คุณหมอที่รัก (รีปริ้น เปิดจองทำมือ)
เรื่องราวอบอุ่นๆของคุณหมอหนุ่มกับสาวน้อยตัวเล็ก ความรักนี้จะชวนให้หัวใจพองโตขนาดไหน อย่าลืมติดตามกันนะค่ะ
ผู้เข้าชมรวม
62,090
ผู้เข้าชมเดือนนี้
58
ผู้เข้าชมรวม
แท็กนิยาย
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
นิยายรักหวานละมุน ที่ใครหลายคนเคยประทับใจ
ความรัก ไม่ว่าจะเริ่มต้นหรือจบลงอย่างไร แต่สำหรับเธอ…
ความรักคือสิ่งที่สวยงามเสมอ
พบกับความรักหวานๆ ใสๆ
ของคุณหมอหนุ่มสุดหล่อที่แสนจะอบอุ่นกับยัยตัวเล็ก
ความมุ้งมิ้งของพี่ภีมจะทำให้เราอมยิ้มแก้มแตกค่ะ
ผลงานเรื่องแรก เอามารีปริ้นใหม่นะคะ
เวลาเรามองผู้ชายคนไหนว่าอบอุ่น
เราจะมองจากสายตาของเขา คนที่อยู่ด้วยแล้วปลอดภัย สบายใจ ปกป้องเราได้
เขาจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นคุณหมอ หรือบางครั้งก็ดุจัดอย่างกับเป็นพ่อเธอเลยก็มี!!
ใครเคยอ่านแล้วคงพอรู้นะคะว่าพระเอกคนนี้เด็ดขนาดไหน
มันฟิน มันจิ้น จะกี่ปีผ่านไป
พี่ภีมก็ยังเป็นพระเอกที่ลี่รักมากเสมอ ฝากคุณหมอสุดอบอุ่นของเค้าด้วยนะค้า
ปกจ๊ะปก สวยหวานมั๊กมาก
ตัวอย่างหวานๆ
“ฝันดีนะคะ” เสียงทุ้มบอก กดจมูกโด่งลงบนแก้มใสของคนตัวเล็ก และทันทีที่ใบหน้าคมนั้นผละออก มือบางก็ยกขึ้นมาลูบแก้มตัวเองปรอยๆ
อย่างอดไม่ได้
“ยังไม่ชินอีกเหรอ” ภีมภัทรถามกึ่งขัน
เมื่อเห็นท่าทางอย่างนั้นของคนตรงหน้า ระบายยิ้มให้กับคนที่ส่ายหน้าช้าๆ แล้วมองเขาตาแป๋ว
“ถ้าไม่ชิน
ก็ต้องหอมเเก้มนี้ด้วย”
“หอมทั้งแก้มซ้าย”
“แก้มขวา”
“แล้วก็ตรงนี้” จมูกโด่งกดลงบนแก้มขาวเนียนทั้งสองจนทำให้ใบหน้าหวานนั้นกลับแดงมีเลือดฝาดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
เท่านั้นยังไม่พอ เขายังจัดกดริมฝีปากอุ่นลงบนหน้าผากเนียน ปิดท้ายด้วยเปลือกตาบางทั้งสองข้างอย่างเเผ่วเบา
ส่งผลให้หัวใจที่เต้นแรงจัดอยู่แล้วยิ่งเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเข้าไปอีก
แสงไฟถูกปิดลง
พร้อมกับร่างบางที่ถูกดึงเข้าไปไว้แนบอกกว้าง
ก้าวสู่นิทราที่ยาวนานในคืนนี้ไปด้วยกัน
คืนนี้คงไม่มีใครนอนหลับฝันดีเกินไปกว่าเธออีกแล้วนริศรา…
งานอบอุ่นก็มา
“ฮึก ไม่เอานะพี่ภีม ไม่เอา” คนตัวเล็กเมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เหมือนจะลืมความเจ็บปวดและแทบจะกระโดดลงจากเตียงโดยทันที
ยังดีที่มือของคนข้างๆ รั้งไว้ได้ทัน
“ไม่เอาค่ะเกด ไม่เอา” มือของเขารั้งเอาไว้ก่อนเธอจะตกลงจากที่สูงอีกรอบ
ถึงเขาไม่ได้บังคับ แต่สองแขนที่รัดตัวเธอแน่นเหมือนคีมเหล็ก มันก็ทำให้เธอไปไหนไม่ได้
นอกเสียจากดิ้นอย่างไม่ยอมอยู่ในวงแขนกว้างนั้น
แต่เมื่อพยายามเท่าไรก็ไม่เป็นผลสำเร็จ ไม่รู้จะทำยังไง นริศราจึงทำได้แค่ปล่อยน้ำใสๆ
ให้ไหลออกมาอย่างอัดอั้นตันใจ แล้วต่อว่าเขา
“ฮึก ฮือๆ พี่ภีมใจร้าย” และอีกหลายประโยคที่ตามมา เสียงเครือสะอื้นเหมือนเด็กตัวเล็กๆ
แต่ภีมภัทรก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการปลอบใจและปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดอย่างนั้นจนพอใจ
“ใจเย็นลงหรือยังคะ” เมื่อเห็นเสียงสะอื้นที่ค่อยๆ
เบาลง เสียงเจือความห่วงใยจึงถามขึ้น สายตาพี่ภีมที่ก้มลงมามองอ่อนโยนทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมามองสบตากับเขา
“ไม่เป็นไรนะคะ พี่ภีมอยู่ตรงนี้แล้ว
ไม่ต้องกลัวอะไรนะ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนพี่ชายกำลังปลอบน้องสาว
มือเอื้อมไปโอบคนตัวเล็กที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงคนป่วยมาอิงไว้กับไหล่กว้าง
เบนสายตาทีเลื่อนไปจับจ้องอยู่กับข้อเท้าตนเองและอุปกรณ์ทำแผลตรงหน้ามาซุกไว้แนบอก
“ไหน เรามาคิดกันดีกว่า
ว่าเดี๋ยวเสร็จแล้วจะไปกินอะไรกันดี อืม เอาปูนึ่งตัวโตๆ กับต้มยำกุ้งดีมั้ย หืม
แล้วเกดอยากกินอะไรอีก” คนตัวโตถามอย่างเอาอกเอาใจ
และมันก็ได้ผลเมื่อคนตรงหน้าแม้จะสงสัยอยู่บ้าง แต่สุดท้ายก็ค่อยๆ ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเขาตาแป๋ว
“เป็นแผลกินของทะเลได้ด้วยเหรอ” เธอถามอย่างที่ใจคิด
ลืมอาการกลัวที่มีอยู่ไปชั่วขณะ เริ่มหันมาสนใจของกินที่คนข้างๆ เอามาล่อมากกว่า
“อืม จริงๆ ก็ไม่ได้ห้ามนะ เป็นความเชื่อกันมากกว่า
ไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ยืนยัน ถ้าแผลไม่ใหญ่มากหรือไม่ได้ภูมิคุ้มกันต่ำอะไรก็น่าจะกินได้”
“จริงเหรอคะ” คนตัวเล็กตาวาวถาม ตอนแรกก็นึกว่ามาทะเลแต่ต้องอดกินอาหารทะเลซะแล้ว
แต่พอทำตาวาวได้ไม่ทันไร ร่างบางกลับต้องสะดุ้งสุดตัว
เมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างทิ่มลงมาบนเนื้อจนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา นริศราทำท่าเหมือนจะดิ้นรนต่อต้าน
แต่ก็ยังช้ากว่าคนตัวโตกว่าที่รั้งเธอไว้ให้อยู่ในท่าเดิม
มือของเขากดศีรษะเธอให้มาอิงไว้กับอก เบนสายตาของเธอให้เงยขึ้นมาสบตากับเขาแทน
“แล้วพรุ่งนี้เราก็ตื่นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยดีมั้ยคะ เมื่อเช้าตื่นสายเลยไม่ได้เห็นสักที”
อินเดอะดาร์กโหมดพี่ภีมก็ทำได้นะครัช
“ว่าไงเรา
สร่างเมาพอจะคุยกับพี่ได้หรือยัง” น้ำเสียงเย็นชาไม่คุ้นเคยที่ลอยมากระทบประสาทหู เรียกคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้างุดๆ
ให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาสบตาอย่างเสียไม่ได้
“มีอะไรจะแก้ตัวหรืออธิบายให้พี่ฟังกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมั้ย”
“…” …ก็ใครอยากจะคุยด้วย พี่ภีมตอนนี้น่ากลัวจะตายไป
“รู้มั้ยว่าถ้าพี่ไปไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น” อีกครั้งที่เขาถามเสียงเข้ม เรียกให้คนที่กำลังค่อยๆ
เงยหน้าขึ้นไปมองคนตัวโต อย่างประเมินสถานการณ์ต้องรีบงุดหน้ากลับลงมาอีกครั้ง
เมื่อเผชิญเข้ากับดวงตาคมที่ฉายแววดุอย่างจริงจัง
“สิ่งที่ลูกเกดทำ ผิดมั้ย” คราวนี้เขาหันมาถามเธอด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบอย่างใช้เหตุผล และในน้ำเสียงเรียบๆ นั้น เธอรู้สึกว่ามันแฝงแววบังคับให้เธอต้องตอบซะด้วย
“ผะ…ผิดค่ะ” เธอตอบออกไปอย่างไม่เต็มปากเต็มคำนัก แอบเหลือบมองคนข้างๆ ก็พบว่าเขาหันมามองเธออยู่ก่อนแล้ว
“เรื่องนี้ เราเคยคุยกัน เตือนกัน มาหลายครั้งแล้ว แต่เกดก็ไม่ฟัง คราวนี้พี่จะทำโทษ” เสียงนิ่งแต่ทว่าแฝงด้วยความเด็ดขาดที่กล่าวออกมา เรียกให้ดวงหน้าหวานที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตามองพื้นเงยขึ้นมามองเขาตาโตอย่างตกใจ ไม่รู้ว่าเขาจะลงโทษเธอยังไง แต่ยังไงซะจิตใต้สำนึกลึกๆ มันก็บอกออกมาว่า คงจะไม่ใช่เรื่องน้อยๆ แน่
และไวเท่าใจคิด
หรือยังไม่ได้คิดอะไรให้มากมายไปกว่านี้ด้วยซ้ำ
ดวงหน้าหวานที่ซีดเผือดอยู่แล้วก็ยิ่งกลับซีดเผือดลงไปอีก
เมื่อรู้ว่าเขาจะจัดการกับความผิดครั้งนี้ของเธอยังไง
“ไปหาไม้เรียวมา”
ฮะ อะไรนะ
เธอฟังผิดหรือเปล่า เมื่อกี้พี่ภีมพูดว่าอะไร ไม่เอาอ่ะ ไม่เอา เธอโตแล้วนะ
ไม่อยากโดนตีด้วย นริศราส่ายหน้าอย่างไม่ยอมรับโทษ
“พูดให้รู้เรื่อง
ลูกเกด” เขาสั่งเสียงเข้ม เป็นการย้ำให้เธอรู้ว่า
คราวนี้เขาไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ
“แต่เกดโตแล้ว พี่ภีมจะมาทำโทษเกดแบบเด็กๆ ได้ยังไง”
“โตแล้วแต่ยังทำตัวเหมือนเด็กๆ ก็ต้องโดนทำโทษแบบเด็กๆ นั่นแหละ จะไปหยิบมาเองดีๆ หรือจะให้พี่ไปหยิบมา บอกไว้ก่อนว่าถ้าให้พี่ไปหยิบเอง เราโดนเพิ่มเป็นสองเท่าแน่” เสียงที่เอ่ยมาอีกครั้งเสียงเฉียบขาดนั่น ทำให้นริศรารู้ว่าไม่สามารถอิดออดต่อรองต่อไปได้ และไม่ควรเสี่ยงยั่วโมโหพี่ภีมไปมากกว่านี้ด้วย จึงทำได้เพียงก้มหน้าก้มตาหันหลังเดินไปทำตามที่เขาสั่ง
จะสปอยกันมากไปแล้วววว ถ้าชอบยกขบวนมาสู่ขอได้ค่า
รายละเอียดตามด้านล่างนะคะ
ส่วนพี่ภีมภาคพิเศษมาแน่นอนค่า
รออีกนิดนะจ๊ะ มาเป็นเล่มเล็กๆ จะอัพเดทรายละเอียดให้ช่วงเดือนเมษายนจ๊ะ
|
ผลงานอื่นๆ ของ diary".."/ เดหลี ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ diary".."/ เดหลี
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น