คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 การพบกันโดยบังเอิญ
" ออกมาจนได้แฮะ" ร่างท้วมคุยกับตัวเองหลังได้ตัดสินใจหนีออกจากบ้านมา ถึงจะรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ตัดสินใจทำอย่างนี้ แต่จะมารู้สึกตอนนี้ก็สายไปแล้วล่ะ จำไว้สิซองมินนายต้องทำเพื่อตัวเองบ้าง ซองมินท่องในใจ
ตู้ด..... ตู้ด ....
[ ฮัลโหล ทงแฮพูดครับ] ปลายสายตอบรับ
" ด๊อง นี่ผมเองซองมิน คือตอนนี้ผมแอบหนีแม่ออกมาเที่ยวน่ะ ถ้ามีคนที่บ้านโทรมาหาพี่ช่วยทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้นะ หรือไม่ก็ปิดเครื่องไปเลยนะ] ซองมินโกหก เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่าตนกำลังหนีออกจากบ้าน ไม่งั้นเรื่องคงบายปลาย
[ เอางั้นหรอมิน ก็ได้งั้นพี่จะช่วยละกัน ต้องให้บอกคนอื่นเปล่า ]
" ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมบอกพวกเขาเอง "
[ โอเค งั้นพี่วางสายก่อนนะ มีอะไรก็โทรมาเลยนะ ]
" ขอบคุณครับ" ซองมินพูดพลางกดปุ่มวางสายที่โทรศัพท์สีขาวที่มีพวงกุณแจฟักทองห้อยอยู่ ก่อนจะโทรหาใครซักคนอีก
ตุ้ด............ตู้ด......................
" ฮัลโหล ป๋าครับ นี่ผมเองซองมิน คือผมมีเรื่องอยากให้ช่วยครับ"
[ ไรอ่ะ บอกมาเลย ] ปลายสายตอบรับ
" คือผมทะเลาะกับเรียวน่ะครับ เลยหนีออกมา ถ้ามีคนที่บ้านโทรมาตามผมให้ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้นะ " ซองมินพูดโกหกอีกรอบ และไม่เหมือนเดิม
[ อ้าว จะรอให้เค้าง้อก่อนหรอ ก็ได้ งั้นป๋าช่ายนะ]
"ขอบคุณครับ " แล้วซองมินก็กดวางสายอีกครั้ง ก่อนจะโทรบอกเพื่อนและรุ่นพี่คนอื่นอีก ซึ่งแต่ละคนก็บอกเรื่องไม่เหมือนกัน ผมทำเพราะจะได้ตามหาผมกันยากขึ้น ซองมินคิดแล้วหัวเราะในใจ
ซองมินเดินเข้าไปในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ซึ่งก็อยู่ห่างจากบ้านพอสมควร ก่อนจะนั่งลงที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แล้วหลับไปด้วยความเหนื่อย โดยไม่รู้ว่ามีใครคนหนึ่งแอบมองอยู่
" ไม่น่าทำเรื่องบ้าๆเราแฮะ" คยูฮยอนบ่นกับตัวเอง พรางเกาหัวอย่างไม่เข้าใจตัวเอง กับการตัดสินใจประชดคนรักแบบแปลก ป่านนี้เรียวอุคคงเป็นห่วงเรามากแน่เลย ไม่น่าเล่นตัวเลยแฮะ คยูฮยอนคิดในใจ
ตู้ด....ตู้ด............
[ ฮัลโหล นางฟ้าออนไลด์เคลื่อนที่จร้า ] ปลายสายทักทายอย่างกวนๆ
" เฮ้ยพี่ อย่าเล่นเป็นเด็กๆดิ " คยูฮยอนบ่นแกมดุ
[ เออ ไม่เล่นก็ได้ เล่นนิดเล่นหน่อยทำเป็นบ่น ]
" คือคืนนี้ผมไปนอนบ้านพี่หน่อยนะ "
[ แค่เนี้ย เออ เดี๋ยวเตรียมห้องให้ ]
" ขอบคุณครับพี่ "
[ เออ ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรแล้วนะ พี่จะได้ไปทำงานต่อ ]
" เออ แล้วอย่าบอกใครนะว่าผมอยู่กะพี่ "
[ ทำไมว้า เออๆแล้วแต่แก แค่นี้นะ ]
" ครับ " คยูฮยอนตอบพลางกดปุ่มวางสาย ก่อนจะเดินเรื่ยเปลื่อยไปพลางๆ แต่เหมือนมีอะไรมาดนใจให้เค้าเดินเข้าไปในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง แล้วดูเวลาที่นาฬิกาที่ข้อมือ จะทุ่มแล้วหรอ ถ้าไปเร็วตอนที่พี่เค้ายังทำงาน จะโดนว่าไปเนี้ย เข้าคิดในใจ
ในสวนสาธารณะไร้ผู้คน ไร้เสียงพูดคุยกันเหมือนตอนกลางวัน มีเพียงแต่เสียงแมลง คยูฮยอนเดินไปเรื่ยๆแล้วต้องไปหยุดอยู่ที่ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ซึ่งมีใครคนหนึ่งกำลังนั่งหลับอย่างไม่รู้เรื่องอะไรอยู่ ถึงตอนนี้จะมืดเร็วเพราะเป็นฤดูหนาว แต่คยูฮยอนกลับเห็นใบหน้าของคนตรงหน้าอย่างชัดเจน
เขานั่งยองๆลงข้างๆร่างเล็กตรงหน้า คนตรงหน้ากอดตุ้กกากระต่ายสีชมพูแล้วนอนหลับตาด้วยใบหน้าที่ไร้เดียวสาเหมือนเด็นคนนึงก็ไปปาน
น่ารักชะมัดเลยน้า
คยูฮยอนคิดในใจ แล้วเอื่อมมือออกไปหมายจะสัมผัสใบหน้าของชายตรงหน้าที่มีใบหน้าอ่อนหวานคล้ายผู้หญิง แต่ก็ต้องรีบชักมือออก เพราะเจ้าของร่างเล็กนั้นตัวร้อนยิ่งกว่าอะไรดี
"ไม่ได้การแล้ว " คยูฮยอนพูด แล้วรีบช้อนร่างเล็กตรงหน้า แล้วพาเขาขึ้นรถแล้วรีบขับรถไปให้ถึงบ้านของอีทึกทันที
แต่ทั้งคู่ไม่รู้หรอก ว่าการที่ทั้งคู่ได้พบกัน ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นพรหมลิขิต
[ To Be Continue In Chapter 6 รอให้ว่างมากๆ จะมาอัพแบบเต็มที่เลย]
ความคิดเห็น