คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Aerosol Spray - 2 -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
SECRET MOSQUITO
Escape
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แสอาทิย์ลอผ่านม่านริมหน้า่าทำให้นที่หลับอุุที่ื่น่อย ๆ ปรับสายาให้พร้อมับวันใหม่ แ่็ยัเว้นนบาน ...
“านยอล ... ื่นิ๊” แบฮยอนบอนที่นอนอัวเอเสียแน่นเหมือนอุ๊า แถมยัฝัหน้าไว้ที่อออเาอี่าหา
ไม่แปลใทำไมรอยยุัแมร่ไม่หายัที
“...” านยอลยันอนนิ่ไม่ยับ แ่เพิ่มแรอแบฮยอนให้แน่นว่าเิม
“ปล่อยเลยไอ้ยุ ันรู้ว่านายื่นแล้ว อื้ม ~ ไม่้อมาุอเลยนะ ะไปทำับ้าว” แบฮยอน่อย ๆ แะแนแร่ที่ยิ่รู้สึัวยิ่อรัแน่น านยอลยิ่เห็นอีนิ้นะออาอ้อมออเาให้ไ้ ็ยิ่อยาแล้มาึ้น เา่อยๆุไร้ที่ออหอมลิ่นอ่อน ๆ อนัวเล็ ถึะทำเล่น ๆ แ่ยิ่เล่นลับยิ่อบ นไม่อยาะปล่อยนรให้ไปไหน...
“Morning Kiss ่อน” านยอลยื่น้อแลเปลี่ยนให้นที่อยู่ในอ้อมอ แบฮยอนเห็นว่าหาไม่ทำอะไร าินี้ไม่ไ้ทำอาหารเ้าแน่ ๆ ึ่อย ๆ โน้มหน้าเพื่อุมพิยามเ้าแ่านยอล ...
ผั๊วะ !
FUS RO DA ~~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ร่าสู ๆ อานยอลลิ้ไปามแรเะอแบฮยอนนไป้าเีย เรียวามระบมไปทั้ัว (และวามแ้น) แ่านยอล
“ไอ้เี้ยไบอน ถีบมาไ้ !”
“อยาลามปามเอ่วยไม่ไ้ เมื่อืน็ทั้ืนะมามอน มอนิ่ิสอะไร เสียเวลา ะไปทำับ้าว” แบฮยอนบ่นานยอลอย่าหัวเสีย หลัาที่เมื่อืนที่เาบุมา่าานยอลที่ำลัเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียมอาบน้ำ เรื่อที่สร้าผลานรอยูบเ็มอาว ๆ อเา ีทียอูเพื่อนรันั้นใสื่อ (เินไป) ึิว่าเป็นรอยูบ ..
แ่พ่อานยอลัวี็ไม่เถีย (แ่อบโ้เล็น้อย) และใ้พลัานั้นสูอุ้มนัวเล็แ่ปาัทิ้ิ่พร้อมพุ่แหลน .. ที่เียนอน เป็นารทำโทษารที่พลุนพลันเ้าห้อมาพร้อม่าเ้าอห้อ (ามริวระใ้เ้าอห้อร่วมมาว่า) โยไม่ทันั้ัว แน่นอนว่าไม่ใ่แ่รอบสอบรอบอย่าแน่นอน แบฮยอน็ไม่รู้ว่าานยอลไปายอายอยาที่ไหนมาเหมือนัน ...
นี่ถ้าไม่บอว่าพรุ่นี้มีเรียนสาย ๆ
ล่อยันฟ้าเหลือแน่ ๆ
แบฮยอนที่ำลัอยู่ในุผ้าันเปื้อนสีฟ้าอ่อน ่อย ๆ บรรเทไ่นร้อน ๆ บนานทั้สอใบ พร้อมับัานนมปัปิ้สำหรับมื้อเ้าอย่าะมัเม้น เรียรอยยิ้มาานยอลที่พึ่ัารธุระส่วนัวยามเ้าเสร็ทันทีเมื่อไ้เห็น
“เี้ยรู้ป่ะ ... อนนี้นายเหมือนอะไร ?”
“เหมือนอะไรวะ” แบฮยอนละสายาาารทาเนยที่นมปัหันมาฟัานยอลพู
“เหมือนเมียทำับ้าวให้ผัว่อนไปทำานเลยว่ะ” ... ่า
แบฮยอนหน้าเห่อร้อนไปับำพูอานยอล ามริเาไม่ไ้อยาทำอาหารอนเ้าเสียเท่าไหร่ แ่วันแรที่ื่นมาหลัาไ้ย้ายมาอยู่ับานยอล็พบว่าหมอนี่ไม่ทานอาหารเ้า และอนที่อยู่ับยอูนั้น เพื่อนาโไ้ัอาหารเ้าเสียนเยิน หาไม่ไ้ทานอะไรในอนเ้า เาะเรียนไม่รู้เรื่อโยทันที และถ้าทำแ่านเียว็ะูน่าเลียเินไป ึ้อทำเผื่อ ๆ ให้็เท่านั้น
“เินแล้วน่ารัี เินทุวันนะุไบอน” านยอลเอ่ยแวแม่รัวัวน้อย (?) และรีบ่วยหยิบานอาหารเ้าหน้าาี่อนะโนะหลิวปลิวใส่ลาหัว
“ไอ้ปาหมา !!!!!!!!!!!!! ไอ้ยุวายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
หลัามื้อเ้าผ่านไป้วยี (?) แบฮยอนและานยอล็่าแยย้ายันไปทำธุระส่วนัว ่อนที่แบฮยอนะออาห้อไป มีเสียเรียาอีนที่อยู่อาศัยร่วมัน
“ไปไเี้ย ?”
“แท็ี่”
“รอแป๊ป ไปพร้อมัน” านยอลว่าพร้อมหยิบเอสารารเรียนและุแรถ แบฮยอน็รออย่าว่า่ายเพราะว่าไม่้อหัวเสียแย่รถแท๊ี่ับนัศึษานอื่นในหอ แถมยัฟรีอี่าหา
ในมินิูเปอร์ันหรูมีแ่วามเียบนไ้ยินเสียหายใอันและัน แบฮยอนมีวามรู้สึวิอะไรบาอย่าไม่อาทราบไ้ระหว่าที่รถำลัเินทาไปถึมหาวิทยาลัย
“ยุเปร นายว่านะเห็นเราไหมวะ ?” แบฮยอนอถามไม่ไ้ เพราะลัวว่าหามีนัศึษาในมหาวิทยาลัยเินสวนรถอานยอลอาะเห็นว่าพวเานั่รถมา้วยัน แล้วะเอาไปพู ..
“แบฮยอนเือนะอัษรฯ เป็นเมียานยอลเ็บริหารว่ะ”
“โห ... หล่อแบบนั้นไม่น่าเลย”
“เลิอบันเถอะ ไปอบพี่านยอลีว่า แมนว่าเยอะ”
ไม่เอานะ ไม่อยาเริ้นะสาว ๆ
“รถแพนานี้ ิฟิล์มำรับ” านยอลุยโวในพลัอฟิล์มรถัวเอ ถึะใสมา เห็นทุอย่าโยรอบอย่าสบาย ๆ แ่น้านนอไม่สามารถมอเห็นอะไรในรถนี้ไ้เลย
“อนลารถอีล่ะ”
“็ไม่้อลหน้ามหาลัยิ ล่อนไม่็เลย โ่ริไบอน”
“ย๊า ปาร์ านยอล !~” แบฮยอนโวยวายใส่านยอลทันทีที่โนวนบาทา
“อย่าทำหน้าี้ิ น่ารั เี๋ยวไม่ถึมหาลัยแน่ ฟิล์มำ าวบ้านไม่รู้ หึหึ ..” มันมาอีแล้ว น้ำเสียอันหื่นามอพ่อ Flower Boy
“อยาายไ”
“ายาอ็ีนะ” .. ่า
“ไอ้ยุถามริเหอะ ...” ในท้ายที่สุแบฮยอน็ถามำถามที่อยารู้มานาน้วยวามสสัย
“...”
“นายอบันหรอ ?”
อี๊ ~!
“ถึละ ลไ้แล้ว” านยอลไม่อบำถาม พร้อมเิุ๊าหน้ารถที่หัวโับระเรียบร้อยแล้ว
“โอ่ย เบร็ไม่บอ นายะให้ลรนี้ริิ หน้ามหาลัยเลยนะ” แบฮยอนุมหัวอย่า่วยไม่ไ้ ะให้ลอนนี้ไ้ยัไ ในเมื่ออนนี้หน้ามหาวิทยาลัยเ็มไป้วยนัศึษาสาวเินับให้วัไว่
“รี๊ รถานยอล”
“น้อานยอลนี่มาแล้ววววววว”
“แร๊ ~~~~ พี่านยอลมาับใร”
เห้ ... ำรถไ้้วย
ไหนมึบอว่าฟิล์มมึีห๊ะ ... ไอ้ยุเปร !!!!!
เหล่าสาวแท้และสาวเทียม่าวิ่มาที่รถอานยอล ้วยวามใที่มีมนุษย์เือบ 50 นวิ่มารูที่รถอน านยอลึใส่แรม้ารีบออรถหนีทันที แ่็ ..
เห้ วิ่าม !
นี่มันฮอเหมือนุเปอร์ ูเนียร์เลยหรอว่ะ ..
านยอลยิ่ใส่เียร์หมาหนีเหล่าแฟนลับอัวเอ้วยวามเร็วสู แบฮยอนที่นั่เป็นุ๊าหน้ารถถึับหวาเสียวนั่ัวแ็ทื่อ
เอี๊ย .. ~!
“โอ้ยยยย ไอ้ยุเปร ! เบรไม่บอแล้ว” เป็นอีรั้ที่แบฮยอนหัวระแทระเพราะแรเบรรถ
“่วยหนีแล้ว็บ่น”
“อบุมารับุานยอลสุหล่อ หล่อลานแฟนลับวิ่มาทุบรถ”
“ไม่้อม อบเาไบอนอา ~” านยอลเอ่ยแวนที่นั่้า ๆ ไม่ไ้
“มะมะ .. ไม่โว้ย ันอบผู้หิ หุ่นเี๊ยะ ๆ รู้ัม่ะ เี๊ยะ ๆ อ่ะ” แบฮยอนปิเสธทันที ใระไปอบว่ะผู้าย้วยัน ..
“้อแบบฮโยริน ิส้า เี๊ยะ ๆ”
“หน้าอย่านายนี่้ออยู่บนานเท่านั้นแหละ หล่อสู้ันไม่ไ้หรอ” แบฮยอนว่าพร้อมเ๊หล่อหนึุ่ านยอลที่ับรถอยู่ถึับส่ายหน้า้วยวามเพลีย ับอาารผีเ้าผีอออน้า ๆ
“เมียใร้าย ลไปเลย ไม่มีแฟนลับันแล้ว” านยอลให้แบฮยอนลารถเพราะว่าแถวนี้ไม่มีแฟนลับอเาวิ่ามมาแล้ว แบฮยอนลามอย่าว่า่าย แ่เมื่อลารถ็พบว่า ..
ไอ้ยุเปรมันอให้ล้าอยะ ...
สุท้ายแบฮยอน็้อลาสัาราอยะนี่รอ้ามหาวิทยาลัย ไปถึึะอัษรศาสร์ในที่สุ และไ้พบับยอูที่นั่อ่านหนัสือรออยู่่อนแล้ว
“แบฮยอนอา สภาพไม่ีเลยนะ ไปทำอะไรมา” ยอูถามเพื่อนรัที่เินเหื่อท่วมัวมา
“อ๋อ พอีว่ารถแท็ี่มันเสีย เลย้อเินมานิหน่อยน่ะยอู” พูปเพื่อไม่ให้เพื่อนสสัย ยอูอา อโทษนะ
“เนี้ยะ เมื่อวานเราเห็นอแบฮยอนมีรอยยุั สสัยหอใหม่ยุเยอะเราเลยเรียมนี่มาให้” ยอูหยิบระเป๋าเป้ใบโ พร้อมหยิบอที่เรียมนำมาให้แบฮยอน
ยาันยุ รา ไบอน
ยาุันยุราห่านฟ้า ห่านินินห้า ห่านฟ้าินยุ
ย.15 สั่ราประเทศไทยทั้หม
ยอูอา ... ยุที่ห้อมันไม่้อใ้นะ ...
“ยอูอา ...” นายโรื่อเลยเพื่อนรั
“เราเป็นห่วแบฮยอนอา เราไม่อยาให้แบฮยอนโนยุั แบ่เมทนใหม่้วยนะ” ถ้านายรู้ว่าันโนเมทัล่ะ
“อบุมานะยอู ไปันเถอะ ไปอที่นั่ันเถอะ อยานั่รที่โนแอร์เยอะๆเลย” แบฮยอนยิ้มว้าลบเลื่อนวามผิ (?) พร้อมวนยอูไปที่ห้อเรียน
“นาย นายลืมหนัสือ” มีเสียเรียา้านหลัอสอเพื่อนรัที่เินไปาโ๊ะ
“ยอูอา นายลืมหนัสือนิ เี๋ยวันไปหยิบให้” แบฮยอนอาสาไปรับหนัสือืนาพลเมือีแทน
“อบุนะแบฮยอนอา เี๋ยวันรอรนี้นะ ..”
“อบุนะ นั่นหนัสืออเพื่อนันเอ” แบฮยอนอบุผู้ที่เ็บหนัสืออเพื่อนรัให้อย่าสุภาพ
“อ่าว มอลานเยีย” พลเมือีพูภาษาแปล ๆ ทำให้แบฮยอนไม่อาเ้าใไ้
“ห๊ะ อะไรอนายไอ้ำ ?”
“มอลานเยีย”
“อะไรอนาย ไม่เ้าใ”
“ื่อบื้ออย่าที่ไอ้ยอลมันบอริ ๆ ้วยวะ มอลานเยีย” พลเมือีบ่นพึมพำับัวเอ แ่นที่ำลัโนวนประสาทไ้ยิน
“ยอลอะไรอแ มอลานเยียืออะไร โอ้ย ! ไอ้ำนิ มีน้ำใหน้าาีแ่เป็นบ้า”
เมื่อยอูเห็นว่าเพื่อนุยับนที่เ็บหนัสือนานเินไป พร้อมับมีท่าทีแปล ๆ ลัวว่าะมีเรื่อัน ยอูึเินเ้าไปหา
“มีอะไรหรือเปล่าแบฮ... ะ ะ .. อิน” เสียยอูแผ่วเบา แ่หัวใลับเ้นอย่ารุนแรเมื่อเอนรหน้า
“อ่าว ีโอ ไม่ใ่ิ ...
อนนี้้อเรียยอูินะ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
พนัานำัแมล Talk ❤
สวัสีอนที่ 2 อยุร้ายับยัยไบอนแล้ววว (นี่ื่อไทยเร๊อะ)
ไหน อเสียนรอหน่อยเร้วววว (ยื่นไม์ให้) *ริบ* ..
ะเา ๆ ันออแล้วเนอะว่าู่รออเรื่อเราือู่ใ หุหุ แถมมาที็โมยีนู่หลัอี่าหา
*อ่าว ผมไม่ไ้เป็นพระรอหรอ - ริสสุหล่อ / ไม่หล่อไ เลยไ้เป็นัวประอบ - ุนมยอน / ... - อี้ิ*
แอบเห็นว่ามีนถามว่าวามวุ่นวายอสามรุ่นพี่นี้ยัอะไร ็ไ้โปริามว่าะลเอยแบบใ ใรินแห้ว (โธ่)
และสิ่่อไปนี้ือสปอยนัแสท่าน่อไป
เาเป็นใร มาทำไม เี่ยวอะไรับเหล่ายุและยาันยุ โปริามมมมม
อย่าลืมนะเร่อะเม้นท์ิมบ่น่าไ้ โหวบลา ๆ ไ้เลยะ
แ่อย่าไรท์เอร์แรมานะเอะ ไม่ั้นฟ้อุนมยอนแน่ :P
อิอิอิอิ ไปละะ เอันอนน่า รันอ่านที่สุในโลเลย
ปอเอ้า ❤
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น