ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : -29-
ฉันลุกพรวดพราดขึ้นอย่างตกใจ พยายามมองหน้าของสองคนนั้นแต่ ผู้ชายคนนึงเอาอะไรบางอย่างจี้หลังฉัน
“เดินไปดีๆสาวน้อย ถ้าเอะอะเรายิงเธอทิ้งจริงๆนะ”
อ๊าาาาก!! โจร เรียกค่าไถ่ ข่มขืน ค้ามนุษย์ ซ่อง ท้องไม่มีพ่อ ถูกทารุณ ไม่มีกิน เอดส์ ตาย อ๊าาาาาก!! ฉันจะทำไงดีนะ OoO
กลัวจังเลย>-< ฉันเดินไปตามทางที่ถูกดัน
“นิ่งๆไว้”
พวกนั้นพาฉันเดินไปที่ลิฟท์สั่งให้ฉันกดขึ้นไปที่ห้องของฉัน พวกมันตามฉันมานานรึยังนะถ้าฉันกดผิดชั้นล่ะ ไม่ๆถ้ามันรู้ฉันตายแน่เลย
เอ๊ะ ฉันเห็นอะไรบางอย่างที่กระจกหน้าลิฟท์ ไอ้บ้าเอ๊ย มันใช้ไฟแช็กจี้ฉันไว้นี่นา ฉันหยุดกระทันหัน จนพวกมันชนฉัน ใช้จังหวะนั้นเตะผ่าหมากผู้ชายคนนึง และชกจมูกของอีกคนกระโดดเข้าไปในลิฟท์ ลิฟท์ปิดก่อนที่พวกนั้นจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นซะอีก พอลิฟท์เปิดฉัน ก็วิ่งตรงไปที่ห้องของตัวเองเข้าห้องปิดประตูล็อคกลอนอย่างดี
แต่……
กลายเป็นว่าฉันขังตัวเองไว้กับผู้ชายอีกคนที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาในห้องของฉันแล้ว
“ไปไหนมาน่ะไอ ให้คนไปตามมาหาตั้งนาน”
มันพูดขึ้น
“ทีหลังอย่างหนีแบบนี้อีกนะ ขี้ขลาดชัดๆ”
มันยังไม่เลิก ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเฝ้าเพียรพยายามจะหนีมา2อาทิตย์แล้ว
ใช่แล้ว ไอ้บ้าห้าร้อยที่เป็นพี่ชายของฉันเอง
“มาทำไม ใครเชิญ”ฉันถาม
“มาตามน้องสาวกลับบ้าน”
“ไม่จำเป็น ฉันไม่กลับไปแล้ว บ้านที่มีแต่คนหลอกลวงแบบนั้น อยู่ไม่ได้หรอก”
“ไม่มีเหตุผล คำค้านตกไป”
“อย่ามาล้อเล่นกับฉันนะ บ้านที่มีแต่กลิ่นอายของของกุ๊ยข้างถนนแบบนั้น แบบที่พี่เคยบอกไง เคยว่าฉัน พี่รู้มั๊ย ฉันเกือบตายแน่ะ ตอนที่ออกจากไนท์แมร์ ฉันโดนทำร้ายโดยไม่สามารถตอบโต้ได้ เพื่อพี่ชายของฉัน เพื่อพี่ที่อยากให้ฉันเป็นเด็กดี เพื่อพี่ที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์เองซะเลย หึหึ”
“ไอ….”
“พี่รู้มั๊ย ฉันคิดมาตลอดเลยว่าฉันกับพี่เราจะไม่มีความลับต่อกัน แต่พี่กลับอยู่ในเงามืดตั้งครึ่งตัว ฉันผิดหวังมากนะ”
“……”
“ไอรู้มั๊ย ทั้งหมดน่ะหมอนี่มันทำเพื่อเธอนะ”
“พี่โซ”
พี่โซเดินออกมาจากห้องน้ำ ดีจริงๆคนนึงอาบน้ำ คนนึงดูทีวี
“บางทีไออาจจะไม่เคยเข้าใจหมอนี่จริงๆก็ได้ พี่ชายที่ทำทุกอย่างเพื่อน้องสาวของตัวเอง”
“โซ..”พี่ชายเอ่ยขึ้นเบาๆ
“ฉันผิดงั้นสินะ”ฉันยังไม่เลิกบ้า
“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่กับแร็ครู้ทั้งรู้มาตลอดว่าไอเป็นน้องแท้ๆของพี่แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีหน้าไปบอกหรอกว่าเธอเป็นน้องสาวฉัน แต่แร็คมันกลัว กลัวว่าพี่จะแย่งไอไปเราก็เลยมีเรื่องกัน”พี่โซพูด
“พี่ชายรู้งั้นเหรอ”ฉันถาม
“อืม”พี่ชายฉันตอบ
“แล้วพี่ก็ปิดบังมาตลอด”
“….”
“งี่เง่าชะมัด”
“ถ้าพี่เป็นเธอนะไอ จะยอมรับดีๆว่าตัวเองกำลังถูกดูแลปกป้องและรักใคร่ จากพี่ชายที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับเธอ มากกว่าพี่ชายร่วมสายเลือดเสียอีก”
พี่โซพูดทิ้งไว้แล้วก็เดินออกจากน้องไป
พี่ชายของฉันเดินไปหยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นแล้วกลับมานั่งดูทีวีต่อ ฉันหัวเสียอย่างแรง
“ฉันจะกลับบ้านนะพี่”
“อีก2วันค่อยกลับด้วยกัน”
“โธ่ว้อย”ฉันสบถดังลั่น
พี่ชายหันมามองหน้าฉันแวบนึง
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“ใคร??”
“คนที่เธอเที่ยวกับเขากับโรสน่ะ”
“โรสเหรอ เขาเป็นอาจารย์ของฉันนะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้องชายของมิสโรส พวกนั้นมาเที่ยวที่นี่แล้วบังเอิญเจอกันเราก็เลยเที่ยวด้วยกัน”
“อย่าไปติดต่อกับมันอีก”
“เรื่องอะไรล่ะพี่บังคับฉันได้งั้นแหละ”
“ก็ลองดู”
“…….”
พี่ชายของฉันไม่ใช่คนที่จะขัดใจได้ในเวลาโกรธจัด แล้วตอนนี้พี่ชายก็ดูหงุดหงิดกับอารมณ์ของฉันอยู่ด้วย ฉันเกลียดความรู้สึกที่ตกเป็นเบี้ยล่างนี่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ฉันกลัวนี่นา!!
เรานั่งดูหนังกันเงียบๆจนถึง6โมงเย็น
“พาไปกินข้าวหน่อยสิไอ”
“ไปกินเองสิ”
“พาไปหน่อย”
“-_-ฉันปวดท้อง”
“อ้าว!! งั้นเดี๋ยวไปซื้อยาให้นะ เดี๋ยวซื้อข้าวมาให้ด้วยรอก่อนนะ”
เชอะ ฉันปวดซะที่ไหนล่ะไอ้พี่บ้า
พอพี่ชายเดินออกไป ฉันก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเร็วสูง แล้วกระโดดออกจากห้องไป
ฉันวิ่งตรงดิ่งไปที่ลิฟท์ แล้วจิ้มนิ้วลงไป
“ไปกินข้าวกันเถอะ ไหนๆก็หายปวดท้องแล้วนี่”
พี่ชายของฉันยืนพิงต้นเสาข้างลิฟท์อยู่
บ้าจริง แพ้อีกแล้ว
“ร้านไหนอร่อย แนะนำหน่อยนะ”
ฉันพาพี่ชายไปร้านอาหารทะเลสุดหรู เปลี่ยนแผนเป็นปอกลอก
พนักงานมองเราแปลก ก็พี่ชายใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ฉันใส่เดรสสีขาวดูสบายๆเกินกว่าจะเข้าร้านได้ ฉันทิปบ๋อยหน้าประตูไป50บาท เขาถึงยิ้มแล้วเชิญเข้าร้านดีๆ
ฉันสั่งอาหาร8อย่างราคาจานนึงก็หลักร้อย กุ้งเอย หมึกเอย ปลาเอย หอยนางรมอีก โอ้วพระเจ้า ฉันรู้แล้วว่าทำไมใครๆถึงบอกว่าฉันร้ายกาจ
สาวเสิร์ฟที่ใสกระโปรงสั้นมากๆเดินผ่านเราไป พี่ชายมองตามขาสวยๆนั่นไปแล้วพูดขึ้นว่า
“กินไม่หมดไม่ต้องกลับบ้านนะ”
-_- ฉันฆ่าตัวตายหรือนี่
“แน่นอน ฉันสั่งมาให้พี่”
“ของพี่มีแค่ปูผัดพริกไทยดำกับหมึกไข่นึ่งมะนาว”
-_-
ฉันกินกุ้งเผา กินยำหอยนางรม กินปลาเห็ดโคน…และกิน กินต่อไปไม่ไหวแล้ว
พี่ชายฉันจัดการที่เหลือซะเกลี้ยง เด็กเสิร์ฟที่รับออเดอร์จากเราไปแอบเวียนมาดู คงอยากดูว่าเราจะทำไงกับอาหารเหลือ พี่ชายกับฉันซัดซะเกลี้ยงไม่มีเหลือ ฉันเห็นพวกนั้นกระซิบกระซาบกันที่เคาเตอร์ด้วย แง่ง
เอิ๊กกกกก!!! ฉันเรอออกมานิดนึงตอนกลับถึงห้อง
“พี่เอาเงินมามายนั่นมาจากไหน ฉันตระเวนกิน เที่ยวไม่ยั้งมือ แต่พี่กลับมีเงินจ่ายสบายใจขนาดนั้น“
“ก็เงินมันอยู่ในกระเป๋าเงินสีฟ้าที่เจอตอนเปิดห้องนี้เข้ามาน่ะ โชคดีจังนะ^-^”
OoO O_O OoO O_O
เงินของฉัน อุ๊บ ตึก ตึก ตึก
อ๊อก แหวะ ฉันกินเยอะไปจริงๆด้วย
เงินของฉัน เงินของฉัน เงินของฉัน ฮือๆคอนเวอร์สจ๋า แชปส์จ๋า จี-ช็อกจ๋า ฉันต้องไปรับเธอมาสู่อ้อมอกช้าไปอีกเท่าไหร่เนี่ย T^T
“หนึ่ง สอง สาม สี่ ฉันตรวจนับเงินอย่างบ้าคลั่ง”
หืม ครบนี่นา
“โกหกน่ะ เงินพี่เองแหละ ป้าให้มาตอนไปตามหาเธอ”
ฮ่าค่อยยังชั่ว ป้างั้นเหรอ
“ป้าบอกพี่เหรอว่าฉันอยู่นี่”
“ป่าวอ่ะ โรสโทรบอกพี่เอง”
“เก่งจริงนะ หว่านเสน่ห์ทั่ว ใช้ประโยชน์จากผู้หญิง หึ”
“แน่นอน”
-_- หลงตัวเองจริงๆ ไอ้บ้าเอ๊ย
“ฉันเกลียดพี่ เกลียดผู้ชายอย่างพี่ ชอบใช้กำลังนิสัยไม่ดี กดขี่ข่มเหง”ฉันว่าพี่ชายจนสะใจแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
…………..
Goddam!! สู้ๆ
ฉันดีใจจริงๆเลย
ที่ทุกคนชอบเรื่องของฉัน
ฉันจะสู้ตายเพื่อทุกคน
อิอิ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
“เดินไปดีๆสาวน้อย ถ้าเอะอะเรายิงเธอทิ้งจริงๆนะ”
อ๊าาาาก!! โจร เรียกค่าไถ่ ข่มขืน ค้ามนุษย์ ซ่อง ท้องไม่มีพ่อ ถูกทารุณ ไม่มีกิน เอดส์ ตาย อ๊าาาาาก!! ฉันจะทำไงดีนะ OoO
กลัวจังเลย>-< ฉันเดินไปตามทางที่ถูกดัน
“นิ่งๆไว้”
พวกนั้นพาฉันเดินไปที่ลิฟท์สั่งให้ฉันกดขึ้นไปที่ห้องของฉัน พวกมันตามฉันมานานรึยังนะถ้าฉันกดผิดชั้นล่ะ ไม่ๆถ้ามันรู้ฉันตายแน่เลย
เอ๊ะ ฉันเห็นอะไรบางอย่างที่กระจกหน้าลิฟท์ ไอ้บ้าเอ๊ย มันใช้ไฟแช็กจี้ฉันไว้นี่นา ฉันหยุดกระทันหัน จนพวกมันชนฉัน ใช้จังหวะนั้นเตะผ่าหมากผู้ชายคนนึง และชกจมูกของอีกคนกระโดดเข้าไปในลิฟท์ ลิฟท์ปิดก่อนที่พวกนั้นจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้นซะอีก พอลิฟท์เปิดฉัน ก็วิ่งตรงไปที่ห้องของตัวเองเข้าห้องปิดประตูล็อคกลอนอย่างดี
แต่……
กลายเป็นว่าฉันขังตัวเองไว้กับผู้ชายอีกคนที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาในห้องของฉันแล้ว
“ไปไหนมาน่ะไอ ให้คนไปตามมาหาตั้งนาน”
มันพูดขึ้น
“ทีหลังอย่างหนีแบบนี้อีกนะ ขี้ขลาดชัดๆ”
มันยังไม่เลิก ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเฝ้าเพียรพยายามจะหนีมา2อาทิตย์แล้ว
ใช่แล้ว ไอ้บ้าห้าร้อยที่เป็นพี่ชายของฉันเอง
“มาทำไม ใครเชิญ”ฉันถาม
“มาตามน้องสาวกลับบ้าน”
“ไม่จำเป็น ฉันไม่กลับไปแล้ว บ้านที่มีแต่คนหลอกลวงแบบนั้น อยู่ไม่ได้หรอก”
“ไม่มีเหตุผล คำค้านตกไป”
“อย่ามาล้อเล่นกับฉันนะ บ้านที่มีแต่กลิ่นอายของของกุ๊ยข้างถนนแบบนั้น แบบที่พี่เคยบอกไง เคยว่าฉัน พี่รู้มั๊ย ฉันเกือบตายแน่ะ ตอนที่ออกจากไนท์แมร์ ฉันโดนทำร้ายโดยไม่สามารถตอบโต้ได้ เพื่อพี่ชายของฉัน เพื่อพี่ที่อยากให้ฉันเป็นเด็กดี เพื่อพี่ที่เป็นหัวหน้าแก๊งค์เองซะเลย หึหึ”
“ไอ….”
“พี่รู้มั๊ย ฉันคิดมาตลอดเลยว่าฉันกับพี่เราจะไม่มีความลับต่อกัน แต่พี่กลับอยู่ในเงามืดตั้งครึ่งตัว ฉันผิดหวังมากนะ”
“……”
“ไอรู้มั๊ย ทั้งหมดน่ะหมอนี่มันทำเพื่อเธอนะ”
“พี่โซ”
พี่โซเดินออกมาจากห้องน้ำ ดีจริงๆคนนึงอาบน้ำ คนนึงดูทีวี
“บางทีไออาจจะไม่เคยเข้าใจหมอนี่จริงๆก็ได้ พี่ชายที่ทำทุกอย่างเพื่อน้องสาวของตัวเอง”
“โซ..”พี่ชายเอ่ยขึ้นเบาๆ
“ฉันผิดงั้นสินะ”ฉันยังไม่เลิกบ้า
“ไม่ใช่อย่างนั้น พี่กับแร็ครู้ทั้งรู้มาตลอดว่าไอเป็นน้องแท้ๆของพี่แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ไม่มีหน้าไปบอกหรอกว่าเธอเป็นน้องสาวฉัน แต่แร็คมันกลัว กลัวว่าพี่จะแย่งไอไปเราก็เลยมีเรื่องกัน”พี่โซพูด
“พี่ชายรู้งั้นเหรอ”ฉันถาม
“อืม”พี่ชายฉันตอบ
“แล้วพี่ก็ปิดบังมาตลอด”
“….”
“งี่เง่าชะมัด”
“ถ้าพี่เป็นเธอนะไอ จะยอมรับดีๆว่าตัวเองกำลังถูกดูแลปกป้องและรักใคร่ จากพี่ชายที่ไม่ได้มีสายเลือดเดียวกับเธอ มากกว่าพี่ชายร่วมสายเลือดเสียอีก”
พี่โซพูดทิ้งไว้แล้วก็เดินออกจากน้องไป
พี่ชายของฉันเดินไปหยิบน้ำอัดลมในตู้เย็นแล้วกลับมานั่งดูทีวีต่อ ฉันหัวเสียอย่างแรง
“ฉันจะกลับบ้านนะพี่”
“อีก2วันค่อยกลับด้วยกัน”
“โธ่ว้อย”ฉันสบถดังลั่น
พี่ชายหันมามองหน้าฉันแวบนึง
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร”
“ใคร??”
“คนที่เธอเที่ยวกับเขากับโรสน่ะ”
“โรสเหรอ เขาเป็นอาจารย์ของฉันนะ แล้วผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้องชายของมิสโรส พวกนั้นมาเที่ยวที่นี่แล้วบังเอิญเจอกันเราก็เลยเที่ยวด้วยกัน”
“อย่าไปติดต่อกับมันอีก”
“เรื่องอะไรล่ะพี่บังคับฉันได้งั้นแหละ”
“ก็ลองดู”
“…….”
พี่ชายของฉันไม่ใช่คนที่จะขัดใจได้ในเวลาโกรธจัด แล้วตอนนี้พี่ชายก็ดูหงุดหงิดกับอารมณ์ของฉันอยู่ด้วย ฉันเกลียดความรู้สึกที่ตกเป็นเบี้ยล่างนี่ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เลย ฉันกลัวนี่นา!!
เรานั่งดูหนังกันเงียบๆจนถึง6โมงเย็น
“พาไปกินข้าวหน่อยสิไอ”
“ไปกินเองสิ”
“พาไปหน่อย”
“-_-ฉันปวดท้อง”
“อ้าว!! งั้นเดี๋ยวไปซื้อยาให้นะ เดี๋ยวซื้อข้าวมาให้ด้วยรอก่อนนะ”
เชอะ ฉันปวดซะที่ไหนล่ะไอ้พี่บ้า
พอพี่ชายเดินออกไป ฉันก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเร็วสูง แล้วกระโดดออกจากห้องไป
ฉันวิ่งตรงดิ่งไปที่ลิฟท์ แล้วจิ้มนิ้วลงไป
“ไปกินข้าวกันเถอะ ไหนๆก็หายปวดท้องแล้วนี่”
พี่ชายของฉันยืนพิงต้นเสาข้างลิฟท์อยู่
บ้าจริง แพ้อีกแล้ว
“ร้านไหนอร่อย แนะนำหน่อยนะ”
ฉันพาพี่ชายไปร้านอาหารทะเลสุดหรู เปลี่ยนแผนเป็นปอกลอก
พนักงานมองเราแปลก ก็พี่ชายใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ ฉันใส่เดรสสีขาวดูสบายๆเกินกว่าจะเข้าร้านได้ ฉันทิปบ๋อยหน้าประตูไป50บาท เขาถึงยิ้มแล้วเชิญเข้าร้านดีๆ
ฉันสั่งอาหาร8อย่างราคาจานนึงก็หลักร้อย กุ้งเอย หมึกเอย ปลาเอย หอยนางรมอีก โอ้วพระเจ้า ฉันรู้แล้วว่าทำไมใครๆถึงบอกว่าฉันร้ายกาจ
สาวเสิร์ฟที่ใสกระโปรงสั้นมากๆเดินผ่านเราไป พี่ชายมองตามขาสวยๆนั่นไปแล้วพูดขึ้นว่า
“กินไม่หมดไม่ต้องกลับบ้านนะ”
-_- ฉันฆ่าตัวตายหรือนี่
“แน่นอน ฉันสั่งมาให้พี่”
“ของพี่มีแค่ปูผัดพริกไทยดำกับหมึกไข่นึ่งมะนาว”
-_-
ฉันกินกุ้งเผา กินยำหอยนางรม กินปลาเห็ดโคน…และกิน กินต่อไปไม่ไหวแล้ว
พี่ชายฉันจัดการที่เหลือซะเกลี้ยง เด็กเสิร์ฟที่รับออเดอร์จากเราไปแอบเวียนมาดู คงอยากดูว่าเราจะทำไงกับอาหารเหลือ พี่ชายกับฉันซัดซะเกลี้ยงไม่มีเหลือ ฉันเห็นพวกนั้นกระซิบกระซาบกันที่เคาเตอร์ด้วย แง่ง
เอิ๊กกกกก!!! ฉันเรอออกมานิดนึงตอนกลับถึงห้อง
“พี่เอาเงินมามายนั่นมาจากไหน ฉันตระเวนกิน เที่ยวไม่ยั้งมือ แต่พี่กลับมีเงินจ่ายสบายใจขนาดนั้น“
“ก็เงินมันอยู่ในกระเป๋าเงินสีฟ้าที่เจอตอนเปิดห้องนี้เข้ามาน่ะ โชคดีจังนะ^-^”
OoO O_O OoO O_O
เงินของฉัน อุ๊บ ตึก ตึก ตึก
อ๊อก แหวะ ฉันกินเยอะไปจริงๆด้วย
เงินของฉัน เงินของฉัน เงินของฉัน ฮือๆคอนเวอร์สจ๋า แชปส์จ๋า จี-ช็อกจ๋า ฉันต้องไปรับเธอมาสู่อ้อมอกช้าไปอีกเท่าไหร่เนี่ย T^T
“หนึ่ง สอง สาม สี่ ฉันตรวจนับเงินอย่างบ้าคลั่ง”
หืม ครบนี่นา
“โกหกน่ะ เงินพี่เองแหละ ป้าให้มาตอนไปตามหาเธอ”
ฮ่าค่อยยังชั่ว ป้างั้นเหรอ
“ป้าบอกพี่เหรอว่าฉันอยู่นี่”
“ป่าวอ่ะ โรสโทรบอกพี่เอง”
“เก่งจริงนะ หว่านเสน่ห์ทั่ว ใช้ประโยชน์จากผู้หญิง หึ”
“แน่นอน”
-_- หลงตัวเองจริงๆ ไอ้บ้าเอ๊ย
“ฉันเกลียดพี่ เกลียดผู้ชายอย่างพี่ ชอบใช้กำลังนิสัยไม่ดี กดขี่ข่มเหง”ฉันว่าพี่ชายจนสะใจแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
…………..
Goddam!! สู้ๆ
ฉันดีใจจริงๆเลย
ที่ทุกคนชอบเรื่องของฉัน
ฉันจะสู้ตายเพื่อทุกคน
อิอิ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น