สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #19 : [ความรู้สึก] เกลียด, รังเกียจ

เกลียด	[เกฺลียด] ก. ชัง, รังเกียจมาก, ไม่ชอบจนรู้สึกไม่อยากพบ
	อยากเห็นเป็นต้น, บางทีใช้คู่กับคํา ชัง ว่า เกลียดชัง.

เกลียดตัวกินไข่	(สํา) ก. เกลียดตัวเขา แต่อยากได้ผลประโยชน์จากเขา, มักใช้
	เข้าคู่กับ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง ว่า เกลียดตัวกินไข่
	เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง.

ขี้หน้า	น. หน้า (ใช้ในความหมั่นไส้ รังเกียจ หรือ ดูหมิ่น) เช่น เกลียดขี้หน้า
	ขายขี้หน้า.

เข้าไส้	(ปาก) ว. ถึงอกถึงใจ เช่น นักมวยคู่นี้ชกกันมันเข้าไส้; มากที่สุด
	เช่น เกลียดเข้าไส้.

แขยง ๒	[ขะแหฺยง] ก. เกลียดเมื่อได้เห็นหรือถูกต้องสิ่งที่สกปรก น่ารังเกียจ
	หรือน่าเกลียดน่ากลัว หรือเมื่อนึกถึงสิ่งนั้น, ขยะแขยง ก็ว่า.

ชิงชัง

ก. เกลียดชัง, เกลียดมาก.

ชัง	ก. เกลียด, ไม่ชอบ, ไม่รัก.

เดียด

ก. เกลียด, ริษยา.

น้ำหน้า	น. หน้า (ใช้ในความแดกดัน รังเกียจ หรือดูหมิ่น เป็นต้น) เช่น นํ้าหน้า
	อย่างนี้ทําไม่สําเร็จดอก เกลียดนํ้าหน้า ชังนํ้าหน้า; (โบ; กลอน) นํ้าตา
	เช่น นํ้าหน้าไล้กําลูน. (ม. คําหลวง ทานกัณฑ์).

รังเกียจ

ก. เกลียดเพราะรู้สึกขยะแขยงหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.

แสยะ	[สะแหฺยะ] ก. อาการของปากที่แบะออก แสดงให้รู้ว่า เกลียด
	เกลียดกลัว เยาะเย้ย หรือ ดูแคลน.