ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    พี่ชายMy Love

    ลำดับตอนที่ #28 : -28-

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 101
      0
      23 มิ.ย. 48

    พี่ชายดึงแขนฉันลงมาจากเวที ในขณะที่ฉันทั้งจิกทั้งข่วนจนเลือดไหลซิบๆจากรอยแผล

    “มาที่นี่ทำไม”พี่ชายถามฉัน

    “ถ้าไม่มาแล้วจะรู้เรอะ ว่าคนที่ฉันเชื่อใจที่สุดโกหกฉัน” ฉันตะคอกใส่หน้าพี่ชาย

    “…”

    “ถ้าฉันไม่มาฉันก็จะไม่รู้ไม่เห็น ว่าพี่ชายของฉันออกจากบ้านกลางดึกบ่อยๆเพราะอะไร ฉันจะไม่เห็นเลยว่าพี่ของฉันน่ะยิ่งใหญ่แค่ไหน ฉันก็เป็นนังโง่คนนึงที่ไม่เคยรู้เลยว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นใต้จมูกฉัน ราชางั้นซิ โอ!!ท่านจักรพรรดิ ฉันน่าจะสงสัยนะว่าทำไมประธานนักเรียนถึงมีอิทธิพลมากขนาดนั้น ใช่สิฉันมันแค่น้องโง่ที่เชื่อใจพี่ชายตัวเองมาตลอดแต่ฉันรู้แล้ว ฉันมันแค่คนที่ถูกทรยศ”ฉันสาดทุกอย่างใส่หน้าของพี่(สาดมันพร้อมกับน้ำลายนั่นแหละ) –“- โมโหว้อย แง่ง แง่ม

    ฉันหันหลังกลับและเดินออกมานิ่งๆ พี่ชายไม่เรียกฉันไว้ คงรู้สินะว่าที่ตัวเองทำน่ะมันผิด

    ฉันตรงดิ่งกลับบ้าน แล้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีกจนกว่าจะเปิดเทอม ฉันสาบาน



    ฉันรวบเครดิตการ์ดแคะกระปุกและคว้าเงินสำหรับเดือนนี้ไปจนหมดเกลี้ยง ถึงฉันบอกว่าจะหนีออกจากบ้านก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไปลำบากนี่นา

    ฉันผูกเชือกรองเท้าผ้าใบจนเรียบร้อย แล้ว อืม บางทีฉันควรทิ้งโน๊ตไว้

    - - ไปเที่ยว จะกลับมาตอนเปิดเทอม ไม่ต้องตามหา เอารถไปด้วย - -

    ฉันสตาร์ทเครื่องมอเตอร์ไซค์

    บรืน บรืนๆ

    ฉันแวะไปหาป้าก่อนดีกว่า ฉันจอดรถที่ออฟฟิศข้างๆบลูโรส กลางวันป้ามักจะทำงานที่นี่

    “อ้าว ไอ จะไปไหนนั่น”

    “ไอทะเลาะกับพี่ชายค่ะ เลยกะว่าจะหนีไปเที่ยวซัก2อาทิตย์(ที่จริง3อาทิตย์กับอีก4วัน)”

    “ไม่เข้าท่าน่า”

    “ -*- จะไปจริงๆค่ะ พี่ชายจะได้ไม่ทำร้ายจิตใจไออีก จะได้รู้ซะบ้าง”

    ตื้ด…ตื้ด…

    “แปปนึงนะ สวัสดีค่ะ อ้าวแหมเป็นไงบ้าง เชอะ ก็ดีย่ะสุขสบาย แต่งกับงานน่ะสิ…ฉอดฉอด”

    -_- ฉันลุกขึ้นยืนอย่างเบื่อหน่าย แล้วก้าวออกจากประตูห้อง ป้าคงคุยอีกนาน ฉันจะไปไหนดีนะ

    “ไอ มานี่เดี๋ยวดิ๊”ป้าเรียกฉันเข้าไปหา

    “เพื่อนป้าทำรีสอร์ทอยู่ที่พัทยาน่ะ เค้าถามว่าอยากไปพักมั๊ย จะไปที่นี่มั๊ยจ๊ะ”

    “ไปค่ะ ไป”^O^



    ในที่สุดฉันก็กอดกระเป๋าขึ้นรถปอ.1ตรงดิ่งเข้าสู่ใจกลางเมืองชลบุรี

    ป้าสัญญาว่าจะไม่บอกพี่ชายแล้ว ฉันเศร้าใจจัง ต้องหอบหัวใจหนีความช้ำร่อนเร่มาถึงทะเล(เพี้ยนไปแล้ว)

    ตุบ โอ๊ย!! กระเป๋าใบใหญ่เป้งเหวี่ยงมาโดนหัวฉัน

    “Sorry!! ขอโทดขราบ”

    ฝรั่งนี่นาหล่อชะมัด

    “What??”เสียงผู้หญิงอีกคนแว่วมาจากเบาะข้างหน้า

    อ๊ะอ๊ะอ๊ะO_O

    “Ai”

    “ม มิส”-_-

    เวรละ มิสโรสที่ปรึกษาของฉันเอง

    “จาไปหนายคนเดียวจ๊า”สายตาสอดส่องหาพี่ชายฉันแวบๆเชียวนะ

    “ไปพัทยาค่ะ แฟนมิสเหรอคะ”-_-ฉันจะไปแฉว่าเธอเลี้ยงต้อย 555

    “โอ้ว!! นี่Young brotherของฉาน ชื่อFreddie This is Ai. She is my student. She’s very good girl.”^-^

    “Hi!! Nice to meet you“ -^O^-

    “ฮะ ฮาย ไนซ์ ทู ม มีท ยู ทู”O_Oตื่นเต้นเฟ้ย

    “บางทีไอน่าจามาเรียนพิเศษกับฉานนะ ทำอย่างนี้ฉานก็อายแย่ ภาษาไม่ดีเลย”-*-

    “โอเคมิส Hi!! I’m Ai Nice to meet you too”-_-

    “ฮูเร่เกรด Four”-_-

    “มิสกำลังจะไปไหนเหรอคะ”

    “ไปพัทยา พาเฟรดดี้ไปเที่ยวอะโกโก^o^”

    “-_-”

    “หา ล้อเล่นจ้าพาไปเปิดหูเปิดตาน่าสิ เขาเพิ่งมาจากอเมริกาเมื่อวานนี้เองนะ “

    “ค่ะ”



    ฉันต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะนั่งเงียบๆคนเดียว เฟรดดี้คอยถามฉันว่าจะกินโค้กมั๊ย จะกินนั่นมั๊ย นี่มั๊ยตลอดทางเลย

    รถจอดสนิททุ่มนึงพอดี ฉันคว้าแผนที่ขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นรถเมล์สายที่เขียนไว้ในนั้น

    “เปิดเทอมเจอกันค่ะมิส”ฉันโบกมือบ๊ายๆ แล้วยิ้มให้เฟรดดี้

    “See You Again”

    เฟรดดี้ยิ้มแห้งๆ



    “ในต้องอยู่ตรงนี้ดิฟะ พอเลี้ยวตรงนี้ก็จะเห็นทิวต้นลั่นทมขาวของรีสอร์ท แล้วมันอยู่ไหนกันฟะ”

    ฉันเดินวนอยู่ตรงนั้นประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว หิวข้าวด้วย จะทุ่มแล้วนะ

    “คุณป้าคะรู้จักรีสอร์ทXYZ(ขอสงวนนามเพราะไม่ได้จ่ายค่าจ้างโฆษนา)รึเปล่าคะ”

    “ต้องเดินตรงไปอีก2ซอย แล้วเลี้ยวตรงนั้น”

    “แต่เค้าบอกมีต้นลั่นทม”

    “มันอยู่ในรั้วแหละหนู เดินไปก็เห็นแล้ว”

    เดินไป แล้วเลี้ยว อ๊ะ ฉันมัวแต่มองหาต้นไม่บนทางเท้า บ้าชะมัดมันอยู่ในรั้ว ป้านะป้า

    “บ้าเอ๊ย”ฉันสบถออกมา

    ฉันเดินเข้าไปในรีสอร์ท

    “ขอโทษนะคะ คุณป้าโจอยู่มั๊ยคะ”

    “โจไหนคะ”ประชาสัมพันธ์คนสวยยิ้มหวานถามฉัน

    “ป้าโจเซฟินที่เป็นเจ้าของที่นี่ค่ะ”

    “นั่งรอที่เก้าอี้เลยค่ะเดี๋ยวพี่เรียกให้นะคะ”

    สักพักผู้หญิงหุ่นดีมากอายุประมาณ50 ก็เดินมาหาฉัน

    “หนูไอหลานของจุนจังใช่มั๊ยจ๊ะ โอโหสวยแฮะ ฉอดๆ ฉอดๆ”

    -_-‘



    ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็มานั่งกระพริบตาปริบๆในห้องพักสุดสวยที่ป้าโจเซฟินจัดให้

    ฉันจะได้อยู่ในห้องนี้โดยไม่เสียเงินซักแดงดีจริงๆ หน้าต่างก็มองเห็นทะเลม่านสีขาวบางๆนี่สวยจริงๆ ห้องน้ำก็สวย ถ้าไม่มีป้าฉันคงต้องหมดสิ้นเงินทองไปมากโขเลยนะเนี่ย

    พอจัดของเสร็จ ฉันก็ล้มตัวลงกับหมอน คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา 45 Miss call เบอร์ใหม่1เบอร์ พี่ชาย ฉันปิดโทรศัพท์มือถือแล้วแหวี่ยงใส่ในกระเป๋าไว้

    “พี่ชายควรจะรู้ ว่าฉันไม่ใช่ของเล่นของใคร”

    แหมะ แหมะ ฮือ ฮือT^T

    ทำไมพี่ชายต้องโกหกฉันด้วยนะ ทำไมต้องปิดบังกัน เป็นห่วงเหรอ แต่พี่ก็รู้นี่นาว่าฉันเกลียดที่พี่มีความลับ ก็พี่สัญญาว่าจะไม่มีความลับ จะไม่ทำให้ฉันร้องไห้ ไหนพี่ชายเคยบอกว่าถ้าฉันร้องไห้พี่ก็จะเจ็บเหมือนกัน ฉันจะร้องไห้ จะร้องให้พี่เจ็บจนตายเลย ไอ้บ้า ไอ้ราชาบ้า ไอ้หัวหน้าแก็งค์เดมอนบ้า  2ปิซินะที่เดมอนคุมพื้นที่ทั้งหมด พี่ปิดบังและโกหกฉันมาตั้ง 2 ปี



    2ชั่วโมงผ่านไป ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อย ว๊าก4ทุ่มครึ่งแล้ว จะมีอะไรให้กินอีกมั๊ยเนี่ย ฉันเดินลงมาจากห้องพัก ตรงไปที่เคาเตอร์ป้าโจเซฟินนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่สนามเล็กๆของรีสอร์ท

    “รบกวนหน่อยนะคะป้า หนูอยากรู้ว่าพัทยากลางคืนมีอะไรน่าสนใจที่ไหนบ้าง”

    “เอ๋ หนูจะไปคนเดียวได้เหรอ”

    “ยังไม่รู้เลยค่ะ ขอแผนที่หน่อยแล้วกัน”



    ป้าพาฉันมาที่เคาเตอร์

    “คุณขราบ ทามกุญแจห้องโตกไว้ตรงนั้นขราบ”

    ฉันหันไปหาผู้ชายที่ม่สะกิดเรียกฉัน

    “เฟรดดี้”

    “คุณอาย”

    “เสร็จหรือยางเฟรดดี้”เสียงมิสโรสดังขึ้น

    “มิส”

    “รีสอร์ทมันกลมจริงๆเลยนะ ไปเที่ยวกับพวกเรามั๊ย”มิสโรสถามฉัน

    “ไปนะขราบ หลายๆคนสนุกดี”เฟรดดี้ชวนฉัน ฉันสบตาสีฟ้าของเขา โอว โรคแพ้หนุ่มหล่อกำเริบ

    “โอเคค่ะ”



    ฉันใช้ชีวิตสุดสนุก เล่นน้ำ กินข้าว ไปเที่ยว ซื้อของ อยู่กับพี่น้อง Macconnor เฟรดดี้ให้เกียรติฉันมากๆ อบอุ่น เทคแคร์ ฉันถามเค้าว่าอยากเป็นพี่ชายของฉันไหมเค้าก็เขินๆ ฉันลืมพี่ชายฉันไปแล้ว ฉันแสดงให้โลกได้รู้ว่าฉันอยู่ได้โดยไม่ต้องพึ่งพาพี่ชายของฉัน เราไปเดทกันบ่อยๆ สาวๆมองเฟรดดี้ตาเป็นมันเลย ก็เค้าหล่อซะขนาดนั้น

    สามอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหก มิสโรสแจ้งข่าวร้ายแก่ฉันว่า พรุ่งนี้ต้องเดินทางกลับบ้านแล้ว แย่ชะมัด ฉันต้องอยู่คนเดียวรึเนี่ย เฮ้อ

    ฉันส่งพวกเขาขึ้นรถ เฟรดดี้พูดอะไรก็ไม่รู้เป็นภาษาอังกฤษยาวเหยียด ฉันไม่ได้สนใจเพราะฟังไม่ทัน เค้าจับมือฉันและกู๊ดบายคิส(มั๊ง) ที่แก้มฉัน ฉันกู๊ดบายตอบที่แก้มเค้า แต่เค้าดันคว้าฉันไปกอด(เฮ้ๆ มันจะมากไปแล้ว) เขายัดกระดาษแผ่นนึงใส่มือฉันแล้วขึ้นรถไป ฉันยิ้มแล้วโบกมือบ๊ายๆ

    ฉันคลี่กระดาษออก อีเมล์แอดเดรส กับเลขที่บ้าน บางทีฉันอาจได้เพื่อนจากแดนไกลทางเมล์เพิ่มขึ้นอีกคนแล้ว ฉันเดินเอื่อยๆตรงกลับรีสอร์ท

    ระหว่างทางฉันตัดสินใจเลี้ยวไปทางทะเลแทนผู้ชายท่าทางแปลกๆ 2  คนใส่แว่นดำกับหมวกปิดหน้าปิดตาเดินตามฉันมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฉันจึงคิดว่าควรไปที่ๆคนเยอะๆดีกว่า

    ฉันเดินลงไปที่ชายหาดกระโปรงยาวบางสีขาวชายเปียกน้ำหน่อยๆแล้ว ผู้ชายสองคนนั่นยังอยู่บนหาดทราย เล็งกล้องถ่ายรูปมาทางฉัน

    ปาปารัสซี่เรอะ บ้าไปแล้ว ฉันไม่ใช่ดาราซะหน่อยฉันถอดรองเท้านั่งลงบนพื้นทรายแห้งๆ แล้วขุดดิน(เพื่อ??)

    กลิ่นหอมอ่อนๆลอยมาปะทะหน้า ฉันเงยหน้าขึ้น ผู้ชายสองคนนั้นขนาบข้างฉันไว้



    …………………….



    Goddam!

    เดินเรื่องเร็วหน่อยนะคะช่วงนี้

    ใกล้ถึงตอนสำคัญที่สุดแล้ว

    -.,-ตื่นเต้น
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×