คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : พี่รหัส [พี่กวนเท้า-น้องกวนตีน] 100%
พี่รหัส
Shini Part
ชินิวิ่งตามไอ้สับปะรดตัวปัญหาแทบจะติด ดูท่าชายหนุ่มจะมั่นใจในฝีเท้ากับพลังภาพลวงตามาก แต่ขอโทษทีเถอะนะ ยามานิชิ ชินิ คนนี้คือหญิงเหนือหญิง!! ถ้าพูดถึงเรื่องพละกำลังหลายๆคนคงนึกว่าเรนะคือคนที่น่ากลัวที่สุดในหมู่นางเอกจากการเปิดตัวที่อัดจิ๊กโก๋หลายคนลงไปนอนกองหลังจากถูก “ลบหลู่”เรื่องส่วนสูง แต่ผิดแล้ว....คนที่แกร่งที่สุดในบรรดาสี่แสบนี้ก็คือ ชินิ.....แม้ตัวจะจะสูงเพรียวลมแต่เรื่องแรงเนี้ย.......ซัดคนตัวใหญ่กว่าตัวเองสามสี่เท่าได้สบายๆเลยด้วยซ้ำ
‘แปลกจริง เราก็ใช้ภาพลวงตาล่อไอ้เจ้าเด็กชินกวนประสาทนี่ไปทางอื่นตั้งหลายรอบแต่ทำไม มันถึงยังตามเราอยู่ละเนี้ย แถมวิ่งตามมาขนาดนี้ยังไม่มีท่าทีจะเหนื่อยเลยวุ้ย’ คิดแล้วโรคุโด มุคุโรก็เหงื่อตก
“เสียใจด้วย ภาพลวงตาใช้ไม่ได้ผลกับชั้นหรอกสับป้า-o-“ว่าแล้วไอ้ตัวดีก็พูดโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยราวกับอ่านความคิดของเขาออก ในขณะที่เขาวิ่งขึ้นมาที่ดาดฟ้าตึกเรียน ร่างเพรียวในชุดนักเรียนหญงก็ตามมาอย่างสวยงาม
“หืม เห็นตัวบางไม่นึกว่าจะอึดขนาดนี้นะเนี้ย ไม่เหนื่อยเหรอวิ่งมาตั้งไกล”มุคุโร่ฉึกยิ้มระรื่น....ถึงจะใกล้แค่ไหนยังไงหมอนี่ก็ไม่มีทางจับเขาได้หรอก
“เหนื่อยสิ ้หนื่อยจะตายอยู่แล้ว-___-“ชินิพูดหน้าตาย บนใบหน้า ลมหายใจแทบจะเป็นปกติเหมือนไม่ได้วิ่งมาดด้วยซ้ำ ทั้งที่ขนาดเขาที่คิดว่าร่างกายตัวเองก็แข่งแรงมากยังแอบหอบแท้ๆ
“นี่น่ะนะหน้าตาของคนเหนื่อยจะตาย=___=”
“นายน่ะไม่รู้อะไร ชั้นเป็นคนที่’ร่างกายแสดงออกไม่เก่ง’ ต่างหากละ =O=”
“นายนี่มันแปลกคน แต่ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าน้องของยามานิชิ รินโดคนนั้นจะธรรมดาหรอกนะ”ว่าแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
“ว่าแต่ว่าคิดว่าอยู่ตรงนี้แล้วจะจับชั้นได้เหรอ ก็ต้องยอมรับนะว่านายเก่งที่ไม่ถูกภาพลวงตาหลอก”
“แน่นอน ภาพลวงตากระจอกๆของหัวสับปะรดทำอะไรชั้นไม่ได้อยู่แล้ว”ว่าแล้วก็ยิ้มกวนประสาท ตามประสา แม้จะแต่งหญิงอยู่แต่ยามานิชิ ชินที่มุคุโร่รู้จักก็ยังคงวอนเท้าเหมือนเดิม
“เรื่องนั้นถ้าไม่ลองจะรู้เหรอ”ชินิฉึกยิ้มกวนประสาทให้มุคุโร่ จนร่างสูงอยากจะเข้าไปแจกมะเหงกสักทีแต่ ก็ทำไม่ได้เพราะอาจจะโดนร่างบางรวบตัวได้ง่ายๆ
Real Shini Part
ชั้นก็พูดไปงั้นแหละ เอาจริงๆถึงจะตามมาถึงนี่ได้แต่ชั้นก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าจะใช้วิธีไหนจับไอ้บ้านี่อยู่ดี ที่พูดก็แค่กวนประสาทไปงั้นแหละ=___=;;;;
ระหว่างที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกับมุคุโร่ชั้นก็ได้ยินเสียงหายนะ.....
ตู้มมมมมมม
“=O= เฮ้ย ไอ้ลูกนั่นมันกระสุนบาซูก้ารึเปล่า....”<<มุคุโร่
“ฮ๊ะ =____=”ชั้นหันไปมองตามสายตาของมุคุโร่ก่อนจะเห็นไอ้กระสุนนั่นพุ่งทะยานมาชนกับราวกั้นห่างจากตัวชั้นไปเมตรกว่าๆ ชะ โชคดีโคตรๆ=____=;;;;;;
กึก...แกร๊ก โครม
“หะ เห้ยยย O[]O”ไอ้ราวกั้นกำลังพังลงและชั้นก็กำลังจะหงายหลังร่วงลงไปหม่งพื้นตายเป็นผีมีญาติในไม่ถึงสิบวิ
“ระวัง!!!”เสียงทุ้มของมุคุโร่ที่ดังใกล้หูของชั้นมากๆ ชั้นรู้สึกได้ถึงแขนแกร่งที่โอบยึดเอวชั้นเอาไว้ก่อนที่จะถูกดึงกลับเข้ามาที่พื้นตรงดาดฟ้า....แบบสภาพกลิ้งหลุนๆไปกับพื้น=[]=
“เกือบไปไหมละนั่น=__=”มุคุโร่พูด
“นั่นสิ เกือบกลายเป็นผีหัวแบะแหนะ”ชั้นพูดพลางรู้สึกถึงความหนักตรงช่วงเอว....ไอ้เจ้าสับปะรดยังไม่ได้ปล่อยเอวของชั้น...=___=///
“ว่าแต่.... จับได้แล้วนะมุคุโร่ ก้ากกกกก”ชั้นพูดพลางเอามือจับแขนที่หมอนั่นโอบเอวไว้
“หา!!! ว่าไงนะ ไม่สินี่ชั้นมาช่วยนายต่างหาก อย่ามั่ว เมื่อกี้ไม่นับดิ”
“ไม่อะ เมื่อกี้ยังเป็นเวลาในช่วงเล่นเกมไล่จับ และตอนนี้นายมาให้ชั้นจับเอง”
“อะ ไอ้เด็กบ้า”
“แหมมมม ขอบคุณนะที่ช่วยชีวิต แต่ก็ขอโทษที่ขอใช้เป็นโอกาสละกัน =..=”ถือว่าเป็นการกอบโกยที่ฉลาดหลักแหลม โฮะๆ
“ให้ตายดิ นายนี่มันเหลี่ยมจัดเป็นบ้า”มุคุโร่ปล่อยเอวรุ่นน้องจอมกวนก่อนจะเอามือผลักหัวร่างบางอย่างหมั่นไส้......ว่าแต่ทำไมไอ้นี่ถึงเอวเล็กงี้วะ....อย่างกับผู้หญิงจริงๆ...
“แล้วสรุปว่า =Q=”ชินิถามปากยื่น ในสภาพแต่งหญิงนี้ทำให้ดูเหมือนสาวสวยกำลังทำหน้าตาน่ารักใส่เลย...มุคุโร่สะบัดหัวไล่ความคิดแปลกๆว่าไอ้เด็กกวนประสาทนี้อาจจะเป็นผู้หญิงปลอมตัวมาออกจาหัวไป ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่
“โอเค พวกนายชนะ ไอ้แสบ”
“ฮูเร่^O^”
+++++++++++++++++++++++++++
ตัดฉับบบบบบบบบบบ
การอัพคราวหน้า
สปอยเล็กๆ
‘เอาละ ถึงเลาจับพี่รหัสน้องรหัสแล้ว’
‘หาาาาา ทำไมถึงต้องมีไอ้บ้านี่เป็นพี่รหัสละะะ’
‘ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าอยากได้แกสักหน่อย’
‘นี่มันวันซวยอะไรของพวกชั้นวะะะ’
‘จงรักกันอย่างพี่น้อง หรือจะเกินเลยก็ไม่ว่านะถ้าไม่กลัวฟ้าผ่า’
‘แหม เป็นพี่รหัสน้องรหัสที่กินกันไม่ลงจริงๆ’
++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากเหตุระเบิดดาดฟ้าได้ไม่ถึงสิบนาทีผู้ร่วมชะตากรรม(ในหลายๆความ)ก้มารวมตัวกันบนดาดฟ้าโดยมิได้นัดหมาย อากิระหัวหน้าห้องชั้นมอปลายปีสามห้องพิเศษ(6/3)เดินดุ้ยเข้ามาเขกกะบาลเพื่อนผู้มัดผมทรงประหลาดพร้อมกับบ่นอย่างเอาเรื่อง
"มุคุโร่เว้ยยย ชั้นให้แกรับน้องเด็กไม่ใช่ให้จะฆ่าเด็ก เล่นระเบิดดาดฟ้าทำไมวะะะ=____=!!!!!"
"ผมเปล่านะ=_="มุคุโร่ตอบหน้าตายแบบไมรู้ร้อนรู้หนาว....แน่สิก็เขาไม่ใช่คนทำจริงๆนี่หว่า
"ยังจะมาเนียนอีกเหรอวะ"ว่าแล้วก็เกือบจะง้างกำปั้นใส่หัวเพื่อนตัวดีอีกสักรอบก่อนที่จะมีเสียงรกลุ่มรุ่นน้องโหวกเหวกขึ้นมา
"ชินนนนนนน แกไม่เป็นไรใช่ไหมTOT"<<เรนะ
"ชั้นนึกว่าเธอเอ้ย! นายจะหม่งโลกซะแล้วT____T"<<แพมม่า
"ให้ตายสิใจหายใจคว่ำหมด=_=;;"<<สึนะ
"ยังไม่ตายสินะ-_-"<<ฮิบาริ
"นี่ฮิบาริอย่ามาบังอาจแช่งเพื่อนชั้นนะเว้ยยย"ซาโยตวัดสายตาไปจิกฮิบาริทันที
"ว่าแต่เมื่อกี้ฝีมือใคร=_____="โยรุเปิดประเด็นขึ้นมาก่อนที่แพมม่าจะหยิกหูเพื่อนตัวต้นเหตุให้ออกมายอมจำนน
"ไอ้เลน=_____="
"แหะๆ พอดีเลือดขึ้นหน้าไปหน่อย ชั้นขอโต๋ดดดด"ดูมัน...ยังมีหน้ามาแก้ตัวหน้าสลอนอีก
"ช่างมันเหอะ แต่ตอนนี้ชั้นจับมุคุโร่ได้แล้ว*0*"ชินิพูดพลางชูป้ายชื้อที่มีลายเซ็นครบขึ้น
"*0*"<<สีหน้าของ โยรุ ซาโย เรนะ แพมม่า
"อ้าว งั้นก็เหลือจับพี่รหัสอะดิ"เรด้าพูดพลางหันไปมองพี่อากิระที่ยืนฉีกยิ้มอยู่ เริ่มมีรุ่นพี่ทยอยๆขึ้นมาบนดาดฟ้าเรื่อยๆจนครบหน้าค่าตา
"เราหลบมาดูห่างๆดีกว่านะเขาจะได้ทำกิจกรรมสะดวก"สึนะว่าพลางไล่ๆเพื่อนสาวในกลุ่มของสี่แสบกับกลุ่มตัวเองไปยืนอยู่ห่างๆไม่ให้เกะกะ
" เอาหล่ะงั้นก็มาเลยเจ้าน้องใหม่สี่คนนน แพมม่าเธอไม่ต้องแล้วละ เหนื่อยแล้วเนาะน้องสาวสุดที่รักไปนั่งพักกับพวกสึนะตรงนั้นได้เลยยย"
"ง่ะ แพมม่าไม่แฟร์อะ=3="ซาโยบ่น
"แปบเดียวน่า เดี๋ยวพี่ก็ปล่อยพวกแกกลับบ้านแล้ว แหมไอ้พวกนี้ โดนมิองชิองแต่งตัวทีออกมาสวยเชี่ยวนะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ...."อากิระพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำให้สี่สาวขนลุกเกรียวเมื่อคิดว่าความจะแตกเอาเมื่อไหร่
"ในนี้มีชื่อพี่สี่คนที่ปีที่แล้วโชคร้ายไม่มีน้องรหัส มิสึกิ ฮิบาริ เรียวเฮ มุคุโร่ มายืนตรงนี้แล้วเตรียมรอรับน้องรหัสด้วยความรักสิ~~~"อากิระพูดด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์ตามปกติพร้อมเขย่ามือไปมาในมือมีกระดาษถูกพับอยู่สี่ชิ้นยื่นมาให้พวกโยรุ
ฮิบาริ มุคุโร่ เรียวเฮ และผู้ชายผมสีบลอนหน้าตาดูดีใช้ได้ลุคออกไปทางเพลย์บอยนิดหน่อยเดินออกมายืนอยู่ข้างๆอากิระ
"เอ้า หยิบเลย"อากิระยื่นมาให้ซาโยเป็นคนแรก ซาโยหลับตาภาวนาขออย่างให้ได้ฮิบาริก่อนจะหยิบกระดาษชิ้นหนึ่งขึ้นมา ก่อนที่จะตามด้วยชินิที่เหลือบมองมุคุโร่ด้วยสายตาสื่ออย่างชัดเจนว่าไม่อยากได้มุคุโร่เป็นพี่รหัสจนเจ้าตัวอยากจะเดินเข้าไปซัดกะโหลกสักป้าบ โยรุที่ไม่ค่อยจะมีอะไรเท่าไหร่ขอแค่ไม่ได้ฮิบาริจอมโหดก็พอหยิบตามไป เหลือใบสุดท้ายให้แก่เพื่อนตัวเล็ก(แค่ในหมู่สี่คนนี้)ตามระเบียบ
"เปิดเลยสิ"พี่ที่ชื่อมิสึกิยิ้มให้ก่อนจะบอกให้เปิดกระดาษดู
"พร้อมกันนะ"
"เออว"X3
"1"
"2"
"3"
"เปิด!!!"
.
.
.
.
.
"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก เวรกรรมอะไรของชั้นวะะะะ"ชินิโว้ยวายขึ้นพลางเอานิ้วชี้ไปที่มุคุโร่
"อ้าว อ้าว แหมแย่จังเลยเนอะ"มุคุโร่ยิ้มส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เย็นๆไปให้เธอเพราะพฤติกรรมก็ชัดๆอยู่ว่าน้องรหัสของเขาคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ยามานิชิ ชินคนที่ตั้งแต่มาก็เป็นไม้เบื่อไม้เมาและตั้งตัวเป็นคตู่กัดของเขาตั้งแต่เข้ารร.
"แหมมม เป็นพี่รหัสน้องวรหัสที่กินกันไม่ลงจริงๆน้าา"อากิระหัวเราะร่าเหมือนเห็นเป็นเรื่องสนุก
"หาาาาา ทำไมถึงต้องมีไอ้บ้านี่เป็นพี่รหัสละะะ"ซาโยหน้าซีดเมื่อเห็นชื่อของ ฮิบาร เคียวยะอะหล่างฉ่างอยู่ในกระดาษยับย่นในมือ
"ชั้นก็ไม่ได้คิดว่าอยากได้แกสักหน่อย"ฮิบาริมอง'น้องรหัส'ของเขาด้วยหางตาอย่างเหยียด พลางแสยะยิ้มร้ายกาจอกมาเล่นเอาซาโยแอบสะดุ้ง
"นี่มันวันซวยอะไรของพวกชั้นวะะะ"ว่าแล้วร่างบางก็กรีดร้องออกมาพร้อมกับทึ้งผมตัวเองไปด้วย
"เดี๋ยวเถอะเซย์ วิกนั่นแพงนะ ทึ้งอย่างนั้นของเสียหมด"ชิองบ่นทำให้ซาโยลดมือลงถึงแม้นี่จะเป็นผมจริงของเธอแต่ว่าถ้าไม่ทำมันก็ไมเนียนนะสิ!
"อะเอ่อ.... พี่เรียวเฮ?"เรนะเงยหน้ามองผู้ชายผมสีเงินเกรียนแบบนักกีฬาที่ตอนช่วงบ่ายกว่าเพิ่งจะซัดกันบนเวทีชมรมมวยประจำโรงเรียน
"โอ้ววววว เจ้าหนูสุดขั้ววววว ตอนนั้นหมัดนายเด็ดมากกก ไว้ชั้นจะพาไปซ้อมมวยด้วยกันนะ"
"เออ....ครับ"
"งั้นนายก็เป็นน้องรหัสของชั้นสินะ"มิสึกิยิ้มขณะที่เดินเข้าไปตบไหล่โยรุ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นโอบไหล่
"ไว้วันหลังพี่จะชวนไปเที่ยวนะะะ ห้ามฏิเสธ เราต้องไปเปิดอกเที่ยวเล่นกันแบบลูกผู้ชายหลังจากนี้บ้างล่ะ!!"
"โอเคครับ =__=;;;"โยรุตอบรับแบบส่งๆไปในขณะที่มุคุโร่เองก็เดินไปหาน้องรหัสตัวดีพร้อมกับจับไหล่บีบ(แรงมาก)ดป็นการทักทายในขณฯะที่ชินิเอาส้นเท้าขยี้เท้าของเขากลับ และฮิบาริกับซาโยกำลังฟาดเนตรกัน และเรียวเฮกำลังตั้งกาดจะต่อยมวยกับเรนะอีกรอบ.....
"แหมมม รักกันดีจริงๆเลยแฮะ โดยเฉพาะฮิบาริกับเซย์ มุคุโร่กับชินเนี้ย"
"ไม่ใช่ว้อย/จะบ้าเหรอ/ไม่มีทาง/จะอ้วก"x4 สองคู่กัดหันมาพูดใส่หน้าอากิระแทบจะพร้อมกัน
"หื้มมมม งั้นชั้นขอเพิ่มกฏิกาของสายรหัสพวกนายละกัน ต่อไปนี้สายรหัสของฮิบาริ กับมุคุโร่ จะต้องแสดงให้เห็นว่ารักกันม๊ากมากกก ใครไปไหนถ้าชั้นไม่เห็นคู่รหัสอยู่ด้วยละก็เป็เรื่อง เทคแคร์กัน อยู่ด้วยกัน ยกเว้นตอนเรียนกับกลับบ้านไปแล้ว และก็อันนี้บังคับเลย โดยเฉพาะตอนช่วงค่ายทาเลนซ์แคมป์ ค่ายพิเศษที่รวมปีสี่ห้าหกของห้องพิเศษอย่างเรา พวกนายก็ต้องอยู่ด้วยกันและพักห้องเดียวกัน"
"ไม่มีทาง!!!!"x4
"พวกนายไม่มีสิทธิ์เถียงหรอก ชั้นหัวหน้าใหญ่;p ถ้าไม่งั้นก็จะถามบอสของพวกนายด้วยเลยละกันนะ สึนะคุงโอเคไหม สำหรับฮิบาริกับมุคุโร่"
"=___="<<สีหน้าของฮิบาริกับมุคุโร่เมื่อเห็นสึนะยิ้มรับ
"เอาสิน่าสนุกดีออก".....บรรลัยเอ้ย....
"พวกเราไม่ยอมอะ =0="ซาโยว่า
"ใช่ๆ พี่ผมต้องไม่ยอมให้ผมนอนห้องเดียวกันหรือซี้ปึ๊กกับไอ้สับป้านี่หรอก"ชินิพูดบ้าง
"ไม่หรอกจ๊ะ รินโดสับสนุนมาก"มิองพูดขณะที่ส่งสมาร์ทโฟนของตัวเองที่แชทกับบอของสเซอร์บิรัสให้พวกชินิดู
"อะ ไอ้พี่บ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดฉับบบบบบบบบบ
ไว้มาต่อนะค่ะ
ขอบคุณที่ติดตาม
คอมเม้น1คอมเม้นสร้างกำลังใจให้เราได้เยอะเลยล่ะค่ะ^O^ ขอบคุณนะค่ะ!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เช้าวันต่อมา.....
"ฮ้าวววววว"ร่างโปร่งเจ้าของผมสีฟ้าอมน้ำเงินหาวออกมาด้วยเสียงทุ้มไม่สมหญิงจนพี่ชายร่วมสายเลือดที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องนั่งเล่นสไตล์ญี่ปุ่นโบราณปรายตามามองแล้วหลุดยิ้มขบขันออกมา
"ให้ตายสิ แกนี่ชักจะเหมือนผู้ชายไปทุกทีแล้วนะชิน"รินโดมองน้อง'สาว'ตั้งแต่หัวจรดเท้า
สูง173...มีแววจะสูงต่อ.....OTL
เสียงห้าว เป็นผู้หญิงเสียงทุ้ม......OTL!!!
นิสัยก็......แมนกว่าผู้ชายหลายหลายคน!!!!!!
....เห็นคุณพี่ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ว่าน้องสาวจะขายออกหรือไม่....
"แล้วใครกันละทำให้เป็นแบบนี้ ปกติชั้นก็เหมือนทอมจะแย่ ดีไม่ดีโดนคิดว่าเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ แล้วตอนนี้อะไร ต้องปลอมเป็นผู้ชายเพื่อใช้ชีวิตในโลกบ้าๆนี่อะนะ"ชินิพูดพลางหย่อนตัวลงนั่งตรงประตูที่เปิดไว้มองเห็นสวนสไตล์ญี่ปุ่นที่ถูกดูแลอย่างดี
"แหมม ก็คิดซะสิว่าเป็นประสบการณ์ดีๆในชีวิตไง"ว่าแล้วก็ขยิบตาส่งดาวให้น้องสาว
"จะบ้าเหรอ แล้วก็นะคิดยังไงของพี่ไปยอมให้ไอ้พี่อากิระมันจับชั้นนอนห้องเดียวกับสับป้าตอนค่ายชาร์เล็นด้วยละ ไอ้ชั้นนะไม่เท่าไหร่แต่ไอ้ซาโยมัน....."ชินิพูดไปพลางเบ้ปาก (#ผมนี่เบะปากเป็นรูปตีนเลยครับ ///ขอเล่นมุกนี้หน่อย55555)
"ก็น่าสนุกดีออก ได้ข่าวว่าไม่ค่อยถูกชะตากันเหรอกับพวกวองโกเล่นะ"คำถามจากพี่ชายทำให้ชินิชะงักไปแวบนึงเหมือนใช้สมองประมวลความสัมพันธ์
"ก็ไม่ได้เกลียดจนเป็นศัตรูหรอก มันเหมือนอารมณ์เพื่อนคู่กัดอะไรงี้ละมั้งเจอกันทีไรหาเรื่องกันได้ทุกที"คิดแล้วร่างบางก็หมั่นไส้ไอ้ผู้ชายที่โผล่มาในความคิดเมื่อกี้
"ฮ่าๆ เอาน่า ไม่ใช่ไม่ห่วงหรอกนะ"รินโดพูดแล้วบรรยากาศในห้องก็เย็นเฉียบขี้นมากระทันหัน
"ถ้ามันทำอะไรรุ่มร่ามกับพวกแกก็บอกมาเลย เซอร์บีรัสพร้อมฉีกสัญญาพันธมิตรเสมอ"รอยยิ้มแสยะของรินโดเล่นเอาชินิเสียวสันหลังวาบแทน
"อะเอ่อ ได้ๆ ถ้ามีอะไรขะรีบแจ้นมาฟ้องเลย"ชินิพูดขณะที่เหงื่อตก
ยังไม่ทันที่จะมีการสนทนาต่อก็มีเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ก่อนจะมีเสียงหวานแต่งัวเงียของผู้มาใหม่ตามมา
"อ้าว ชินิทำไมวันนี้แกตื่นเช้าวะ"โยรุพูดพลางบิดตัวไปมาอย่างสบายอารมณ์แต่ผิดกับชินิที่เส้นกระตุ้กขึ้นมาทันที
"อ่านเอง"ว่าแล้วชินิก็โยนสมาร์ทโฟนเครื่องสวยอย่างไม่สบอารมณ์จนโยรุตาลีตาเหลือรับแทบไม่ทัน
ที่หน้าจอปรากฏโปรแกรมแชทสีเขียว เปิดค้างไว้
Akira
วันนี้คู่บัดดี้ที่รักทั้งสองคู่
กรุณามาโรงเรียนพร้อมๆกันด้วยนะจ๊ะ 55555555
"=______= เอ่อ....."
"แล้วดูสิ ยังมี'55555555'ทิ้งท้ายเหมือนเยาะเย้ยด้วย"ชินิกัดฟันกรอดอย่างหงุดหงิด
"แล้วมุคุโร่กับฮิบาริละ"
"มุคุโร่นะ ส่งไลน์มาบอกว่าจะมาที่บ้านนี้ก่อนแล้วค่อยไปด้วยกัน"
"ส่วนฮิบาริไม่รู้ช่างหัวแม่..."
"ช่างหัวอะไรเหรอ-_-"เสียงทุ้มเย็นที่ค่อนข้างจะคุ้นเคยดังขึ้นขณะที่ชินิยังสบถไม่เสร็จดี
"เฮ้ย!!!"X2
"มะมาได้ไงเนี้ย"โยรุถึงกับผวาวิ่งไปเกาะชินิพลางแอบโล่งอกที่ตอนนี้สภาพชินิเหมือนผู้ชายอยู่แล้วส่วนเธอก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
"ก็มาลากคุคาบาระ เซย์ไปนามิโมรินะสิ ชั้นมีเวรตรวจเด็กทุกเช้า"ฮิบาริยกมุมปากส่งรอยยิ้มที่ดูชั่วร้ายมาให้ทั้งสาม
"ใครอนุญาติให้คุณเข้ามาในบ้านผมเนี้ยฮิบาริ เคียวยะ"รินโดยิ้มไปพูดไปแต่ถ้ามองดีๆจะเห็นสายฟ้าเล็กๆกำลังฟาดฟันกันอยู่
"อ้อ พอดีพวกคนเฝ้าข้างหน้าหลับกับหมดเลย เฝ้ายามแย่แบบนี้น่าไล่ออกเนาะ"ฮิบาริยิ้มเย้ย พลางชูทอนฟาที่เลอะเลือดเล็กน้อยขึ้นให้ดู
"ให้ตายสิ ทำอะไรเกรงใจผมบ้างเถอะ นั่นนะจ้างมานะครับไม่ใช่อาสาสมัคร"รินโดส่ายหน้าพลางถามต่อ
"เซย์มันยังไม่ตื่นหรอก คุณไปก่อนดีกว่านะ"
"อ้าว ก็ไหนบอกว่าต้องไปไหนด้วยกันไงละ"ฮิบาริพูดพลางยักคิ้วกวนประสาท ดูเหมือนเจ้าตัวจะเห็นการเล่นบัดดี้ครั้งนี้เป็นเรื่องสนุกในการกลั่นแกล้งคนอย่างเงียบๆซะแล้ว....
"ห้องคุคาบาระ เซย์อยู่ไหน เดี๋ยวชั้นจะไปลากมันเอง"หัวหน้ากรรมการคุมกฏสะบัดทอนฟาเก็บแนบไว้ที่เข็มขัด่อนจะเดินออกไปจากห้องเพื่อจะ 'ลาก' คนที่ตอนนี้ยังนอนหลับอุตุอย่างไม่รู้เวลาตาย!!!
"เชี่ยแล้วเฮีย ไอ้ซาโยมันยังไม่ได้แต่งตัวเลยนะ!!!!!"ชินิรีบตะวัดตามามองพี่ชาย ที่ยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างหน้าเตะ
"ถือเป็นประสบการณ์ นี่เป็นบททดสอบ จงผ่านสถาณการณ์นี้ไปให้ได้ถ้าความแตกพวกแกตาย"
ทำไมคำว่าตายถึงได้ทำให้สันหลังวูบขนาดนี้นะ=____=<<ความคิดจากสองสาว
"ไม่รู้ละ นอกจากไอ้ซาโยก็มีเรนะด้วย ชินิแกทำอะไรสักอย่าเซ่T[]T"
"ใจเย็นๆแก ดึงสติ!!!! TTTT[ ]TTTT"
"แกสิตั้งสติTTTTTT[ ]TTTTTT"
"ไม่แกสิ TTTTTTTTTTTTTTTTTT[ ]TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT"
++++++++++++++++++++++
ตัดจบในขณะที่นางเอกสองคนร้องไห้หนักมาก55555555
เจอกันตอนหน้าค่ะเร็วๆนี้
ความคิดเห็น