คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 : Twelveth Bullets
ตอนที่ 12 : Twelveth Bullets
........
18.20 น.
มีดสปาร์ต้ายาว 1 ฟุต สองอันถูกเก็บได้จากถังขยะ และกระถางต้นไม้ระหว่างทาง มีดพก 6 นิ้ว
1 อัน และปืนสั้น 1 กระบอก ก็หาไม่ยาก จากแถวนั้นถ้าสังเกตถึงความผิดปรกติของสิ่งแวดล้อม
ดีๆ ไม่ถึงขั้นต้องแก้ปริศนาก็หาได้
(มีแต่จินยองเท่านั้นอ่ะที่สังเกตเห็น เช่นป้ายบอกทางที่เป็นเสาเหล็ก มีแผ่นไม้ห้อยลงมามีเป็น
ลูกศรชี้บอกที่สถานที่ แล้วพอดีขอบป้ายเป็นเหล็ก ดูมันวาวกว่าปรกติ จินยองก็ไปแกะออกมา
ได้มีดพก เป็นต้น)
จินยอง แจ๊กสัน และยองแจ กำลังมุ่งหน้าไปทางชิงช้าสวรรค์ขนาดใหญ่สูงเท่ากับตึก 20 ชั้น
(เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 100 เมตร) ที่เป็นหนึ่งใน แลนด์มาร์คของสวนสนุก เพราะกล้อง
สำหรับติดปืนไรเฟิลอยู่ที่นั่น และ ส่วนประกอบของตัวปืนนั้น อยู่แถวม้าหมุนใกล้ๆ
ตอนนี้ผ่านมา 20 นาทีแล้วหลังจากปล่อยตัว ทีมต่างๆทยอยเข้ามาในสนามน่าจะเกือบครบ
ต้องใช้ความระมัดระวังมากขึ้น ที่แขนของพวกเค้ามี นาฬิกาที่ทำหน้าที่เป็นเข็มทิศดิจิตอลได้
บอกเวลาได้ และบอก คะแนนของทีมได้ Got7 ตอนนี้คะแนนยังเป็น 0 ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับ
พวกแจบอม แบมแบม มาร์ค และยูคยอมแน่ๆ แต่เป็นห่วงไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ต้องทำตามแผน
ให้ดีที่สุด
จินยองสลัดความกังวล แล้วค่อยๆพาทีมไปถึงบริเวณ ฐานของชิงช้าสวรรค์ ที่นั่น มี คนอยู่ก่อน
แล้ว ประมาณ 20 กว่าคน กำลังชกต่อยกันอยู่ น่าจะเป็นระดับ C เพราะ เขาจำข้อมูลของผู้เข้า
แข่งขันทั้งหมดได้
แจ๊กสันยิ้มอย่างร่าเริง เพราะเป็นสิ่งที่เขารออยู่แล้ว ...การปะทะ!!
ดู ทีม C พวกนั้น ยังไม่มีอาวุธกันเลย ได้แต่ตะลุมบอลกันด้วยมือป่าว
"...อโหสิกรรมให้ผมด้วยนะครับ เพราะผม ..ต้องฆ่าก่อนที่จะถูกฆ่า" แจ๊กสัน เนียน ย่องเงียบ
เข้าไปเอามืออุดปาก แล้วปาดคอพวกนั้นได้ไปหลายคน ก่อนที่จะมีคนรู้ตัว
บางคนวิ่งหนีแต่ก็ไม่รอด บางคนหันมาร่วมมือกันสู้ แต่มือป่าวก็ไม่อาจต้านทานความเกรี้ยว
กราดของมีดสปาตาร์สองมือที่แจ๊ก เข้ากระหน่ำ แทง ปาด เฉือน ไปยังจุดตายอย่างแม่นยำ โดย
ไม่ยั้งมือได้
ทีม C ล้มลงคนแล้วคนเล่า โดยมี ยองแจคอยช่วยยิงเก็บพวกที่คิดจะหนี Got7 ได้ 20 คะแนน
อย่างรวดเร็ว
แจ๊กสันสบัดคออย่างเกรียจคร้าน พร้อมดึงมีดออกมาจาก ศพสุดท้าย ที่โดนแถมจนเหวอะกว่า
คนอื่น แล้วยกแขนเสื้อมาเข็ดเลือดที่กระเซ็นโดนใบหน้าของตัวเองออกช้าๆ อย่างพอใจ
ด้วยความเร่งรีบและ ชะล่าใจ ผมสั่งให้แจ๊กสันไปเอาตัวปืนไรเฟิลจาก ม้าหมุนใกล้ๆคนเดียว
แล้วผมกับยองแจก็ขึ้นไปบนกระเช้าของชิงช้าสวรรค์
กระเช้าของชิงช้าสวรรค์ค่อยๆเคลื่อนตัวสูงจากพื้นดินเรื่อยๆ แน่นอนว่าใครที่อยู่แถวนั้นต้อง
สังเกตเห็นความเคลื่อนไหวของเจ้าเครื่องเล่นอันนี้ เพราะมันเด่นมาก แต่ผมก็ภาวนาให้เราได้
สิ่งที่ต้องการก่อนด้วยใจระทึก ...
"...กึ้ง!!! กึก" หัวใจผมกระตุกวาบ กระเช้าหยุดเคลื่อน พร้อมกับเสียงกระซิบของยองแจ
" 7 คน ทาง 10 นาฬิกา" พวกเราก้มตัวลงมาหลบในท่านั่งยองๆชิดกันทันที
งานเข้าซะแล้ว!!
.... ทีมหญิง ระดับ A 7 คน ยืนอยู่ตรงบริเวณที่ควบคุมกระเช้าด้านล่าง และกำลังมองมาทาง
ชิงช้าสวรรค์ พวกเธอเป็นนักฆ่ารุ่นใหม่ที่มีฝีมือดีขึ้นเรื่อยๆ มีพัฒนาการทุกการแข่งขัน แถมยัง
ได้ถืออาวุธแล้ว เป็นปืนกลสั้น 2 อัน และปืนพก อีก 1 อัน แล้วก็เหมือนมีเชือกม้วนๆคล้องแขน
อยู่
กระเช้าของชิงช้าสวรรค์ตัวนี้มีทั้งหมด น่าจะเกือบ 100 ตัว ระยะทางจากพื้นดินตอนนี้ น่าจะ
ประมาณ75 เมตร( ประมาณ 3/4 ของความสูงทั้งหมด) อีก ไม่ถึง 25 เมตรก็จะถึงจุดสูงสุดที่มี
การซ่อนกล้องส่องทางไกลที่พวกเขาต้องการแล้ว จินยองตัดสินใจปืนออกมาจากกระเช้า
...มันสูงมากและลมก็พัดแรงจนร่างบางแทบปลิว แต่ก็ต้องเสี่ยง เพื่อเป้าหมาย
"ฮยอง มันอันตรายนะ ตกมาไม่เหลือแน่" ยองแจประท้วงทั้งน้ำเสียงและสีหน้า
"อยู่แบบนี้ก็ไม่รอดเหมือนกัน ถ้าพวกนั้นเดินเครื่องต่อ แล้วเราหมุนลงถึงพื้นในที่สุด ถ้าไม่ได้
กล้องมา ก็เท่ากับเสียปล่าว ไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวนายคอยยิงคุ้มกันฉันจากตรงนี้ก็พอ ... นั่น 6 ใน
7 คนกำลังเดินมาทางนี้แล้ว"
จินยองเดาว่า สาวๆพวกนั้นน่าจะแก้ปริศนาได้เช่นกัน และมีเป้าหมายที่กล้องสำหรับติดไรเฟิล
เหมือนกัน อย่างน้อยเค้าก็ยังได้เปรียบที่อยู่ใกล้กว่า เขาค่อยๆ ปีนขึ้นจากกระเช้าหนึ่ง ไปอีก
กระเช้าสูงขึ้น สูงขึ้น ...
...............
18.29 น.
Shot gun 1 กระบอก ปืนกลเบา M60 กับ M 240 อย่างละกระบอก ตอนนี้มันก็ไม่ต่างจากท่อน
ไม้หนักๆเท่าไหร่ เพราะมันไม่มีกระสุน แต่พวกเรากำลังเข้าไปเอามันอยู่ โชคดีอย่างไม่น่า
เชื่อ(เหรอ)มันอยู่ตรงกรงไลเกอร์พอดี สิงโตลูกผสมตัวเกือบเท่ารถยนต์ กำลังนอนแทะศพของ
ใครบางคนอยู่ กระดูดท่อนขาโผล่มาให้เห็น รอบๆก็มีศพเกลื่อนอีก นับ 10 สภาพเละเทะ
หน่อยแหนะมาแย่งทำคะแนนเจ้าไลเกอร์อ้วน ... แต่หวังว่ามันคงจะอิ่มแล้วนะ ... มาร์คคิด
ก่อนหน้านี้พวกเขาตามรอยแผนที่ที่จินยองถอดปริศนาไว้ ไปเก็บอาวุธสำคัญๆ ได้ตามเป้า คือ
shot gun 2 กระบอก ปืนกล ข้างต้น 4 กระบอก ปืนกลสั้น MP-7 ซึ่งกระสุนหมดไปแล้ว 1
กระบอก บาซูก้า 1 กระบอก เหลือแต่ กระสุนกับ ปืนกลหนัก HMG- M2 กับ DShK ที่ต้องเอามา
ก็ครบแระ คือ อันไหนที่เราไม่ใช้ ก็ต้องทำลายทิ้ง ไม่ให้มีใครนำไปใช้เป็นอุปสรรคกับเราอีก
โดยเฉพาะเจ้าปืนกลหนัก ที่ต้องใช้คนเคลื่อนย้ายมากกว่า 1 คน พลานุภาพของมันสูงมาก
ปรกติมักติดบนยานพาหนะ เช่น รถหุ้มเกราะหรือเครื่องบิน มีอัตราการยิง 600 นัด/นาที ความจุ
ต่อสาย 50-200 นัด ( อาวุธสงครามทั้งสิ้น 555 )
"ยูคยอมไปล่อมันออกมาซิ ...เผื่อมันยังไม่อิ่ม ถ้าได้กินนายอีกคนน่าจะอยู่ท้อง" มาร์คอมยิ้ม ชี้
นิ้วสั่ง
"เฮ้ย!! ฮยอง เอาจริงดิ!!" ยูคยอมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวชั้นจะล่อ มันออกมาแล้วนายก็เข้าไปเอากระสุนให้พอใช้นะ แล้วมาช่วยชั้นด้วย
ละกัน ขอแบบไวที่สุดในชีวิต" มาร์คไม่ค่อยมั่นใจว่าเขาจะพอหลอกล่อเจ้าไลเกอร์ได้นานแค่
ไหน ต้องฝากชีวิตไว้ที่ยูคยอมแล้วหล่ะ
มาร์คถอดเสื้อแจ๊กเกทชั้นนอกออก เหลือแต่เสื้อกล้ามสีขาวข้างใน แล้วก็แกะเครื่องประดับที่
กรุ้งกริ้งระโยงระยาง กำไลแหวน ที่ติดตัวออกทั้งหมด เพื่อให้ร่างกายเบาและเคลื่อนไหวได้
รวดเร็วที่สุด จากนั้นก็เดินเข้าไปประจันหน้ากับเจ้าไลเกอร์ตรงๆ ในระยะ 10 เมตร
เจ้าแมวยักษ์เงยหน้าขึ้นมาแล้วสปริงตัวกระโดดตะปบมาร์คทันที!!
มาร์คกระโดดหลบแทบไม่พ้น ปลายเล็บของมันข่วนเข้ากับเนื้อแขนขาว ที่สะท้อนแสงในความ
มืดจนเลือดไหล เป็นรอย 3 แถบ ยาวกว่า 10 เซนติเมตร
"อ๊าคค ...เจ๊บชมัด" มาร์คกัดฟันบ่นเบาๆ เขาวิ่งสุดชีวิตนำเจ้าแมวอ้วนเข้าไปในส่วนป่าไกล้ๆที่มี
ต้นไม้ใหญ่ขึ้นระเกะระกะ ขัดขวางการวิ่งเต็มสปีดของมัน
เจ้าไลเกอร์กระชั้นเข้ามาเรื่อยๆ จนมาร์ครู้สึกถึงแรงอัดอากาศกระทบหลังเวลามันคำรามแต่ละ
ที แต่เขาก็พยายามวิ่งซิกแซก กระโดดขึ้นต้นไม้บ้าง วิ่งบนพื้นบ้าง จนมาถึงต้นไม้ยักษ์ใหญ่ที่
เป็นแลนมาร์คของโซนนี้
ด้านบนต้นไม้ใหญ่มีบ้านสร้างเป็นหลังๆ เป็นหมู่บ้านสูงขึ้นไป ภายในบ้านหลังแรกมีคนหลบอยู่
5-6 คน (น่าจะเป็น ระดับ D) ทั้งหมดมีอาวุธเป็น หอกไม้เหลาเอาเอง กับธนูที่พยายามจะ D.I.Y.
(do it yourself = ทำขึ้นมาเอง) กันเอาตามมีตามเกิด บ้านหลังต่ำสุด สูงจากพื้นดินประมาณ 3
เมตร
มาร์คกึ่งปีน กึ่งกระโดด ข้ามบันไดลิงทีละ 10 ขั้นขึ้นไปที่สูงๆอย่างรวดเร็ว เจ้าไลเกอร์กระโดด
ตามตะบบ แต่พลาดโดนเอาบ้านหลังแรกพังลงมา พวก ทีม D ที่หลบอยู่ทั้ง 6 คนนั่น ร่วงลงมา
หมด ดึงความสนใจเจ้าไลเกอร์ได้ชะงัก
"ไม่นะ!! อย่ามาทางนี้ ..อ๊าคคคค ...!!!" เสียงร้องขอชีวิตของพวกทีม D ดังอยู่สักพัก จึงเงียบ
เจ้าแมวตะกละนั่นฟาดมนุษย์ทั้ง6 คนเรียบร้อย
มาร์คเกาะอยู่ที่ความสูงจากพื้นประมาณ 20 เมตร ได้พักหายใจแปบหนึ่ง มันไม่น่าจะโดดถึง
ตรงนี้ได้ ตอนนี้หัวใจของมาร์คเริ่มประท้วง เต้นรัวมาก heart rate น่าจะเกิน 200 ไปแล้ว
(คนปรกติ ประมาณ 72ครั้ง/นาที) จากการวิ่งและเคลื่อนไหวไม่หยุดกว่า 10 นาทีเกินกำลังของ
มนุษย์ปรกติ มันเหนื่อยมาก มาร์คหายใจหอบเร็ว แทบจะไม่เหลือแรงจะยืน มือรั้งบันไดบ้าน
ต้นไม้ไว้หลวมๆ
"จะฆ่าเจ้าไลเกอร์ทิ้งหรือ ปล่อยไว้เล่นกับคนอื่นดีนะ" วันนี้มันเก็บมนุษย์ได้ไปหลายแต้มแล้ว
มากกว่าคะแนนของเขาเสียอีก เสียดายไม่มีโดรนของไลเกอร์ ไม่งั้นจะได้ยึดเอาคะแนนมา ถึง
ในเวลาแบบนี้มาร์คก็ยังยิ้มได้
" ปัง!!." เสียงปืนดังขึ้น ...
....มือของมาร์คที่รับน้ำหนักประคองตัวอยู่ถูกคนที่อยู่บนบ้านต้นไม้ที่สูงขึ้นไป ยิงลงมาโดน
ทำให้มาร์คล่วงลงสู่พื้นเบื้องล่าง ...
..................
แจ๊กสันได้ของที่ต้องการมาอย่างไม่ยากเย็น ปืนไรเฟิลถูกแยกชิ้นส่วนแล้วซ่อนไว้ตามเสาของ
ม้าหมุน เขารวบรวมแล้วประกอบมันทีละชิ้น พร้อมกับฆ่าคนที่อยู่แถวนั้นไปทีละคน อย่าง
สนุกสนาน
ถ้าไม่ได้ข้อมูลของจินยอง หลายอย่างคงไม่ง่ายดายขนาดนี้ ลองนึกดูว่าถ้าเขาไม่มีอาวุธ
สถานการณ์คงพลิกจากที่เป็นอยู่จากหน้ามือเป็นหลังมือ
.....แต่เมื่อกลับไปยังชิงช้าสวรรค์ก็ต้องพบกับเรื่องที่ทำให้เลือดในกายแทบเป็นน้ำแข็ง ...
...จินยองนอนนิ่ง ทั่วร่างขมุกขมอม มีเลือดไหลจากศีรษะ ใบหน้า ร่างกายโดนเชือกมัดไว้โดยมี
ยองแจร้องไห้อยู่ข้างๆ ในสภาพมอมแมม
"มานู่นแล้ว " เสียงสาวคนนึงดังขึ้นเมื่อเห็นแจ๊กสัน
"รีบไปกันเถอะ ยังเหลือทางสวนน้ำอีก 1 กระบอก ... ฝากสวัสดีแจบอมด้วยนะ" เฮจอง หันมา
ยิ้มให้ยองแจ ก่อนที่ทั้ง 7 คนจะหายไปจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว
"อ๊าคคคคคค ม่ายยยยยย นะ" แจ๊กสันกรีดร้องกับภาพที่เห็น พร้อมกับวิ่งเข้าไปดูอาการจินยอง
ใกล้ๆทันที
แจ๊กสันกำลังสติแตก เขาปล่อยอาวุธจากมือ แล้วก็ทำหน้าตกใจสุดขีด ตัวสั่นเทิ้ม เหมือนจะ
ทำอะไรไม่ถูก ดูน่ากังกล ผิดกับบุคลิก ปรกติ อาจจะเป็นเพราะเขามีบาดแผลทางจิตใจที่เคย
เห็นเพื่อนเสียชีวิตต่อหน้า ( แจ๊กสันเคยเล่าให้ยองแจฟังเมื่อพวกเขาสนิทกันขึ้นเมื่อไม่นานมานี้)
ยองแจตัดสินในเข้าไปกอดปลอบ แต่โดนแจ๊กสันผลักออก ด้วยแววตาผวา เลื่อนลอยเหมือนสติ
ไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัว
ยองแจไม่ละความพยายาม แม้จะโดนชก จนล้ม เขากลับ ประกบปาก ขืนจูบแจ๊กสันอย่างอ่อน
โยน จนแจ๊กสันสงบลง เลิกขัดขืน... แล้วจูบตอบ...
ความคิดเห็น