ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -1-
โครม แคร้ง โคร้ง ตึง ตึง ตึง..
ฉ่า..แคร๊ง แคร๊ง
“ไอตื่นได้แล้วนา6โมงแล้วเดี๋ยวสายหรอก วันนี้ปฐมนิเทศนะ”
….
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
…
กึง กึง กึง
…
ปัง ปัง ปัง
“พี่ชาย ไอจะอาบน้ำแล้วออกมาซะที”
“รอเดี๋ยว ยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
“พี่ชายนี่มัน7โมงแล้วนา ออกมาซะที ตื่นก่อนแต่ไม่ยอมอาบน้ำทำอะไรนักก็ไม่รู้”
“ทำข้าวกล่องให้เธอw’ ยัยบ๊อง รอก่อนเลย”
T-T T-T
ปัง ปัง ปัง
7.45 บนรถเมล์
“ทำไมผู้หญิงพวกนั้นต้องคว้ามือถือขึ้นมาถ่ายรูปฉันทุกเช้าด้วยวะ”
“บ๊าเอ๊ย!! แกหล่อไงล่ะ ไม่รู้เลยไง ฉันเซ็งเต็มทีแล้วเวลาอยู่กะแก ฉันไม่เด่นเว้ย แล้วนั่นน้องสาวแกเรอะสวยบาดใจเลยว่ะ ผมนั่นของจริงเรอะ จมูกนั่นอีก ตานั่นด้วย”
“เออ น้องสาวฉัน และฉันจไม่มีวันยอมรับว่าที่น้องเขยเด็ดขาด เข้าใจมั๊ย”
“โธ่เว้ย!! อย่ามองฉันแบบนั้นน่า”
“แง่ง”
พี่ชายกระซิบกับไมเคิลนะ
ฉันนั่งอยู่บนรถเมล์ตอนเช้าซึ่งสวรรค์ประทานที่นั่งนี้มาให้(หรือพี่ชายประทานมานะ ก็ฉันเห็นพี่ชายพูดอะไรกับผู้ชายคนที่ลุกให้ฉันนั่งนี่นา) บ๊าเอ๊ย วันนี้วันปฐมนิเทศของฉันด้วยดันตื่นสายเพราะพี่แร็คตัวแสบแหละ แต่จะหวังเพื่อนดีๆจากโรงเรียนคุณหนูได้มั๊ยเนี่ย ฉันชักกลุ้มแล้วสิ
พอรถเมล์จอดหน้าโรงเรียน ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
ตึก ตึก ตึก ๐_๐‘
“ประธานมาแล้ว วิ่งเร็ว ถ้าสายกว่าวันนี้โดนกินแน่ วิ่งเร็ว”
ใครบางคนตะโกนลั่น แล้วทุกคนก็วิ่งพรึบลงจากรถ หายไปในพริบตา รวมทั้งไมค์ด้วย
ฉันวิ่งบ้างอย่างไม่คิดชีวิตออกแนวกระต่ายตื่นตูม ไม่สนใจเสียงตะโกนเรียกของพี่ชาย
จนกระทั่ง
ฉันไม่รูว่าฉันอยู่ที่ไหน รอบตัวไม่มีใครสักคนเลย -_- แต่ดูเหมือนจะอยู่ในสวนนะ
แง๊ววววว หลงทางค่ะT-T
ฉันเดินต่อไปอย่างหมดหวัง ถ้าพิธีปฐมนิเทศไม่จบฉันก็ไม่มีวันพบเจอมนุษย์ซักคนรึเนี่ย T-T
อ๊ะ!!!
ฉันรู้สึกว่าเห็นอะไรแวบๆที่หางตาซ้ายตรงมุมตึกด้านหลังที่เพิ่งผ่านมา ฉันลองโผล่หน้าเข้าไปดู และ ๐_๐ ๐_๐ ๐_๐ ๐_๐
นักเรียนชายกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ และพวกนั้นกำลังสูบ สูบ สูบบุหรี่
และหนึ่งในนั้นเห็นฉันเข้าแล้ว
วิ่ง ต้องวิ่ง วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต
ฉันเริ่มออกวิ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นตามมาแล้ว ถ้าฉันถูกจับ ฉันจะถูกรีดไถ ถูกบังคับให้ขายยาเสพติด หรือถูกข่มขืนกันนะ
และในที่สุด
“เธอจงใจใช่มั๊ย”
๐_๐
“เฮ้!! ทำไมเธอไม่พยายามวิ่งหนีล่ะ หรือเธอวิ่งแล้วแต่มันช้าเอง”
“อย่าตามมานะ ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”ฉันวิ่งแล้วนะ ฉันวิ่งเร็วแล้วนะ ทำไมเขาถึงวิ่งตามได้ง่ายนักนะT-T
เขาวิ่งมาขวางหน้าฉันไว้ โอ้พระเจ้า ฉันรีบก้มหน้าลง
“เธอชื่อ ไอ ใช่มั๊ย น้องสาวของไอ้หมูแร็คคูน ใช่มั๊ย”
“นายกล้าดียังไงมาว่าพี่ชายต่อหน้าน้องสาวเขาน่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
…
…
…
…
โอ้วววววววววว!!
หล่อ หล่อ หล่อ หล่อชะมัดเลย ดูคิ้วเขาสิ ดูตาสิ จมูกนั่น คางนั่น ผิวนั่น
อะแฮ่ม อะแฮ่ม
ไม่ใช่สิ
“เธอใช่ ไอ มั๊ย ใช่รึเปล่า”
“ใช่แล้วทำไม”
“ใช่เหรอ ”^-^
…
ย้าก อย่ามายิ้มนะ ฉันรู้สึกว่าหน้าแดง -_-
“ถ้าเธอเดินเลี้ยวตรงมุมตึกแล้ว ตัดสนามไป พอพ้นอาคารก็เป็นหอประชุมแล้ว โชคดีนะ อ้อ แล้วรองเท้าเธอน่ะมันดูเหมือนจะเลอะซอสมะเขือเทศนะ”
O_Oฉันก้มลงมองรองเท้า บ้าชะมัดเลอะซอสจริงๆด้วย T-T
“ฉันเช็ดให้มั๊ย”
“ไม่ต้อง ขอบใจ ลาก่อน”
ฉันเดินกระแทกไหล่เขาไปตามทางที่เขาบอก พอพ้นมุมตึก … แหยะ ใครช่างวิปริตทิ้งซอสไว้นะ ฉันก้มเช็ดรองเท้าตัวเอง
“ฮั่นแน่”
-_-
“นายจะเอาอะไรกะชั้นนัก(วะ)”
“แค่จะมาบอกว่าฉันชื่อ โซ ”
“นายก็ไปบอกประธานนักเรียนดิ”
“ไม่ค่อยตลกเท่าไหร่นะ”
“…”
“ฉันชื่อ โซ จำเอาไว้นะจ๊ะ คุณหนูซอสมะเขือเทศ แล้วเจอกัน”^-^
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มอีกแล้ว อ๊าาาาาาาาาา
..........................
Goddamค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
ฉ่า..แคร๊ง แคร๊ง
“ไอตื่นได้แล้วนา6โมงแล้วเดี๋ยวสายหรอก วันนี้ปฐมนิเทศนะ”
….
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
…
กึง กึง กึง
…
ปัง ปัง ปัง
“พี่ชาย ไอจะอาบน้ำแล้วออกมาซะที”
“รอเดี๋ยว ยังไม่ได้แปรงฟันเลย”
“พี่ชายนี่มัน7โมงแล้วนา ออกมาซะที ตื่นก่อนแต่ไม่ยอมอาบน้ำทำอะไรนักก็ไม่รู้”
“ทำข้าวกล่องให้เธอw’ ยัยบ๊อง รอก่อนเลย”
T-T T-T
ปัง ปัง ปัง
7.45 บนรถเมล์
“ทำไมผู้หญิงพวกนั้นต้องคว้ามือถือขึ้นมาถ่ายรูปฉันทุกเช้าด้วยวะ”
“บ๊าเอ๊ย!! แกหล่อไงล่ะ ไม่รู้เลยไง ฉันเซ็งเต็มทีแล้วเวลาอยู่กะแก ฉันไม่เด่นเว้ย แล้วนั่นน้องสาวแกเรอะสวยบาดใจเลยว่ะ ผมนั่นของจริงเรอะ จมูกนั่นอีก ตานั่นด้วย”
“เออ น้องสาวฉัน และฉันจไม่มีวันยอมรับว่าที่น้องเขยเด็ดขาด เข้าใจมั๊ย”
“โธ่เว้ย!! อย่ามองฉันแบบนั้นน่า”
“แง่ง”
พี่ชายกระซิบกับไมเคิลนะ
ฉันนั่งอยู่บนรถเมล์ตอนเช้าซึ่งสวรรค์ประทานที่นั่งนี้มาให้(หรือพี่ชายประทานมานะ ก็ฉันเห็นพี่ชายพูดอะไรกับผู้ชายคนที่ลุกให้ฉันนั่งนี่นา) บ๊าเอ๊ย วันนี้วันปฐมนิเทศของฉันด้วยดันตื่นสายเพราะพี่แร็คตัวแสบแหละ แต่จะหวังเพื่อนดีๆจากโรงเรียนคุณหนูได้มั๊ยเนี่ย ฉันชักกลุ้มแล้วสิ
พอรถเมล์จอดหน้าโรงเรียน ความวุ่นวายก็เกิดขึ้น
ตึก ตึก ตึก ๐_๐‘
“ประธานมาแล้ว วิ่งเร็ว ถ้าสายกว่าวันนี้โดนกินแน่ วิ่งเร็ว”
ใครบางคนตะโกนลั่น แล้วทุกคนก็วิ่งพรึบลงจากรถ หายไปในพริบตา รวมทั้งไมค์ด้วย
ฉันวิ่งบ้างอย่างไม่คิดชีวิตออกแนวกระต่ายตื่นตูม ไม่สนใจเสียงตะโกนเรียกของพี่ชาย
จนกระทั่ง
ฉันไม่รูว่าฉันอยู่ที่ไหน รอบตัวไม่มีใครสักคนเลย -_- แต่ดูเหมือนจะอยู่ในสวนนะ
แง๊ววววว หลงทางค่ะT-T
ฉันเดินต่อไปอย่างหมดหวัง ถ้าพิธีปฐมนิเทศไม่จบฉันก็ไม่มีวันพบเจอมนุษย์ซักคนรึเนี่ย T-T
อ๊ะ!!!
ฉันรู้สึกว่าเห็นอะไรแวบๆที่หางตาซ้ายตรงมุมตึกด้านหลังที่เพิ่งผ่านมา ฉันลองโผล่หน้าเข้าไปดู และ ๐_๐ ๐_๐ ๐_๐ ๐_๐
นักเรียนชายกลุ่มหนึ่งนั่งอยู่ และพวกนั้นกำลังสูบ สูบ สูบบุหรี่
และหนึ่งในนั้นเห็นฉันเข้าแล้ว
วิ่ง ต้องวิ่ง วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต
ฉันเริ่มออกวิ่ง แต่ผู้ชายคนนั้นตามมาแล้ว ถ้าฉันถูกจับ ฉันจะถูกรีดไถ ถูกบังคับให้ขายยาเสพติด หรือถูกข่มขืนกันนะ
และในที่สุด
“เธอจงใจใช่มั๊ย”
๐_๐
“เฮ้!! ทำไมเธอไม่พยายามวิ่งหนีล่ะ หรือเธอวิ่งแล้วแต่มันช้าเอง”
“อย่าตามมานะ ฉันไม่เห็นอะไรทั้งนั้น”ฉันวิ่งแล้วนะ ฉันวิ่งเร็วแล้วนะ ทำไมเขาถึงวิ่งตามได้ง่ายนักนะT-T
เขาวิ่งมาขวางหน้าฉันไว้ โอ้พระเจ้า ฉันรีบก้มหน้าลง
“เธอชื่อ ไอ ใช่มั๊ย น้องสาวของไอ้หมูแร็คคูน ใช่มั๊ย”
“นายกล้าดียังไงมาว่าพี่ชายต่อหน้าน้องสาวเขาน่ะ” ฉันเงยหน้าขึ้นสบตาเขา
…
…
…
…
โอ้วววววววววว!!
หล่อ หล่อ หล่อ หล่อชะมัดเลย ดูคิ้วเขาสิ ดูตาสิ จมูกนั่น คางนั่น ผิวนั่น
อะแฮ่ม อะแฮ่ม
ไม่ใช่สิ
“เธอใช่ ไอ มั๊ย ใช่รึเปล่า”
“ใช่แล้วทำไม”
“ใช่เหรอ ”^-^
…
ย้าก อย่ามายิ้มนะ ฉันรู้สึกว่าหน้าแดง -_-
“ถ้าเธอเดินเลี้ยวตรงมุมตึกแล้ว ตัดสนามไป พอพ้นอาคารก็เป็นหอประชุมแล้ว โชคดีนะ อ้อ แล้วรองเท้าเธอน่ะมันดูเหมือนจะเลอะซอสมะเขือเทศนะ”
O_Oฉันก้มลงมองรองเท้า บ้าชะมัดเลอะซอสจริงๆด้วย T-T
“ฉันเช็ดให้มั๊ย”
“ไม่ต้อง ขอบใจ ลาก่อน”
ฉันเดินกระแทกไหล่เขาไปตามทางที่เขาบอก พอพ้นมุมตึก … แหยะ ใครช่างวิปริตทิ้งซอสไว้นะ ฉันก้มเช็ดรองเท้าตัวเอง
“ฮั่นแน่”
-_-
“นายจะเอาอะไรกะชั้นนัก(วะ)”
“แค่จะมาบอกว่าฉันชื่อ โซ ”
“นายก็ไปบอกประธานนักเรียนดิ”
“ไม่ค่อยตลกเท่าไหร่นะ”
“…”
“ฉันชื่อ โซ จำเอาไว้นะจ๊ะ คุณหนูซอสมะเขือเทศ แล้วเจอกัน”^-^
ยิ้ม ยิ้ม ยิ้มอีกแล้ว อ๊าาาาาาาาาา
..........................
Goddamค่ะ
ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น