[Got7] JJ Factors - เจเจแฟ๊กเตอร์ [SF/OS][Bnior][BNyoung]

ลำดับตอนที่ #8 : [SF] Casino Royal [BNior] 2/3 up 100%

[SF] Casino Royal [BNior] 2/3

"ผมไม่ใช่คนดีหรอกนะ  ผมมาเพื่อหาประโยชน์จากคุณ"  ฟังดูโหดร้ายใช่ไหมหล่ะครับ ขัดกับท่าทางอ่อนแอ น่าปกป้องนั่น  แต่ก็ไม่เป็นไร  เขาว่ากุหลาบงามย่อมมีหนามแหลมคม  ผมฟังแล้วก็อยากจะเจ็บปวดนะ  ทุกวันนี้มีคนเข้าหาผมเพราะหวังผลประโยชน์มากจนนับไม่ถ้วน  แต่ว่าแววตาของจินยอง  ไม่มีความขุ่นมัว ไม่มีความกระหายต้องการ ไม่มีความโลภ หรือท่าทีประสงค์ร้ายออกมาเลยนี่สิ 

"มีคนไม่ดีที่ไหนมาประกาศว่าตัวเองเป็นคนไม่ดีกัน  ไหนลองแสดงความไม่ดีของนายออกมาหน่อยซิ  เผื่อชั้นจะได้.....คิดบทลงโทษนายเตรียมไว้  จริงๆชั้นไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร  ใครดีมาดีตอบ  ร้ายมาก็ร้ายตอบ   ถ้าสิ่งที่นายไตร่ตรองว่าดีแล้ว  และคิดจะทำไม่ว่าจะด้วยใจที่แท้จริง  หรือเสแสร้ง  ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร  อยู่กับชั้นต้องเอาตัวรอดเองได้  เพราะชั้นคงไม่มีเวลามาดูแลอะไรนายมากนัก" แจบอมพูดที่เล่นที่จริง  นัยน์ตาเจ้าเล่ห์เรียวรี  มีเสน่ห์กำลังร่ายมนต์ให้ร่างบางเผลอไผล   อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้รังเกียจของแถมแบบนี้   คุณหนูจินยองจะร้ายกาจสักแค่ไหนกันเชียว

"หงึ  ...ขอโทษนะ  แต่ผมต้องถามก่อน  คุณจะให้ผมอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร  จะให้ปิดบังไหม  หรือจะแนะนำผมกับคนอื่นๆรวมทั้งครอบครัวของคุณหรือเปล่า?" ร่างบางรู้สึกเสียเซลฟ์  ที่คำขู่แสนร้ายกาจไม่ได้สะเทือนมาดคนชิค แอนด์ชิลเลยแม้แต่น้อย  สองแก้มจึงอมลมจนป่องกลมอย่างหงุดหงิด  สองแขนก็เอามากอดอก เชิดหน้ารั้นขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้  ถ้าทำขนพองขู่ฟ่อได้นี่คงเหมือนลูกแมวจนมุม  แต่ทำไมดูน่ารักนักนะ

"ก็ขอเวลาเคลียร์อะไรสักพักก่อนแล้วกัน  มาศึกษาเรียนรู้นิสัยใจคอกันก่อน  ผมรับปากคุณลีแล้ว  ที่เซนต์สัญญานั่น  ผมหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ   ที่ว่าจะช่วยดูแล  ซื่อสัตย์ เอาใจใส่  ให้เกียรติซึ่งกันและกัน  ถนอมน้ำใจกัน ถือว่าเป็นโชคชะตา  หรือพรมลิขิตก็ได้มั้ง   ที่ทำให้ผมกับคุณได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้"  ร่างหนาส่งยิ้มอบอุ่นมาให้  โถ่นี่ถ้าเขารู้ว่าเป็นแผนของผมทั้งหมด  เขายังจะยิ้มแบบนี้ให้ผมต่อไปไหมเนี่ย 

อิมแจบอม  เขาทำธุรกิจกลางคืน  ถึงจะไม่ใช่มาเฟีย  แต่ก็เป็นผู้มี อิทธิพลคนหนึ่ง  งานของเขาก็เหมือนจะใช้ไอ้รอยยิ้มอบอุ่นจริงใจนี่เอาไว้หลอกล่อ พวกเหยื่อทั้งหลายให้ตายใจหรือเปล่า  ผมคงต้องตั้งสติดีๆ  การไว้เนื้อเชื่อใจคนอื่นไม่ใช่เรื่องดีเสมอไปหรอก  ดูอย่างพวกคุณพ่อของผมเป็นต้น  แต่หัวใจเจ้ากรรมมันก็ไม่ค่อยให้ความร่วมมือเลยนี่สิ  เต้นโครมครามอยู่ได้  จินยองต้องใจแข็งเข้าไว้นะ  ร่างบางกำชับบอกกับตัวเอง

"เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าจะให้แม่บ้านเอาคีย์การ์ดอีกใบมาให้  อาหารการกินโทรสั่งรูมเซอวิสได้เลย  พวกเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้  อยากได้อะไรก็เอาบัตรนี่ไปรูด  ขาดเหลืออะไรก็จัดการเอาเองนะ  เดี๋ยวชั้นจะไปอาบน้ำแล้วออกไปทำงานต่อ" ร่างหนายื่นแบล๊คการ์ดไม่จำกัดวงเงินให้เขา  แล้วลูบหัวเบาๆ 1 ที จากนั้นก็ถอดเน็คไทด์และเสื้อนอกแขวนไว้กับที่แขวนข้างตู้เสื้อผ้า  ถึงเดินเข้าห้องน้ำไป  ตอนนี้จินยองจึงมีเวลาพิจารณาที่อยู่ใหม่ดีๆอย่างเต็มตา

โอ้โห...จ้า  หรูหราแทบลมจับ  พื้นที่ใช้สอยของทั้งชั้นมันไม่กว้างไปหน่อยเหรอสำหรับการอยู่คนเดียวก่อนหน้านี้ของอิมแจบอม  จินยองเดินสำรวจเปิดห้องนั้น เจอห้องนู๊น ต่อห้องนี้ ไปห้องโน้น จนเหนื่อย  แถมพื้นที่ทุกตารางเมตรยังได้รับการตกแต่งอย่างดีชนิดที่ห้องสูท วีไอพี คืนละสี่ ห้าแสนยังเทียบไม่ติด  ผนังห้องถูกประดับด้วยงานศิลป์สูงค่า  ภาพวาดเลื่องชื่อสูงราคาจนลมจะใส่ถูกแขวนไว้หลายชิ้นราวกับแกลลอรี่  จินยองอดชื่นชมไม่ได้  ทั้งอุณหภูมิ  ความชื้นและแสงสว่าง  แจบอมใส่ใจทุกอย่างอย่างดี  ทำให้งานศิลป์ทุกชิ้นอยู่ในสภาพดีเยี่ยมให้ได้มองไม่รู้เบื่อ   นอกจากเป็นคนดูดี(หน้าตา) มีเงินเยอะแล้ว  รสนิยมก็ยังไม่มีที่ติ  จินยองรู้สึกรังเกียจตัวเองขึ้นมาตะหงิดๆที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้

ใจจริงแล้วจินยองต้องการให้แจบอมยืนยันฐานะตัวเองต่อหน้าคนอื่นให้ไวที่สุด  การกลายมาเป็นคนของตระกูลอิมจึงจะมีความหมาย  แต่แจบอมขอใช้เวลาศึกษาเรียนรู้กันก่อน  จะหัวโบราณไปไหน  จินยองต้องหาทางรวบรัดเองให้ได้สินะ  แล้ววิธีจะมีอะไรในเมื่อเขาก็มาแต่ตัว  ร่างกายของเขาคงใช้ประโยชน์ได้อย่างเต็มที่ก็คราวนี้หล่ะสินะ

"คุณแจบอมให้ผมช่วยถูหลังไหมครับ" ไม่ต้องคิดอะไรนาน จินยองก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตนเองออกแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวตามเจ้าของห้องเข้าไปในห้องน้ำกว้างใหญ่  ข้างในก็หรูหรา สะอาดตา ก่อสร้างและตกแต่งอย่างประณีตสมหน้าตาจะเป็นห้องน้ำของที่นี่  เมื่อเทียบกับความสวยงามของห้องอื่น

ด้วยความที่อยู่คนเดียวมาตลอด  แจบอมไม่เคยล๊อกประตูห้องน้ำเลย  ทำให้ร่างบางถือวิสาสะเข้ามาได้อย่างไม่มีปัญหา  อ๊ะหรือมีปัญหากันแน่  เมื่อผิวขาวน้ำนมเนียนละเอียดใต้ร่มผ้านั่น  เปิดเผยส่วนบนของร่างบางตั้งแต่ศีรษะ หน้าอก ลงมาจนถึงช่วงเอว  แน่นอนว่าเม็ดทับทิมสีชมพูนั้นก็ด้วย  มันโดดเด่นกระแทกตาจนร่างหนาที่กำลังนอนแช่อ่างจากุชชี่ใหญ่จะลุกขึ้นมาห้ามจินยองเข้าใกล้ถึงกลับลื่นพรืด  จมลงไปในน้ำแทน

แย่แล้ว!! แย่แน่ๆ แจบอมบอกกับตัวเอง  นี่เขาใจเต้นกับจินยองอย่างมากได้ขนาดนี้เลยเหรอ  หรือเพราะบรรยากาสในห้องน้ำมันผ่อนคลาย  อะไรๆก็ตื่นตัวง่ายไปหมด  แต่เขาก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ  แกล้งจมน้ำตายไปเลยดีกว่าจะได้ไหมเนี่ย!!

"คุณ   ผมมาช่วยถูหลังให้นะ"  

ฮรึก  แดมเมจ รุนแรงจัด  พลังทำลายล้างมหาศาล!!! แม่เจ้า  ...ขาว  ขาวมาก  ...มือนุ่ม นุ่มมาก   แสงจากหลอดไฟสีส้มหรี่ ในห้องน้ำยิ่งขับให้ร่างตรงหน้างดงาม อีโรติก  ดูยั่วยวน  ยั่วมากกก  ช่างเชิญชวนให้ทำมิดีมิร้ายอย่างที่สุด  แจบอมรู้สึกตกใจเมื่อมีอะไรบางอย่างตื่นขึ้นมาได้  เพียงแค่มองร่างบางตรงหน้า  และถูกมือของอีกคนสัมผัสเบาๆที่ข้อมือของเขาเท่านั้น

"จะ.. จะ.. จินยอง  ออก ออกไปก่อน" แจบอมพูดตะกุกตะกักพร้อมกับหายใจสะดุด  ตอนนี้เขาสูดอากาศหายใจได้ไม่ทั่วท้องแล้วเพราะกลัวว่าจะไปกระตุ้นสิ่งแข็งขืนที่หลบตัวอยู่ใต้น้ำให้ฮึกเหิมขึ้น   โอยยยย อยู่มาก็ปูนนี้แล้ว  ตื่นเต้นอย่างกับเป็นหนุ่มน้อยวัยรุ่นแรกแย้มได้อีก

แต่ยิ่งไล่  จินยองก็ยิ่งเข้าใกล้มากกว่าเดิมอีก  เนื้อนุ่มพยายามกระแซะเข้าไป  ถึงเขาจะยังไม่เคยผ่านมือชายใด  แต่เด็กสายอาร์ตนี่ลามกอย่าบอกใครจนไม่อยากจะคุย  อนาโตมี่  วิธีการ ท่วงท่า ลีลา  ล้วนผ่านสายตาจินยองมาหมดแล้ว  ยิ่งสายเพียวอาร์ทที่ศึกษาพวกงานศิลปะคลาสสิก  เรื่องรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย ปรากฏอยู่เต็มผลงานของศิลปินเอกอย่างกลาดเกลื่อน  มากกว่างานชายหญิงด้วยซ้ำ  เพื่อนๆที่รายล้อมก็ไม่ได้หนีพวกที่ชื่นชอบมัดกล้าม  เขาเองก็ไม่ได้รังเกลียดอะไร  ว่ากันว่าความสัมพันธ์ทางกายระหว่างชายกับชาย   มีความสุขมากกว่าชายกับหญิงด้วยซ้ำ  แต่ดูสิ่งทีอิมแจบอม ทำสิ  อย่างกับว่าจินยองเป็นชายล่ำใจโหด  จะมาขืนใจเขาเสียอย่างนั้น  เขาก็ออกจะบอบบางกว่า และมั่นใจในรูปร่างหน้าตาพอสมควรนะ  ทำไมต้องไล่กันด้วยหล่ะ  จินยองกัดริมฝีปาก และส่งเสียงคราง  อือ อา ใส่ซาวน์ยั่วยวนให้มากขึ้นไปอีก

เลือดกำดาวจะไหล  ความดันขึ้น  ตื่นเต้น  หัวใจยิ่งสูบฉีดหนักเข้าไปอีก  คงไม่ต้องถามว่าเลือดไปเลี้ยงอวัยวะส่วนไหนในร่างกายมากที่สุดตอนนี้   เมื่อตรงหน้ามีร่างแบบบางที่สวยงามราวกับงานศิลป์  ผิวขาวนุ่มเนื้อเนียนละเอียดยิ่งกว่าตุ๊กตากระเบื้องเคลือบฝรั่งเศส  ดวงตาสีดำงามล้ำฉ่ำหวานปรือปรอยทอดสายตาเชื้อเชิญ  ฟันซี่เล็กที่ขาวดุจงาช้างกำลังกดกัด ขบลงบนริมฝีปากอิ่มสีสวยน่าลิ้มลองไม่ต่างกับขนมเยลลี่  ...ไม่ไหวแล้วโฟ้ยยยย

"ฟุบ!!"

แขนแกร่งเข้าโอบรวบร่างนิ่มที่เข้ามาใกล้แล้วอุ้มหวือ ลอยข้ามขอบอ่างเข้ามาด้านในร่วมแช่น้ำกับเขา  ริมฝีปากบางหยักกดจูบช่วงชิงความหอมจากนวลแก้มใส  ในขณะที่มือหยาบก็ลูบไล้ปะป่ายไปทั่วร่างในอ้อมแขนอย่างหื่นกระหาย  ส่วนคนในอ้อมกอดก็ไม่ได้ฝืนหรือขัดขืนอะไร  หากแต่ยังช่วยขยับให้องศาพอดีรับสัมผัส   จินยองเลื่อนข้อมือน้อยเอี้ยวตัวมาคล้องคอตอบ  แล้วยังนำจูบประกบริมฝีปากนุ่มอิ่มเข้าก่อนเสียด้วย  อะไร อะไรก็เหมาะเจาะไปเสียหมด  รวมถึง...

"กริ๊ง   กริ๊งงงง  กริ๊งงงงงง"  เพราะแจบอมชอบมานอนแช่น้ำครั้งละนานๆ  ในห้องน้ำจึงมีอินเตอร์คอมไร้สายไว้รับโทรศัพท์ด้วย  เกลียดเสียงโทรศัพท์นี่ชะมัด  เวลามีคนโทรมาเขาติดต้องรีบรับเพราะรำคาญเสียงมัน   แล้วยิ่งมาขัดจังหวะอารมณ์ตอนนี้  แทบอยากจะทุบทิ้ง  เอาไงดีวะเนี่ย  กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มด้วย แมร่ง  !!

***************

...

..

.

.

.

"รับช้าจังเฮีย  ทำไรอยู่  อย่าบอกนะว่ากำลังบริหารข้อมือในห้องน้ำตามประสาหนุ่มโสดอ่ะ" เสียงสดใสทักทายอย่างสนิทสนม  ไอ้น้องเวรนี่แค่ได้ยินเสียงแสบแก้วหูของมัน  อะไรๆมันก็ห่อเหี่ยวลงทันที

"เรื่อง...เหรอยองแจ    แล้วนี่มีไร?"  ตอบกลับไปด้วยเสียงโหดมากอย่างไม่สบอารมณ์สุดๆ  ชอบมาแทรกได้ถูกจังหวะแบบนี้ตัลหลอด สงสัยว่ามันจะมีญาณวิเศษ  เลี้ยงกุมารทอง  หรือ มีสายคอยรายงานความเคลื่อนไหวของเขากันแน่

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า  ขัดจังหวะจริงๆด้วย  ขอเวลาแปร๊บเดียวน่าเฮีย  แค่จะถามเรื่องเงินสดที่ถูกถอนออกไปจากบัญชี  ทำไมมันมากกว่าราคาประมาณการที่ดินที่เฮียว่าจะซื้อตั้งหลายเท่าหล่ะ  แจ๊คสันเขาไม่แน่ใจเลยให้มาคอนเฟิมอีกที" ถามต่ออย่างไม่สะทกสะทาน  และออกจะสะใจเล็กๆที่กวนอารมณ์คนพี่ได้สำเร็จเป็นที่เรียบร้อย

"ก็ตามนั้น  ซื้อแล้ว  ราคานั้นแหละ  ไม่ขาดทุนหรอกน่า  แจ๊คสันมันก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่  เฮียว่ามันคงหาเรื่องคุยกับแกมากกว่า  ไม่ลองพิจารณามันมั่งหล่ะ"

"ขนลุกน่า(ตะโกนเสียงสูงอย่างมีพิรุธ)   ผู้ชายด้วยกัน (เบาแทบกระซิบ)  ...อย่าเปลี่ยนเรื่องดิ  แล้ววันนี้จะเข้าไปที่แกรนด์คาสิโนไหม  ช่วงนี้มีคนแปลกหน้ามาป้วนเปี้ยนบ่อยๆ..." 

"เฮือก ....ฮ่าห์ " แจบอมหลุดเสียประหลาดเข้าไปในสายที่คุยกับยองแจจนได้  ทั้งนี้เพราะคนในอ้อมแขนไม่ยอมอยู่เฉยๆ กลับซุกซนใช้ลิ้นนุ่มอุ่นลงมือเลียซอกคอแกร่งของเขาก่อน  แจบอมหันไปทำตาขวาง  ดุใส่ผู้รุกล้ำ  แต่มีหรือจินยองจะยอมถอย  เขาถอนริมฝีปากออกมาอย่างอ้อยอิ่ง  แล้วกวาดลิ้นไล้รอบริมฝีปากสีชมพูพีชของตัวเองราวกลับได้ชิมอาหารอร่อยเข้าให้  ช้อนสายตาหวานหวามซ้ำโจมตีเข้าไปอีก

"ย่าห์  เสียอะไรอ่ะ  เฮียทำอะไรลามกอยู่ใช่มั๊ย" เสียงยองแจจากลำโพงสปีกเกอร์กันน้ำที่ฝังกับฝนังด้านบนของอ่างจากุชชี่ดังมาก จนแจบอมรู้สึกหน้าชา  แน่นอนว่าเขาเริ่มอายน้องแล้ว  ถ้ายองแจจับได้ว่าทำอะไรอยู่มีหวังเอาไปล้อยันลูกบวชแน่ๆ

"ทำอะไร  ไม่มี๊  แค่นอนแช่น้ำอุ่นเหมือนทุกที  เมื่อกี้เผลอเสียหลักลื่นเฉยๆเว้ย"

"เออๆ  ....นะ  ได้ที่ดินแล้วจะปรับปรุงตกแต่งอะไรเพิ่มเติมไหม  ผมจะได้ร่างสัญญาไว้เลย  เสียเงินซื้อที่ดินตั้งแพง  สงสัยต้องไปเบียดเบียนหักเอาจากงบค่าก่อสร้างแน่ๆ  แล้วคราวนี้จะใช้ผู้รับเหมาของต๊วน พร้อบเพอตี้ไหม  เห็นเขารับงานกับทางซงกรุ๊ป คู่แข่งเราด้วยหนิ"

"ซี๊ดดดดดดดด ...     อุ๊ป!!"  แจบอมเผลอครางอย่างสุขสมเมื่อจินยองเริ่มไล่เลียไหปลาล้า เลื่อนลงไปถึงกล้ามเนื้อหน้าอก บรรจงเอาริมฝีปากนุ่มคลึงกัดหัวนมสีน้ำตาลของเขาอย่างถึงอารมณ์  สร้างความเสียวซ่านเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง  แท่งเนื้อด้านล่างรู้สึกปวดหนึบขึ้นมาอย่างจริงจังแล้ว

"ไอ้เฮีย!!!    เปิดหนังลามกดูในห้องน้ำเหรอ  ทุเรศหว่ะ  จะทำไรก็รีบทำเข้า  เดียวผมไปรอที่แกรนด์ คาสิโนก็ได้  หน้าไม่อาย  ขี้หื่นชิบ   1 ทุ่มตรง  ต้องมาเคลียงานให้ผมที่นี่นะ   ถ้าช้าผมคิดค่าเสียเวลานาทีละ 1 ล้านวอน  เคนะ  บาย"  ยองแจรัวลิ้นแทบไม่เป็นภาษามนุษย์แล้วรีบชิงวางสายทิ้งทันที  ตอนนี้เขาจินตนาการเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว  แต่ความจริงมันยิ่งกว่าที่เขาจะจินตนาการถึงด้วยซ้ำนี่สิ

ผิวเนียนเมื่อโดนความเปียกชื้นของน้ำในอ่างก็ยิ่งนุ่มยิ่งลื่น  แจบอมเชิดหน้าขึ้นเมื่อจินยองกลั้นใจลดศีรษะก้มหน้าดำน้ำเพื่อส่งริมฝีปากร้อนรุ่มไปทักทายส่วนที่พองเป่ง เต้นเร้าอยู่ข้างใต้อ่าง  แต่หยอกล้อได้ไม่นานพอสุดกลั้นก็จำต้องโผล่ขึ้นมาสูดลมหายใจ  โกยอากาศเข้าปอด 

ตอนนี้ใบหน้าหวานทวีความงดงามเลิศล้ำยิ่งขึ้นเมื่อมีหยดน้ำเกาะพราวไปทั่ว   ทั้งขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะเลือดฝาดที่กำลังสูบฉีด  ผมหน้าม้าสีดำสนิทเปียกลู่ละไปตามสันคิ้วสวย  บางส่วนที่ยาวไม่เท่ากันตกปิดหน้าผากมนเลยลงมาถึงดวงตาสีรัตติกาลเชื่อมที่กำลังมองมาทางเขา  จมูกได้รูปรั้นเชิดขึ้น ปลายมนแดงเด่นคงเพราะสำลักน้ำก็ยังแลดูน่ารัก   ริมฝีปากที่ขยับเขยื้อนเล็กน้อยเพราะโดนฟันกดกัดลงไป  ก็ดูเซ็กซี่น่าบดขยี้ครอบครอง  จินยองแกล้งอ้าปากให้กว้างขึ้นเพื่อหายใจทางนั้นอีกทาง  นั่นทำให้แจบอมเห็นฟันกระต่ายขาวราวไข่มุกคู่หน้าพ้นริมฝีปากมานิดๆ  ลิ้นสีชมพูเข้มสวยกำลังขยับเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน  กลีบปากเผยอจีบชวนให้จินตนาการถึงความรู้สึกที่ถูกครอบลงไปเมื่อครู่  เรือนร่างขาวนุ่มเบียดเข้าแนบร่างหนาของเขา  แทรกเข้าอ้อมแขนให้มือสากลูบเฟ้น  ไล้ฟอนคลึงบีบขย้ำสำรวจไปทั่ว  ผิวสัมผัสให้ความรู้สึกพิสุทธิ์  เนื้อนวลนุ่มเนียนละเอียด  มีความเย็นประดุจหยกเนื้อดี เล่อค่า  ไม่ว่าจะเคลื่อนฝ่ามือไปตรงไหนก็เพลิดเพลินไม่รู้สึกเพียงพอได้  อยากลูบผิวของคนตรงหน้าตลอดไปไม่อยากปล่อยมือ  โดยเฉพาะส่วนสะโพกถึงก้นที่โค้งงอนเป็นเคิฟแน่นต่อจากเอวคอด  อย่างกับสโลปในอุดมคติ  อิมแจบอมกำลังดื่มด่ำ  ดำดิ่งกับสุทรียทางอารมณ์  ส่งสายตาชื่นชม  อิ่มเอมราวกับกำลังละเลียดเคี้ยวกลืนกินคนตรงหน้าช้าๆ  ช้าๆ  เสพสุขกับช่วงเวลาที่มีอย่างเต็มที่

สมกับเป็นดวงตาของผู้มีอำนาจ  จินยองถึงกับพ่ายแพ้   ในคราแรกสู้ทำใจกล้าสบดวงตาเคลือบยาพิษนั่นเข้า  ประกายลึกล้ำดึงดูด  ได้สูบวิญญาณของเขาออกจากร่าง  ลมหายใจติดขัด  ราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในอวกาศ  ไม่รู้สึกถึงลมหายใจของตนเองด้วยซ้ำ  ขนอ่อนลุกชันทั่วร่าง  ถูกมือใหญ่ร้อนลูปไล้ปลุกอารมณ์จนปั่นป่วน  หัวใจเต้นอย่างหนักหน่วงจนแทบบ้า  รอยยิ้มบางๆจากการยกริมฝีปากหยักของเจ้าของใบหน้าหล่อ คม เข้ม มอมเมาสติจนจินยองแทบยันกายไม่อยู่  อ้อมแขนแกร่งให้ความรู้สึกดีมาก  เนื้อแนบเนื้อที่สัมผัสกันแม้จะไม่ได้จับถึงตรงนั้น  จินยองเองก็รู้สึกมีความต้องการจนแทบจะทนไม่ไหว  ความกระดากเขินอายแทบไม่หลงเหลือเมื่อเปรียบกับความต้องการถูกสัมผัสอย่างลึกซึ้ง  สุดท้ายจินยองก็ทำตามใจตัวเอง  คุกเข่าคร่อมตักร่างหนาที่กึ่งนั่งกึ่งนอนในอ่างน้ำ  จินยองล๊อกคอแล้วโถมตัวเข้าจูบที่ริมฝีปากบางเหยียดอย่างไม่ประสีประสา  ทว่าเต็มไปด้วยแรงขับดันทางอารมณ์   คนงามฝืนบดริมฝีปากอิ่มนิ่มเข้าหาอีกคนได้ไม่เท่าไหร่ก็ได้รับจูบตอบกลับมาด้วยลิ้นหนารุกกลับ ล้ำประสบการณ์กว่าด้วยเทคนิคชั้นเซียน  ปรนเปรอมอมเมาจนเคลิบเคลิ้มแตะถึงฝั่งฝัน 

"อ๊ะ  อ๊ะ  แจบอม   อ๊าาา"    ร่างบางกระตุกเกร็ง  สั่นระริก  เรียกชื่อแจบอมหวานปร่า ขณะปลดปล่อยความต้องการออกมา  เนื้อตัวที่เคยขาวนวลเนียนขึ้นสีแดงไปทั่วพร้อมอาการหอบหนักแทบขาดใจ  

แจบอมปล่อยให้คนในอ้อมแขนทิ้งตัวทับท่อนขาของเขาในท่าที่สบายขึ้น  มือหนาชักนำมือเล็กบางนุ่มให้กอบกุมส่วนแข็งขืนของฝ่ายตนบ้าง  โดยยังไม่ลืมที่จะป้อนจุมพิษหวาน  วาบหวามล่อหลอกต่อไปไม่หยุด  ริมฝีปากอิ่มสวยเริ่มเจ่อบวมเพราะศึกริมฝีปากที่ถูกดูดดึง คลึงเคลีย โลมเลีย จากก้นบึ้งของความต้องการโดยคนหล่อร้ายกาจตรงหน้า ทั้งสองคนเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสและแรงปรารถนาที่ผลักดันมอบให้แก่กันอย่างไม่สิ้นสุด

"อืมมมมม   จินยอง  อาาาา"แจบอมปลดปล่อยความสุขสมที่ทะลักล้นจากการเก็บเกี่ยวทุกอณูสัมผัสกับจินยองออกมาในที่สุด  ชื่นชม  ทะนุถนอม  หวงแหน  เขายับยั้งความต้องการที่ปั่นป่วน แทบคลั่งภายในไว้ด้วยการปลดปล่อยภายนอกออกมาบ้าง  มันคงจะดีหากเขามีเวลาชื่นชมจินยองนานกว่านี้   ได้รุกล้ำ ได้เข้าไปสัมผัส หลอมรวม สอดแทรกเข้าถึงข้างในของคนตรงหน้า  ถ้าถึงขนาดนั้นจะนำพาความสุขมากมายแค่ไหนกัน  ตอนนี้เขาก็แทบจะตัวลอย  ปลายเท้าแทบจะไม่ติดพื้นอยู่แล้ว

"ไหนว่าจะถูหลังให้ผมไงครับ" แจบอมยกยิ้มเอ็นดูร่างบางที่อ่อนระทดระทวย  ป้อแป้หมดแรงในอ้อมแขนของตนอย่างหลงใหล

"ไม่ได้ถูข้างหลัง  แต่ก็.......เอ่ออ ..ได้ถูข้างหน้าคุณให้แล้วไง.....งื้อออ" ก้มหน้าอายงุด  รีบหลบหน้าซบซุก อกกว้าง แถมทุบเบาๆประท้วงให้   เอียงคอหลบสายตาคนที่มองหื่นกระหายมาอย่างเปิดเผย  ถึงจะเห็นแค่หัวทุยกับใบหูสีแดงแปร๊ดจากมุมบน  แต่นั้นคนตรงหน้าก็ยังดูน่ารัก  ทำมากกว่านี้เลยดีไหมนะ  ก็คิดอยู่แหละแต่ถ้าลงมือฟัดคงตรงหน้าจริงๆจังๆไปแล้วละก็คงต้องติดค่าอากรสงครามยองแจหลักร้อยล้านแน่ๆ  อยากทำ อยากขย้ำทั้งคืนจนให้ลุกไปไหนไม่ไหว  แต่ว่ายังไงก็ต้องกลับไปทำงาน  แค่นี้ก็น่าจะเลทไปสิบนาทีกว่าได้แล้ว  น้องเลวเรียกค่าเสียเวลานาทีละล้านนี่นะ  ถึงจะรวยมากแค่ไหน  แต่เขาก็เป็นคนหยิบจ่ายอะไรยากพอตัว  ไม่ได้มีนิสัยสุรุ่ยสุร่ายฟุ่มเฟือย   ด้วยเคยลำบากมากมาก่อน  ดังนั้นรีบไปเคลียแล้วกลับมากอดว่าที่เมีย  ก็ยังไม่สาย

"ผมต้องไปทำงานแล้วหล่ะ  คงกลับเช้า  จินยองพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนก็แล้วกัน  แล้ววันหลังจะพาไปเดินเล่น แนะนำตัวกับทุกคนนะครับ"  จุฟเหม่งคนตรงหน้าเรียกกำลังใจ  ไล้ผมเปียกที่ปรกหน้าหวานออกเพื่อเก็บความประทับใจอีกครั้ง  ดวงตารีคมประกายวาวเข้ม ลึกซึ้ง  ไล่เก็บภาพแสนวิจิตรงดงามของร่างบางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า  แค่มองก็รู้สึกตื่นเต้นอีกรอบ ฟิกเกอร์รูปร่างขาว เนียน สวย มีส่วนเว้าส่วนโค้ง อีโรติก อยู่ในท่าโพสที่กึ่งกึ่งปกปิดเปิดเผย  ช่างเร้าอารมณ์กำหนัดดีแท้  เป็นครั้งแรกเลยที่เขาลังเลจะไปทำงานดีไหม  อารมณ์อาลัยอาวรณ์ยิ่งกว่าเด็กติดที่นอนแต่กลับต้องตื่นไปโรงเรียนแต่รุ่งเช้า  

คุณอิมแจบอม ดูทำหน้าตางอแงคิดไม่ตก  จินยองจึงยืดตัวขึ้นประทับจูบคืนให้ พร้อมกับประซิบหวานข้างใบหู

"แล้วรีบกลับมานะครับ" ยิ้มหวานกระตุกหัวใจให้  มีคนอยู่ใกล้  คอยรอการกลับบ้านมันดีกับใจอย่างนี้นี่เอง.

************************************

วันแรกของการอยู่ร่วมกันผ่านไปโดยแจบอมกลับมาถึงห้องตอนรุ่งสางที่จินยองยังไม่ตื่น  เตียงกว้างที่เคยนอนแผ่หลาคนเดียวมีก้อนกลมขดตัวในผ้าห่มนุ่มหลับตาพริ้ม  ปากอิ่มสวยยู่อมยิ้มหวานราวกับกำลังฝันดี  มีผลให้คนที่ทำงานมาเหนื่อยรู้สึกหายเพลียเป็นปลิดพริ้ง  ปลายจมูกโด่งก้มแตะกลุ่มผมหอม  ไซร้แก้มนิ่ม  ก่อนจะเข้าอาบน้ำ แล้วกลับมานอนกอดก้อนผ้าห่มอุ่นอีกครั้ง  แจบอมฟัดคนขี้เซาอย่างมีความสุขพร้อมกับคิดว่า  ชีวิตแบบนี้มันก็ไม่เลวนะเนี่ย  ก่อนจะผลอยหลับไป

จินยองตื่นขึ้นมาตอนสายของวันเดียวกัน  สิ่งแรกที่เห็นเขาคือร่างสมส่วนกล้ามเนื้อสวยงามของคนข้างๆ  เปลือกตาเรียวปิดสนิทในห้วงนิทราดูอ่อนวัยลงกว่าชุดเต็มยศที่เจอกันเมื่อวาน เมื่อเทียบกับชุดนอนเสื้อกล้ามกางเกงผูกเชือกที่ใส่อยู่ตอนนี้  (ไม่นับตอนไม่ใส่อะไรเลยในห้องน้ำนะ)  ผมสีน้ำตาลสว่างไม่ได้เซทขึ้นเหมือนทุกทีตอนนี้ตกลงมาปรกคิ้ว แม้จะกระเซิงนิดหน่อยแต่ก็ยังดูดี  โครงหน้าคมเข้ม  ดูหล่อมากแม้ยามหลับ  หลายคนคงยอมตายถ้าได้เห็นวิวแบบเขาเวลาตื่นนอนตอนเช้าของทุกวันแบบนี้  จินยองรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โชคร้ายจนเกินไปแม้จะเหลือเพียงตัวคนเดียว  คนตรงหน้าดูทะนุถนอมเขาอย่างดีเท่าที่สัมผัสได้  ก้มลงประทับจูบแผ่วเบาที่ไฝสองจุดบนเปลือกตาซ้าย ...ได้โปรดอย่าเกลียดผมเลยนะครับ

************

"สวัสดีค่ะ  คุณยองแจ"  เสียงพนักงานต้อนรับสาวสวยกล่าวทักทายชายหนุ่มผู้มีศักดิ์เป็นรองประธารกรรมการบริหารอิม กรุ๊ปอย่างสดใส  ทักซิโด้ครึ่งท่อนบนสีแดง กับเลียวตาดไฮเลคเว้าสูงทับถุงน่องตาขายสีดำน่ามอง คือเครื่องแบบของเจีย กับเฟย สองสาวดีลเลอร์อันดับหนึ่งของแกรนคาสิโนแห่งนี้  ดีลเลอร์ ก็คือตำแหน่งเจ้ามือ ตัวแทนเจ้าของคาสิโน ที่เป็นคนแจกไพ่ หมุนรูเล็ทนั่นแหละ  ที่ต้องมีการจัดมือวาง เพราะแต่ละตำแหน่งจะได้ ค่าตอบแทนไม่เท่ากัน  ยิ่งผู้เล่นเสียเงินให้เจ้ามือมากเท่าไหร่  ดีลเลอร์ก็จะยิ่งได้รับส่วนแบ่งมากเท่านั้น  ที่นี่มีทั้ง สล๊อทแมชชีน  ทอยเต๋า  แบล๊คแจ๊ค  ดัมมี่  โปกเกอร์  รูเล็ท  และอีกหลากหลายคล้ายบ่อนการพนันแต่เรียกให้หรูกว่านั้นก็คือคาสิโนนั่นเอง  และแกรนด์คาสิโนแห่งนี้ตอนกลางวันจะเปิดเป็นธีมปาร์ค เป็นสถานที่ท่องเที่ยวให้คนทั่วไปสามารถเข้ามาใช้บริการได้ด้วย  ส่วนกลางคืนจะเปิดแต่ส่วนของคาสิโนเท่านั้น  ที่นี่นับว่าเป็นคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี  กินพื้นที่ของตึกขนาดสนามฟุตบอล สูง 10 ชั้น  ภายในหรูหรา  แยกโซนตามเมมเบอร์สมาชิก และมีโรงแรมในเครืออิมกรุ๊ปเชื่อมเป็นอาคารติดกัน  ที่นี่สามารถจุนักพนันได้เป็นหลักพันคนต่อคืนทีเดียว

เจีย พยักเพยิดให้เฟยเป็นคนเริ่มต้นเหตุการณ์ที่พวกเธอต้องโทรรายงานยองแจในวันนี้   เริ่มจากมีเมื่อตอนบ่ายมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งแลกชิพเพื่อมาเล่นการพนันที่นี่ด้วยแบล๊กการ์ดไม่จำกัดวงเงิน  เขาดูมือใหม่เล่นอะไรก็ไม่คล่อง ไม่ชนะสักทีจนต้องแลกชิพใหม่อยู่หลายที  เฟยเลยเอะใจ  ขอดูการ์ดนั่น  ปรากฎว่าเป็นชื่อท่านประธาน  คุณอิม แจบอม ทางเราเลยคิดว่าน่าจะมีปัญหาแน่แล้วเลยเชิญคุณยองแจมาดู  ผู้ชายคนนั้นเสียพนันให้คาสิโนเราไปเกือบร้อยล้านวอนแล้วทีเดียว

ยองแจพยักหน้าให้แจ๊กสันที่ตามมาด้วยเข้าไปตรวจสอบชายแปลกหน้าที่เฟยเล่าให้ฟังคนนั้น  ตอนนี้เจ้าหนุ่มนั่นกำลังนั่งยิ้มใจเย็นจิบค๊อกเทลไปคุยกับบาร์เทนเดอร์ไปอย่างไม่รู้สึกรู้สา

"ขอโทษนะครับ  ผมแจ๊กสัน หวัง ผู้จัดการฝ่ายทรัพย์สินของอิมกรุ๊ป  คุณ...เอ่อพอจะมีเวลาสักครูไหม?"

"จินยองครับ  ด้วยความยินดี  คุณจะดื่มอะไรไหม?"

"เอ่อ  ไม่ดีกว่านี่ยังวันอยู่ และผมก็ยังอยู่ในเวลาทำงาน  คือผมรบกวนนิดเดียวนะครับ  แบล๊คการ์ดที่คุณใช้ มันเป็นทรัพย์สินส่วนบุคคลของประธารบริษัทเรา  ไม่ทราบว่าคุณได้มันมายังไง  หากขโมยมาผมคงต้องดำเนินการบางอย่างกับคุณ"  แจ๊กสันไม่พูดเปล่า  ซิคิวริตี้ของคาสิโน ในสูทดำ จำนวน 8 คนเดินแถวเข้ามายืนข้างๆพวกเขาด้วย

จินยองยิ้มหวาน  ไม่มีท่าทีตกใจอะไร  เขาเลื่อนมือไปยังกระเป๋าเสื้อสูทลำลองสีขาว ที่ใส่ทับเสื้อยืดลายทางสีน้ำเงินข้างในอย่างไม่รีบร้อนแล้วส่งกระดาษใบหนึ่งให้แจ๊กสัน 

คุณผู้จัดการฝ่ายฯ รับเอกสารนั่นมาเปิดดู แล้วทำท่าตกใจ ดวงตากลมโต เบิกว้าง แล้วปากก็อ้าค้างจนเจ้านายอีกคนที่ซุ่มดูอยู่ทนความสงสัยไม่ไหวเดินเข้ามาร่วมวงไปเลยดีกว่า

"มันคงไม่ผิดอะไร  ถ้าผมจะใช้บัตรของ......สามีผม"  กระดาษที่แจ๊กสันได้รับคือสำเนาทะเบียนสมรสที่เป็นชื่อของเขากับ อิม แจบอม 

ยองแจรีบแย่งกระดาษใบนั้นมาดู  มันต้องมีอะไรผิดพลาดแน่  พี่ชายไม่เห็นบอกอะไรเขาเลยแล้วอยู่ๆจะไปจดทะเบียนกับคนที่เขาไม่รู้จักได้ยังไง  แต่ลายมือชื่อบนกระดาษใบนั้นเป็นเป็นของจริงที่เซ็นต์โดยเจ้าตัวไม่ผิดแน่  เพราะยองแจคุ้นเคยกับการตรวจสอบธุรกรรมต่างๆของพี่ชายอยู่แล้ว  นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ  การจดทะเบียนนอกจากหมายถึงการมาแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันอย่างถูกต้องแล้ว  ยังรวมถึงการแชร์ทรัพย์สมบัติที่ได้มาหลังแต่งงานอีกด้วย  แค่เมื่อวานวันเดียวพี่ชายของเขาก็เซ็นโอน อาคาร ที่ดิน นั่นนี่  ทั้งสังหาริมทรัพย์ อสังหาริมทรัพย์  รับรู้รายได้ ผลกำไร และค่าเช่าที่อีกตั้งเท่าไหร่  ไหนจะที่ดินใหม่ที่เพิ่งซื้อมา  เรือสำราญที่เพิ่งทำสัญญาซื้อขายเพื่อนำมาเปิดคาสิโนกลางทะเลอีก 4 ลำ  ธุรกรรมอีกล้านแปด  ยองแจอยากจะเป็นลม 

"เดี๋ยวนะ คุณ..เอ่อ จินยองสินะ  คุณรู้จักกับเจ้านายใหญ่ของผมได้ยังไง  แล้วแต่งงานกันมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย?" แจ๊กสันรู้สึกได้ถึงความตึงเครียด  เขาจึงสั่งค๊อกเทลอีก สองแก้วมาเผื่อเขากับยองแจอย่างไม่ลังเล

"24 พฤษภา ก็เมื่อวันก่อนเอง  นี่มันเกิดอะไรขึ้น?" ยองแจเป็นคนตอบแจ๊กสันโดยดูวันที่จากสำเนาทะเบียนสมรสของจินยองในมือ  วันนั้นมีการซื้อขายที่ดินมูลค่าสูงมากด้วยนี่นา

"ผมจะไม่อ้อมค้อมก็แล้วกันนะ  ผมใช้ประโยชน์จากการซื้อขายที่ดินกับคุณอิมแจบอม  โดยตั้งเงื่อนไขให้เขายอมจดทะเบียนเพื่อเข้ามาใช้นามสกุลนี้  ผมต้องการตัวตนใหม่ที่มีคนรับรอง  เพื่อเข้าร่วม"เทศกาลชมดอกไม้แห่งอินชอน" ผมว่าคุณยองแจน่าจะรู้ว่าผมหมายถึงอะไร"

"ที่ดินนั่นเป็นของตระกูลปาร์ค  นายคือเจ้าของงั้นเหรอ  ชื่อในทะเบียนสมรสนี้คือ ปาร์ค จินยอง  ก็น่าอยู่หรอกที่มีชื่อเสียงแย่ขนาดนี้  คงไม่มีโอกาสได้รับเชิญไป "เทศกาลชมดอกไม้แห่งอินชอน" แน่  พวกนั้นจะเชิญก็แต่มหาเศรษฐีที่มีสเตทเม้นยอดเยี่ยม  มีเงินสดหมุนคล่อง เงินเย็นเต็มมือ  แต่นอกจากรวยแล้วยังต้องมีชื่อเสียงและเส้นสายพอสมควรเลยนะ"

แจ๊กสันทำท่างงงวยกับคำพูดของสองคนนี่ ทำไมแค่เข้า"เทศกาลชมดอกไม้แห่งอินชอน" แค่นี้ต้องใช้เงินอะไนเยอะแยะด้วยเหรอ  ท่าก่งก๊งของคุณผู้จัดการไม่ดูบ๊องแบ๊ว ก็คงจะดูน่ารำคาญ  จนยองแจต้องอธิบายสาระสำคัญให้อีกคนฟังโดยละเอียดอยู่ดี

""เทศกาลชมดอกไม้แห่งอินชอน" เป็นชื่อแฝงของงานประมูลภาพเขียนและงานศิลป์ใต้ดินที่ได้มาโดยไม่ชอบด้วยกฏหมาย  ไม่ว่าจะเป็นการลักมา ขโมยมา ปล้นมา ไปกระทั่งฆ่า แย่งชิงมา หรือวิธีร้ายๆอื่นใด  ผู้ที่ได้รับเชิญจึงต้องเข้มงวด  เป็นบุคคลเด่น ตระกูลดัง เท่านั้นจึงจะมีสิทธิเข้าร่วม  และงานประมูลจะต้องจ่ายเงินสดจบในวันนั้นเลยเท่านั้น  ถึงเป็นคนของตระกูลอิมก็ใช่ว่าจะเข้าร่วมได้  เพราะขนาดผมเองยังไม่ได้รับเชิญเลยนะ" ยองแจจ้องเขม็งอย่างไม่ยินดียินร้าย แต่ช่วยไม่ได้ที่หน้าตาของเขาจะดูเหวี่ยงหว่าอารมณ์จริงที่แสดงออก

"ตอนนี้อาจจะยัง  แต่ถ้าอิม ยองแจต้องการเข้าร่วม  ฉันรู้ว่านายมีคอนเน๊กชั่นเยอะมันน่าจะพอมีทางไม่ใช่เหรอ?" จินยองพูด

"ก็อาจจะมี  แต่ทำไมฉันต้องช่วยนาย  นายมาทำไม่ดีกับครอบครัวเราแบบนี้  งานประมูลนั่นมีอะไรสำคัญอย่างงั้นเหรอ?"

"มีของที่สำคัญกับฉันมากอยู่  แต่อาจจะไม่มีความหมายอะไรสำหรับคนทั่วไป  ถ้านายยอมช่วย  ฉันจะยอมหย่ากับพี่ชายนายให้  โดยไม่ขอรับ      สินสมรสใดๆเลย  นายพอจะสนใจข้อแลกเปลี่ยนนี้ไหมหล่ะ"

"แล้วเรื่องนี้พี่แจบอมรู้หรือยังนะ?"

".....ไม่ได้บอก   .....ไม่กล้าบอกด้วย   ....เมื่อถึงเวลาฉันจะหายตัวไปเงียบๆเองไม่ต้องห่วง"

"ก็ได้  ในเมื่อนายเห็นงานชมดอกไม้นั่นมีความสำคัญกว่าพี่ชายฉัน  แล้วยังทิ้งโอกาสที่ได้อยู่กับเขาไปอย่างไม่เห็นค่า  ฉันจะช่วยให้นายสมปรารถนาเองนะ  คุณจินยอง"  ยองแจมองจินยองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า  เขายอมรับว่าคนตรงหน้าดูดี  และเป็นแบบที่พี่ชายเขาชอบ  และเขาเองก็ไม่ตะขิดตะขวงใจอะไร  หากคำพูดของจินยองเป็นจริงเขาก็ทนไม่ไหวที่จะให้คนที่ไม่มีใจมาอยู่ใกล้ชิดพี่ชายของเขา   ยองแจเป็นห่วงความรู้สึกของพี่ชายตนเองมากกว่า  แม้จะห่วงเรื่องทรัพย์สมบัติ ที่จะตกเป็นสินสมรสมากด้วยเหมือนกันก็ตาม  แม้จะตั้งใจให้สองคนนี้หย่ากันแน่ๆ  แต่ทำไมในใจของยองแจกลับรู้สึกผิดอยู่เหมือนกันนะ.

*****************************

แก้คำผิด ค่ะ ^^"

100% แล้วจ้า  มันมี 3 ตอนไง  พล๊อตนี่แต่งเป็นเรื่องยาวได้เลย  จะจบลงไหมว๊า  อยากใส่ดีเทลเยอะกว่านี้ ตัวละครในสมองมาขอบทกันเพียบ  แต่เรื่องสั้นใส่เยอะเดี๋ยวจะงงไป  ไม่ถูกหลัก  เอ๊ะ นี่เขียนแบบมีหลักการด้วยเหรอ  555

30% แฮร่  มาเจิมแบบมีเนื้อหาเล็กน้อย  มันจะยาวกว่า SF ไหมเนี่ย  ยังไม่เข้าปมหลักเลย 555  มีใครอ่านอยู่ก็แสดงตัวบอกกันม่างน๊า                 อ่านพี่แจบอม เทพ เสือผู้หญิง เพลย์บอย  รังแกจินยองมาเยอะแล้ว  มาอ่านพี่แจบอมกากๆบ้างนะคะ เกมนี้ดูซิว่าใครจะหลอกใคร อิอิ

© themy butter