คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 : 12 ปี เมืองเทอเรน
หลังจากที่น้าชาร์ลอทชวนฉันออกมาซื้อชุดราตรี ฉันก็เห็นได้ว่าผู้คนมากมายต่างรู้สึกครึกครื้นกับงานนี้มาก ผู้หญิงส่วนมากก็จะออกมาดูชุดราตรีกัน ที่นี่มีร้านเสื้อผ้าอยู่มากมาย ร้านแรกที่น้าชาร์ลอทพาฉันไปคือร้านรินน่า ร้านนี้เป็นเสื้อผ้าราตรีที่ออกจะเซ็กซี่หน่อยๆ ส่วนมากมีแต่แบบเกาะอกน้าชาร์ลอทเองก็อายุไม่ใช่น้อยๆแล้ว น้าเลยขอผ่าน
“น้าชาร์ลอทอยากได้แบบไหนละคะ?” ฉันถามน้าชาร์ลอทเพราะฉันเองก็ไม่รู้ว่าน้าต้องการแบบไหน ถ้ารู้จะได้เลือกเข้าร้านถูก
“น้าอยากได้แบบเรียบๆแต่ดูหรูนะ”น้าชาร์ลอทตอบฉัน พร้อมกับมองไปยังร้านต่างๆ ฉันเจออยู่ร้านหนึ่งชื่อร้านซิริน ร้านนั้นมีชุดมากมายออกแนวแบบเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักหวานๆ ฉันเห็นชุดที่ฉันถูกใจด้วยแต่ฉันก็ซื้อไม่ได้เพราะเอบลิสบอกว่าเขาเตรียมชุดไว้ให้ฉันแล้ว ฉันก็แอบลุ้นนะว่าเขาจะเลือกชุดแบบไหนให้ฉัน แล้วระหว่างที่ฉันคิดอยู่นั้น เราก็มาหยุดอยู่ร้านหนึ่ง ฉันคิดว่าร้านนี้น่าจะมีแบบชุดที่น้าชาร์ลอทอยากได้ ร้านนี้ชื่อว่าร้านวิเวียนน่า ร้านนี้มีชุดราตรีมากมาย ฉันก็เข้าไปช่วยน้าชาร์ลอทเลือก น้าชาร์ลอทหยิบออกมาสองชุด ชุดหนึ่งเป็นสีแดงเลือดหมู เป็นชุดราตรีคอถ่วง กระโปรงแต่งระบายสลับกับลูกไม้ มีโบว์คาดที่รอบเอว สั้นประมาณเลยเข่ามาหนึ่งคืบและอีกตัวเป็นสีเหลืองมัสตาร์ด เป็นชุดราตรียาว ไหล่เบี่ยงพร้อมประดับเพชร ซึ่งถ้าให้ฉันเลือก สำหรับฉันฉันว่ามันเลือกยากนะ มันสวยทั้งคู่เลยละ
“ชุดไหนเหมาะกับน้ามากกว่ากันนะเฮเลน” น้าชาร์ลอทพูดพลางสลับทั้งสองชุดมาเทียบกับตัวเอง
“หนูว่าชุดสีเหลืองน่าจะเหมาะกับน้ามากกว่านะคะ” ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ชุดราตรียาวสีเหลือง
“ตัวนี้หรอ?” น้าชาร์ลอทถามฉันเพื่อความแน่ใจ ส่วนฉันก็พยักหน้า น้าชาร์ลอทก็เอาตัวที่ฉันเลือก และรอจ่ายเงิน ส่วนฉันก็เดินออกมารอข้างนอก พอน้าชาร์ลอทซื้อชุดเสร็จแล้ว เราสองคนก็กลับปราสาทกัน
3 สัปดาห์ผ่านไป
วันนี้ก็ถึงวันงาน 12 ปี เมืองเทอเรน ฉันยังนั่งอยู่แต่ในห้องอยู่เลยรอเมดนำชุดมาให้-3-
“ทำไมมันนานจัง” ฉันบ่นกับตัวของฉันเองเบาๆ ก็มันจริงนี่ฉันรอมาสักพักแล้วยังไม่มีใครนำชุดมาให้เลย รู้อย่างนี้ซื้อมาใส่เองยังจะดีซะกว่า
“ขออนุญาตนำชุดเข้าไปนะคะ” หลังจากที่ฉันบ่นจบ ก็มีเสียงผู้หญิงเอ่ยขึ้นมาจากด้านนอก
“อ่อ เข้ามาได้เลยค่ะ” ฉันตอบพร้อมชะเง้อมอง มีเมดเข้ามาอยู่ 5 คนและหนึ่งในนั้นก็คืออะไมน่าน่าแปลกที่เมดคนอื่นๆใส่ชุดเมดสีขาว-ดำ เสื้อตัวในจะเป็นสีดำแขนยาวเกือบถึงศอกกระโปรงบานมีชายกระโปรงสีขาวและชุดข้างนอกสีขาว มีโบว์ติดอยู่ตรงกลางชุดยาวเกือบคลุมเข่า ส่วนอะไมน่าเป็นชุดสีขาว-แดงเลือดหมู ชุดข้างในเป็นสีแดงเลือดหมูแขนเสื้อพองขึ้นและมีถุงมือสีแดงเลือดหมูเช่นเดียวกัน ชุดข้างนอกสีขาวกระโปรงชีฟองยาวเกือบคลุมเข่า มีโบว์สีแดงเลือดหมูอันใหญ่ติดอยู่ช่วงบนของเสื้อ จะว่าไปอะไมน่าก็เหมาะกับชุดนี้มากๆเลยนะ มันดูไม่ค่อยคล้ายชุดเมดสักเท่าไหร่ สีชุดออกจะเข้มมากกว่าสีผมของเธอ เธอจึงดูโดดเด่นมากเลยละ
“นี่ชุดของคุณค่ะ”อะไมน่าหยิบชุดออกมาจากกล่องที่เมดคนหนึ่งถืออยู่แล้วเธอก็ส่งมาให้ฉัน
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับหยิบชุดที่อะไมน่าส่งให้ฉันเข้าไปเปลี่ยนข้างในห้องน้ำ ชุดของฉันเป็นสีฟ้าครามเช่นเดียวกับสีตาของฉัน ชุดเป็นแบบเกาะอก มีลูกไม้ประดับอยู่เต็มส่วนบนของชุด ส่วนกระโปรงเป็นผ้าชีฟองหลายชั้นซึ่งยาวและบานมากเหมือนกับชุดเจ้าหญิง นี่ถ้าฉันใส่คงจะลากพื้นเลยสินะ ฉันพยายามสวมใส่มันอยู่สักพักและฉันก็เดินออกมา เมดหลายคนดูตกตะลึงตอนฉันออกมาไม่ใช่น้อยเลยละ แต่ฉันว่าชุดนี้มันดูโป๊ไปหน่อยไหมเนี่ย
“นี่สร้อยคอและต่างหูของคุณค่ะ”อะไมน่าส่งเครื่องเพชรชุดหนึ่งมาให้ฉัน มันสวยมากเลยจริงๆนะ สร้อยคอมีจี้สีฟ้าใสอยู่ตรงกลางและมีเพชรเม็ดเล็กๆอยู่รอบและต่างหูก็มีลักษะเช่นเดียวกัน แต่สำหรับฉัน ฉันใส่ร้อยคอไม่ได้เพราะฉันไม่สามารถถอดมันออกได้ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ฉันพยายามถอดมันอยู่มานานแต่ก็ไม่เคยสำเร็จ ฉันเลยเลิกล้มความพยายามนั้นซะ ฉันคงใส่ได้แต่ต่างหูสินะ น่าเสียดายจัง-3-
“จะให้ฉันช่วยคุณถอดสร้อยคอออกให้ไหมคะ?” อะไมน่าเอ่ยถามฉัน
“อ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะฉันไม่ใส่สร้อยค่ะ” ฉันพูดปฏิเสธไปและนำสร้อยเก็บไว้ข้างในชุดราตรี อะไมน่าดูทำท่าทางสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรฉัน เธอเดินมาใส่ต่างหูให้ฉัน และเมดอีก 2 คนก็เดินมาทำผมให้ฉัน พอทำเสร็จฉันก็ส่องกระจกดูตัวเอง เมดที่นี่ทำผมเก่งจริง ฉันนึกในใจชมพวกเธอและก็ดูทรงผมของตัวเอง ตอนนี้ผมฉันถูกรวบขึ้นและมีเปียถักติดอยู่รอบหัว ปล่อยผมข้างหน้าออกมาบางส่วนและเมดก็หยีหัวฉันให้ออกยุ่งๆนิดๆให้ดูสวยขึ้น ฉันชอบผมทรงนี้มากๆเลยละ พอฉันดูไปสักพักอะไมน่าก็นำมงกุฎมาติดบนผมของฉัน มงกุฎประดับไปด้วยเพชรและมีมุกสีฟ้าอยู่ตรงกลางของมงกุฎ พออะไมน่าใส่มงกุฎให้ฉันเสร็จก็มีเมดอีกคนวางรองเท้าไว้ให้ฉันใส่ รองเท้านั้นเป็นรองเท้าส้นสูงสีฟ้า สูงประมาณ 2 นิ้ว ฉันลุกจากเก้าอี้มาใส่รองเท้า ฉันพยายามทรงตัวแต่เหมือนมันจะไม่ง่ายเลย ในชีวิตนี้ฉันไม่ค่อยได้ใส่รองเท้าส้นสูงหรอกนะ
“เมื่อคุณแต่งตัวเสร็จแล้ว กรุณาตามเราไปเลยนะคะ” อะไมน่าบอกฉันและเดินนำหน้าฉันไปพร้อมกับพวกเมดอีก 4 คน ส่วนฉันก็เดินตามพวกเธอไป
By : Abliss
ผมแต่งตัวเสร็จทำทุกอย่างเสร็จตั้งแต่บ่ายแล้ว เพราะผมเป็นเจ้าของงานคงต้องรีบทำทุกอย่างให้เสร็จก่อนถึงเวลา และเมื่อประตูปราสาทเปิดผมก็ออกมาต้อนรับประชาชนด้วยตัวของผมเอง ประชาชนส่วนมากผู้หญิงก็ใส่ชุดราตรีที่สวยส่วนผู้ชายก็ใส่ชุดสูทแบบต่างๆ ในงานนี้ก็ไม่ได้มีแค่ประชาชนของผม ผู้ปกครองของเมืองต่างๆก็ต่างมาแสดงความยินดีด้วยเช่นกัน
“สวัสดีเอบลิส ไม่เจอกันตั้งนานนายนี่ยังดูหนุ่มเหมือนเดิมเลยนะ” พระราชาแห่งฟาริสเอ่ยทักทายผม
“พระราชาก็ยังทรงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเช่นกันเพคะ” ผมพูดพร้อมกับยิ้มไปให้ท่าน
“งั้นหรอ? เมืองนี้ครบ 12 ปีทั้งที ท่านมีอะไรจะเซอร์ไพร์สพวกเราไหม?” พระราชายังทรงถามผม
“ไม่มีหรอกคับ อ้อแต่ไม่แน่อาจจะมีบางสิ่งที่ทำให้พระองค์ทรงตกใจ งั้นผมขอตัวก่อนนะคับ” พอผมพูดจบผมก็ส่งยิ้มไปให้พระราชาและถวายคำนับเดินออกไป ตอนนี้ผมเข้ามาในงานแล้วละ ผมใส่ชุดสูทสีขาว-ดำ ผมว่าสีนี้มันดูเหมาะกับผมมากเลยนะ ผมเดินมาตรงบันไดผมรอ รอเฮเลนลงมา ผมรอไปสักพักอะไมน่าก็เดินลงมา ผู้คนที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนานก็หันมองเป็นตาเดียวกัน หลังอะไมน่าเป็นเมดอีก 4 คนเดินตาม และหลังจากเมด 4 คนนั้นก็เป็นเจ้าหญิงของผม ‘เฮเลน’
เธอเดินลงมาจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม เธอเหมือนเจ้าหญิงจริงๆ เธอสวยมากเธอเหมาะกับชุดที่ผมเลือกให้สุดๆ ผมมองเธอตั้งแต่เธอเดินลงมาจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม และก็ไม่ใช่ผมคนเดียวที่มองเธอผู้คนทั้งงานก็ต่างมองเธอเช่นกัน
“ทำไมนายให้ฉันใส่ชุดนี้” เฮเลนถามผมพร้อมกับขมวดคิ้ว เธอทำให้ผมสะดุ้งเลยละ ผมกำลังเหม่อมองเธออยู่แท้ๆ
“ทำไมล่ะ? ชุดนี้เหมาะกับเธอดีออก” ผมตอบเธอพร้อมกับส่งยิ้มไปให้เธอ
“นายจะบ้าหรอ? ให้ฉันใส่เกาะอกแบบนี้เนี่ยนะ?” เฮเลนยังคงถามผมด้วยเสียงที่ไม่พอใจ
“ก็เธอขาวนี้โชว์เนื้อโชว์หนังหน่อยสิ” ผมตอบพร้อมกับทำหน้าทะเล้นใส่เธอ
“นายก็ขาว ขาวกว่าฉันอีก ทำไมนายไม่ใส่เองซะละ” พอเฮเลนพูดจบเธอก็เดินออกไปจากผมเลย แต่เพราะเธอคงจะยังไม่ชินกับการใส่รองเท้าส้นสูงละมั้งเธอเลยเซจนเกือบล้ม โชคดีที่ผมคว้าตัวเธอเอาไว้ทัน
“ขอโทษนะที่ให้เธอใส่ชุดพวกนี้โดยไม่บอก แต่มันเหมาะกับเธอทุกอย่างเลยนะ รู้ไหมในงานนี้เธอสวยที่สุดแล้ว” ผมพูดกับเธอพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะปล่อยเธอยืนและคอยประคองให้เธอทรงตัวได้
“อืม ฉันก็ชอบอยู่ ช่างมันเถอะ” เฮเลนตอบผมพลางเบือนหน้าหนี ส่วนผมเองก็อมยิ้มกับท่าทางของเธอ ตอนนี้ผมคิดว่าผู้คนในงานคงจะสงสัยกันแล้วว่าเธอเป็นใคร ผมเลยคิดว่าจะพาเธอไปแนะนำให้คนในงานนี้รู้จักกันสักหน่อย
“เธอคงเดินไม่ค่อยถนัดใช่ไหมละ? งั้นเกาะแขนฉันไว้” ผมพูดพร้อมกับทำแขนให้เธอจับ ส่วนเฮเลนเองก็จับแขนผมไว้ เธอคงจะเดินไม่ค่อยถนัดจริงๆนั่นแหละ พอเธอจับผมเสร็จ ผมก็พาเธอเดินไปรอบๆงาน เฮเลนก็ยิ้มทักทายผู้คน ทุกคนต่างชมว่าเฮเลนสวย ผมพาเธอเดินไปเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่กับคนๆหนึ่ง
“สวัสดีอีกครั้งนะคับพระราชาแห่งเมืองฟาริส” ผมเอ่ยทักทายพระราชาไปอีกครั้ง
“สวัสดีอีกครั้งเช่นกัน อ้อจริงสิ ผู้หญิงคนนี้นะหรอที่พระองค์ทรงบอกว่าจะเซอร์ไพร์สทุกคนในงาน”พระราชาแห่งฟาริสตรัส
“ใช่คับ อีกไม่นานท่านก็จะรู้เองละคับว่าทำไมท่านถึงต้องตกตะลึง” ผมพูดพร้อมกับคำนับให้ ส่วนเฮเลนเองก็ทำเช่นกันและผมก็พาเธอเดินออกไป
“ทำไมฉันต้องทำอะไรให้ใครตกใจด้วยหรอ?” เฮเลนถามผมด้วยความสงสัย
“อ่อ ไม่หรอกก็แค่เธอสวยนะ” ผมตอบเธอกลับไปแม้ว่าสิ่งที่ผมตอบมันจะไม่ใช่ความจริงก็ตาม เฮเลนก็ไม่ได้ถามอะไรผมอีก
“เธอเต้นรำเป็นไหม?” ผมเอ่ยถามเฮเลน ปกติทุกปีที่งานนี้จัดขึ้น ผมไม่เคยเปิดฟอล์เต้นรำเลย ส่วนมากจะเป็นพระราชาหรือพระราชินีจากต่างเมืองมากกว่า แต่ปีนี้ผมมีคู่เต้นรำ ผมเลยคิดว่าผมจะออกไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อย
“ไม่ละ ฉันเต้นรำไม่เป็น” เฮเลนพูดพร้อมกับส่ายหัว ผมคิดไว้แล้วละว่าเธอต้องเต้นรำไม่เป็น
“ไม่เป็นไร เธอทำตามที่ฉันบอกก็พอ” พอผมจูบจบก็หันไปพยักหน้ากับนักดนตรี นักดนตรีก็บรรเลงเพลงงานเต้นรำ ผมเดินออกมาจากตัวเฮเลนสองก้าว แล้วก็ก้มคำนับเป็นเชิงขออนุญาต ผมส่งสายตาไปที่มือของเฮเลน เฮเลนก็ดูงงๆแต่ก็ส่งมือของเธอขึ้นมาให้ผม ผมรับมือเฮเลนเอาไว้แล้วก็จุมพิตเบาๆบนหลังมือของเธอ เสร็จแล้วผมก็พาเธอมากลางฟอล์เพื่อเต้นรำ
“เธอจับที่ไหล่ฉันเอาไว้”ผมบอกเฮเลน เธอดูทำหน้ามึนงง
“ทำไมฉันต้องจับตัวนายด้วยละ?” เฮเลนถามผม โธ่นี่เธอเคยเห็นคนเขาเต้นรำกันไหมนะ
“เถอะน่า เร็วๆสิ” ผมพูดพร้อมกับขมวดคิ้วใส่เธอ เฮเลนก็เอามือของเธอมาแตะบนไหล่ของผม ส่วนผมเองก็จับเอวของเธอ เฮเลนดูทำหน้าไม่พอใจใส่ผม จากนั้นเราสองคนก็เริ่มเต้นรำกัน
“เธอก้าวขาตามฉันนะ” ผมบอกเฮเลน ส่วนเฮเลนเองก็พยักหน้าเชิงรับทราบ พอผมเต้นรำไปสักพักก็มีผู้คนมากมายมาร่วมเต้นรำกัน และตอนนี้ดูเหมือนเฮเลนเองจะเริ่มเต้นรำเป็นแล้ว เธอยิ้มให้ผมด้วยละ เธอทำผมเขินมากๆเลย
หลังจากที่ผมเต้นรำเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ผมต้องกล่าวเปิดพิธีแล้ว ผมเดินขึ้นไปบนเวทีที่ได้จัดเตรียมไว้ในงาน
“ผมพระราชาแห่งเมืองเทอเรน ผู้ปกครองของเมืองนี้ ผมขอขอบคุณท่านผู้มีเกียรติทุกท่านที่สละเวลามาร่วมงานเลี้ยง 12 ปี เมืองเทอเรนแห่งนี้ ผมขอให้ทุกท่านมีความสุขกับงานนี้นะคับ ขอบคุณคับ” พอผมพูดเสร็จผมก็ถ้มคำนับและเดินลงมาผู้คนต่างปรบมือให้ผม ผมเดินมาหาเฮเลนทันทีผมไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียว
“วันนี้ฉันดูหล่อไหม?” ผมพูดพร้อมกับยักไหล่ให้เฮเลน เฮเลนดูทำหน้าเหวอๆปนดูถูกผมนิดหน่อย โธ่ แกล้งชมผมว่าหล่อให้ผมดีใจหน่อยก็ไม่ได้
“อืม ก็หล่อดี” ในขณะที่ผมกำลังบ่นกำลังตัวเอง เฮเลนก็พูดขึ้นมา เธอทำผมนิ่งเงียบไปเลยละ ผมไม่คิดว่าเธอจะพูดจริงๆ
“เธอพูดจากใจจริงหรือเปล่า?” ผมถามเธอพร้อมกับทำหน้าตาอยากรู้อยากเห็นเป็นที่สุด
“อืม จริงสิ” เฮเลนพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ผม ตอนนี้ผมมีความสุขมากๆเลยละผมอยู่กับเฮเลนจนงานเลิก เฮเลนดูเป็นคนกินเก่งอยู่นะเธอกินของในงานแทบครบทุกอย่างเลย เธอดูเปิ่นๆกว่าที่ผมคิดเอาไว้ซะอีก ตอนนี้งานเลิกแล้วละ และผมก็คิดว่ามันดึกมากแล้วด้วย
“งานเลิกแล้ว เธอไปนอนเถอะ” ผมบอกเฮเลน เพราะดูท่าทางเธอตอนนี้ก็คงจะเริ่มง่วงแล้ว มันก็แหงนะสิเพราะตอนนี้ก็เกือบตี 2 เข้าไปแล้ว
“อืมโอเค ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ” เฮเลนพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้องของเธอ สำหรับผมนะวันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขมากที่สุดเลยละเพราะผมได้มีเจ้าหญิงอยู่ข้างๆผมตลอด ผมอยากให้ทุกวันเป็นอย่างนี้ตลอดไป ‘เจ้าหญิงเฮเลนของผม’
ความคิดเห็น