ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12 ทำความรู้จัก
" อืม... " ร่างเล็กครางออกมาแล้วพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง เฮ้อ นี่มันกี่โมงแล้วเนี้ย ทำไมเราถึงนอนไม่หลับ นี่เราคิดมากอะไร
อยู่เนี้ย ร่างเล็กคิดในใจ
" นอนไม่หลับหรอ " ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆพูดออกมา ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจเต็นรัวราวกับกระต่ายน้อยเวลาตกใจ
" อะ อืม " ร่างเล็กพยายามควบคุมเสียงของตัวเองไม่ให้สั่น
" ฉันก็เหมือนกัน ฉันนอนเบียดนายหรือเปล่า เดี๋ยวฉันลงไปนอนที่โซฟาด้านล่างก็ได้ " ร่างสูงทำท่าว่าจะลุกออกไป แต่ก็มือของร่างเล็กคว้าเอาไว้ก่อน
" มะ ไม่ได้เบียดอะไรเลย นายนอนที่นี่เหอะ นะ นะ ผมไม่อยากนอนคนเดียวน่ะ " ร่างเล็กรัวคำพูดออกมาพร้อมกับทำท่าออด
อ้อนสุดๆ เล่นเอาร่างสูงตกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเอ็นดู ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม
" ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วยล่ะ "ร่างสูงถามด้วยรอยยิ้ม
" คือ ถ้าไม่ใช่บ้านตัวเอง ผมจะไม่กล้านอนคนเดียว แต่ถ้ามีเย ..." ร่างเล็กกำลังจะพูดต่อแต่ก็ต้องหยุดพูดไป เพราะนึกถึง
อะไรบางอบ่างขึ้นมา จริงสิ ตั้งแต่ที่หนีมา เรากลับไม่รู้สึกคิดถึงเยซองเลย รุ้สึก เหงาๆนิดหน่อยแล้วแฮะ ร่างเล็กคิดในใจแล้วก้มหน้า
" ใครนะ " ร่างสูงถามคนที่กำลังเหงา เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งเงียบไป
" อะ เออ ไม่มีอะไรหรอก นอนเถอะ "ร่างเล็กรีบตัดบทแล้วล้มตัวลงนอนต่อ ร่างสูงมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนตาม
แล้วมองใบหน้าของร่างเล็ก แล้วอมยิ้ม มองใกล้ๆนายก็น่ารักดีนะ ร่างสุงคิดในใจ
" มะ มองอะไรน่ะ " ร่างเล้กถาม ถ้านี่เป็นตอนกลางวัน อีกฝ่ายคงเห็นไปแล้วว่าตนกำลังหน้าแดงอยุ่ เอ๋ แล้วนี่เราน่าแดงทำไม
ร่างสูงตื่นจากผวัง แล้วรีบเบี่ยงเบนคำถามของร่างเล็ก
" คือ ฉันกำลังคิดว่า เราอยู่ด้วยกันด้วยกันซักพักแล้ว ยังไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย จริงมั้ย "
" อืม นั่นสินะ " ร่างเล็กพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
" นายชื่อลีซองมินใช่มั้ย " ร่างสูงถามเพื่อความมั่นใจ เพราะปกติตนก็เรียกอีกฝ่ายว่านายตลอด
" อืม เรียกผมว่าซองมินหรือมินก็ได้นะ " ร่างเล็กตอบอย่างเป็นกันเอง
" ตอนแรกฉันไม่รู้เลยนะนี่ว่าเรียวอุคเค้ามีพี่ชายด้วย แถมยังน่ารักยังกะผุ้หญิงแหนะ" ร่างสูงยิ้มกรุ่มกริ่ม
" ..................................." ร่างเล็กไม่ตอบ แต่กลับหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม ทำให้คยูฮยอนอดที่จะยิ้มในความน่ารักไม่ได้
" อืม แล้วจากนี้ไป นายจะเอายังไงต่อล่ะ ดูท่าเพื่อนของนายจะไม่ยอมหยุดแค่นี้ "
" ไม่รู้สิ ที่หนีไปเรื่อยๆมั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอมเป็นหุ่มเชิดของพ่ออีกต่อไปแล้ว "ร่างเล็กตอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
" พ่อ ?? "ร่างสุงทวนคำพูด แล้วทำท่าเหมือนคิดถึงอะไรบางอย่าง
"ทำไมหรอ นายมีปัญหากับพ่องั้นหรอ " ซองมินถามด้วยความสงสัย
" คือ ฉันไม่ได้เจอพ่อมา 7 ปีแล้วล่ะรู้สึกคิดถึงยังไงไม่รู้ " ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเหงาๆ
เหมือนกันเลย คนๆนี้ก็ต้องการความรักที่อบอุ่นจากครอบครัว เหมือนเราเลย ร่างเล็กคิดในใจ
" แล้วตอนนี้พ่อนายอยู่ไหนล่ะ " ซองมินถามต่อ
" ไม่รู้สิ " คยูฮยอนพูดแล้วฝืนยิ้ม
" คือถามอะไรหน่อยได้มั้ย แต่อย่าโกรธกันนะ " ร่างเล็กพูดเบาๆ
" อะไรล่ะ "
" ทำไม นายถึงเลิกกับเรียวอุคล่ะ ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่เลย " ร่างเล็กถามด้วยความระมัดระวัง เพราะกลัวอีกฝ่ายจะโกรธ ร่าง
สูงเลิกคิ้วทันที
" คือ ในฐานะพี่ชาย ผมก็อยากรู้เหมือนกัน " ซองมินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น อีกฝ่ายเห็นแล้วก้ไม่อยากจะขัดใจจึงยอมตอบ
" คือ ก็แบบเรียวอุคเค้าเคยบอกเลิกกับฉันเพราะกลัวพ่อ ก็เลยอดที่จะโกรธไม่ได้น่ะ แต่พอฉันตัดใจได้ เค้าก็มาขอคืนดีเฉย
เลย ใจนึงก็ดีใจ แต่ในก้นบึ่งของหัวใจ มันไม่มีเค้าอยู่แล้ว ก็เลยไม่อยากยื้อเค้าไว้ให้เค้ามาเสียใจทีหลัง ก็เลยตัดขาดกันให้
รู้แล้วรู้รอดไปเลย นายคงไม่เข้าใจหรอกซองมิน ว่าตอนนั้น ฉันรุ้สึกยังไง "
ร่างสูงพูดอย่างสบอารมณ์ ก่อนจะพลิกตัวหันไปอีกฝั่ง
" งั้นหรอ " ร่างเล็กพูดเบาๆ
นายเป็นคนยังไงกันแน่ ฉันอยากรู้จักนายมากกว่านี้ คยูฮยอน...
ป่านนี้ทุกคนจะเป็รยังไงกันบ้างน้า ร่างเล็กคิด ก่อนจะหยิบรุปที่หัวเตียง แล้วลูปใบหน้าของคนในรูปอย่างโหยหา เยซอง.....
[ To Be Continue In Chapter 12 ]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัพแล้วจร้า
คิดว่าตอนนี้คงหยุดกันทุกคนแล้วนะ
ขอให้ปิดเทอมอย่างมีความสุขนะ
>_____________<
อยู่เนี้ย ร่างเล็กคิดในใจ
" นอนไม่หลับหรอ " ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆพูดออกมา ทำเอาร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจเต็นรัวราวกับกระต่ายน้อยเวลาตกใจ
" อะ อืม " ร่างเล็กพยายามควบคุมเสียงของตัวเองไม่ให้สั่น
" ฉันก็เหมือนกัน ฉันนอนเบียดนายหรือเปล่า เดี๋ยวฉันลงไปนอนที่โซฟาด้านล่างก็ได้ " ร่างสูงทำท่าว่าจะลุกออกไป แต่ก็มือของร่างเล็กคว้าเอาไว้ก่อน
" มะ ไม่ได้เบียดอะไรเลย นายนอนที่นี่เหอะ นะ นะ ผมไม่อยากนอนคนเดียวน่ะ " ร่างเล็กรัวคำพูดออกมาพร้อมกับทำท่าออด
อ้อนสุดๆ เล่นเอาร่างสูงตกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเอ็นดู ก่อนจะขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม
" ทำไมต้องกลัวขนาดนั้นด้วยล่ะ "ร่างสูงถามด้วยรอยยิ้ม
" คือ ถ้าไม่ใช่บ้านตัวเอง ผมจะไม่กล้านอนคนเดียว แต่ถ้ามีเย ..." ร่างเล็กกำลังจะพูดต่อแต่ก็ต้องหยุดพูดไป เพราะนึกถึง
อะไรบางอบ่างขึ้นมา จริงสิ ตั้งแต่ที่หนีมา เรากลับไม่รู้สึกคิดถึงเยซองเลย รุ้สึก เหงาๆนิดหน่อยแล้วแฮะ ร่างเล็กคิดในใจแล้วก้มหน้า
" ใครนะ " ร่างสูงถามคนที่กำลังเหงา เพราะเห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งเงียบไป
" อะ เออ ไม่มีอะไรหรอก นอนเถอะ "ร่างเล็กรีบตัดบทแล้วล้มตัวลงนอนต่อ ร่างสูงมองอย่างงงๆ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนตาม
แล้วมองใบหน้าของร่างเล็ก แล้วอมยิ้ม มองใกล้ๆนายก็น่ารักดีนะ ร่างสุงคิดในใจ
" มะ มองอะไรน่ะ " ร่างเล้กถาม ถ้านี่เป็นตอนกลางวัน อีกฝ่ายคงเห็นไปแล้วว่าตนกำลังหน้าแดงอยุ่ เอ๋ แล้วนี่เราน่าแดงทำไม
ร่างสูงตื่นจากผวัง แล้วรีบเบี่ยงเบนคำถามของร่างเล็ก
" คือ ฉันกำลังคิดว่า เราอยู่ด้วยกันด้วยกันซักพักแล้ว ยังไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราวเลย จริงมั้ย "
" อืม นั่นสินะ " ร่างเล็กพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
" นายชื่อลีซองมินใช่มั้ย " ร่างสูงถามเพื่อความมั่นใจ เพราะปกติตนก็เรียกอีกฝ่ายว่านายตลอด
" อืม เรียกผมว่าซองมินหรือมินก็ได้นะ " ร่างเล็กตอบอย่างเป็นกันเอง
" ตอนแรกฉันไม่รู้เลยนะนี่ว่าเรียวอุคเค้ามีพี่ชายด้วย แถมยังน่ารักยังกะผุ้หญิงแหนะ" ร่างสูงยิ้มกรุ่มกริ่ม
" ..................................." ร่างเล็กไม่ตอบ แต่กลับหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม ทำให้คยูฮยอนอดที่จะยิ้มในความน่ารักไม่ได้
" อืม แล้วจากนี้ไป นายจะเอายังไงต่อล่ะ ดูท่าเพื่อนของนายจะไม่ยอมหยุดแค่นี้ "
" ไม่รู้สิ ที่หนีไปเรื่อยๆมั้ง ยังไงผมก็ไม่ยอมเป็นหุ่มเชิดของพ่ออีกต่อไปแล้ว "ร่างเล็กตอบด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวล
" พ่อ ?? "ร่างสุงทวนคำพูด แล้วทำท่าเหมือนคิดถึงอะไรบางอย่าง
"ทำไมหรอ นายมีปัญหากับพ่องั้นหรอ " ซองมินถามด้วยความสงสัย
" คือ ฉันไม่ได้เจอพ่อมา 7 ปีแล้วล่ะรู้สึกคิดถึงยังไงไม่รู้ " ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเหงาๆ
เหมือนกันเลย คนๆนี้ก็ต้องการความรักที่อบอุ่นจากครอบครัว เหมือนเราเลย ร่างเล็กคิดในใจ
" แล้วตอนนี้พ่อนายอยู่ไหนล่ะ " ซองมินถามต่อ
" ไม่รู้สิ " คยูฮยอนพูดแล้วฝืนยิ้ม
" คือถามอะไรหน่อยได้มั้ย แต่อย่าโกรธกันนะ " ร่างเล็กพูดเบาๆ
" อะไรล่ะ "
" ทำไม นายถึงเลิกกับเรียวอุคล่ะ ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่เลย " ร่างเล็กถามด้วยความระมัดระวัง เพราะกลัวอีกฝ่ายจะโกรธ ร่าง
สูงเลิกคิ้วทันที
" คือ ในฐานะพี่ชาย ผมก็อยากรู้เหมือนกัน " ซองมินพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น อีกฝ่ายเห็นแล้วก้ไม่อยากจะขัดใจจึงยอมตอบ
" คือ ก็แบบเรียวอุคเค้าเคยบอกเลิกกับฉันเพราะกลัวพ่อ ก็เลยอดที่จะโกรธไม่ได้น่ะ แต่พอฉันตัดใจได้ เค้าก็มาขอคืนดีเฉย
เลย ใจนึงก็ดีใจ แต่ในก้นบึ่งของหัวใจ มันไม่มีเค้าอยู่แล้ว ก็เลยไม่อยากยื้อเค้าไว้ให้เค้ามาเสียใจทีหลัง ก็เลยตัดขาดกันให้
รู้แล้วรู้รอดไปเลย นายคงไม่เข้าใจหรอกซองมิน ว่าตอนนั้น ฉันรุ้สึกยังไง "
ร่างสูงพูดอย่างสบอารมณ์ ก่อนจะพลิกตัวหันไปอีกฝั่ง
" งั้นหรอ " ร่างเล็กพูดเบาๆ
นายเป็นคนยังไงกันแน่ ฉันอยากรู้จักนายมากกว่านี้ คยูฮยอน...
ป่านนี้ทุกคนจะเป็รยังไงกันบ้างน้า ร่างเล็กคิด ก่อนจะหยิบรุปที่หัวเตียง แล้วลูปใบหน้าของคนในรูปอย่างโหยหา เยซอง.....
[ To Be Continue In Chapter 12 ]
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อัพแล้วจร้า
คิดว่าตอนนี้คงหยุดกันทุกคนแล้วนะ
ขอให้ปิดเทอมอย่างมีความสุขนะ
>_____________<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น