ลำดับตอนที่ #30
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : -30- (ตอนพิเศษ)
(ตอนพิเศษ)
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แม่พาผมเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณลุงคาราซึ คนอะไรชื่อตลกชะมัด แม่บอกว่าเค้าจะมาเป็นพ่อของผม ผมเกลียดคำว่าพ่อมากๆ แต่ผมทำได้เพื่อแม่ ผมทำได้ทุกอย่าง แต่ทำไมกันนะพอรู้สึกตัวผมก็กอดหมอนข้างร้องไห้กลางดึกบ่อยเกินไปแล้ว จนวันนั้น วันที่เราย้ายเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของพ่อคนใหม่ ผมก็พบเธอ
เด็กผู้หญิงตัวเล็กดูหวาดกลัว เกาะกางเกงคุณลุงอยู่ เธอมองผมตาขวางเชียว คำแรกที่เธอพูดกับผม พูดออกมาจากปากเล็กๆนั่น
“ถ้าพี่แร็คไม่แกล้งไอ ใจดีกับไอ รักไอที่สุดก็ได้อ่ะค่ะ”
วินาทีนั้นผมก็ตัดสินใจแล้วว่า ผมจะรักเธอรองจากแม่ จะแข็งแกร่งเพื่อปกป้องเธอให้ได้ น้องสาวของผม น้องไอ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่แล้วพ่อกับแม่ก็จากพวกเราไป
ผมรู้ว่าไอกลัวมากๆเธอเอาแต่ร้องไห้อยู่กับหน้าอกของผม ยิ่งน้ำตาของเธอหยดมากเท่าไหร่ น้ำตาในหัวใจของผมก็หยดมากขึ้นเท่านั้น ผมเจ็บปวดเพราะเธอเจ็บปวด และผมร้องไห้เพราะเธอร้องไห้
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
หลังจากวันนั้น ผมก็รู้สึกว่าตัวเองต้องแกร่งขึ้น แกร่งจนกว่าจะปกป้องเธอจากความเจ็บปวดทั้งปวง
ผมฝึกศิลปะการต่อสู้ยิวยิตสู และศิลปะป้องกันตัวบิเซ็นโบราณจากครูชาวจีนจนแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ไล่เก็บไอ้พวกเด็กผู้ชายที่แกล้งเธอ
แต่ทำไมนะ??? ผมกลับรู้สึกว่าผมค่อยๆห่างไอออกไปเรื่อยๆ
จนวันนึงผมก็พบว่าเธอไม่ใช่น้องสาวคนที่ผมเคยรู้จักอีกต่อไป พอผมมองเธอแต่ละครั้งผมกลับคิดว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอมันเมื่อไหร่กัน เมื่อวานหรือเปล่า หรือ 2 วัน เอ! หรือ 3 วันก่อน เธอโตขึ้นกว่าเมื่อก่อน และเย็นชากับผมมากขึ้นเรื่อย และเพื่อนคนนึงของผมพาผมไปดูสาวที่มันแอบปิ๊งอยู่ มันบอกผมว่าเป็นBad Girl ของแก็งค์ไนท์แมร์ สวยสะเด็ด แต่ผู้หญิงคนนั้นคือ ไอ น้องสาวของผมเอง มิน่าล่ะ ศัตรูของไอที่ผมตามเก็บถึงมากมายไม่มีสิ้นสุด
เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น
นี่ไม่ใช่ชีวิตแสนสุขที่ผมพยายามตามหานี่นา
แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็จะปกป้องเธอให้ได้แม้ด้วยชีวิตก็เถอะ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
ผมตามเธอไปทุกที่ ตั้งกลุ่มของผมขึ้นมา กลุ่มอื่นเรียกเราว่าเดมอน ปีศาจแห่งรัตติกาล เมื่อมาไม่รู้สึก เมื่อไปยังไม่สังเกต แต่รู้ตัวอีกทีก็โดนเก็บซะแล้ว เราซ้อมต่อสู้กันบ่อยๆ ไม่มีใครชนะผมได้ ผมหลงระเริงกับความแข็งแกร่ง
แต่แล้วผมก็ได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต ชนะหัวใจของน้องสาวตัวเอง ทลายกำแพงน้ำแข็งที่กั้นเราไว้ได้ ในสงครามครั้งนั้น แก็งค์ไนท์แมร์พ่ายแพ้ก็จริงแต่ผมปกป้องไอจากผู้หญิงน่าเกลียด12คนได้ พวกนั้นกำลังรมทึ้งน้องสาวของผมอยู่ 12ต่อ2 ยัยพวกหมาหมู่ ผมทำร้ายผู้หญิงเป็นครั้งแรก เพื่อไอ ผมตบพวกเธอจนพวกเธอน่วม แต่ผมก็น่วมเหมือนกัน พวกนั้นทั้งจิก ข่วน ตีผม ผมเกลียดผู้หญิงทุกคนบนโลก ยกเว้นไอ ดูเหมือนไอจะรู้สึกผิดที่ผมต้องน่วมเพราะเธอ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่หลังจากนั้น ผมก็รู้สึกว่าคุ้มแล้วที่ตบยัยพวกนั้น
ไอหันมองผม ไม่ใช่ด้วยหัวใจที่เย็นชา แต่เธอเป็นห่วงและเฝ้ามองผมไปทุกแห่ง
บ้านเป็นบ้าน
ผมรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวเป็นครั้งแรกหลังจากที่พ่อแม่ตาย
ผมจำเป็นต้องต่อสู้ต่อไปเพื่อที่คนอื่นจะเกรงกลัวผม และทุกคนจะช่วยผมปกป้ปงเธอในเวลาที่ผมไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆ ผมเริ่มหลงไหลไปกับอิทธิพล ทั้งที่โรงเรียน และนอกโรงเรียน ผมชนะเลือกตั้งอย่างใสบริสุทธิ์ และเริ่มสร้างสมความเชื่อถือ เธอจะเข้าโรงเรียนนี้ ผมต้องทำให้ทุกคนไม่กล้ารังแกเธอ
แต่พอถึงเวลาจริงๆ ผมกลับรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะกังวลมากไป ชีวิตในรั้วโรงเรียนของเธอดูสดใสโดยที่ผมไม่ต้องลงมืออะไรมากนัก เวลาที่เธอหัวเราะผมก็รู้สึกว่าผมหัวเราะไปด้วย เวลาที่เธอกังวลใจ ผมสาบานจะคลายความกังวลใจของเธอเอง
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่วันนี้เธอกลับรู้ความจริงแล้ว รู้ว่าผมโกหก ผมโกหกหลายเรื่องจนไม่อาจขอให้เธออภัย ดูเธอเจ็บปวดกับการกระทำของผม
พระเจ้าโหดร้ายเกินไป
ก็แค่อยากปกป้องคนที่ตัวเองรัก อยากเห็นเธอยิ้ม และไม่ต้องเจ็บปวดใจแบบนี้
ผมอยากบอกเหตุผล แต่เหตุผลก็ไม่ต่างอะไรกับคำแก้ตัว
เธอยังไม่ตื่น ผมประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากนุ่มๆสีชมพูของเธอเบาๆ
ผมเหม่อมองออกไปจากระเบียงห้องตอนเช้า
หาดทรายสีขาวกว้างขวางที่อยู่ตรงหน้า ท้องฟ้าสีฟ้าเข้มก็สวยดี เมฆสีขาวที่ขอบฟ้าดูบริสุทธิ์จัง
แต่ว่า……….
พอรู้ตัวอีกที ความรู้สึกของผมก็ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป
นานเท่าไหร่แล้วนะ
ที่ผมไม่ได้ปกป้องเธอในฐานะน้องสาว
“ไอพี่ชายขอโทษนะ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่พี่ชายปกป้องเธอในฐานะของคนรัก ไม่ใช่น้องสาว”
-อย่ากังวลเลยที่รักของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
…………………………..
(ตอนพิเศษของฉันเอง)
ฉันรู้สึกตัวนานแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัวเพราะพี่ชายนอนอยู่ข้างๆ
แต่แล้ว
พี่ชายกลับจุ๊บปากฉันเบาๆ แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่ที่ระเบียง
พี่ชายจุ๊บฉันเพราะอะไรนะ บ้าชะมัด
ฉันรู้สึกตัวว่าหน้าแดงจึงแกล้งขยับตัวเบาๆ แต่พี่ชายก็ไม่ได้สนใจ ฉันจึงมองพี่ชายนิ่งอยู่อย่างนั้น
แผ่นไหล่กว้าง พี่ชายผอมบางแต่มีกล้ามเนื้อ ผมข้างหลังดูยุ่งๆ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ คงเพิ่งไปทำมา ดูเข้ากับบุคลิกพี่ชายจริงๆ
พี่ชายของฉัน
ทำไมพี่ชายต้องโกหกนะ
ฉันรู้มาตลอดว่าพี่ชายปกป้องฉันอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้มาตลอด
แต่พี่ก็ไม่ควรโกหกฉันนี่นา
โกรธเหรอ
ฉันไม่ได้โกรธพี่ชายหรอก ฉันจะโกรธคนที่ฉันรักที่สุดได้ยังไง
ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายถึงไม่อธิบายอะไรเลย
พี่ชายไม่พูดอะไรเลย
รัก รัก รัก
ฉันรักพี่ชาย รักที่สุด
แต่ทำไมพี่ชายไม่พูดอะไรเลย
“พี่ชาย ฉันรักพี่ชายนะ รักที่สุดเลย”
บางทีถ้าเราคุยกันดีๆ เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้นก็ได้
………………….
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แม่พาผมเข้ามาอยู่ในบ้านของคุณลุงคาราซึ คนอะไรชื่อตลกชะมัด แม่บอกว่าเค้าจะมาเป็นพ่อของผม ผมเกลียดคำว่าพ่อมากๆ แต่ผมทำได้เพื่อแม่ ผมทำได้ทุกอย่าง แต่ทำไมกันนะพอรู้สึกตัวผมก็กอดหมอนข้างร้องไห้กลางดึกบ่อยเกินไปแล้ว จนวันนั้น วันที่เราย้ายเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ของพ่อคนใหม่ ผมก็พบเธอ
เด็กผู้หญิงตัวเล็กดูหวาดกลัว เกาะกางเกงคุณลุงอยู่ เธอมองผมตาขวางเชียว คำแรกที่เธอพูดกับผม พูดออกมาจากปากเล็กๆนั่น
“ถ้าพี่แร็คไม่แกล้งไอ ใจดีกับไอ รักไอที่สุดก็ได้อ่ะค่ะ”
วินาทีนั้นผมก็ตัดสินใจแล้วว่า ผมจะรักเธอรองจากแม่ จะแข็งแกร่งเพื่อปกป้องเธอให้ได้ น้องสาวของผม น้องไอ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่แล้วพ่อกับแม่ก็จากพวกเราไป
ผมรู้ว่าไอกลัวมากๆเธอเอาแต่ร้องไห้อยู่กับหน้าอกของผม ยิ่งน้ำตาของเธอหยดมากเท่าไหร่ น้ำตาในหัวใจของผมก็หยดมากขึ้นเท่านั้น ผมเจ็บปวดเพราะเธอเจ็บปวด และผมร้องไห้เพราะเธอร้องไห้
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
หลังจากวันนั้น ผมก็รู้สึกว่าตัวเองต้องแกร่งขึ้น แกร่งจนกว่าจะปกป้องเธอจากความเจ็บปวดทั้งปวง
ผมฝึกศิลปะการต่อสู้ยิวยิตสู และศิลปะป้องกันตัวบิเซ็นโบราณจากครูชาวจีนจนแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็ไล่เก็บไอ้พวกเด็กผู้ชายที่แกล้งเธอ
แต่ทำไมนะ??? ผมกลับรู้สึกว่าผมค่อยๆห่างไอออกไปเรื่อยๆ
จนวันนึงผมก็พบว่าเธอไม่ใช่น้องสาวคนที่ผมเคยรู้จักอีกต่อไป พอผมมองเธอแต่ละครั้งผมกลับคิดว่าครั้งสุดท้ายที่เห็นเธอมันเมื่อไหร่กัน เมื่อวานหรือเปล่า หรือ 2 วัน เอ! หรือ 3 วันก่อน เธอโตขึ้นกว่าเมื่อก่อน และเย็นชากับผมมากขึ้นเรื่อย และเพื่อนคนนึงของผมพาผมไปดูสาวที่มันแอบปิ๊งอยู่ มันบอกผมว่าเป็นBad Girl ของแก็งค์ไนท์แมร์ สวยสะเด็ด แต่ผู้หญิงคนนั้นคือ ไอ น้องสาวของผมเอง มิน่าล่ะ ศัตรูของไอที่ผมตามเก็บถึงมากมายไม่มีสิ้นสุด
เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น
นี่ไม่ใช่ชีวิตแสนสุขที่ผมพยายามตามหานี่นา
แต่ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็จะปกป้องเธอให้ได้แม้ด้วยชีวิตก็เถอะ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
ผมตามเธอไปทุกที่ ตั้งกลุ่มของผมขึ้นมา กลุ่มอื่นเรียกเราว่าเดมอน ปีศาจแห่งรัตติกาล เมื่อมาไม่รู้สึก เมื่อไปยังไม่สังเกต แต่รู้ตัวอีกทีก็โดนเก็บซะแล้ว เราซ้อมต่อสู้กันบ่อยๆ ไม่มีใครชนะผมได้ ผมหลงระเริงกับความแข็งแกร่ง
แต่แล้วผมก็ได้รับชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต ชนะหัวใจของน้องสาวตัวเอง ทลายกำแพงน้ำแข็งที่กั้นเราไว้ได้ ในสงครามครั้งนั้น แก็งค์ไนท์แมร์พ่ายแพ้ก็จริงแต่ผมปกป้องไอจากผู้หญิงน่าเกลียด12คนได้ พวกนั้นกำลังรมทึ้งน้องสาวของผมอยู่ 12ต่อ2 ยัยพวกหมาหมู่ ผมทำร้ายผู้หญิงเป็นครั้งแรก เพื่อไอ ผมตบพวกเธอจนพวกเธอน่วม แต่ผมก็น่วมเหมือนกัน พวกนั้นทั้งจิก ข่วน ตีผม ผมเกลียดผู้หญิงทุกคนบนโลก ยกเว้นไอ ดูเหมือนไอจะรู้สึกผิดที่ผมต้องน่วมเพราะเธอ
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่หลังจากนั้น ผมก็รู้สึกว่าคุ้มแล้วที่ตบยัยพวกนั้น
ไอหันมองผม ไม่ใช่ด้วยหัวใจที่เย็นชา แต่เธอเป็นห่วงและเฝ้ามองผมไปทุกแห่ง
บ้านเป็นบ้าน
ผมรู้สึกถึงความเป็นครอบครัวเป็นครั้งแรกหลังจากที่พ่อแม่ตาย
ผมจำเป็นต้องต่อสู้ต่อไปเพื่อที่คนอื่นจะเกรงกลัวผม และทุกคนจะช่วยผมปกป้ปงเธอในเวลาที่ผมไม่ได้ยืนอยู่ข้างๆ ผมเริ่มหลงไหลไปกับอิทธิพล ทั้งที่โรงเรียน และนอกโรงเรียน ผมชนะเลือกตั้งอย่างใสบริสุทธิ์ และเริ่มสร้างสมความเชื่อถือ เธอจะเข้าโรงเรียนนี้ ผมต้องทำให้ทุกคนไม่กล้ารังแกเธอ
แต่พอถึงเวลาจริงๆ ผมกลับรู้สึกว่า บางทีผมอาจจะกังวลมากไป ชีวิตในรั้วโรงเรียนของเธอดูสดใสโดยที่ผมไม่ต้องลงมืออะไรมากนัก เวลาที่เธอหัวเราะผมก็รู้สึกว่าผมหัวเราะไปด้วย เวลาที่เธอกังวลใจ ผมสาบานจะคลายความกังวลใจของเธอเอง
-อย่ากังวลเลยน้องสาวของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
แต่วันนี้เธอกลับรู้ความจริงแล้ว รู้ว่าผมโกหก ผมโกหกหลายเรื่องจนไม่อาจขอให้เธออภัย ดูเธอเจ็บปวดกับการกระทำของผม
พระเจ้าโหดร้ายเกินไป
ก็แค่อยากปกป้องคนที่ตัวเองรัก อยากเห็นเธอยิ้ม และไม่ต้องเจ็บปวดใจแบบนี้
ผมอยากบอกเหตุผล แต่เหตุผลก็ไม่ต่างอะไรกับคำแก้ตัว
เธอยังไม่ตื่น ผมประกบริมฝีปากลงไปบนริมฝีปากนุ่มๆสีชมพูของเธอเบาๆ
ผมเหม่อมองออกไปจากระเบียงห้องตอนเช้า
หาดทรายสีขาวกว้างขวางที่อยู่ตรงหน้า ท้องฟ้าสีฟ้าเข้มก็สวยดี เมฆสีขาวที่ขอบฟ้าดูบริสุทธิ์จัง
แต่ว่า……….
พอรู้ตัวอีกที ความรู้สึกของผมก็ไม่บริสุทธิ์อีกต่อไป
นานเท่าไหร่แล้วนะ
ที่ผมไม่ได้ปกป้องเธอในฐานะน้องสาว
“ไอพี่ชายขอโทษนะ ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่พี่ชายปกป้องเธอในฐานะของคนรัก ไม่ใช่น้องสาว”
-อย่ากังวลเลยที่รักของฉัน ฉันทำทุกอย่างเพื่อเธอได้-
…………………………..
(ตอนพิเศษของฉันเอง)
ฉันรู้สึกตัวนานแล้ว แต่ไม่กล้าขยับตัวเพราะพี่ชายนอนอยู่ข้างๆ
แต่แล้ว
พี่ชายกลับจุ๊บปากฉันเบาๆ แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่ที่ระเบียง
พี่ชายจุ๊บฉันเพราะอะไรนะ บ้าชะมัด
ฉันรู้สึกตัวว่าหน้าแดงจึงแกล้งขยับตัวเบาๆ แต่พี่ชายก็ไม่ได้สนใจ ฉันจึงมองพี่ชายนิ่งอยู่อย่างนั้น
แผ่นไหล่กว้าง พี่ชายผอมบางแต่มีกล้ามเนื้อ ผมข้างหลังดูยุ่งๆ ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ คงเพิ่งไปทำมา ดูเข้ากับบุคลิกพี่ชายจริงๆ
พี่ชายของฉัน
ทำไมพี่ชายต้องโกหกนะ
ฉันรู้มาตลอดว่าพี่ชายปกป้องฉันอยู่ตลอดเวลา ฉันรู้มาตลอด
แต่พี่ก็ไม่ควรโกหกฉันนี่นา
โกรธเหรอ
ฉันไม่ได้โกรธพี่ชายหรอก ฉันจะโกรธคนที่ฉันรักที่สุดได้ยังไง
ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายถึงไม่อธิบายอะไรเลย
พี่ชายไม่พูดอะไรเลย
รัก รัก รัก
ฉันรักพี่ชาย รักที่สุด
แต่ทำไมพี่ชายไม่พูดอะไรเลย
“พี่ชาย ฉันรักพี่ชายนะ รักที่สุดเลย”
บางทีถ้าเราคุยกันดีๆ เราอาจจะเข้าใจกันมากขึ้นก็ได้
………………….
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น