คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : - 6 - ( 100% )
이런 적이 없는데 내 가슴이 두근두근 두근대고
몇 번 본 적 없는데 니 모습이 자꾸 꿈에 나와
นี่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับฉันเลยนะ หัวใจมันเต้นเร็ว ตึกตัก ตึกตัก ไปหมด
ฉันได้เห็นเธอเพียงไม่กี่ครั้ง แต่ว่าเธอก็เข้ามาในความฝันฉันซะแล้วหละ
ห้องสมุด
“แบคฮยอนอ่า~”
“อะไร -_-”
“ช่วยฉันหน่อยน๊า~”
“ไม่มีวัน -_-”
“แบคฮยอนนายจะใจร้ายกับฉันได้ลงหรอ~”
“แค่นี้กูยังงานเยอะไม่พออีกใช่ไหม!!!!!!”
คนตัวเล็กหันไปเหวใส่เพื่อนตัวดีดังลั่นอย่างไม่เกรงใจใคร ก็แน่ละ อารมณ์ตอนนี้มันกำลังพุ่งปรี๊ดเกินกว่าจะมานั่งสนใจสายตาใครต่อใครได้ ก็ปาร์คชานยอลนะสิ! โยนงานที่ท่านดยุกสั่งมาให้เขาทำได้อย่างหน้าตาเฉย สำหรับแบคฮยอนวันๆงานก็เยอะมากพอจนไม่มีเวลาพักแล้วนะ!
“แต่ฉันไม่ถนัดเรื่องงานเอกสารนี่ ถ้าท่านดยุกสั่งให้ฉันไปจัดการเด็กลงทัณฑ์ก็ว่าไปอย่าง นี่อะไรให้ฉันมาหาข้อมูลในห้องสมุดเนี่ยนะ? ทำไมท่านไม่สั่งงานนี้กับนายนะมันไม่ใช่หน้าที่ฉันเลยสักนิด-_-!!”
แบคฮยอนมองหน้าชานยอลอย่างนึกเอือม ก็แน่ละที่ท่านดยุกไม่สั่งงานกับเขาเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีเวลาทำเพิ่มแล้วน่ะสิ!
“ลองหัดเรียนรู้งานเอกสารซะบ้างจะได้รู้ว่ามัน – เหนื่อย! – มาก! – แค่! – ไหน!!!”
“เฮ้แบคฮยอน! แบคฮยอนอ่า!!! ไอ้เตี้ยใจร้าย!!!!!! เห้ย!”
ฟิ้ว~~
“พ่อมึงสิ!! กูไม่ได้เตี้ยนะไอ้เหี้ยโย่ง!!!!!!!”
หลังจากคำแซวของชานยอลคนตัวเล็กก็ปาสมุดในมือใส่หน้าทันทีแต่โชคดีของคนตัวสูงที่มีชั้นเชิงการต่อสู้อยู่มากจึงหลบได้ทัน นัยน์ตาคมมองคนตัวเล็กที่ตวัดสายตาจ้องเขม็งแล้วต้องหลุดหัวเราะออกมา
ทำเองก็ได้วะ แค่หาข้อมูลของโรงแรมในโตเกียวเองโด่ว -.-
แบคฮยอนเดินตรงเข้าไปในซอกหนังสือโซนต่างประเทศ ด้วยความสามารถพิเศษของแบคฮยอนที่มีไอคิวมากกว่า140 และความฉลาดรอบรู้รวมถึงสามารถพูดได้มากกว่าหกภาษาจึงทำให้แบคฮยอนได้รับแต่งตั้งให้เป็นที่ปรึกษาส่วนตัวของท่านดยุกตั้งแต่เด็ก
และอาจเป็นเพราะตระกูลบยอนก็ทำงานให้เฮเลเนี่ยนกรุ๊ปมาหลายช่วงสมัยแล้วเช่นกัน ซึ่งไม่ต่างอะไรจากตระกูลปาร์คที่จงรักภักดีต่อตระกูลโอมาเนิ่นนาน
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้แบคฮยอนและชานยอลคุ้นเคยกับเซฮุนตั้งแต่ยังเยาว์วัย
ฝ่ามือเรียวของแบคฮยอนไล่หาหนังสือของโรงแรมเมโทรโพลิแทนโตเกียวที่ชานยอลได้รับมอบหมายจากท่านดยุกให้สืบค้นหาข้อมูลเพื่อเตรียมตัวการไปสัมนาในอีกสามวันข้างหน้า
ถึงแม้จะทำปากแข็งไล่ด่ายังไงก็ตามแต่แบคฮยอนก็ยังคงใจดียื่นมือเข้าไปช่วยงานชานยอลเสมอ เพราะถ้าหากจะให้ชานยอลทำเองอาทิตย์นี้ก็คงไม่คืบหน้าไปไหนแน่
ไม่รู้ว่าที่ช่วยเป็นเพราะความมีน้ำใจหรือเพราะคนนั้นคือคนพิเศษของหัวใจกันแน่
“อ๊ะเจอแล้ว”
แบคฮยอนร้องขึ้นเมื่อนิ้วมือไล่หาหนังสือที่ต้องการเจอ ฝ่าเท้าน้อยเขย่งขึ้นเพื่อเอื้อมหยิบหนังสือชั้นบนสุดที่สูงกว่าหัวอยู่มาก
“ฮึบ”
แบคฮยอนเขย่งสุดปลายเท้าเอื้อมจนสุดแขนก็ยังไม่ถึงชั้นหนังสือที่ต้องการเสียที นัยน์ตาเรียวสวยจ้องเขม็งไปที่หนังสือเล่มที่ต้องการ และเพียงเสี้ยววินาทีหนังสือเล่มที่เล็งไว้ก็หายไปอยู่ในฝ่ามือหนาที่โผล่มาจากด้านหลังพร้อมกับอ้อมแขนแกร่งปริศนาที่โอบตวัดรัดเอวบางโดยไม่ทันได้รู้ตัว นัยน์ตาเรียวใสเบิกโพลงขึ้นอย่างตกใจยืนฟังเสียงหัวใจที่เต้นถี่รัวและต้องกระหน่ำเต้นดังมากกว่าเดิมเมื่อกลิ่นน้ำหอมและน้ำเสียงที่คุ้นเคยราวกับเสียงกระซิบดังข้างใบหูชวนให้ตกอยู่ในภวังค์แห่งความหวั่นไหว
…ลมหายใจที่รินรดปรางแก้มพาให้รู้สึกร้อนรุ่มทั่วหัวใจ…
“ถ้าหยิบไม่ถึงคราวหลังก็เรียกฉันสิแบคฮยอน”
ชานยอลยืนซ้อนด้านหลังคนตัวเล็กแผ่นอกหนาแนบชิดแผ่นหลังบาง ฝ่ามือหนาข้างหนึ่งโอบรัดเอวบางส่วนอีกข้างเอื้อมหยิบหนังสือที่คนตัวเล็กต้องการมาถือไว้ในมือมองร่างผอมที่ยืนก้มใบหน้าชิดอกแล้วต้องลอบยิ้มออกมา
ความใกล้ชิดที่พาให้รู้สึกแปลกประหลาด
“เอาไปสิ”
ชานยอลยื่นหนังสือเล่มหนาหน้าปกเขียนภาษาญี่ปุ่นที่เขาเองก็อ่านไม่ออกให้คนตัวเล็ก ฝ่ามือเรียวเอื้อมรับหนังสือมาถือไว้ในอ้อมแขนใบหน้าเรียวเงยขึ้นมองคนตัวสูงกว่าที่ยืนอยู่ชิดใกล้ก่อนจะต้องตัวแข็งทื่อเมื่อใบหน้าคมของชานยอลนั้นอยู่ใกล้เพียงแค่ฝ่ามือเดียวกั้น
ใกล้จนหวั่นจะได้ยินเสียงหัวใจที่กำลังพยศอยู่ในเวลานี้…
“ฮึ”
ฟึบ
หนังสือสามเล่มที่อยู่ในอ้อมแขนของแบคฮยอนล่วงลงสู่พื้นทันทีเมื่อร่างสูงโปร่งยกยิ้มอย่างขำขันนัยน์ตาเรียวสวยเผลอสบเข้ากับดวงตาคมทรงเสน่ห์สีน้ำตาลเข้มเข้าอย่างจัง ใบหน้าสวยเห่อร้อนแดงจัดอย่างหักห้ามไม่อยู่กับความชิดใกล้ที่พาให้หัวใจต้องสั่นไหวและเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากแน่นอย่างขวยเขินรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วร่างตัวสั่นอย่างคนทำอะไรไม่ถูกกับสถานการณ์ที่พาให้หัวใจเต้นโครมคราม ก่อนจะปล่อยร่างนั่งยองก้มตัวเก็บหนังสือที่หล่นพื้นทันที ใบหน้าสวยก้มงุดไม่กล้าแม้แต่จะเงยขึ้นมองปฏิกิริยาชานยอลว่าในขณะนี้กำลังแสดงสีหน้าเช่นไรอยู่
ใครจะกล้าเอาหน้าที่แดงแจ๋ขนาดนี้ไปสู้หน้าคนที่แอบชอบได้กันละ!
ฝ่ามือเรียวเอื้อมไปหยิบหนังสือที่กางหน้ากระดาษคว่ำอยู่ตรงหน้าอย่างลนลานเพราะอาการสั่นจากความเขินอายยังไม่หมดไป และทันใดนั้นก็ต้องชะงักค้างตัวแข็งทื่ออีกครั้งเมื่อฝ่ามือนุ่มสัมผัสเข้ากับความอบอุ่นจากฝ่ามือหยักโดยบังเอิญ ราวกับนาฬิกาหยุดเดินกะทันหันสองมือที่วางซ้อนกันนิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมร่วมนาทีความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากมือชานยอลแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแล่นเข้าสู่หัวใจแบคฮยอนจนเต้นไม่เป็นส่ำก่อนที่คนตัวเล็กจะได้สติรีบชักมือกลับราวกับต้องของร้อนทันที
พระเจ้าจะกลั่นแกล้งลูกเกินไปแล้วนะ ลูกใจสั่นจนใกล้เป็นบ้าตายแล้วนะ!
ชานยอลที่มองอาการลนลานเพราะเขินอายของคนตัวเล็กอมยิ้มออกมาบางเบา นัยน์ตาคมทอดมองใบหน้าใสที่แดงก่ำอย่างนึกเอ็นดูนึกอยากลองฉกฉวยโอกาสสูดดมความหอมจากปรางแก้มใสสักครา ดวงตาคมประกายแสงที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยนที่แบคฮยอนคงไม่มีวันได้เห็นเป็นแน่แท้ ฝ่ามือหนาเก็บหนังสือขึ้นมาก่อนจะยื่นไปตรงหน้าคนตัวเล็กที่สะดุ้งตกใจพาให้ชานยอลต้องยกยิ้มกว้างออกมายิ่งกว่าเดิม
“หนังสือนี่…”
“ขะขอบใจนะ!!!”
แบคฮยอนเอ่ยเสียงสั่นไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมองชานยอลในเวลานี้ คนตัวเล็กรับหนังสือมาถือไว้ในอ้อมแขนแล้วลุกพรวดวิ่งปรู๊ดออกไปทันที ทิ้งให้คนร่างสูงยืนมองตามหลังระบายยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู ชานยอลส่ายหัวน้อยๆให้กับความน่ารักของแบคฮยอนที่พบเจอกันกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ไม่เคยนึกชินเสียที
น่ารักแบบนี้ ถ้าฉันอดใจไม่ไหวก็แย่นะสิ คุณที่ปรึกษา
( - la fondue ♡ au chocolate - )
“ไอกอทอะบอยมอซจิน ไอกอทอะบอยชักฮัน ไอกอทอะบอยแฮนซั่มบอยแนมันดากาจยอกัน!”
ไม่กอทอะบอยได้ปะ แต่จะกอทคุณเนื้อคู่อะ คุณเนื้อคู่ววววววว \(///∇///)\
#กูมีบอยเยอะแล้ว(._.)
เสียงใสร้องฮัมตามเพลงยอดฮิตของเกาหลีอย่างไอกอทอะบอยที่มีเกิร์ลกรุ๊ปเก้าคนมาเต้นดุ๊กดิ๊กๆในจอทีวี ตูดเล็กส่ายไปมาตามจังหวะเพลงในขณะที่มือก็หยิบมะเขือเทศที่ฝานเป็นแว่นมาโปะตามใบหน้าตัวเอง
เป็นว่าที่ดัชเชสต้องรู้จักดูแลตัวเองอย่าปล่อยให้ตีนกาสิวและฝ้าขึ้นหน้าเด็ดขาด!!!
นี่ได้สูตรมาจากคุณจุ๊ที่ขายครีมโสมในไอจีเชียวนะไม่อยากจะอวด ฮิฮิ
เขาบอกว่าสูตรนี้จะทำให้หน้าเต่งตึงดูสดใสละ! แต่ก็ยังไม่สดใสเท่าความรักของลู่หานที่มอบให้คุณเนื้อคู่หรอก ว๊ายพูดอะไรออกมาอะบ้าจริง #แดดิ้น ( ><)(>< )( ><)(>< )
มือเรียววางมะเขือเทศบนใบหน้าและตามลำคอ ก่อนจะเดินไปหย่อนสะโพกเอนกายนอนพิงพนักโซฟายาว ฝ่ามือเล็กเอื้อมหยิบรีโมทขึ้นมาก่อนจะเปิดทีวีจอยักษ์เพื่อดูซีรี่ย์เรื่องโปรดในขณะที่มาร์คหน้าไปด้วย
ทะทะทะทะทะโทมินจุนนนนนนนนนนนนนนนนนนน \(///∇///)\
ละละหล่อเหี้ยเหี้ย #กัดผ้าเช็ดหน้า
“ย๊า! โทเมเนเจอร์! มาหาฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!”
อีนางเอกอย่ามาขึ้นสียงใส่โทมินจุนของกูนะ -_-!!!
“ชองอี… ”
โทมินจุนอย่ามาทำเสียงอ่อยแบบนี้นะ หัวใจของลู่หานไม่ว่างแล้วจะทำเสียงยังไงก็ไม่ใจอ่อนให้หรอก!!! T/////////T #อีคนขี้มโน
“โทมินจุน นอกจากคุณจะได้ยินเสียงและหายตัวแล้วคุณยังทำอะไรได้อีก?”
โทมินจุนฟังเสียงหัวใจของลู่หานได้ไงละ! ลองฟังสิคำว่าเลิ้บมันเต็มอก อุต๊ะ!พูดอะไรออกมาน่ะคุณเนื้อคู่อย่าหึงลู่หานนะ >_<!!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใคร มัน บัง อาจ มา ขัด เวลา เดท ของ กู กับ โท มิน จุน วะ!!! -_-++++
ลู่หานนั่งฟึดฟัดอย่างหงุดหงิดเมื่อมีคนมาเคาะประตูขัดจังหวะเวลาอินซีรี่ย์ของตัวเอง คนตัวเล็กยืดตัวขึ้นเดินไปที่หน้าประตูพลางประคองมะเขือเทศบนใบหน้าไม่ให้ล่วงหล่นลงพื้น
สงสัยจะเป็นแบคฮยอนแหงๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
โอ้ยกูรู้แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยย จะเคาะอีกนานไหมไอ้สัดนี่!!! ขัดจังหวะกูกับโทมินจุนยังไม่สำนึกอีก!!!!!
แกร๊ก!
“ไอ้เหี้ยแบคฮยอนเคาะอยู่ได้น่ารำคาญจริงนะมึง กูรู้…เห้ย!!!!”
“สวัสดี”
คะ คะ คุณ เนื้อ คู่
ปัง!!!!!!!!!
ลู่หานปิดประตูกลับทันทีแผ่นหลังบางพิงผนังกำแพงนัยน์ตาเรียวใสเบิกโพลงขึ้นอย่างตกใจฝ่ามือเล็กยกขึ้นกุมหน้าอกเมื่อในเวลานี้หัวใจกำลังเต้นอย่างถี่รัว
มะเมื่อกี้…
“อะไอ้สัด กูกูมโนไปเองป่าววะ…”
เปลือกตาบางกระพริบปริบๆอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่เห็น ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่มันไม่น่าเชื่อต่างหากละ! คุณเนื้อคู่ยืนอยู่หน้าห้อง คุณเนื้อคู่เนี้ยนะ? คุณเนื้อคู่นะเว้ยคุณเนื้อคู่ โอ้มายก็อซซซซซซ T[]T!!!!!! #สติหลุดing
“กะกูต้องฝันไปแน่ๆ ตบหน้า… ตบหน้ากูทีสิมึงT_T”
เอ๊ะ…ลืมไปว่าอยู่คนเดียว
เพี๊ยะ!
#ตบหน้าตัวเอง
“ไอ้สาดดดดด กูมีความรู้สึกเจ็บด้วยอะ TOT”
แสดงว่าผู้ชายที่หล่อๆ น่าแดกหน้าประตูห้องนี่…
แอด…
“เปิดประตูได้แล้วหรอ”
หล่อๆชวนโดดขึ้นเตียงแบบนี้มีคนเดียวแหละมึงเอ่ย
คุณเนื้อคู่ของลู่หานนนนนนนนน (*///∇///*)
มาหาถึงที่เลยอะ ม๊าบอกว่าอย่าเปิดประตูให้ผู้ชายเข้าห้องง่ายๆ ต้องรู้จักเล่นตัวเข้าไว้ (._.)
แต่ว่าม๊าไม่มีทางรู้หรอก เชื่อกูเสะ!!!
“คุณเนื้อคู่มาหาฉันหรอ”
เขินจังมีผู้ชายมาหาถึงห้อง เหมือนคนเลือกได้เลยอะ (._.)
“อืมแล้วนั่น… มะเขือเทศหรอ?”
ขายาวก้าวเดินเข้ามาในห้องคนตัวเล็กก่อนจะเอ่ยถาม นัยน์ตาสวยเบิกโพลงขึ้นอีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองมาร์คมะเขือเทศทิ้งไว้ตามใบหน้า
อายไหมอิลู่หาน
“อะเอ่อ อันนี้ คือแบบ…”
นัยน์ตาคมสีเฮเซลจ้องมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่มีทีท่าเลิ่กลั่ก ใบหน้าคมกระตุกยิ้มมุมปากยามได้เห็นอาการลุกลี้ลุกลนของลู่หานอย่างนึกเอ็นดู
น่ารัก
ฝ่าเท้าหนาก้าวเข้าประชิดคนตัวเล็กนัยน์ตาคมสีเฮเซลจ้องมองท่าทางน่ารักแล้วต้องอมยิ้มออกมาก่อนจะโน้มตัวลงเข้าใกล้ดวงหน้าเรียวเผยอปากขึ้นงับชิ้นมะเขือเทศสีแดงสดที่แปะอยู่ตรงแก้มใสเข้าปากเคี้ยวอย่างหน้าตาเฉยพร้อมกับเปล่งเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ข้างใบหูขาวอย่างแผ่วเบา แต่กลับทำให้หัวใจของลู่หานเต้นตูมตาม…
“มะเขือเทศหอมดีนะ J ”
หอม…
อะอะไอ้ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย (T///////∇////////T)
อยากจะป่าวประกาศให้คนอื่นได้ดิ้นเหมือนกู นี่กูโดนคุณเนื้อคู่รุกอยู่ใช่ไหม กูโดนคุณเนื้อคู่หลอกหอมแก้มอยู่ใช่ไหม ฟินสิมึงฟิน!!!! #วิ่งไประเบิดเป็นโกโก้ครั๊นซ์
แล้วมีหรือที่อิลู่ฮรั๊นจะยอม…
“ถ้าหอมก็กินทั้งหน้าเลยสิ”
นี่ไม่ได้แรดเลยนะ แค่รู้จักวิธีหาแฟน \(////∇////\)
“ฮึ”
เซฮุนหลุดเสียงหัวเราะในลำคอมองคนตัวเล็กตรงหน้าที่พูดเชิญชวนแต่ทว่าดวงตาสวยกลับหลีกเลี่ยงหลบที่จะสบสายตาสู้เป็นพัลวัน นัยน์ตาคมจ้องมองดวงหน้าสวยก่อนจะเลื่อนเข้าไปใกล้กดจูบหนักหน่วงที่ริมฝีปากแดงอย่างนึกหมั่นเขี้ยวแล้วผละออกเปล่งถ้อยคำที่ทำให้ดวงหน้าสวยต้องเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดราวกับไฟลาวา
“ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ”
ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ
ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ
ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ
ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ
ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขือเทศเลยนะ!!!!!!!!!
ถ้า จะ พูด แบบ นี้ ก็ เชิญ มา แดก กู ทั้ง ตัว เลย เถอะ!!!! \(///∇///\) #แดดิ้น
ฮึกป๊าม๊าลู่หานขอโทษ ลู่หานกำลังเสียหัวใจให้ผู้ชาย ไม่ดิไม่กำลังแต่เสียไปแล้วและกำลังรอเสียตัวอยู่ ไม่ได้ดิ!มันจะเกิดขึ้นไม่ได้! โอ้ยลู่หานทำไมคิดอะไรตัณหาราคะแบบนี้ห๊ะ! แล้วทำไมจู่ๆถึงรู้สึกร้อนแบบนี้ละ! ว่าแต่นี่ผิวแดงยัง? ถ้าแดงไปทั้งตัวคุณเนื้อคู่ก็ต้องอยากกินไปทั้งตัวแน่ๆเลย ถ้าคุณเนื้อคู่อยากกินไปทั้งตัวกูก็ต้องพาไปบนเตียง กูต้องเขินมากจนเป็นลมหายแต่เลยอะ #สูดยาดม (T////∇////T)
โอ้ยยยยๆๆๆๆๆ กูจะบ้าตายแล้ว ฮื้อๆๆ ไอ้เหี้ย ไอ้หัวใจบ้า ไอ้หัวใจไม่รักดีหยุดเต้นเดี๋ยวนี้เลยนะ มึงนี่จะเต้นอีกนานปะ เต้นให้เป็นเพลงอย่ามโนของกิ๊บซี่กับใบเตยเลยปะ มึงเด้งออกมาข้างนอกเลยสิ ไอ้หัวใจอกตัณญูมึงมันไม่เชื่อฟังกู เต้นแบบนี้ไปโคโยตี้สาวบางโพธิ์เลยไหมสัด โฮ้ววว #ตัวระเบิด T//////////T
“ลู่หาน…”
ปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นอย่างอัตโนมัติเพียงเพราะชายตรงหน้าเอ่ยเรียกชื่อ หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วกลับสูบฉีดเลือดถี่รัวมากกว่าเดิมจนรู้สึกแน่น มือเล็กกำเข้าหาบีบแน่นอย่างอดกลั้นอาการขวยเขิน ความเขินที่ไม่รู้ถูกจุดจากตรงไหนกำลังปะทุออกมาทั่วร่างร่างจนแทบระเบิดเป็นผุยผง และเมื่อเสียงนุ่มทุ้มได้กระซิบลงข้างใบหูอย่างแผ่วเบานั้น…
“แดงไปทั้งหน้าแล้วนะ…”
และในเวลานั้น…
ลู่หานเพิ่งได้เข้าใจคำว่าเขินจนแทบระเบิดก็คราวนี้แหละ...
ปัง!!!!!!!!!!!
บ้า บ้าที่สุด…
ปากเล็กเม้มเข้าหากันแน่นนัยน์ตาสวยสั่นไหวเช่นเดียวกับหัวใจที่กำลังเต้นโครมครามอย่างรุนแรง เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ที่คนตัวเล็กมีอาการหัวใจเต้นแรงและถี่รัวราวกับถูกตีกลองลูกใหญ่ที่กลางหัวใจ และต้นเหตุก็ไม่ใช่ใครนอกจากคนที่ชอบแกล้งทำให้หัวใจต้องสั่นไหว ก็รู้อยู่ว่าชอบว่าอยากได้ยังจะมาเย้าแหย่หัวใจให้เต้นตึกๆตักๆอีกนะ มันน่านักเชียว!
อย่าให้ได้เป็นดัชเชสนะจะทำให้ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย T////////T #เดี๋ยวนะ
คนตัวเล็กสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อปรับอัตราการเต้นของหัวใจให้กลับมาในจังหวะปกติ หมุนตัวเข้าหากระจกแกะมะเขือเทศที่มาร์คหน้าออกก่อนจะทำความสะอาดหน้าใหม่อีกครั้ง
เสียดายจังอุตส่าห์โดนหอมแก้มมา ไปให้หอมใหม่ได้ไหมอะ (‘ ‘)
เมื่อสภาพภายนอกกลับสู่สภาพเดิมจึงดันประตูห้องน้ำเปิดออก ขาเล็กก้าวออกจากห้องน้ำด้วยหัวใจที่สั่นระรัวเพียงเพราะรู้ว่าชายในดวงใจอยู่ภายในห้องนี้
หายไปไหนแล้ว…
อย่าบอกนะว่ากลับไปแล้วอะ วันนี้ยังไม่ได้เต๊าะให้จั๊กจี้หัวใจเล่นเลย T_T
ปากเล็กเบ้ออกเล็กน้อยก่อนจะมุ่งตรงเข้าสู่ห้องนอนตัวเองและเมื่อเปิดประตูออกกว้างก็ต้องร้องอุทานออกมาดังลั่นทันที
“เห้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ชายร่างสูงผู้กุมอำนาจใหญ่นั่งอยู่ปลายเตียงปรายสายตาขึ้นมองคนตัวเล็กที่ก้าวเดินฉับๆเข้ามา ท่าทีตกใจปนกระวนกระวายทำให้เซฮุนนึกสงสัย หากแต่มองตามสายตาก็พอเข้าใจว่าเพราะเหตุใดคนตัวเล็กถึงมีอาการเช่นนี้
“คุณเนื้อคู่ปล่อยหมอนข้างอันนี้ออกมาเลยนะ ฮื้อเห็นหมดเลยอะจะเข้ามาทำไมไม่ขอกันก่อนเล่า!! คนนิสัยไม่ดี!!!! T////^////T”
ริมฝีปากหยักอมยิ้มบางเบานัยน์ตาคมสีเฮเซลกวาดมองรอบห้องนอนคนตัวเล็กจ้องมองหัวเตียงที่มีรูปของเขาตามอริยาบถต่างๆแปะอยู่เต็มผนังอย่างชอบใจท่อนแขนหนากอดรัดหมอนข้างที่แปะรูป ‘ใบหน้าของเขา’ แน่น
“ที่เขินหมายถึงรูปบนหัวเตียงหรือ…เจ้านี่”
เซฮุนยกหมอนข้างของลู่หานขึ้นมากดจูบเรียกเลือดฟาดให้ขึ้นไปอยู่บนปรางแก้มใส ใบหน้าคมฉีกยิ้มออกมาเมื่อริมฝีปากเล็กยู่เข้าหากันเล็กน้อยและยิ่งพบว่าใบหูขาวนั้นขึ้นสีแดงก็ยิ่งรู้สึก…
อยากเดินเข้าไปกอดแทบบ้า
“มาจูบหมอนข้างแบบนี้ได้ยังไงกัน ฉันจูบไปแล้วนะงี้มันก็เป็นจูบทางอ้อมอะดิ! โอ้ยคุณเนื้อคู่บ้าอีกแล้วหน้าจะระเบิดแล้วนะฮื้อT//////^///////T” ฝ่ามือเล็กยกขึ้นปิดใบหน้าเพื่อซ้อนปรางแก้มใสที่ขึ้นสีแดงจัดจากดวงตาทรงเสน่ห์ที่กำลังมองมา เซฮุนหลุดยิ้มอีกครั้งก่อนจะนั่งท้าวคางเงยใบหน้าคมขึ้นมองคนตัวเล็กที่ยืนค้ำหัวเอามือปิดใบหน้าที่แดงก่ำด้วยสายตาเอ็นดูก่อนจะเอ่ยถามถึงหมอนข้างต่อ
“แล้วเจ้านี่นะ… ลูกของเราหรอ?”
ห๊ะ เรา? เราหรอ? เราอะ เรา คุณเนื้อคู่ใช้คำว่าเราอะมึง มันส่อแววว่าอยากมีซัมติงกับกูชัดๆ
นี่แอบชอบกูมากเลยสินะคนบร้าาาาาาาาT////∇/////T
#เพ้อเจ้อ
ร่างสูงผู้มีอำนาจอย่างเซฮุนอมยิ้มออกมากับภาพน่ารักตรงหน้า คนตัวเล็กที่ยืนหลบสายตาเขาเป็นพัลวันมือเล็กที่บิดชายเสื้อตัวเองจนยับยู้ยี้ ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่หวานล้ำติดใจห่อเข้าหากัน ปรางแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อน่ามอง
อยากหอมแก้ม
และไม่ต้องรอให้ความคิดแล่นเลยผ่าน ฝ่ามือหนาคว้าข้อมือบางกระตุกให้ร่างเล็กถลาเข้าหาตัวก่อนจะดันให้นอนราบไปกับพื้นเตียงแล้วขึ้นคร่อมก่อนจะถูกริมฝีปากอุ่นร้อนบดจูบลงมาอย่างรวดเร็ว
อุต๊ะ! รอบนี้จูบบนเตียงด้วยนะ #เตรียมกระพือปีกฟิน
ริมฝีปากหนาบดจูบลงมาอย่างร้อนแรงและรวดเร็วไม่ให้คนตัวเล็กได้ตั้งตัวดูดคลึงปากบางอย่างนึกสนุก เปลือกตาบางปิดลงเพื่อรอรับรสจูบที่แสนหวานฉ่ำ ลิ้นชื้นส่งมาแตะริมฝีปากเล็กเพื่อขอเปิดทางผ่านเข้าไปลิ้มรสความหอมละมุน ลู่หานเผยอริมฝีปากรับลิ้นชื้นเข้ามาสร้างความอุ่นร้อนสู่ภายใน
ฝ่ามือหนาเลื่อประสานนิ้วมือเล็กเข้าด้วยกัน สองลิ้นสู้ฟัดกันภายในโพลงปากอย่างไม่มีใครยอมใครสร้างความร้อนระอุให้ลุกโชน ไม่ว่าจะสัมผัสกี่ครั้งดูดดื่มสักกี่คราก็ไม่เคยรู้สึกอิ่ม ทั้งสองคนเพิ่งได้เข้าใจคำว่าเสพติดก็ในครั้งนี้ ทว่าสิ่งที่พวกเขาติดจนต้องการไม่หยุดนั้นไม่ใช่ยาบ้าหรือยาร้ายใดๆ หากแต่มันเป็นรสจูบของอีกคนที่พาให้พวกเขาถลำลึกถึงความหอมหวานยิ่งกว่าเกสรดอกไม้ใดๆ
“อื้ม~”
เสียงหวานหลุดร้องครางออกมาเมื่อลิ้นอุ่นยังคงเกี่ยวกวัดภายในอย่างร้อนแรง สองลิ้นพัวพันกันจนยากนักจะแยกออก ใบหน้าของทั้งสองเอนเอียงปรับมุมเพื่อให้จุมพิตดูดดื่มยิ่งขึ้น ความเคลิบเคลิ้มและหลงใหลตีวนเข้ามาภายในหัวใจของพวกเขาทั้งคู่ชักนำให้หัวใจเต้นในจังหวะที่หนักหน่วง
หัวใจสองดวงที่กำลังเต้นถี่รัวเพราะรสจูบที่เร่าร้อน
และมีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถหยุดรสจูบแสนเร่าร้อนนี้ลงได้ ฝ่ามือเล็กเลื่อนขึ้นจับเข้าที่ลาดไหล่หนาก่อนออกแรงทุบเบาๆเมื่อไม่สามารถหายใจได้ทัน ก็หากจะหายใจให้ทันจูบร้อนแรงนี้เสี่ยวลู่หานคงได้ตายไปข้างแน่ๆ ใบหน้าคมละออกจากริมฝีปากแสนหวานอย่างเสียดาย หากแต่ความหลงใหลก็ยังไม่คายริมฝีปากหยักดูดซับหยาดความหวานที่ยังคงหลงเหลือบนกลีบปากบางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนขึ้นสีแดงบวมเจ่อกว่าเดิม
ลู่หานนอนหอบหายใจภายใต้อาณัติของดยุกที่ยิ่งใหญ่กอบโกยอากาศเข้าปอดจนตัวโยน จมูกโด่งคมเป็นสันกดสูดดมความหอมที่ปรางแก้มใสแดงก่ำอย่างไม่รู้เบื่อมองคนตัวเล็กที่ขยันสร้างรอยยิ้มให้แกท่านดยุกผู้นี้ด้วยแววตาประกายแสงอ่อนลง
หัวใจยังคงเต้นถี่รัวอย่างบ้าคลั่งไม่รู้จักจบ
ใบหน้าคมเลื่อนขึ้นริมฝีปากหนากดจูบที่ใบหูขาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะกระซิบถ้อยคำที่เป็นจุดประสงค์หลักของเซฮุนในการมาหาคนตัวเล็กถึงห้องในครั้งนี้
“เก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางสำหรับสามวัน”
“หะห๊ะ?”
ลู่หานร้องเสียงหลงอย่างนึกสงสัย เซฮุนจึงจำเป็นต้องขยายความเพิ่มเพื่อความเข้าใจ
“ฉันต้องไปประชุมที่ญี่ปุ่นอาทิตย์หน้าสามวัน…”
คนตัวเล็กขนลุกซู่เมื่อเสียงทุ้มกระซิบข้างใบหูขาวแผ่วเบา
“และนายต้องไปกับฉัน”
นี่จะชวนไปเดทที่ญี่ปุ่นหรอ คนบ้าจะชวนก็ชวนกันดีๆสิ ไม่เห็นต้องมาชวนกันบนเตียงเลยอะ ประเจิดประเจ้อ ถ้าอารมณ์พาไปก็แย่นะสิพรุ่งนี้มีเรียนเช้านะ #แดดิ้น T////∇/////T
แต่ยังไงก็ปฎิเสธไม่ไปไม่ได้หรอกนะ ก็คนเขาอุตส่าห์มาชวนไอ้เราก็เป็นคนดี๊คนดี เดี๋ยวจะหาว่าเราไปให้ความหวังเขาแล้วทิ้ง (._.)
เอ๊ะ แต่เดี๋ยวนะไปญี่ปุ่นหรอ…
ใบหน้าใสหันขึ้นสบเข้ากับดวงตาคมสีเฮเซลของเซฮุนด้วยความสงสัยก่อนที่คนตัวเล็กจะเอ่ยถามพร้อมกับโดนดีดหน้าผากกลับมาเป็นคำตอบ
“ไปญี่ปุ่นนี่พาไปดูมิยาบิหรอ? ไม่เอานะฉันชอบอาโออิมากกว่าอะ โอ้ย!มันเจ็บนะ!!!”
“เด็กแก่แดด -_-”
มาว่ากันทำไมอะ ลู่หานทำอะไรผิด คุณเนื้อคู่ใจร้าย! คุณเนื้อคู่ไม่เข้าใจลู่หาน!!!
#ถ้าไม่มีอาโออิก็ไม่มีลู่หานในวันนี้หรอกนะเชอะ -^-!!!!!!!!
( "ปากแดงน่ากินเหมือนมะเขืนเทศเลยนะ" - Said by Duke Sehun ❤️ )
แชพเตอร์ที่หก 100% #ฟองดูฮุนฮาน
Fonduehunhan
รีปริ้นท์ #ฮนครม รอบที่1 มาแล้วจ้า
http://my.dek-d.com/gingggg/writer/viewlongc.php?id=1004693&chapter=30
ฝาก Short Fic ของไรท์นะคะ ลองเข้าไปอ่านดู เพิ่งอัพเรื่องใหม่ จุ้บๆ
http://my.dek-d.com/gingggg/writer/view.php?id=1075092
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด ครบร้อยแล้วเย้
ตอนนี้ยาวอีกละ 11 ฟน้าแหนะ สำหรับนี่ถือว่ายาวอยู่ 5555555555555555555555
เรื่องนี้แต่ละตอนมีเนื้อหายาวทุกตอนเลยอ่า ._.
ตอนนี้เซฮุนจะพาลู่หานไปประชุมที่ญี่ปุ่นด้วยกันค่า แน่นอนว่าไม่ได้ไปกันแค่สองคนหรอกนะ เพราะประชุม
แต่ไปสามวันรับรองว่าลู่หานจะต้องแบบบกรี้ดดดด #เดาเอาเอง 5555555555555555555
ช่วงนี้เราอาจจะมาช้าไปใช่ไหม งื้อขอโทษนะคะ อาทิตย์นี้งานเราเยอะมากเลย
วันนี้เราก็ยังมีการบ้านอยู่ แต่ก็อยากมาอัพให้ทุกคนได้อ่านกัน ><
เรายังไม่ปิดเทอมเลย ฮื้อ แต่ว่ามอเราจะปิด 6-16 แหละช่วงนั้นน่าจะได้อัพฟิคง่ายๆอยู่ ><
ยังไงก็ฝากติดตามอ่านกันไปเรื่อยๆด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์นะคะ ชอบมาก ขอบคุณเอฟซีที่ปาไปห้าร้อยกว่าแล้ว ขอบคุณ #ฟองดูฮุนฮาน ในทวิตเตอร์
ขอบคุณที่มาพูดคุยกันเรื่องฟิค เราดีใจมากๆ ^^
อยากอ่านต่อเร็วๆก็รีบเม้นกันนะคะ รักคนอ่านทุกคนจ้ะ จุ้บ <3
ความคิดเห็น