คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : - 16 - ( 100% )
16
나랑 놀아주는 그대가 좋아
내가 물어보면 그대도 좋아
ฉันชอบคุณ อยากให้คุณเล่นกับฉัน
ถ้าชั้นถามว่าคุณ ว่าคุณชอบฉันเหมือนกันมั๊ย
เนื้อจากโดนพี่เว็บแบนบอกว่าเนื้อหาไม่เหมาะสม แก้มาสามรอบก็ไม่ให้ผ่านสักทีเลยตัดสินใจลบไปทั้งหน้าเลย เพื่อเป็นความปลอดภัยแก่บทความ จึงขอลบเนื้อหาทั้งหมดทิ้ง ตามหาอ่านได้ในลิ้งค์บนใบหน้าหน้าทวิตเตอร์ของไรท์เตอร์ได้เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
15%
ใช้ฟันขูดถี่แรงจนกระทั่งปล่อยน้ำขาวขุ่นเต็มโพลงปากบาง ลู่หานสำลักน้ำเหนียวหนืดออกมาเมื่อมันมากเกินจนจะรับไหว นั่งหอบหายใจสักพักก่อนยันกายลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อนแล้วปรายสายตามองกายแกร่งทีนั่งหอบหายใจรุนแรงกับการออรัลที่เผ็ดร้อนแรงถึงใจ ริมฝีปากหยักยกยิ้มเมื่อเห็นลู่หานเลียกลีบปากบางที่เลอะไปด้วยคราบน้ำรักของตนเอง
ดูใสซื่อทว่าซ่อนความร้อนแรงจนยากเกินจะยับยั้ง
นึกชื่นชมคนตัวเล็กอยู่ในใจเพราะไม่เคยมีครั้งไหนผิดหวังกับรสรักของลู่หาน ใบหน้าขาวใสดวงตาหวานซื่อคลับคล้ายลูกแมวตัวน้อย แต่เมื่อได้ตกอยู่ภายใต้บทรักทีไรเป็นต้องโผล่กรงเล็บออกมาให้นึกสั่นผวาทุกครั้ง
“อะเอ่อ…”
เสียงหายไปในบัดดลเพียงแค่มองเห็นริมฝีปากหยักกระตุกยิ้มคล้ายถูกใจ ปรางแก้มใสร้อนฉ่ากับสายตาร้อนแรงที่ถูกส่งมาจากผลึกตาสีเฮเซล นึกอยากทึ่งหัวตัวเองไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงหายไปไหน ทำไมถึงยังยืนเป็นเป้าสายตาไม่วิ่งหนีออกไปสักที!
โอ้ยเขินมากเขินชิบหายเขินจนเต้นอปป้าปักกิ่งสไตล์ละไอ้สัด ฮอลลลลลล \(T//////∇///////T)\
“คะคุณเนื้อคู่ปะไปกะก่อนนะนะแหะแหะ”
ได้แต่ยืนละล้าละลังทำอะไรไม่ถูกราวกับสบสนหนทางชีวิตถูกขังอยู่ในเขาวงกรต ก็เพราะไอ้สายตาและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ราวกับล้อเลียนนั่นแหละที่ทำให้เขาเหมือนคนเป็นบ้าควบคุมสติตัวเองไม่ได้จนเผลอมีท่าทีเอ๋อๆออกไปแบบนี้!
ให้ตายเถอะ… ไม่เคยชนะสายตากรุ่มกริ่มแบบนั้นได้เลยสักที
มองแล้วมันอยากเสียตัวววววววว #แดดิ้น \(///∇///)\
#อ้าวอีนี่-_-
จะว่าเขินก็เขินแต่สำหรับกูความแรดมันต้องมาก่อนความเขิน #อิทอีสมายสไตล์ (.///////.) คริ
เมื่อได้สติก็วิ่งพุ่งจู๊ดออกไปทางหน้าประตูทันที ไม่อยากเชื่อตัวเองว่าภายในสามนาทีจะทำให้เสร็จปล่อยออกมาได้ ไม่สิไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ ใช้เวลาไปเพียงแค่นาทีครึ่ง!
คือแบบกูเมพปะ เรื่องเรียนแม่งกากฉิบหายพอเรื่องกามนี่สร้างแลนด์มาร์กชนะทิปเปิ้ลอะไอ้สัด! #ยืดอก
ทว่าก่อนที่ประตูบานกว้างจะถูกเปิดออกก็ต้องต้องสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับหัวใจที่กระหน่ำเต้นจนบ้าคลั่ง
“ลู่หาน”
อึ๊ก
“คืนนี้…ไม่รอดแน่”
ปัง!!!!
ปิดประตูดังแน่นพร้อมกับพิงแผ่นหลังลงกับบานประตูด้วยหัวใจที่สั่นระรัว คลับคล้ายมีคนมาตีระฆังกลางหัวใจมันสั่นและโหวงจนตั้งสติไม่ถูก ยกฝ่ามือบางขึ้นกุมแก้มตัวเองก่อนปิดเปลือกตาแน่นกลั้นเสียงกรี๊ดไว้ในใจ
โอ้ย! ทำเขินขนาดนี้ก็มาถีบกูลงบ่อน้ำมะเขือเทศดอยคำเถอะอีเหี้ย!!
“ดัชเชสค่ะ…”
สะดุ้งพรวดเมื่อเสียงหวานใสของชอลลี่คนดูแลใกล้ชิดดังขึ้น ใบหน้าใสหันไปมองอย่างช้าๆทั้งๆที่สติยังกลับมาไม่เต็มเต่ง
“คือว่าเรื่องเรียน…”
“อ๋า! จริงสิฉันต้องรีบไปแล้ว!!!!”
ราวกับถูกเตือนสติ ขาเล็กกำลังออกวิ่งตรงดิ่งไปยังอาคารตะวันออกทว่าต้องหยุดชะงักกึกเมื่อจู่ๆก็ถูกดึงแขนไว้ ใบหน้าใสหันไปมองชอลลี่อีกครั้งยกคิ้วเรียวขึ้นเป็นเชิงถาม
“ดะเดี๋ยวค่ะ รับนี่ไปสิค่ะ”
ยิ่งฉงนหนักกว่าเก่าเมื่อหญิงสาวในชุดเมดยื่นแผ่นปลาสเตอร์ยามาให้พร้อมกับแก้มที่ขึ้นสีชมพู หืม? นางเขินกูหรอ? ไม่นะ นางก็รู้อยู่ว่ากูเป็นของคุณเนื้อคู่!! คิดจะกบฏหรอเนี่ยโอ้วไม่นะ เฮเลเนี่ยนกำลังพิงพินาศเพราะเสน่ห์เกินห้ามใจของอิลู่หานหรอ ถ้าม๊ารู้เข้าต้องอกแตกตายไล่ออกจากกองมรดกแน่ T_T!
แต่ก็เข้าใจแหละ ใครเจอหน้ากูก็ต้องหวั่นไหวเพราะความหน้าตาดีของกูกันทั้งนั้น #ลงไปม้วนกลิ้งกับพื้น \(///∇///)\
“มะมันแดง…ไปทั้งคอเลยค่ะ”
“หาแดงหรอ?”
หญิงสาวชุดเมดไม่ตอบแต่เธอเพียงแค่ชี้นิ้วจิ้มไปที่เนินอกตัวเองด้วยปรางแก้มอมชมพู ทันทีดวงตาสีคาราเมลก้มมองเนินอกตัวเองบ้างก็จำต้องเบิกดวงตาโพลงด้วยความตะลึงก่อนกุลีกุจอยกมือปกปิดดึงเสื้อขึ้นจนแทบชิดคอเพื่อซ่อนรอยแดงเป็นจ้ำๆ
แอร๊ก ตายห่าร๊าววววววววววววววววววววว #โหยหวน TOT
“ฉะฉันไปก่อนนะ!!!”
คว้าปลาสเตอร์ยาที่มือหญิงสาวแล้วเพ่นออกไปทันที ใครจะไปหน้าทนอยู่ต่อเล่าก็สาวตาของสาวใช้คนสนิทเต็มไปด้วยแววตาล้อเลียนขนาดนั้นนี่!
แล้วถ้าคุณจงแดเห็นไม่แซวกันจนเฮเลเนี่ยนถล่มเลยหรอ แค่คิดก็…
โอ้ว ไม่น๊า ขอตัวไปสะอื้นไห้สามวิ T_____T
( - la fondue ♡ au chocolate - )
ทว่าลับหลังดัชเชสผู้ครอบครองหัวใจทั้งสี่ห้องของดยุคผู้ยิ่งใหญ่วิ่งออกไปนั้น หญิงสาวในชุดเมดผู้ที่อยู่เฝ้าดูแลคนใหญ่คนโตอย่างใกล้ชิดมานานส่ายหัวให้เล็กน้อยกับความน่ารักน่าเอ็นดูของดัชเชสที่เข้ามารับตำแหน่งได้ไม่ถึงเดือน หากแต่ก็สามารถสร้างเสียงหัวเราะและรอยยิ้มได้มากโข
เฮเลเนี่ยนกำลังเปลี่ยนไปอย่างช้าๆด้วยดวงตะวันเจิดจรัสที่ส่องแสงเคียงข้างดวงจันทร์มืดนิรันด์
คงถึงเวลาที่ท่านดยุคจะมีรอยยิ้มออกมาจากหัวใจจริงๆเสียที
แกร๊ก
เสียงเปิดประตูด้านหลังเธอดังขึ้นทำให้หญิงสาวต้องหมุนตัวกลับไปก่อนแย้มยิ้มแล้วจับจีบชายกระโปรงยกขึ้นเล็กน้อยก่อนไขว้ขาแล้วย่อตัวลงทำความเคารพอย่างนอบน้อม
“ไปแล้วหรอ”
คำถามแรกถูกเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหยัก หญิงสาวชุดเมดแก้มแดงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
“ค่ะ วิ่งออกมาไปเมื่อครู่นี้เอง สงสัยเธอจะอายหนักเอาการเลยนะคะ”
“ฮึ” เซฮุนในชุดคลุมอาบน้ำยืนพิงแผ่นหลังลงกับขอบประตู ปิดเปลือกตาลงอย่างขบคิดอะไรบางอย่าง
“ท่านก็ควรจะเพลามือลงบ้าง เดี๋ยวดัชเชสบอบช้ำจะแย่เอาการ”
หลุดหัวเราะในลำคออย่างขบขันกับความคิดของเมดคนสนิท เปิดเปลือกตาขึ้นแล้วมองหน้าหญิงสาวก่อนเบนสายตาออกไปบนเส้นทางที่คนตัวเล็กเพิ่งวิ่งพ้นไป
“ก็จะให้ทำยังไงได้”
ริมฝีปากหยักยกยิ้มขึ้น ดวงตาคมแพรวพราวระยิบระยับยามนึกถึงใบหน้าที่ตราตรึงในหัวใจ
“แค่มองหน้าดัชเชสตัวป่วนดยุคอย่างฉันก็ห้ามใจไม่ไหวแล้ว”
คุณไม่มีทางเข้าใจหรอก
“แล้วยิ่งได้มาอยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้แล้วอีก”
คุณไม่ได้เป็นผมคงไม่มีทางเข้าใจมันได้แน่ๆ
“มันห้ามใจยากจริงๆ”
หัวใจของผม…มันเต้นแรงจนแทบบ้า ♥
( "คืนนี้...ไม่รอดแน่"- Said by Duke Sehun ♥ )
แชพเตอร์ที่สิบหก 100% #ฟองดูฮุนฮาน
Fonduehunhan
โอ้ยยยยยยยยยยยย เพิ่งได้ปลดแบน
ก็ดีค่า แบนนานมากค่า แหม่=_=
โมโหหงุดหงิดสุดๆ แบนไรก็ไม่รู้ฮึ้มๆๆๆ
ตอนนี้พี่ลู่ออกแนวใสๆ ห๊ะอะไรหรอ คือไม่ใช่หรอก นางขวัญกระเจิงจนกว่าจะมีอารมณ์ร่วมด้วย 5555555555555555
แต่ดยุคก็ยังร้ายลึกตามฉบับเดิม คริ เดี๋ยวตอนหน้าจะเป็นตอนหวานกุ๊กๆส่งท้ายละนะ...
เจอกันตอนหน้านะ เก็บเกี่ยวทุกเม็ดให้ดีนะบอกก่อน...
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ขอบคุณ #ฟองดูฮุนฮาน ในทวิตด้วย รักคนอ่านเสมอนะ จูบบบ <3
ความคิดเห็น