ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : -41-
ในที่สุด
ในที่สุด
ในที่สุด
อีก 15 ชั่วโมงพรุ่งนี้ก็จะมาถึง
พอพรุ่งนี้มาถึง
ค่ายกักกันก็จะมาถึง
ฉันต้องใช้ชีวิตอยู่รวมกับผู้หญิงอีก11คนและแย่งชิงผู้ชายกันภายใน 3วัน 2คืน ใครชนะก็ได้มิยาบิ ยาซึอากิและต่ำแหน่งยายหญิงแห่งมิยาบิกรุ๊ปไปครอง
ป๊าจ๋า แม่เคทจ๋า พระเจ้า การแย่งผู้ชายเป็นสิ่งไม่ไดีใช่มั๊ย ได้โปรดอภัยให้ไอด้วยเถอะ การต่อสู้เพื่อความรักเป็นสิ่งที่ควรทำใช่มั๊ยคะแม่
อีก12ชั่วโมง
ฉันเข้านอนเร็วกว่าปกติ(6โมงเย็น) และตาค้างอยู่อย่างนั้น
ก๊อกๆ
ใครมาเอาป่านนี้
แอ๊ด
“คุณยายมิกิ เชิญข้างในเลยค่ะ”
“จะนอนแล้วเรอะ”
“ค่ะ แต่ตื่นเต้นมากๆเลย นอนไม่หลับ”
คุณยายจุดกำยานกลิ่นหอมที่ฉันเคยได้กลิ่นที่ห้องของคุณยาย
ฉันรู้สึกผ่อนคลายทันที
“มันคืออะไรคะ หอมจังเลย”
“กำยานญี่ปุ่น ทำจากดอกไม้100ชนิด หายากมากๆแต่ถ้าจุด1ก้านจะหอมได้7วัน ฉันเอาชุดมาให้พรุ่งนี้อยากให้ใส่ชุดนี้ ไปลองมาให้ดูหน่อยสิว่าพอดีรึเปล่า”
ฉันหอบถุงใบใญ่เบ้อเริ่ม เข้าห้องน้ำไป
O_Oไม่อยากจะเชื่อเลย กิโมโนเซตใหญ่แบบเจ้าหญิงผ้าหนานุ่มลื่นมือ ไหมญี่ปุ่นชั้นดี ราคาแพงลิบลิ่ว
“คุณยายค่ะ ดิฉันใส่ไม่เป็นค่ะ”
20นาทีต่อมาฉันก็ถูกทับด้วยผ้าที่หนาหนักเกือบ10กิโล โอย จะเป็นลม
“ถอดออกมา แล้วลองใส่ใหม่สิ”
“หา”
ฉันถอดออกจนเหลือแต่ผ้าชั้นในสุด และลงมือสวมโดยมรคุณยายช่วย
“พรุ่งนี้เธอต้องใส่ชุดนี้ ชุดนี้อยู่ซ้ายมือสุดของฉัน ถ้าเธอฉวยไม่ทัน ฉันจะไม่ช่วยเหลืออะไรทั้งสิ้น อีกต่อไป ถนอมไว้ด้วยล่ะ มันเป็นชุดแต่งงานของฉัน”
“หา”
“ห้ามพูดคำว่า หา ให้พูดแต่คำว่า อะไรนะคะ”
“อะไรนะคะ”
“เฮ้อ! เธอเป็นคนที่เจ้าทานุกิมันรัก ฉันเลี้ยงเขาได้ไม่นานแม่เขาก็พาเขาจากไป ที่เขายังเชื่อฟังฉันก็นับเป็นบุญของฉันแล้ว ตอนนี้เธอเป็นคนที่เหมาะสมกับเขาแล้วในสายตาของฉัน แต่เมื่อมีการแข่งขัน ฉันก็ต้องยุติธรรม เข้านอนได้แล้ว ฉันไปละ”
คุณยายหอบกิโมโนเดินออกจากห้องไป ก่อนประตูปิดลง
“คุณยายคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ”
“สู้เค้านะ ไอจัง”
ฉันสูดกลิ่นกำยายเข้าปอดหนักๆหลายครั้ง
แกร๊ก………….แก๊ก………………เพล้ง
หน้าต่างห้องนอนฉันแตกกระจายเลย ฉันถลาไปที่ระเบียงห้องนอนทันที
“พี่ชาย”
ไม่มีใครอยู่ข้างล่างสักคน
“พี่ชาย”
เงียบ
“พี่ชาย”
เงียบ
มือสีขาวข้างหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากพื้นระเบียง
ฉันทรุดฮวบลงกับพื้น หลับตาและ กรี๊……………..
มีคนล็อกคอฉันและเอามือปิดปากฉัน
“อื้อ อื้อ” ฉันทั้งดิ้นทั้งจิกทั้งข่วน
“ไอ”
“ฮือๆๆ”
“ไอ พี่ชายเอง”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองไอ้โจรชั่วนั่น
ไอ้เบื๊อกพี่ชายฉันเอง
“อ๊ากกกกกก”พี่ชายพยาามร้องให้เบาที่สุด
ก็ฉันฝังเขี้ยวลงนบแขนพี่ชายไว้น่ะสิ
“ไอ้ทานุกิบ้า”
“อ้าว ยัยปลาทองจำพี่ชายตัวเองไม่ได้”
“ฉันเกือบหัวใจวายแล้วนาว้อย”
“โอ๋ๆ พี่ชายขอโทษ แค่อยากลองปีนห้องหญิงดู”
“ทานุกิงี่เง่า”
ฉันฟาดมือตุบตับลงบนตัวพี่ชาย
พี่ชายรวบแขนฉันแล้วจูบเบาที่ริมฝีปาก
ย๊ากทำงี้ได้ไงฟะไอบ้า
เบาๆ
ไม่ยอมนะว้อย
และเบาๆ
ไม่นะ
เนิ่นนาน
นาน
ไม่…
นาน
และค่อยๆถอนปากออก
ฉันหน้าแดงแจ๊ดอยู่ในความมืด
ฉันหอบหายใจเบาๆอยู่ในอ้อมอกอุ่นๆ
ลมหายใจของพี่ชายดูจะร้อนแรงและหนักหน่วงก่อนจะผ่อนคลายลงช้าๆ
ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของเราเต้นเร็วในจังหวะเดียวกัน
เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแปลก จูบที่อ่อนโยน โหยหา และราวกับจะกลืนกินฉันเข้าไปทั้งหมด
“ว้า!! ว่าจะมาให้กำลังใจซะหน่อย ถ้าหัวใจยังเต้นแรงแบบนี้คงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว”
“……….”
“พรุ่งนี้..ใส่แหวนด้วยนะ วงที่หมั้นไว้ก่อนน่ะ”
“อืม ใส่ตลอดแหละ”
“พยายามเข้านะ”
“แน่นอน สู้เพื่อความรัก”
“ถึงไม่ชนะก็อยากให้รู้นะว่าพี่ชายจะแต่งกับไอคนเดียวเท่านั้น”
“รู้แล้วน่า”ฉันทำปากยื่นปากยาวในอ้อมแขนอบอุ่น
“กอดแบบนี้ทั้งคืนได้มั๊ย”
“พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นแต่เช้านะ ที่นี่หนาวด้วย”
“ไม่อยากไปเลย”
“ให้ถึง3ทุ่มนะ^-^”
พี่ชายกระชับวงแขนแน่นขึ้น ลมหายใจอุ่นๆของเราผสมกัน ที่ไมอามี่อากาศแทบไม่เคยจะหนาวเลย แต่ทำไมคืนนี้ดูเหมือนเราสองคนจะต้องการความอบอุ่นจากกันและกันเป็นพิเศษ
“อีกครั้งนะ”
“อะไร”
“Kiss”
ฉันหน้าแดงอยู่ในความมืด เงยหน้าขึ้น
เราจูบกันอยู่ตรงนั้นนานแสนนาน เวลาเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น
จากเบาๆ
เริ่มหนักหน่วงจนต้องหอบหายใจ
มือของพี่ชายสอดเข้าใต้ชุดนอนบางเบา
ฉันสะดุ้งรู้สึกเมื่อพี่ชายสัมผัสผิวใต้เนื้อผ้า
“พี่ชาย”ฉันถอนริมฝีปากและกระซิบเรียก
พี่ชายจูบเบาๆที่หูของฉัน
“มันยังไม่ถึงเวลาได้โปรด หยุดเถอะ”
“……..”
“พี่ชาย”
เพี๊ยะ ฉันฟาดมือลงบนมือพี่ชาย
“อะ…ไอ”พี่ชายถอนมือและจ้องหน้าฉันอย่างตกใจในความมืด
“ใจเย็นๆ รอก่อน ยังไม่ถึงเวลา”
พี่ชายหัวเราะเบาๆ
“หึหึ ควบคุมตัวเองไม่ได้จนได้ ก็จูบไอแล้วรู้สึกดีนี่นา”
“พี่ชาย”ฉันตีแขนพี่ชายซ้ำๆหลายที
“ก็อยากน่ารักนี่นา เอาละพี่ชายไปก่อน ถ้าอยู่นานกว่านี้ต้องข่มขืนไอแน่เลย”
พี่ชายจูบที่ริมฝีปากเบาๆเร็วๆอีกครั้งแล้วปีนลงจากระเบียงไป
ออกทางประตูไม่ได้รึไงนะ
ฉันกับพี่ไม่มีทางรู้เลยว่าใต้ต้นไม้ด้านล่างมีคนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับพี่ชาย
อีก 9 ชั่วโมงวันพรุ่งนี้จะมาถึง
……………………………
ในที่สุด
ในที่สุด
อีก 15 ชั่วโมงพรุ่งนี้ก็จะมาถึง
พอพรุ่งนี้มาถึง
ค่ายกักกันก็จะมาถึง
ฉันต้องใช้ชีวิตอยู่รวมกับผู้หญิงอีก11คนและแย่งชิงผู้ชายกันภายใน 3วัน 2คืน ใครชนะก็ได้มิยาบิ ยาซึอากิและต่ำแหน่งยายหญิงแห่งมิยาบิกรุ๊ปไปครอง
ป๊าจ๋า แม่เคทจ๋า พระเจ้า การแย่งผู้ชายเป็นสิ่งไม่ไดีใช่มั๊ย ได้โปรดอภัยให้ไอด้วยเถอะ การต่อสู้เพื่อความรักเป็นสิ่งที่ควรทำใช่มั๊ยคะแม่
อีก12ชั่วโมง
ฉันเข้านอนเร็วกว่าปกติ(6โมงเย็น) และตาค้างอยู่อย่างนั้น
ก๊อกๆ
ใครมาเอาป่านนี้
แอ๊ด
“คุณยายมิกิ เชิญข้างในเลยค่ะ”
“จะนอนแล้วเรอะ”
“ค่ะ แต่ตื่นเต้นมากๆเลย นอนไม่หลับ”
คุณยายจุดกำยานกลิ่นหอมที่ฉันเคยได้กลิ่นที่ห้องของคุณยาย
ฉันรู้สึกผ่อนคลายทันที
“มันคืออะไรคะ หอมจังเลย”
“กำยานญี่ปุ่น ทำจากดอกไม้100ชนิด หายากมากๆแต่ถ้าจุด1ก้านจะหอมได้7วัน ฉันเอาชุดมาให้พรุ่งนี้อยากให้ใส่ชุดนี้ ไปลองมาให้ดูหน่อยสิว่าพอดีรึเปล่า”
ฉันหอบถุงใบใญ่เบ้อเริ่ม เข้าห้องน้ำไป
O_Oไม่อยากจะเชื่อเลย กิโมโนเซตใหญ่แบบเจ้าหญิงผ้าหนานุ่มลื่นมือ ไหมญี่ปุ่นชั้นดี ราคาแพงลิบลิ่ว
“คุณยายค่ะ ดิฉันใส่ไม่เป็นค่ะ”
20นาทีต่อมาฉันก็ถูกทับด้วยผ้าที่หนาหนักเกือบ10กิโล โอย จะเป็นลม
“ถอดออกมา แล้วลองใส่ใหม่สิ”
“หา”
ฉันถอดออกจนเหลือแต่ผ้าชั้นในสุด และลงมือสวมโดยมรคุณยายช่วย
“พรุ่งนี้เธอต้องใส่ชุดนี้ ชุดนี้อยู่ซ้ายมือสุดของฉัน ถ้าเธอฉวยไม่ทัน ฉันจะไม่ช่วยเหลืออะไรทั้งสิ้น อีกต่อไป ถนอมไว้ด้วยล่ะ มันเป็นชุดแต่งงานของฉัน”
“หา”
“ห้ามพูดคำว่า หา ให้พูดแต่คำว่า อะไรนะคะ”
“อะไรนะคะ”
“เฮ้อ! เธอเป็นคนที่เจ้าทานุกิมันรัก ฉันเลี้ยงเขาได้ไม่นานแม่เขาก็พาเขาจากไป ที่เขายังเชื่อฟังฉันก็นับเป็นบุญของฉันแล้ว ตอนนี้เธอเป็นคนที่เหมาะสมกับเขาแล้วในสายตาของฉัน แต่เมื่อมีการแข่งขัน ฉันก็ต้องยุติธรรม เข้านอนได้แล้ว ฉันไปละ”
คุณยายหอบกิโมโนเดินออกจากห้องไป ก่อนประตูปิดลง
“คุณยายคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ”
“สู้เค้านะ ไอจัง”
ฉันสูดกลิ่นกำยายเข้าปอดหนักๆหลายครั้ง
แกร๊ก………….แก๊ก………………เพล้ง
หน้าต่างห้องนอนฉันแตกกระจายเลย ฉันถลาไปที่ระเบียงห้องนอนทันที
“พี่ชาย”
ไม่มีใครอยู่ข้างล่างสักคน
“พี่ชาย”
เงียบ
“พี่ชาย”
เงียบ
มือสีขาวข้างหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากพื้นระเบียง
ฉันทรุดฮวบลงกับพื้น หลับตาและ กรี๊……………..
มีคนล็อกคอฉันและเอามือปิดปากฉัน
“อื้อ อื้อ” ฉันทั้งดิ้นทั้งจิกทั้งข่วน
“ไอ”
“ฮือๆๆ”
“ไอ พี่ชายเอง”
ฉันเงยหน้าขึ้นมองไอ้โจรชั่วนั่น
ไอ้เบื๊อกพี่ชายฉันเอง
“อ๊ากกกกกก”พี่ชายพยาามร้องให้เบาที่สุด
ก็ฉันฝังเขี้ยวลงนบแขนพี่ชายไว้น่ะสิ
“ไอ้ทานุกิบ้า”
“อ้าว ยัยปลาทองจำพี่ชายตัวเองไม่ได้”
“ฉันเกือบหัวใจวายแล้วนาว้อย”
“โอ๋ๆ พี่ชายขอโทษ แค่อยากลองปีนห้องหญิงดู”
“ทานุกิงี่เง่า”
ฉันฟาดมือตุบตับลงบนตัวพี่ชาย
พี่ชายรวบแขนฉันแล้วจูบเบาที่ริมฝีปาก
ย๊ากทำงี้ได้ไงฟะไอบ้า
เบาๆ
ไม่ยอมนะว้อย
และเบาๆ
ไม่นะ
เนิ่นนาน
นาน
ไม่…
นาน
และค่อยๆถอนปากออก
ฉันหน้าแดงแจ๊ดอยู่ในความมืด
ฉันหอบหายใจเบาๆอยู่ในอ้อมอกอุ่นๆ
ลมหายใจของพี่ชายดูจะร้อนแรงและหนักหน่วงก่อนจะผ่อนคลายลงช้าๆ
ตึกตัก ตึกตัก เสียงหัวใจของเราเต้นเร็วในจังหวะเดียวกัน
เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแปลก จูบที่อ่อนโยน โหยหา และราวกับจะกลืนกินฉันเข้าไปทั้งหมด
“ว้า!! ว่าจะมาให้กำลังใจซะหน่อย ถ้าหัวใจยังเต้นแรงแบบนี้คงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว”
“……….”
“พรุ่งนี้..ใส่แหวนด้วยนะ วงที่หมั้นไว้ก่อนน่ะ”
“อืม ใส่ตลอดแหละ”
“พยายามเข้านะ”
“แน่นอน สู้เพื่อความรัก”
“ถึงไม่ชนะก็อยากให้รู้นะว่าพี่ชายจะแต่งกับไอคนเดียวเท่านั้น”
“รู้แล้วน่า”ฉันทำปากยื่นปากยาวในอ้อมแขนอบอุ่น
“กอดแบบนี้ทั้งคืนได้มั๊ย”
“พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นแต่เช้านะ ที่นี่หนาวด้วย”
“ไม่อยากไปเลย”
“ให้ถึง3ทุ่มนะ^-^”
พี่ชายกระชับวงแขนแน่นขึ้น ลมหายใจอุ่นๆของเราผสมกัน ที่ไมอามี่อากาศแทบไม่เคยจะหนาวเลย แต่ทำไมคืนนี้ดูเหมือนเราสองคนจะต้องการความอบอุ่นจากกันและกันเป็นพิเศษ
“อีกครั้งนะ”
“อะไร”
“Kiss”
ฉันหน้าแดงอยู่ในความมืด เงยหน้าขึ้น
เราจูบกันอยู่ตรงนั้นนานแสนนาน เวลาเหมือนจะหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น
จากเบาๆ
เริ่มหนักหน่วงจนต้องหอบหายใจ
มือของพี่ชายสอดเข้าใต้ชุดนอนบางเบา
ฉันสะดุ้งรู้สึกเมื่อพี่ชายสัมผัสผิวใต้เนื้อผ้า
“พี่ชาย”ฉันถอนริมฝีปากและกระซิบเรียก
พี่ชายจูบเบาๆที่หูของฉัน
“มันยังไม่ถึงเวลาได้โปรด หยุดเถอะ”
“……..”
“พี่ชาย”
เพี๊ยะ ฉันฟาดมือลงบนมือพี่ชาย
“อะ…ไอ”พี่ชายถอนมือและจ้องหน้าฉันอย่างตกใจในความมืด
“ใจเย็นๆ รอก่อน ยังไม่ถึงเวลา”
พี่ชายหัวเราะเบาๆ
“หึหึ ควบคุมตัวเองไม่ได้จนได้ ก็จูบไอแล้วรู้สึกดีนี่นา”
“พี่ชาย”ฉันตีแขนพี่ชายซ้ำๆหลายที
“ก็อยากน่ารักนี่นา เอาละพี่ชายไปก่อน ถ้าอยู่นานกว่านี้ต้องข่มขืนไอแน่เลย”
พี่ชายจูบที่ริมฝีปากเบาๆเร็วๆอีกครั้งแล้วปีนลงจากระเบียงไป
ออกทางประตูไม่ได้รึไงนะ
ฉันกับพี่ไม่มีทางรู้เลยว่าใต้ต้นไม้ด้านล่างมีคนเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับพี่ชาย
อีก 9 ชั่วโมงวันพรุ่งนี้จะมาถึง
……………………………
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น