองแจคนนี้ก็มีเวลาพักผ่อนดูหนังกับเขาเสียที!

“ทำไมเราจะต้องมาดูหนังสงครามกันในเวลาแบบนี้ด้วยนะเนี่ย” ฮิมชานท้วง

“มีหนังอีกหลายแบบหลายสไตล์เลยนะ ที่เหมาะกับเวลาอย่างนี้น่ะนะ”

นั่นไง พี่ฮิมชานเริ่มชี้โพรงให้กระรอกแล้ว..

“อ่า.. ก็จริงนะครับ” และกระรอกซื่อตัวแรกที่หลงเข้าโพลงก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก.. มุน จงออบ คิดแล้วยองแจคนนี้ชักจะเริ่มเครียดแล้วล่ะ

“ใช่ๆ เราควรจะดูหนังสยองขวัญกันมันถึงจะถูก ใช่มั้ยพี่ฮิมชาน”

ปากแบบนี้ไม่น่าต้องถามนะว่าเป็นใครที่สามารถออกความเห็นได้ห่วยแตกขนาดนี้ แถมยังมีหน้าหันไปถามคนอื่นอีก นะจุดนี้ขอไว่อาลัยให้จองแดฮยอนสามวินาที

“ไม่ใช่เว่ย! ไอ้บ้า! ฉันหมายถึงหนังรักโรแมนติกต่างหากเล่า ” พี่ชายหน้าสวยโวยวาย

ให้ตายเรื่องโวยวายต้องยกให้พี่แกจริงๆ สงสัยอยู่ว่าถ้าโนเบลมีรางวัลขี้โวยวายขึ้นมาเนี่ยจะมีสักครั้งมั้ยที่พี่เขาจะไม่ได้

“เงียบเหอะเหยิน จากใจนะมันไร้สาระเกินไปว่ะ” หัวหน้าวงเอ่ยขัด

“แล้วหนังสงครามแกมันมีสาระตายเลยล่ะ ไอ้เงือกเอ้ย!”

“แต่ดีกว่าของแกล่ะกันน่า” พี่ยงกุกเถียง แล้วมีหรือที่พี่ฮิมชานจะยอม ฝันกลางวันยังจะง่ายซะกว่า

“ดีกว่าตรงไหน มีแต่ความรุนแรง! ป่าเถื่อน! ถ่อย! ไร้อารยธรรม! ไม่มีความเป็นผู้ดะ..”

“แล้วทีของแกเล่ามีแต่ตบตีแย่งผัวกัน เป็นวัณโรคบ้างแหละ รักต้องห้ามบ้างแหละ นำ้เน่าจะตาย ”

โอเคล่ะ.. ตอนนี้ถ้าไม่มีใครห้ามทัพสองคนนี้ละก็ เราคงได้ดูหนังแอคชั่นโฟร์ดีแบบทะลุจอกันแน่ๆ

“มันใช่แบบนั้นซักหน่อย แกมันจะไปรู้อะไรกันเล่าไอ้พวกไม่มีรสนิยมเอ้ยยย!” ฮิมชานตะเบ็งเสียง

“ นี่พี่ครับ เราจะได้ดูหนังกันไหมเนี่ย เลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆได้แล้ว ดูจงออบเป็นตัวอย่างบ้างสิ” ผมพูดเสียงเรียบ

ได้ผลแหะ ทั้งสองหยุดชะหงักพร้อมกันก่อนจะหันไปมองจงออบที่นั่งฉีกยิ้มกว้างจนตาหยีอยู่ข้างแดฮยอน แล้วค่อยๆกลับมานั่งที่ตัวเองเงียบ

“เอา จองแดฮยอนเปิดแผ่นซะ เร็วๆเข้า” ได้โอกาสผมจึงใช้แรงงานแดฮยอนที่นั่งกินอยู่อย่างสบายใจเฉิบ

ถ้าฉันไม่ได้กินแกก็ต้องไม่ได้กินเหมือนกันนั่นแหละ ฮ่า ฮ่า ฮ่า!

“นี่ นายจะดูจริง?” เสียงพี่ฮิมชานเรียกสติผมกลับมา

“แล้วพี่มีแผ่นไหมล่ะ” ผมถามเซ็งๆ

“อ่า..” เห็นมะ กะแล้วเชียว

ไม่ใช่ว่าผมอยากดูหนังสงครามหรอกนะแต่ตอนนี้ผมดูเรื่องอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ!

หลังจากที่แดฮยอนเดินไปหยิบป๊อปคอร์นถุงใหม่และขนมกรุบกรอบอีกเพียบแล้วมาเบียดตัวนั่งแทรกระหว่างผมและจงออบเสร็จเรียบร้อยในที่สุดหนังก็เริ่มซะที

ภาพทิวเขาสวยงามเริ่มปรากฎขึ้นบนจออย่างช้าๆ ชายหนุ่มสองคนเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างกัน แล้วเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงเคร่งเครียด

แต่เดี๋ยวก่อนนะ.. นี่ผมลืมอะไรไปรึป่าว.. ลืมไปซะสนิทเลย..

“พี่ครับ..” มักเน่ของวงเดินออกมาจากห้องนอนหัวยุ่งเหยิง

ใช่แล้วครับ..ชเวจุนฮงนั่นเอง

“มาดูการบ้านให้ผมหน่อยนะ พี่ยองแจ..” เด็กโย่งเอ่ยเสียงอ่อย

เพราะเจลโล่มีการบ้านเลยไม่ได้รับอนุญาติให้ออกมาดูหนังรวมกับพี่ๆคนอื่นๆ และเรื่องนั่นผม.. ก็เป็นคนบอกเอง เพราะกลัวว่ามันจะเรียนไม่ทัน

“แต่..”

ให้ตายเหอะ! ตอนนี้ผมกำลังสองจิตสองใจอย่างแรง! ไออยากดูก็อยากดูแต่จะไม่ช่วยน้องก็ไม่ได้อีก

“นะคร้าบบ.. ผมทำไม่ได้จริงๆง่ะ” เจ้ามักเน่เริ่มออดอ้อน

พอจะหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้พวกที่เหลือก็ไร้การตอบรับ ทุกคนหลุดเข้าไปอยู่ในโลกแห่งสงครามเรียบร้อยซะแล้ว…

ในที่สุด.. ฝ่ายดีของผมก็ชนะจนได้

“เฮ้อ~ โอเคๆ ไม่เข้าใจตรงไหน” ผมแบมือขอดูสมุดของเด็กโย่งตรงหน้า

“อ่า.. ในห้องได้มั้ยฮะ” ผมมองคนตรงหน้างงๆ

“คือ.. ตรงนี้เสียงมันดัง” ผมพึ่งสังเกตุว่าไอคนที่เหลือนะมัน..

ดูหนังอย่างกะเชียร์มวย!

“ต้องอย่างงั้นสิ ยิงทิ้งแมร่งเลย!”

“น่ากลัวจัง เจ็บไหมนั่น..”

“เฮ้ย ไม่นะ..พระเอกจะตายไม่ได้สิ~”

“โด่วเอ้ย ทิ้งระเบิดแค่เนี่ยะตาย เป็นฉันนะวิ่งไปไกลแล่ว”

เสียงโวกเวกโวยวายดังมาไม่มีหยุดหย่อน ลองทายกันเองดูละกันว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร..

“ได้ๆ เข้าไปสิ” ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะดันหลังอีกคนให้เข้าไปในห้อง

“โอเคไม่เข้าใจตรงไหนล่ะ” ผมถาม

“ตรงนี้ครับ” เจลโล่ยื่นสมุดมาตรงหน้าผม

“เรื่องกฎของนิวตันนิใช่ไหม?” ผมถามยำ้อีกคน

“ข้อหนึ่ง สอง หรือสามล่ะ” เพื่ออะไรนะหรอ ก็ผมขี้เกียจอธิบายหมดไง แบบเสียงหนังข้างนอกน่ะมันยั่วยวนใจผมเสียเหลือเกิน

“ข้อที่สามครับ” ผมรับหนังสือมากดู ก่อนจะเริ่มอธิบายอย่างจริงๆจังๆ

“คือว่านะทุกๆแรงกริยาจะมีแรงปฏิกิริยาที่มีขนาดเท่ากัน แต่ทิศทางจะตรงกันข้ามบนคนละพื้นผิว” ระหว่างที่ผมพูดไปเด็กนั่นก็เอาแต่พยักหน้าหงึกหงัก

“เอาล่ะ ดูๆแล้ว ก็เหมือนนายทำได้นิ” ผมไล่เปิดดูสมุดแบบฝึกหัดดู

ก็ใช่อันที่จริงทุกข้อที่เด็กนี่ทำก็ถูกหมดเลย แล้วหมอนี่สงสัยอะไร

“พี่ยกตัวอย่างหน่อยได้ไหม?” ร่างสูงเอ่ย

“อ่า.. จะว่าไงดีล่ะ เช่น วัตถุดึงมือ โลกดึงวัตถุอ่ะ” อีกคนทำหน้างง

“อืม..ช้างดึงเชือก เชือกช้าง” ผมพยายามสันหาตัวอย่างมาอธิบายแล้วนะแต่เด็กนี่มัน!

“สมมติว่าพี่ตีนาย” ผมเอ่ยอย่างใจเย็นพร้อมกับตีแขนเจลโล่ประกอบการเรียนการสอน

“แขนนายก็ตีมือพี่เหมือนกัน” ผมยกมือขึ้นให้อีกฝ่ายดู ในใจก็แอบสะใจเล็กๆ

“งั้น…” ในที่สุดเด็กนั้นก็หลุดพูดอะไรออกมาเสียงเบา ผมตั้งใจเงี่ยหูฟังคำต่อไปแต่อีกคนกลับเงียบไป

“งั้น?” ผมทวนคำ แต่ไม่ทันได้สงสัยนาน

เจลโล่ก็ทำให้ผมกระจ่างขึ้นโดยการ..การ..การจูบผม!

ริมฝีปากของเด็กโย่งนั่นบดเบียดเข้ากับริมฝีปากผม และค่อยๆแรงขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ผมถึงกับทำอะไรไม่ถูกเพราะระยะห่างที่มันเท่ากับศูนย์

เดี๋ยว!

ในที่สุดผมก็ถึงบางอ้อ! ไอ้เด็กนี่ไม่ได้ไม่เข้าใจการบ้านเลยสักนิด ไม่น่าแปลกใจที่มันจะทำถูกทุกข้อ มันเข้าใจดีเลยแหละเข้าใจดีอย่างลึกซึง แต่ที่มันมาเรียกร้องขอคำอธิบายเนี่ยมันเป็นการเตรียมแผนไว้ล่วงหน้าแล้วเป็นอย่างดีต่างหาก!

และแล้วเมื่อหมดลมหายใจร่างสูงก็ผละออกมาจนได้ ไม่ทันได้ปล่อยให้อีกคนตั้งหลัก ผมก็เงื้อมือขึ้นฟาด แต่เจลโล่กลับจับข้อมีผมไว้

“พี่จะมาเอาคืนผมไม่ได้นะ เพราะปากผมแตะปากพี่ ปากพี่ก็แตะปากผม มันเป็นกฏของนิวตันเชียวนะ พี่จะเถียงหรอ” ผมทำได้แค่อ้าปากพะงาบๆ นึกคำด่าไม่ออกจริงๆ

“ผมไปดูหนังกับพวกพี่ๆข้างนอกดีกว่า.. ผมจะบอกอะไรให้นะความจริงการบ้านเนี่ยผมทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่พี่ยองแจไม่สนใจเองต่างหาก” เด็กน้อยส่งยิ้มสดใสมาให้

แต่สำหรับเขาตอนนี้อ่ะนะมันกวนเบื้องล่างโว่ยยยยย!

“ไอ้เด็กบ้า! ไอ้เด็กเวร! ไอ้เด็กเลี้ยงแกะโกหกหน้าไม่อายไหนบอกว่าไม่เข้าใจไงเล่า!” ผมโวยลั่น แถมเด็กบ้านั่นยังมีการเปิดประตูกลับเข้ามาพูดกับผมอีกว่า

“ไม่ได้บอกว่าไม่เข้าใจสักหน่อย แค่บอกว่าช่วยมาดูการบ้านให้หน่อย พี่อ่ะแหละ..คิดเองคนเดียว ผมน่ะ..ฉลาดจะตาย” อยากจะเถียงแต่เถียงไม่ออก เพราะว่ามันก็เป็นความจริงแต่..

ใครมันจะไปยอมกันเล่า!

“ไอ้เด็กเลวเอ้ยยย!!!”

END

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

fic bap lojae ว่าด้วยเรื่องของแรง

ผลงานอื่นๆ ของ G_C.D.M ดูทั้งหมด

ผลงานอื่นๆ ของ G_C.D.M

นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

คำนิยม Top

คำนิยมล่าสุด

ความคิดเห็น