ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : -16-
1 ทุ่มแล้วขณะที่ฉันกำลังรื้อเสื้อผ้าของพี่ชาย ให้พี่โซใส่ สองคนก็เปิดฉากทะเลาะกันอีกยกนึง ว่าจะห้ามอยู่หรอกแต่ดูแล้วน่ารักดีฉันเก็บรูปเจ๋งๆได้หลายรูปเลย กล้องดิจิตอลชาร์จรอบที่2แล้วอิอิ
“พี่ไม่ใส่เสื้อเน่าๆนี่หรอกนะไอ แหยะ เดี๋ยวติดเชื้อโรค”
“แล้วแกคิดว่าฉันจะให้ใส่รึไงเล่า เหอะ กลับบ้านไปไป๊”
-_-
สรุปว่าพี่โซกลับไปเอาเสื้อที่บ้าน (บ้านพี่โซอยู่ซอยเดียวกับคลับของป้า)
ตอนที่พี่โซกลับมาฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบน้ำอยู่
และพวกนั้นก็ทะเลาะกันอีกแล้ว
“ฮิฮิ วันนี้พี่ชายน่ารักจังเลย”
“เฮ้ย ในฉันเข้าไปนะโว้ย ไอ”
“กลับบ้านแกไป ชิ่ว ฉันจะนอนแล้ว”
O_O
ฉันถลาออกมาจากน้องน้ำทั้งผ้าเช็ดตัว และฟองแชมพูที่ยังไม่ได้ล้างออก
“พี่ชายเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ไปแกล้งพี่โซเค้าทำไม“
“เฮ้ย ไปแต่งตัวก่อน ล้างไอ้ฟองบนหัวนั่นด้วย”
“อะไรนะ ไอยังไม่ได้แต่งตัวเรอะ O.,O ”พี่โซทำเสียงหื่นสุดชีวิตลอดรูกุญแจมา
“ไอ้เลวแกนอนตรงนั้นแหละ”แล้วพวกเขาก็ทะเลาะกัน
“พอเหอะพี่ ฉันอายเพื่อนบ้านอ่ะ”
“เข้าห้องน้ำไป”
“-_- บ้า”
ฉันแต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำ ก็พบพี่โซนั่งเล่นกับลูกแมวเหมียวตัวนึงอยู่
O.,O
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นแล้วเข้ามาใกล้นะ พุงโรมันจะกลัวเธอ ”
-_- ฉันสนซะที่ไหนเล่า
“O.,O ลูกแมวเหมียวน่ารัก มาหาพี่สาวมามะ มามะ”
“ฟ่อ” -_-
“ฮ่า ฮ่ามันเกลียดเธอแล้ว เบาๆสิ”
“พี่ชายไปไหนอ่ะคะ”
“ไปตรวจเอดส์”
“ไอ้บ้า ฉันไปอุ่นนมให้ตัวภาระเนี่ย มากินฟรีอยู่ฟรีแล้วยังเอาแมวมาด้วย เหอะ”
“-_- ไอชอบนี่นา ฉันไม่คิดจะเอาใจแกแต่จะเอาใจน้องสาวสุดที่รัก”
“พุงโร แกชื่อพุงโรเหรอ อิอิ มาหาพี่สาวนะ เดี๋ยวให้หม่ำนมนะ”
“ฉันยกยัยบ้านี่ให้แกเลยละกัน คุยกะแมวก็ได้ ฉันไม่อยากได้น้องสาวปัญญาอ่อน” พี่ชายหันมาแขวะฉัน
“น้องปัญญาอ่อนก็เพราะอยู่กับพี่ปัญญาอ่อนแหละ”ฉันควรดีใจหรือเสียใจดีนะที่พี่โซพยายามปกป้องฉัน
พุงโรหลับอยู่ในตระกร้า ฉันก็ดวลมาริโอ เททริส โปเกมอน กับพี่โซและพี่ชาย กินมันฝรั่งถุงใหญ่ไป 5 ถุง น้ำอัดลมอีกประมาณ 4 ลิตร ปลาหมึกแห้งอีก 3 ถุง และหลับกองกันอยู่ที่โซฟา
และเมื่อกินมากเกินไป ฉันก็มักจะฝัน
คร่อก-,,-
ฉันยืนอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างสุดลูกหูลูกตา ด้านหน้าเป็นทะเลสีฟ้าใส มีแค่สีเขียวกับสีฟ้าเท่านั้น
ยืนอยู่กับแม่ แม่ที่เป็นแม่แท้ๆของฉัน โลกเริ่มหมุนเร็วขึ้น เร็วขึ้น และหยุดลงทันที ฉันลอยอยู่บนอากาศสูงจากพื้นประมาณ1เมตร ร่างกายโปร่งใสเป็นแค่ควันจางๆ กำลังมองแม่ของฉันจูงมือเด็กผู้ชายตัวเล็กอายุประมาณ 5 ขวบ และอุ้มเด็กผู้หญิงสวมกระโปรงสีชมพูเหมือนที่ฉันเคยมี มองมาทางฉันและพูดว่า
“ในที่สุด ความหวังของฉันก็เป็นจริง ฉันต้องไปแล้ว ฝากด้วยนะ ฝากเด็กสองคนนี้ด้วยนะ”
แม่สงเด็กผู้หญิงให้ฉันอุ้ม เด็กน้อยพอสัมผัสปลายนิ้วก็กลายเป็นฟองสบู่สีชมพู และพุ่งเข้าไปในตัวฉัน
ร่างกายของฉันเริ่มมีสีสันขึ้น และเท้าก็สัมผัสพื้น
“เธอต้องเป็นน้องสาวฉันนะ เรียกฉันว่าพี่ชายสิ”
-_-
แคร๊ง แคร๊ง แคร๊ง
เราสามคนสะดุ้งตื่นพร้อมกัน พี่โซกอดพี่ชายฉันแน่นด้วยท่าทางตกใจสุดชีวิต
เจ้าแมวน้อยทำแก้วพลาสติกตกลงมาจากโต๊ะ
“ออกไปว้อย อย่ามากอดฉันโว๊ย จะอ้วก”
เช้าวันใหม่ของเราก็เอวังโดยประการฉะนี้-_-
เอ!! รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปนะ ฉันฝันอะไรนะนึกไม่ออก
พอเราสามคนก้าวขึ้นรถเมล์เพื่อไปโรงเรียน รถก็เงียบราวป่าช้า(ผิดปกติจนคุณลุงคนขับรถยังหันมามองพวกเราบ่อยๆ เหมือนกลัวเราขนระเบิดขึ้นมาด้วย) เรานั่งรถในบรรยากาศบัดซบที่สุด ยังกะบรรยากาศงานศพ วันนี้เช้าวันจันทร์นะเนี่ย ยัยเด็กผู้หญิงสองคนที่นั่งข้างหน้าก็มองมาที่พี่ชายกับพี่โซที่นั่งด้วยกันโดยมีคั่นกลางใหญ่เลย
ฉันนั่งก้มหน้าตลอดเวลา อับอายอ่ะ
“มองอะไรยัยเบ๊อะ”
O_O พี่โซตะโกนใส่ผู้หญิงสองคนนั้น คนนึงร้องไห้ออกมา อีกคนปลอบใหญ่และหันกลับไปไม่หันมาอีกเลย
พอรถจอดทุกคนก็กรูกันลงจากรถไปหมดเกลี้ยงโดยที่ฉันยังไม่ทันลุกจากที่นั่งเลย
นักเรียนทุกคนที่รู้ตัวว่าประธานนักเรียนมาแล้วก็วิ่งกันสุดชีวิต คนที่รู้สึกถึงความแปลกประหลาดก็หันมามองบ่อยๆ อย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง-_-
พอฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ สามเกลอเพื่อนยากก็เดินกรูกันเข้ามายึดที่นั่งรอบๆฉัน และระเบิดคำถามคนละ1ครั้ง ครั้งละ10 คำถาม ภายในเวลาคนละ 10 วินาที
-_-
“เกิดอะไรขึ้น”
“ทำไมพวกนั้นมาพร้อมกันอ่ะ”
“ก็เขานอนกอดกันทั้งคืนนี่นา”
”ฮ้าาาา นักเรียนทั้งโรงเรียนแทบช็อคตายเลยนะยะ รู้มั่งมั๊ย“
“รู้มั้ง”
“หนอยยัยนี่นิ”
“โรงเรียนเราจะสงบสุขอีกครั้งเรอะ”
“แล้วมันเกิดสงครามตั้งกะเมื่อไหร่ยะ”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าจะต้องเซ็นสัญญาพันธมิตรกับยัยพวกโซระแฟนคลับ ยัยพวกนั้นทำอะไรไว้กับเราบ้างล่ะ”
“เธอก็ทำกับเขาไว้พอกันไม่ใช่เรอะ”
พวกนั้นยีหัวฉันซะเละเลย
หัวยุ่งเป็นยัยบ้าเลยอ่ะ
พอพวกเพื่อนบ้าสงบลง ฉันก็เริ่มเล่าเรื่องอย่างช้าๆ
ยัยบ้าพวกนั้นเป็นผู้ฟังที่สุดยอดทีเดียว ทำหน้าตกใจสุดขีดตอนที่ถูกชวนเดท ทำหน้าเพ้อฝันตอนที่พี่โซหอบดอกไม้ขี่มอเตอร์ไซค์มา และสลดหดหู่ตอนเล่าถึงเรื่องที่สุสาน และร้องวี๊ดว้ายตอนเล่าถึงการอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน >///////< คิดเองเขินเอง
เริ่มชั่วโมงแรกเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้น
-- ประกาศจากสมาคมนักเรียน โดยประธานนักเรียน เรื่องแรก สมาคมนักเรียนชุดใหญ่ทั้งหมดและกลุ่มของโซระห้องH2-1 ได้ตกลงร่างสนธิสัญญาเป็นพันธมิตรต่อกันแล้ว วันนี้หลังเลิกเรียนขอให้สมาชิกทั้ง 2 กลุ่มมาร่วมประชุมกันที่ห้องประชุมหมายเลข 1 อาคารAโดยพร้องเพรียงกัน (ทำเสียงแบบว่าใครไม่มาตายอ่ะ) และเรื่องที่ 2 ไอ กลางวันให้รอกินข้าวด้วยเดี๋ยวจะไปรับที่ห้อง เย็นนี้รอพี่ชายในห้องประธานนักเรียน ห้ามกลับก่อนเด็ดขาด จะมีคนดูแลความสะดวกสบายให้ จากพี่ชายทั้งสอง --
-_-ปัญญาอ่อนสองคนมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งโลกนี้ก็เลยดูปัญญาอ่อนมากขึ้นกว่าเดิม
.......................................
“พี่ไม่ใส่เสื้อเน่าๆนี่หรอกนะไอ แหยะ เดี๋ยวติดเชื้อโรค”
“แล้วแกคิดว่าฉันจะให้ใส่รึไงเล่า เหอะ กลับบ้านไปไป๊”
-_-
สรุปว่าพี่โซกลับไปเอาเสื้อที่บ้าน (บ้านพี่โซอยู่ซอยเดียวกับคลับของป้า)
ตอนที่พี่โซกลับมาฉันเข้าห้องน้ำอาบน้ำอาบน้ำอยู่
และพวกนั้นก็ทะเลาะกันอีกแล้ว
“ฮิฮิ วันนี้พี่ชายน่ารักจังเลย”
“เฮ้ย ในฉันเข้าไปนะโว้ย ไอ”
“กลับบ้านแกไป ชิ่ว ฉันจะนอนแล้ว”
O_O
ฉันถลาออกมาจากน้องน้ำทั้งผ้าเช็ดตัว และฟองแชมพูที่ยังไม่ได้ล้างออก
“พี่ชายเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ ไปแกล้งพี่โซเค้าทำไม“
“เฮ้ย ไปแต่งตัวก่อน ล้างไอ้ฟองบนหัวนั่นด้วย”
“อะไรนะ ไอยังไม่ได้แต่งตัวเรอะ O.,O ”พี่โซทำเสียงหื่นสุดชีวิตลอดรูกุญแจมา
“ไอ้เลวแกนอนตรงนั้นแหละ”แล้วพวกเขาก็ทะเลาะกัน
“พอเหอะพี่ ฉันอายเพื่อนบ้านอ่ะ”
“เข้าห้องน้ำไป”
“-_- บ้า”
ฉันแต่งตัวเรียบร้อยออกมาจากห้องน้ำ ก็พบพี่โซนั่งเล่นกับลูกแมวเหมียวตัวนึงอยู่
O.,O
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นแล้วเข้ามาใกล้นะ พุงโรมันจะกลัวเธอ ”
-_- ฉันสนซะที่ไหนเล่า
“O.,O ลูกแมวเหมียวน่ารัก มาหาพี่สาวมามะ มามะ”
“ฟ่อ” -_-
“ฮ่า ฮ่ามันเกลียดเธอแล้ว เบาๆสิ”
“พี่ชายไปไหนอ่ะคะ”
“ไปตรวจเอดส์”
“ไอ้บ้า ฉันไปอุ่นนมให้ตัวภาระเนี่ย มากินฟรีอยู่ฟรีแล้วยังเอาแมวมาด้วย เหอะ”
“-_- ไอชอบนี่นา ฉันไม่คิดจะเอาใจแกแต่จะเอาใจน้องสาวสุดที่รัก”
“พุงโร แกชื่อพุงโรเหรอ อิอิ มาหาพี่สาวนะ เดี๋ยวให้หม่ำนมนะ”
“ฉันยกยัยบ้านี่ให้แกเลยละกัน คุยกะแมวก็ได้ ฉันไม่อยากได้น้องสาวปัญญาอ่อน” พี่ชายหันมาแขวะฉัน
“น้องปัญญาอ่อนก็เพราะอยู่กับพี่ปัญญาอ่อนแหละ”ฉันควรดีใจหรือเสียใจดีนะที่พี่โซพยายามปกป้องฉัน
พุงโรหลับอยู่ในตระกร้า ฉันก็ดวลมาริโอ เททริส โปเกมอน กับพี่โซและพี่ชาย กินมันฝรั่งถุงใหญ่ไป 5 ถุง น้ำอัดลมอีกประมาณ 4 ลิตร ปลาหมึกแห้งอีก 3 ถุง และหลับกองกันอยู่ที่โซฟา
และเมื่อกินมากเกินไป ฉันก็มักจะฝัน
คร่อก-,,-
ฉันยืนอยู่ในทุ่งหญ้าสีเขียวกว้างสุดลูกหูลูกตา ด้านหน้าเป็นทะเลสีฟ้าใส มีแค่สีเขียวกับสีฟ้าเท่านั้น
ยืนอยู่กับแม่ แม่ที่เป็นแม่แท้ๆของฉัน โลกเริ่มหมุนเร็วขึ้น เร็วขึ้น และหยุดลงทันที ฉันลอยอยู่บนอากาศสูงจากพื้นประมาณ1เมตร ร่างกายโปร่งใสเป็นแค่ควันจางๆ กำลังมองแม่ของฉันจูงมือเด็กผู้ชายตัวเล็กอายุประมาณ 5 ขวบ และอุ้มเด็กผู้หญิงสวมกระโปรงสีชมพูเหมือนที่ฉันเคยมี มองมาทางฉันและพูดว่า
“ในที่สุด ความหวังของฉันก็เป็นจริง ฉันต้องไปแล้ว ฝากด้วยนะ ฝากเด็กสองคนนี้ด้วยนะ”
แม่สงเด็กผู้หญิงให้ฉันอุ้ม เด็กน้อยพอสัมผัสปลายนิ้วก็กลายเป็นฟองสบู่สีชมพู และพุ่งเข้าไปในตัวฉัน
ร่างกายของฉันเริ่มมีสีสันขึ้น และเท้าก็สัมผัสพื้น
“เธอต้องเป็นน้องสาวฉันนะ เรียกฉันว่าพี่ชายสิ”
-_-
แคร๊ง แคร๊ง แคร๊ง
เราสามคนสะดุ้งตื่นพร้อมกัน พี่โซกอดพี่ชายฉันแน่นด้วยท่าทางตกใจสุดชีวิต
เจ้าแมวน้อยทำแก้วพลาสติกตกลงมาจากโต๊ะ
“ออกไปว้อย อย่ามากอดฉันโว๊ย จะอ้วก”
เช้าวันใหม่ของเราก็เอวังโดยประการฉะนี้-_-
เอ!! รู้สึกเหมือนลืมอะไรไปนะ ฉันฝันอะไรนะนึกไม่ออก
พอเราสามคนก้าวขึ้นรถเมล์เพื่อไปโรงเรียน รถก็เงียบราวป่าช้า(ผิดปกติจนคุณลุงคนขับรถยังหันมามองพวกเราบ่อยๆ เหมือนกลัวเราขนระเบิดขึ้นมาด้วย) เรานั่งรถในบรรยากาศบัดซบที่สุด ยังกะบรรยากาศงานศพ วันนี้เช้าวันจันทร์นะเนี่ย ยัยเด็กผู้หญิงสองคนที่นั่งข้างหน้าก็มองมาที่พี่ชายกับพี่โซที่นั่งด้วยกันโดยมีคั่นกลางใหญ่เลย
ฉันนั่งก้มหน้าตลอดเวลา อับอายอ่ะ
“มองอะไรยัยเบ๊อะ”
O_O พี่โซตะโกนใส่ผู้หญิงสองคนนั้น คนนึงร้องไห้ออกมา อีกคนปลอบใหญ่และหันกลับไปไม่หันมาอีกเลย
พอรถจอดทุกคนก็กรูกันลงจากรถไปหมดเกลี้ยงโดยที่ฉันยังไม่ทันลุกจากที่นั่งเลย
นักเรียนทุกคนที่รู้ตัวว่าประธานนักเรียนมาแล้วก็วิ่งกันสุดชีวิต คนที่รู้สึกถึงความแปลกประหลาดก็หันมามองบ่อยๆ อย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง-_-
พอฉันวางกระเป๋าลงบนโต๊ะ สามเกลอเพื่อนยากก็เดินกรูกันเข้ามายึดที่นั่งรอบๆฉัน และระเบิดคำถามคนละ1ครั้ง ครั้งละ10 คำถาม ภายในเวลาคนละ 10 วินาที
-_-
“เกิดอะไรขึ้น”
“ทำไมพวกนั้นมาพร้อมกันอ่ะ”
“ก็เขานอนกอดกันทั้งคืนนี่นา”
”ฮ้าาาา นักเรียนทั้งโรงเรียนแทบช็อคตายเลยนะยะ รู้มั่งมั๊ย“
“รู้มั้ง”
“หนอยยัยนี่นิ”
“โรงเรียนเราจะสงบสุขอีกครั้งเรอะ”
“แล้วมันเกิดสงครามตั้งกะเมื่อไหร่ยะ”
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าจะต้องเซ็นสัญญาพันธมิตรกับยัยพวกโซระแฟนคลับ ยัยพวกนั้นทำอะไรไว้กับเราบ้างล่ะ”
“เธอก็ทำกับเขาไว้พอกันไม่ใช่เรอะ”
พวกนั้นยีหัวฉันซะเละเลย
หัวยุ่งเป็นยัยบ้าเลยอ่ะ
พอพวกเพื่อนบ้าสงบลง ฉันก็เริ่มเล่าเรื่องอย่างช้าๆ
ยัยบ้าพวกนั้นเป็นผู้ฟังที่สุดยอดทีเดียว ทำหน้าตกใจสุดขีดตอนที่ถูกชวนเดท ทำหน้าเพ้อฝันตอนที่พี่โซหอบดอกไม้ขี่มอเตอร์ไซค์มา และสลดหดหู่ตอนเล่าถึงเรื่องที่สุสาน และร้องวี๊ดว้ายตอนเล่าถึงการอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน >///////< คิดเองเขินเอง
เริ่มชั่วโมงแรกเหตุการณ์นี้ก็เกิดขึ้น
-- ประกาศจากสมาคมนักเรียน โดยประธานนักเรียน เรื่องแรก สมาคมนักเรียนชุดใหญ่ทั้งหมดและกลุ่มของโซระห้องH2-1 ได้ตกลงร่างสนธิสัญญาเป็นพันธมิตรต่อกันแล้ว วันนี้หลังเลิกเรียนขอให้สมาชิกทั้ง 2 กลุ่มมาร่วมประชุมกันที่ห้องประชุมหมายเลข 1 อาคารAโดยพร้องเพรียงกัน (ทำเสียงแบบว่าใครไม่มาตายอ่ะ) และเรื่องที่ 2 ไอ กลางวันให้รอกินข้าวด้วยเดี๋ยวจะไปรับที่ห้อง เย็นนี้รอพี่ชายในห้องประธานนักเรียน ห้ามกลับก่อนเด็ดขาด จะมีคนดูแลความสะดวกสบายให้ จากพี่ชายทั้งสอง --
-_-ปัญญาอ่อนสองคนมาเป็นเพื่อนกันอีกครั้งโลกนี้ก็เลยดูปัญญาอ่อนมากขึ้นกว่าเดิม
.......................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น